ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ

[tristana]

Ο Ανδρέας Λασκαράτος (1811-1901) ήταν αξιόλογος σατιρικός ποιητής και πεζογράφος από την Κεφαλλονιά. Αφορίστηκε από την Εκκλησία εξ' αιτίας των σατιρικών βελών κατά του επίσημου κλήρου.


Ο Ανδρέας Λασκαράτος γεννήθηκε το 1811 στο Ληξούρι, σε μία περίοδο που τα Επτάνησα περνούσαν από την Γαλλική στην Αγγλική προστασία. Από τη φύση του ήταν πνεύμα ιδιαίτερα ανήσυχο, έξυπνος και ετοιμόλογος. Υπήρξε έντονα σατυρικός και σταθερός στις απόψεις του, παραδίδοντας έργα που έρχονται σε σύγκρουση με τις αντιλήψεις της εποχής του. Το γεγονός ότι δε δίσταζε να εκφράζει ελεύθερα και ανεπηρέαστα τις απόψεις του στηλιτεύοντας την υποκρισία, αποτέλεσε την κύρια αιτία για τη φυλάκιση, τους διωγμούς και τους αφορισμούς που γνώρισε κυρίως από την εκκλησία. Έζησε ολόκληρη τη διαδικασία της ένωσης με την Ελλάδα και μάλιστα αγωνίστηκε σκληρά ενάντια στα πιστεύω των ριζοσπαστών για άνευ όρων παράδοση των ιονίων νήσων στην Ελλάδα. Διέμεινε κατά τη διάρκεια των διωγμών του ανά περιόδους στην Κέρκυρα, τη Ζάκυνθο, το Λονδίνο, ενώ τα τελευταία χρόνια βρέθηκε στο Αργοστόλι. Ως γόνος πλούσιας οικογένειας γαιοκτημόνων σπούδασε νομικά στο Παρίσι, όμως το επάγγελμα του νομικού το εξάσκησε μόνο όταν είχε οικονομική ανάγκη. Υπήρξε και μαθητής του Ανδρέα Κάλβου, ενώ γνώρισε και τον Διονύσιο Σολομό, κάτι που ασφαλώς επηρέασε την μετέπειτα πορεία του. Ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία, την ποίηση, ενώ είναι πιο γνωστός ως λιβελογράφος. Ήταν παντρεμένος με την Πηνελόπη Κοργιαλένειου, από γνωστή και εύπορη οικογένεια του νησιού, με την οποία απέκτησε δύο γιους και εφτά κόρες. Εξέδωσε αρκετές σατυρικές εφημερίδες όπως ο "λύχνος", καυτηριάζοντας αδιακρίτως την ανηθικότητα, την αδικία, την υποκρισία. Πολλές φορές φέρθηκε εναντίων των πολιτικών και της ανικανότητάς του, ενώ πολέμησε σκληρά έναντι των θρησκευτικών προλήψεων και δοξασιών, κυρίως δε κατά της αυθαιρεσίας της θρησκευτικής αρχής. Κυριότερα έργα του είναι]

[tristana]

Ας έχουμε και την ευγενική του φυσιογνωμία...

[κώστας]

Άσχετο αλλά..έχω να παρατηρήσω ότι
πρώτον, δεν μάρκαρες το αρχικό "Ο" ώστε να βαφτεί ομοιόμορφα το κείμενο και
δεύτερον, δεν μάρκαρες το τελικό "a" από το link.
...Με λίγα λόγια όλο κυρίως θέμα είσαι...από πρόλογο κι επίλογο...νάδα (που θα έλεγε κι ο Santana).

[tristana]

Θέλεις να βάλεις κανένα ποίημα του Λασκαράτου ή να πάω σου απαντήσω
με κανένα δικό μου σατιρικό ποιηματάκι;

Δεκτές και σωστές οι παρατηρήσεις. Για μπες κι εσύ στο κυρίως θέμα.

(Δεν θα ήθελα με τίποτε να σε είχα καθηγητή!!!!! Δεν σου ξεφεύγει τίποτε;
ΧΕΧΕΧΕ Α, τα, τα... "γεροντοκόρος"!!!!!  ]

[κώστας]

Ώχου, απλά μωρέ...έχω τις μαύρες μου  ]

[tristana]

Επίσης μόλις έβαλα ένα σουβέρ κάτω από το ποτήρι μου, διότι δεν το έχεις
σε τίποτα με το τρίτο μάτι σου να μου την κάνεις την παρατήρηση.  ]

[κώστας]

Καλά έκανες γιατί είχε πέσει μία σταγόνα στο γραφείο  ]

[tristana]

Σου έγραψα κι εγώ κάτι στιχάκια
σαν μαντολάτα είν' γλυκά
γεμάτα με μεράκια.  ]

[blue-roses]

Νά, νά ’ρχεται η γλυκιά Άνοιξη
λουλουδοστολισμένη,
απάνου σ’ ένα γάιδαρο
αντρίκεια καθισμένη.
 
Κι οπίσωθέ της τρέχουνε
κοπάδια γκαριστάδες,
όλοι ζουρλοί από το αίσθημα,
όλοι ζεστοί εραστάδες.
 
Κλοτσούν τετραποδίζοντες
και κλαίνε οχ’ τη χαρά τους,
και ζωντανή στα μάτια τους
θωρείς τη βουρλισιά τους.
[...]
Άνοιξη, γλυκιά μου Άνοιξη,
συντρόφισσσα τω νιώνε,
οίστρε κοινέ αξεχώριστα
σερνικοθηλυκώνε!...

[blue-roses]

Εικόνα αγαπητή της γυναικός μου,
τώρα έλα καν εσύ στη συντροφιά μου·
κατοίκα πάντα μέσα στην καρδιά μου
και φύλα με οχ τσι πλάνεσες του κόσμου.
 
Εσύ για με προστάτης άγγελός μου,
άμεμπτα φύλαε τα πατήματά μου·
και προτού σκοτισθούν τα λογικά μου,
πρόλαβε, τρέξε συ, και λάμψε εμπρός μου.
 
Ναι, το φως σου ξυπνάει την αρετή μου,
και πιστόνε σ’ εσένα με βασταίνει,
γιατί τόσο σ’ αισθάνομαι δική μου,
 
τόσο με την ψυχή μου ζυμωμένη,
που δεν ηξέρω πλέον στη διαλογή μου
πώς να σε πω]

[blue-roses]

Γιατί αν εκειό το ράσο που φορείτε
δεν σας δικάει να ζείτε με τιμή,
γιατί δεν το πετάτε να γενείτε
πραματευτάδες ή αμαξοδηγοί;
Κλέφτουν κι εκείνοι, ναι, κλέφτουν και γδυούνε,
μα τουλάχιστον δεν ιεροσυλούνε.

[blue-roses]

Στέκω, Πανιερώτατε, και παρατηρώ που οι χριστιανοί σήμερα έχουνε στην πουσνάρα [= σακκούλα] τους τριώ λογιώνε θρησκείες.
Μία που τήνε λένε και δεν τήνε κάνουνε.
Μία που τήνε κάνουνε και δεν τήνε λένε.
Και μία που και τήνε λένε και τήνε κάνουνε.
Η πρώτη είναι η θρησκεία του Χριστού, η δεύτερη του Διαόλου, η τρίτη τση Κοιλιάς.

[blue-roses]

Οι παλαιοί μας ενομίζανε, ως φαίνεται, πως ο έρωτας δεν γένεται παρά διά του Ταχυδρομείου! και πως τα γράμματα φέρουνε ίσια-ίσια στον ταχυδρομικόν έρωτα!... Με τούτην την ιδέα οι παλαιοί μας εμποδίζανε με αυστηρότητα εις τες κόρες τους τη σπουδή. [...]
     Σήμερα, κατ’ ευτυχίαν, δεν είναι πουλιό έτσι. Οι γονείς αρχίσανε να καταπείθονται ότι και ο Έρωτας ημπορεί να γενεί χωρίς τα γράμματα, και τα γράμματα ημπορούν να σταθούνε χωρίς τον έρωτα.

[blue-roses]

Ο μοναστηρισμός είναι μασονισμός. Ο καλόγηρος είναι μασόνος. Μέσα στον περίβολο του μοναστηριού του, περιβάλλεται και τούτος την μασονική καλογηροσύνη του και γένεται μέλος ένορκο της Μοναστηριακής Εταιρείας. Ενδύνεται καθώς ενδύνονται οι συνεταίροι του· θρέφεται καθώς θρέφοντ’ εκείνοι· διάγει καθώς διάγουν· και πιστεύει όσα και όπως τα πιστεύουν και οι λοιποί συγκαλόγηροί του. Όροι όλοι τούτοι, χωρίς τους οποίους δεν ήθελ’ είναι δεχτός εις τη Μοναστηριακή Λέσχη.
     Ω Μασονία, ο μοναστηρισμός έχει και τούτος το μυστικό του. Το μυστικό του καλόγηρου είναι να εξασφαλίσει διά βίου τη συντήρησή του, να ζήσει εν σχετική ανέσει την όλη ζωή του· και, αν τα χαρτιά λένε αλήθεια, να αξιωθεί έπειτα και τον Ουράνιον Παράδεισον.

[blue-roses]

Σύρτε, στίχοι μου, σύρτε τυπωθείτε.
Δεν είν’ πουλιό στον κόσμο αφορεστάδες.
Βουβοί, σβημένοι, πάν’ οι υποκριτάδες,
κι εσείς μπορείτε τώρα να φανείτε.
 
Λεύθεροι στίχοι, ελεύθερα μιλείτε.
Στηλιτέψετε ολούθε τσι ασχημάδες
παρόμοια σε λαϊκούς ή σε παπάδες·
εμπαίξετέ τες όπου τες ιδείτε.
 
Στην Αίγυφτό σας ώς κι εσείς κρυμμένοι,
Άγγελος και σ’ εσάς φέρνει την είδηση]