Reality testing

[forest48]

Όλα έχουν αλλοιωθεί από την επέλαση του εγωισμού, της απάτης, της φιλαυτίας και της διαφθοράς.
Ανίσχυρος ο υπερασπιστής όσων αξιών έχουν παραμείνει έρμαιο μιας θύελλας ισοπέδωσης ευτελισμού και απαξίωσης.
Χωρίς ελπίδα κάθε μαχητής της αξιοπρέπειας παραδέρνει χωρίς ερείσματα μοναχικός και απροστάτευτος μέσα στο πέλαγος της σκληρότητας και της κοινωνικής ερήμωσης. Ένα παμφάγο οικονομικό τέρας δημιουργεί συστήματα που καταπίνουν τα πάντα είτε πρόκειται για ανθρώπινη αξιοπρέπεια, είτε για συμπόνια. Η ανθρωπιά μέσα στο τερατώδες γραφειοκρατικό και υστερόβουλο σύστημα (που αλέθει και μετατρέπει σε ψευτιά και εξαπάτηση το καθετί.
Τα μηχανήματα λέγονται που υπολογιστές, υπολογίζουν οτιδήποτε άλλο εκτός από το συναίσθημα, την απλή λογική και την προοπτική μιας καλύτερης ζωής.
Υπόγειο ποτάμι η οργή των αδικημένων ανθρώπων κυλά παράπλευρα σε μια κοινωνία που ορθώνει αδυσώπητους φραγμούς από «τρομονόμους» μεθόδους καταστολής, εκφοβισμό και εξαθλίωση.
Η ομαδοποίηση των ανθρώπων που διαθέτουν ακόμα κοινωνική συνείδηση είναι αδύνατο να εκφραστεί, γιατί μπλοκάρεται από ένα σύστημα εκλογικής κατάργησης της απλής αναλογικής.
Η ζωή καθορίζεται από τις συνθήκες που διαμορφώνονται με ποδοσφαιρικό τρόπο σ’ ένα τεράστιο Reality testing που επιβάλλεται με επικοινωνιακό τρόπο και καινοτόμες τακτικές, εξαγοράζει και βασίζεται σε πελατειακές διαπλεκόμενες σχέσεις και διαπλεκόμενα συμφέροντα.
Τι υπάρχει λοιπόν για να στηριχθεί η προσπάθεια για αγώνα κυρίως ενδοψυχικό στο άτομο που θέλει να διατηρήσει τις αρχές και την ηθική του;
Ποια θα είναι τα στηρίγματά του, οι συμμαχίες του για να μη διαβρωθεί; Όπου κι αν ψάξει κανείς για να βρει το ηθικό, κοινωνικό και πολιτειακό του δίκιο βρίσκει γραφειοκρατία, αδιαφορία ή ψεύτικο ενδιαφέρον ένα όγκο νόμων που αγνοούν την πραγματικότητα και ακούει υποσχέσεις και ατελέσφορες προοπτικές. Κουράζεσαι, αγανακτείς και συνήθως παραιτείσαι, μπαίνοντας και συ στο φαύλο κόσμο της διαδικασίας.
Απομονώνεται η άμυνα και οι ηθικοκοινωνικοί ενδοιασμοί σου εξαφανίζονται, προδομένος συχνά από τους «συντρόφους» με τους οποίους ονειρεύτηκες την προσπάθεια της προσφοράς.
Και έτσι, το τελευταίο μετερίζι που μένει είναι το εσωτερικό του βίωμα η αγάπη του για δικαιοσύνη, η ανθρωπιστική του προσπάθεια και βεβαιότητα και η βαθιά γνώση του καθήκοντος και της προσφοράς.
Ένα συγκινησιακό υπαρξιακό βίωμα και μια καθολική αντίληψη πως πέρα από το άτομο, υπάρχει το είδος, η ευθύνη γι’ αυτό. Έτσι η ματαιοδοξία παραμερίζεται και το άτομο ανεβαίνει σε υψηλότερες κλίμακες της προσωπικής του αυτοεκτίμησης, αυτοσεβασμού και ανέλιξης.

[seagull]

Μπορεί κάπου να κάνω λάθος το πτωχόν ]