Μέλη
  • Σύνολο μελών: 7,373
  • Latest: iguzovec
Stats
  • Σύνολο μηνυμάτων: 360,324
  • Σύνολο θεμάτων: 11,759
  • Online today: 642
  • Online ever: 1,080 (Ιουλίου 01, 2025, 10:00:42 ΜΜ)
Συνδεδεμένοι χρήστες

----Το βιβλίο που διαβάζω τώρα είναι....

Ξεκίνησε από Atma, Ιουλίου 03, 2004, 01:16:06 ΜΜ

« προηγούμενο - επόμενο »

kodikas

[quote user="cuba" post="301301"]
 omorfa biblia kai ta dyo.[/quote]

ρε συ θυμισε μου,
ποιο απο τα δυο ηταν το ξανθο με το κοκκινο μπικινι που εβγαζε ματι;;

kuria

εκεί που τα θέλω εκτοπίζουν τα πρέπει...

andreasec13

[quote user="kuria" post="301350"]να σας πω αυτο που γραφω τωρα;[/quote]

Θα περιμένουμε τον τίτλο για πολύ ακόμη;

kuria

[quote user="andreasec13" post="301390"][quote user="kuria" post="301350"]να σας πω αυτο που γραφω τωρα;[/quote]

Θα περιμένουμε τον τίτλο για πολύ ακόμη;[/quote]

κι εχει ενα παραξενο ονομα... να δεις πως το λενε το μπεμπε...  :razz:
εκεί που τα θέλω εκτοπίζουν τα πρέπει...

cuba

agaphte kodika omorfo to sxolio soy. moy arese. alla h katastash htan periergh stis diakopes den asxolh8ika me ti tipota allo.

black_velvet


"Το χειρόγραφο της Πράγας" του Παναγιώτη Κονιδάρη.

Απ' τις σπάνιες φορές, ομολογουμένως, που διαβάζω έλληνα συγγραφέα. Κι απ' τις ακόμη σπανιότερες που μου άρεσε!
Πρόκειται για την ιστορία του χειρόγραφου Βόινιτς, του μοναδικού που δεν έχει ακόμη αποκωδικοποιηθεί. Οι προσπάθειες μιας παρέας καθηγητών να βρουν το κλειδί του κώδικα σηματοδοτεί την αρχή μιας σειράς τελετουργικών φόνων. Το κουβάρι της ιστορίας του χειρόγραφου ξετυλίγεται μέσα από μια παρτίδα σκάκι...
[size=10](εκδόσεις Λιβάνη)[/size]

κάτι αν μπορούσα στον κόσμο να άλλαζα
θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα

kataigida

Ένα μικρό βιβλιαράκι που το είδα τυχαία σε μια έκθεση βιβλίων με τίτλο..
Ο πόνος στην ζωή μας.Το χει γράψει ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Μιχαήλ.

kataigida


pixie

ΓΙΑ ΕΡΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΚΛΕΦΤΕΣ
Του Πέδρο Θαραλούκι

 

Έναν περίεργο χορό ανθρώπων, γραφής και ιδεών στήνει στο τελευταίο μυθιστόρημά του ο γνωστός Καταλανός συγγραφέας Πέδρο Θαραλούκι (γεννημένος στη Βαρκελώνη το 1954) με επίκεντρο τη σχέση ζωής και λογοτεχνίας.
Το έργο του ''Για εραστές και κλέφτες'' είναι δομημένο με βάση την έννοια της ''κλοπής'': ενός φαινομένου που μοιάζει να χαρακτηρίζει κάθε χειρονομία μας προσωπική και δημιουργική. Φυσικά, από κοντά στην προηγούμενη έννοια πηγαίνει μια άλλη, εκείνη της εξαπάτησης, η οποία έπεται της πρώτης και αφορά την προσπάθεια που κάνουμε, μέσω των ατέλειωτων λαθροχειριών μας, να στήσουμε την προσωπικότητά μας. Η λογοτεχνία, όπως και ο έρωτας, μας λέει ο Θαραλούκι, επιδιώκουν να υπάρξουν πάντοτε καταπατώντας αλλότρια εδάφη.

Τις απόψεις του αυτές ο δεξιοτέχνης πεζογράφος μάς περνά μέσα από μια πυκνή όσο και επιδέξια υφασμένη ιστορία, στην οποία το διανοητικό διασταυρώνεται με το συγκινησιακό, ο ρευστός κόσμος των ιδεών συνεχώς επικάθεται στα συμβάντα, αφήνοντας πάνω στα σώματα ένα είδος παράξενης στάχτης. Δεν έχω διαβάσει τελευταία άλλο σύγχρονο βιβλίο στο οποίο να νιώσω τόσο έντονη την αίσθηση μιας απόλυτης ταύτισης του πλασματικού (που καλλιεργεί η λογοτεχνία) με το αληθινό, όσο το μυθιστόρημα του Θαραλούκι. Οι ήρωες του έργου –συγγραφείς στο επάγγελμα– δεξιώνονται τα δημιουργήματά τους με τόση φυσικότητα ώστε στο τέλος να προκύπτει ένας αντικατοπτρισμός φανταστικών όντων συνολικά. Έτσι, ο παντογνώστης Θαραλούκι μπορεί και προτείνει με άνεση έναν επινοημένο χάρτη, ο οποίος διεκδικεί με απαιτήσεις ένα αληθινό, συνολικό τοπίο ανθρώπων και πραγμάτων.

Εξωτερικά το δραματουργικό σκηνικό θυμίζει Αγκάθα Κρίστι ή Ντίρενματ: μέσα από ενότητες αντίθετων καταστάσεων κι ένα εύρημα/παιχνίδι συγκροτείται ένα ψυχολογικό δράμα το οποίο φέρνει στην επιφάνεια βαθύτερες συγκρούσεις και οριακά αισθήματα. Εδώ τα πράγματα διαφέρουν: ο Θαραλούκι έχει την πρόθεση, όπως γρήγορα καταλαβαίνουμε, να παίξει (καλύτερα να παρωδήσει) με διάφορα λογοτεχνικά στερεότυπα, για να προτείνει τελικά έναν κόσμο που δανείζεται συνεχώς από τις λογοτεχνικές ιδέες και τις αισθήσεις για να επιβιώσει.

Το σασπένς, αν θα μπορούσαμε να ονομάσουμε έτσι ένα αίσθημα αγωνίας για το τι πρόκειται να αποκαλυφθεί μέσα στις συνθήκες της μόνωσης και των προϊόντων γραφής των εγκλωβισμένων συγκατοίκων, λειτουργεί αποτελεσματικά!

cuba

to biblio poy diabasa kai sas synisto na to diabasete einai toy xrhstoy xomenhdh. logia ftera o titlos toy. eyxaristo biblio. h plokh toy diadramatizetai sta omhrika xronia. ena para poly kalo biblio pou se kratei apo thn arxh mexri to telos. sas to proteino na to diabasete.

pixie

'Εχω ''βουτήξει' στον Μπωντλαίρ και συγκεκριμένα στην '' Μελαγχολία του Παρισιού''...

katinaki


pixie

Εκ παραλλήλου...

Δεν μπορώ να αντισταθώ στον Σοάρες!

cuba

to biblio poy diabzo tora einai to peinasmeno stoma tis lena dibanh. omorfo biblio. me kalh plokh.

katinaki


539 Επισκέπτες, 1 Χρήστης