Ησηδίε by "κώστας"

[κώστας]

"Να περνάμε καλά"

Συχνάκις ακούγεται / διαβάζεται η παραπάνω φράση - στόχος ( ; ).
Η ευδαιμονισμένη κοινωνία επιβάλλει στα μέλη της νέα οράματα.

Παλιότερα, ακουγόνταν το "την υγειά μας νά 'χουμε" που έδειχνε και μία σταθερότητα στο χρόνο, ενώ πρότασσε το σημαντικό]

[tristana]

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι, λοιπόν.

[κώστας]

Επιχειρηματίας...εμπλέκεται σε αγοραπωλησία του μεγαλύτερου οργανισμού εν Ελλάδι, μαζί με την κυβέρνηση και γερμανική εταιρεία.

Επιχειρηματίας...αποφασίζει να αγοράσει ποδοσφαιρική ομάδα, με το "έτσι θέλω", κάνοντας ότι αγνοεί τις διαθέσεις του ιδιοκτήτη της. (Ας είναι καλά το φιλέτο της απόφασης για χτίσιμο γηπέδου).

Επιχειρηματίας...καταθέτει αγωγές σε πολιτικό κόμμα και τηλεοπτικό σταθμό, κάνοντας αισθητή την παρουσία του στο πανελλήνιο.

Επιχειρηματίας...επιτίθεται στην κυβέρνηση, διότι τα κρατικά κανάλια δεν αφιέρωσαν το χρόνο και την εικόνα τους στην "είδηση" μιας πορείας οπαδών που ήδη έχουν επηρεαστεί από τη δύναμη του χρήματος.

Επιχειρηματίας...εταιρείες κολοσσοί...ποδοσφαιρική ομάδα...εμπλοκή στην πολιτική...

...μην είναι ο Μπερλουσκόνι;

[κώστας]

Τα πρόβατα είναι προοδευτικά

Μέγα προβληματισμό έχει προκαλέσει ο βομβαρδισμός ειδήσεων σχετικά με την καταστροφή του περιβάλλοντος.
Τον σκεπτικισμό διαδέχεται η επιθυμία για δράση]

[seagull]

ελευθερία έχουμε Ανεξαρτητοι όμως είμαστε?...
Διαβάζοντας και τα χθεσινά παρελειπόμενα στο πολιτικό φόρουμ από την συνάντηση των "μπλόκερς"  με την Υπουργό των Εξωτερικών για το εθνικό μας θέμα, θα έλεγα πως είναι αβέβαιο, και από μια σοβαρή άποψη
Παρεπιμπτόντως, σκεφτόμουν πριν μερικές μέρες τον δαίμονα του χόλιγουντ...και από ότι δείχνει μάλλον δεν είχα άδικο, ο προφήτης    
Μετά τον Αλέξανδρο και τους "300" και μια υπερπαραγωγή του Σπίλμπεργκ,
με θέμα της ένα μακεδόνα Εβραίο, προπονητή της ομάδας της ¨μακεδονίας" των Σκοπίων, στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο
Φυσικά, το εν λόγω εγχείρημα δεν έχει να κάνει με την ιστορία
Περισσότερα εδώ

http]

[κώστας]

Ο σταυρός

Δύο γραμμές που τέμνονται κάθετα, προβάλλουν το μήνυμα της συνύπαρξης καθώς και των προοπτικών εξαιτίας ακριβώς αυτής της συνύπαρξης.
Προβάλλουν τον τόπο της θυσίας. Όχι τον προφήτη ή τον μεσσία. Αυτός είναι το μέσο· για την πραγμάτωση της θυσίας.
Και είναι αυτό το μήνυμα του χριστιανισμού. Η θρησκεία της θυσίας.

[κώστας]

Η χρήση κοινού βιβλίου ιατορίας, που αποφάσισαν Γαλλία και Γερμανία να διδάσκεται στα σχολεία τους, δεν έχει καμμία σχέση με την πολυ-πολιτισμικότητα.
Το αντίθετο μάλιστα.
Δεν αντιλαμβάνομαι το γιατί τα γαλλάκια και τα γερμανάκια που θα γεννηθούν σήμερα, πρέπει να διδαχθούν μία "στρογγυλεμένη", "εξωραϊσμένη" ιστορία.
Γαλλία και Γερμανία, ήταν κάποτε αντίπαλοι σε παγκόσμιο(υς) πόλεμο(υς).
Σήμερα, έχουν κατακτήσει μία συμμαχία εντός της ευρύτερης συμμαχίας που λέγεται Ε.Ε. Αναφέρομαι σε κατάκτηση, διότι ακριβώς υπάρχει το ιστορικό (αντίπαλο) παρελθόν. Αν αυτό, εξωραϊσθεί, ποιο το δίδαγμα από την ιστορία; Πώς θα αποδειχθεί ότι πράγματι οι δύο λαοί έχουν έρθει πιο κοντά;

Πολυπολιτισμικότητα, είναι να γνωρίζω τα πάντα, με κάθε λεπτομέρεια τα του άλλου αλλά και τα του οίκου μου και τελικά, να τα αποδέχομαι εξίσου.
Διότι, αν τελικά, εξωραΐζεται κάτι, αυτό θα συμβεί μέσα στο χρόνο]

[κώστας]

Ο μηχανισμός της προπαγάνδας βασίζεται στην ακριβώς αντίθετη λογική από αυτήν της απόκρυψης]

[κώστας]

Την άρση των απαγορεύσεων στη λειτουργία των τεχνικών ηλεκτρονικών παιχνιδιών (τα γνωστά «φρουτάκια») εξετάζει το υπουργείο Οικονομίας μετά την καταδίκη της χώρας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για την απαγόρευση που επέβαλε το 2002.

Όπως αναφέρει ο Ελεύθερος Τύπος της Δευτέρας, τον Οκτώβριο του 2006 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο καταδίκασε την Ελλάδα κρίνοντας ότι δεν μπορεί να επιβληθεί μια καθολική απαγόρευση της κυκλοφορίας προϊόντων ή αγαθών, στη συγκεκριμένη περίπτωση των ηλεκτρονικών παιχνιδιών, επειδή το κράτος-μέλος δεν μπορεί να πατάξει με άλλο τρόπο τα γνωστά «φρουτάκια».
[in.gr]

Επίσης, η Ελλάδα έχει καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τις ανοιχτές χωματερές, διάσπαρτες πηγές μόλυνσης σε όλο το μήκος και πλάτος της επικράτειας...εξετάζεται η περίπτωση να κλείσουν;
Επίσης, η Ελλάδα έχει καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για την εκτροπή του Αχελώου...εξετάζεται η περίπτωση να μην πραγματοποιηθεί;

Φαντάζομαι ότι οι "προοδευτικοί" νεοέλληνες που ζουν και αναπνέουν με το μότο]

[κώστας]

Ο ερωτισμός είναι έκφραση· η σεξουαλικότητα, ενστικτώδικη ανάγκη.
Ως έκφραση, ο ερωτισμός, χρησιμοποιεί τις αισθήσεις.
Αλλά η αίσθηση αμβλύνεται όσο μεγαλώνει η "απόσταση".
Και, τότε, η σεξουαλικότητα που πιθανά προκύπτει, είναι απλά, σεξισμός.
Έτσι, η συνεισφορά μου στην, όλο και περισσότερο ρηχή, επίπεδη κατάσταση που δημιουργείται, αυξάνεται, όσο μεγαλώνω (ή δεν προσπαθώ να μειώσω) την απόσταση μεταξύ μας.

[κώστας]

Η διαμάχη για την "πώληση του ΟΤΕ" απευθύνεται σε υπανάπτυκτους ιθαγενείς.
Η πραγματικότητα είναι ότι συγκρινόμενος με άλλες ευρωπαϊκές εταιρείες τηλεπικοινωνίας, ο ΟΤΕ είναι απλά μία τσίμπλα.
Αλλά και για την εγχώρια αγορά...όταν μία υπηρεσία του π.χ. το conn-x (από την οποία κερδίζει χρήματα), χρειάζεται δίμηνο από την στιγμή της αίτησης μέχρι να την αποκτήσεις, τότε, αντιλαμβάνεται κάποιος, πώς διοικείται αυτός ο οργανισμός...
(Γνωστός μου ενοικίασε σπίτι στη Σουηδία. Το διαμέρισμα τού παραδώθηκε, με έτοιμη ευρυζωνική σύνδεση μεγάλης ταχύτητας για την οποία πληρώνει πάγιο...1,5 € μηνιαίως...και ολογράφως]

[κώστας]

Ένα τσουνάμι και...200.000 (!!!) νεκροί άνθρωποι.
Ένας τυφώνας και...100.000 (!!!) νεκροί άνθρωποι.
Ένας σεισμός και...50.000 (!!!) νεκροί άνθρωποι.

Ο εθισμός στην απαξία της ανθρώπινης ύπαρξης εμπεδώνεται ταχύτατα.

[κώστας]

Στα πλαίσια της συζήτησης εντός Βουλής για την πώληση του ΟΤΕ, ο κύριος Αλαβάνος, αρχηγός πολιτικού κόμματος, κάλεσε το λαό να κινητοποιηθεί για να πέσει αυτή η κυβέρνηση κ.λπ.
Συγγνώμη αλλά...αν δεν απατώμαι...αυτός δεν είναι ο λόγος που τους ψηφίζουμε;
Δηλαδή, εμείς τους ψηφίζουμε για να δίνουν τις όποιες μάχες τους εντός Βουλής...κι αυτοί, από τη Βουλή, καλούν εμάς να...κινητοποιηθούμε;  ]

[larus audouinii]

ΒΗΜΑ ΙΔΕΩΝ - Τεύχος 04/9/2010
ΦΑΚΕΛΟΣ - Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ

Ναι, στη θεσμική αναμόρφωση που δεν καταπνίγει την ελεύθερη έκφραση και την κοινωνική δημιουργικότητα
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ-ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΥΡΤΣΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

Οι οικονομικές κρίσεις μάς παγώνουν. Για να μην υποστούμε τις ολέθριες συνέπειες αυτού του ψύχους αντιδρούμε, είτε ατομικά είτε συλλογικά, με θερμά ξεσπάσματα. Τα αιτήματά μας, είτε νοερά είτε με δημόσιες διατρανώσεις, βγάζουν οργή, αλλά και επιμονή.

Ζητούμε την απελευθέρωσή μας από τα δεσμά που δημιουργεί η κρίση, από τα εμπόδια που μας στερούν την ελευθερία υλοποίησης των σχεδίων μας. Αυτό που ξεχνάμε όμως είναι ότι η ελευθερία μας δεν είναι κάτι που μπορεί να εξαρτάται αποκλειστικά από τις αποφάσεις και τις ενέργειες των άλλων. Καθορίζεται σε αρκετά μεγάλο βαθμό από τις δυνατότητες έκφρασης της ελεύθερης βούλησης και από την επίδραση αυτής της έκφρασης.
Χωρίς δημιουργική καλλιέργεια των πλαισίων και των κανόνων που μεγιστοποιούν εντός ορίων την ελευθερία μας από εμάς τους ίδιους, δεν υπάρχει ελευθερία της έκφρασης και της δημιουργίας. Παραμένουμε δούλοι. Συγχρόνως, ελευθερία σημαίνει δημιουργία από εμάς τους ίδιους των όρων παραχώρησης μέρους της ελευθερίας μας προς το συμφέρον του συνόλου στο οποίο θέλουμε να ανήκουμε.
 Είναι προφανές ότι οι παραχωρήσεις προς το σύνολο δεν θα πρέπει να καταπνίγουν την πρωτοβουλία, δηλαδή την ελεύθερη έκφραση και τη μετατροπή της σε δράση. Η δημιουργική έκφραση και δράση είναι βεβαίως προτιμότερο να οδηγούν σε θεσμικούς συμβιβασμούς που θα αυξάνουν αντί να μειώνουν τις ευκαιρίες. Χωρίς τις μεταβολές που φέρνει αυτή η δημιουργία, οι κοινωνίες, όπως ξέρουμε, αποξηραίνονται. Και κυρίως δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τις κάθε είδους κρί σεις που είναι αναπόφευκτο να εμφανίζονται κατά διαστήματα.

Η σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση και οι ελληνικές της απολήξεις θέτουν σε δοκιμασία τις δυνατότητες έκφρασης της ελευθερίας της βούλησης και επομένως τις δυνατότητες της κοινωνικής δημιουργικότητας. Αρκετοί δεν συμμερίζονται αυτές τις ανησυχίες. Βλέπουν την ίδια την κρίση ως ευκαιρία. Θεωρούν ότι το κοινωνικό κλίμα της κρίσης, αλλά και οι πολιτικές και οικονομικές απροσδιοριστίες που δημιουργεί θα φέρουν δημιουργικές πρωτοβουλίες. Η θεσμική αναμόρφωση που θα συμβάλει στην ανάκαμψη της οικονομίας θα προκύψει περίπου αυτόματα. Ο Κeynes ήταν πιο προσεκτικός.
Θεωρούσε ότι σε στιγμές κρίσεις αντλούμε τις απόψεις μας για τις ενδεχόμενες λύσεις από παρωχημένες ιδέες. Η απαισιοδοξία του ως προς τις δυνατότητες της κρίσης να γεννήσει ριζικά νέες προϋποθέσεις διεξόδου αποτελούσε το σκηνικό της παρουσίασης των δικών του
προτάσεων ως των μοναδικών. Ομως, παρά την τακτική διάσταση της ρητορικής, η γενική του άποψη μοιάζει σήμερα να επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι πολλοί επικαλούνται κεϊνσιανές λύσεις του 1936 προκειμένου να επιλύσουν κρίσεις του 2010.
Είναι εν τούτοις προφανές ότι ανεξάρτητα από όποιες εκτιμήσεις, είμαστε υποχρεωμέ νοι να πιστέψουμε ότι πράγματι οι κρίσεις είναι δυνατόν να αποτελούν ευκαιρίες για αλλαγές.
Διαφορετικά είναι σαν να πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει διέξοδος. Η υπέρβαση των κρίσεων που κάποτε έρχεται, είτε με κοινωνικοοικονομικούς είτε με πολιτικούς όρους, σημαίνει όμως την επίλυση τουλάχιστον τριών δύσκολων προβλημάτων (που συνεπάγονται τεράστιο κοινωνικό κόστος λόγω του βάθους των αναγκαίων αλλαγών): α) Του προβλήματος της εξεύρεσης νέων προσανατολισμών μια και όσοι επικρατούσαν ως τη στιγμή της κρίσης έχουν διαβρωθεί. β) Του προβλήματος της εξεύρεσης των εννοιών και της γλώσσας με την οποία θα διατυπωθούν οι νέοι στόχοι. γ) Του προβλήματος της διαμόρφωσης του συσχετισμού πολιτικών δυνάμεων που θα επιτρέψει την πολιτική και διοικητική έκφραση των νέων προσανατολισμών -, εφόσον βρεθούν και γίνουν ως έναν βαθμό κοινωνικά αποδεκτοί. Δυστυχώς στις διαδικασίες επίλυσης αυτών των προβλημάτων συμμετέχει ένα σχετικά μικρό τμήμα της κοινωνίας.
Πρόκειται για τους λίγους που συμμετέχουν στην αναδιανομή της εξουσίας και στη διαμόρφωση της δημοσιότητας. Κάθε κρίση μειώνει την ελευθερία των πολλών και αυξάνει την αυθαιρε σία των λίγων. Και ένας από τους λόγους που αυτό συμβαίνει είναι ότι η εγρήγορση που καλλιεργεί το αίτημα της ελευθερίας κάμπτεται μπροστά στην κοινωνική συμβατικότητα που φέρνει η ανάγκη επιβίωσης. Τα βίαια ξεσπάσματα δεν αποτελούν μη συμβατικές εκφράσεις. Αποτελούν, αντίθετα, χαρακτηριστικές συμβατικές αντιδράσεις. Το ότι μη συμβατικά σκεπτόμενες πολιτικές ελίτ μεταφράζουν τις συμβατικές αντιδράσεις σε δράση σύμφωνα με τις εξουσιαστικές τους βλέψεις και σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους περί συμμαχιών και επομένως θεσμικών συμβιβασμών, σημαίνει κάτι για τον ρόλο των πολιτικών ηγεσιών, και όχι για τον ρόλο των μαζών.
Η συσκότιση αυτού του γεγονότος γίνεται με όρους λαϊκιστικού λόγου.
Οι πολιτικές ηγεσίες, προκειμένου να νο μιμοποιήσουν την εξουσία τους, επιδιώκουν να προσδώσουν κοινωνικό περιεχόμενο στην πολιτική τους μέσω διανομής προνομίων (όχι δικαιωμάτων) και με τη φραστική επίκληση στα λαϊκά συμφέροντα.
Στις κοινωνικές επιστήμες και στις ιστορικές σπουδές έχει συζητηθεί εκτενώς αυτή η σχέση μεταξύ οικονομικής κρίσης και πολιτικού
λαϊκισμού.
Ελάχιστα όμως έχει συζητηθεί η ιστορική δυνατότητα υπέρβασης της κρίσης με όρους ελευθερίας και δημιουργικότητας.
Είναι προφανές ότι οι πολιτικοί σχηματισμοί ανακαλύπτουν αυξημένες δυνατότητες εναπόθεσης σε αυτούς των αποφάσεων τόσο για τη μορφή όσο και για το περιεχόμενο των μέτρων αντιμετώπισης της κρίσης. Η ιστορική ματιά, αλλά και η συζήτηση σχετικά με τις προοπτικές είναι φυσικό να εστιάζουν στο γεγονός ότι οι κρίσεις παρέχουν σημαίες ευκαιρίας περισσότερο για αυταρχικές πολιτικοοικονομι κές περιπέτειες παρά για την ανάπτυξη πλαισίων ελευθερίας και δημιουργικό τητας.
Παραφράζοντας τον Ηράκλειτο θα μπορούσαμε να πούμε ότι όντως η κρίση «πάντων μέν πατήρ εστι, ταύτων δε βασιλεύς, και τους μεν θεούς έδειξε τους δε ανθρώπους, του μεν δούλους εποίησε τους δε ελευθέρους». Οι δούλοι όμως, δηλαδή αυτοί που παραλαμβάνουν την πιθανή ελευθερία τους από τους άλλους, αυξάνονται σε συνθήκες οικονομικής κρίσης δυσανάλογα σε σχέση με τους πραγματικά
ελεύθερους που επιδιώκουν να μετατρέψουν τη βούλησή τους σε καινοτόμο δράση.

Το αντίδοτο σε αυτήν τη δηλητηριώδη πλευρά της κρίσης ίσως είναι η ανάπτυξη πρωτοβουλιών μικρής κλίμακας χωρίς να περιμένουμε τις ενέργειες κάποιας κυβέρνησης ή τις αποφάσεις κάποιου Μεσσία που ευαγγελίζεται τη δική του εξουσιαστική λύση.
Από τις ευρηματικές επιχειρηματικές επενδύσεις χωρίς κρατική εξάρτηση ως την επινόηση μορφών αλληλεγγύης και διάσωσης του περιβάλλοντος, στην κλίμακα που το επιτρέπουν οι τοπικές πρωτοβουλίες, τα περιθώρια δράσης είναι πολλά.
Ακόμη και οι δημόσιοι υπάλληλοι θα μπορούσαν να επινοήσουν τρόπους θετικής λειτουργίας της κρατικής γραφειοκρατίας προς όφελος των πολιτών και της πραγματικής οικονομίας.
Αυτό μπορεί να επιτευχθεί παρά την ενδεχόμενη ανικανότητα ή διαφθορά κάποιων πολιτικών ή υπηρεσιακών προϊσταμένων τους ή παρά τη λυσσαλέα αντίδραση ύποπτης ποιότητας συνδικαλιστών που επιμένουν να καταστρέφουν ό,τι δεν ελέγχουν ή δεν μπορούν να εκμεταλλευτούν για τη διαπραγμάτευση των δικών τους στελεχικών προνομίων.
Ας μη θυσιάσουμε τη δυνατότητα έκφρασης της ελευθε ρίας της βούλησής μας στην προσμονή της δημιουργίας ευκαιριών από άλλους.
Οι εναλλακτικές διαδρομές θα γίνουν ορατές τη στιγμή που η αντιμετώπιση της κρίσης θα φέρει στην επιφάνεια τους νέους θεσμικούς συμβιβασμούς.
Αν γίνουμε υποτελείς των πολιτικών ηγεσιών και διευθυντικών ομάδων και δεν βρούμε παράλληλους δρόμους σχετικά αυτόνομης δραστη ριοποίησης, οι νέοι θεσμικοί συμβιβασμοί θα μειώσουν αισθητά τις δυνατότητες έκφρασης της ελευθερίας της βούλησης.
Και για αυτό τότε δεν θα φταίει η καταπίεση κάποιων ή η ψυχολογική μας κατάσταση σε συνθήκες κοινωνικής αδικίας, αλλά η νοοτροπία μας που θα έχει απεμπολήσει τις κοινωνικές δυνατότητες έκφρασης της ελευθερίας της βούλησης που οδηγεί σε αποτελεσματικές πρωτοβουλίες.

[KostasD33]

το έχει το σαράκι του σημειολογικού σχολιαστή ....