ΡΑΣΠΟΥΤΙΝ (ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑΚΗ ΣΕΙΡΑ)

[MARAKOS]

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

Εγώ ο Βλαδιμίρ Κερατοφόρωφ κάτοικος Αγίας Πετρούπολης και επι της οδού Τασκάγια Πηδηχτολούγεβνα , απόφοιτος του ιδιωτικού Δημοτικού Σχολείου ,¨΄Μπουμπούνοβνα Σκολάριγι娨,τραβαγιέρης στο επάγγελμα, θα σας περιγράψω με λίγα λόγια την γνωριμία μου με τον Γκριγκόρι Ρασπούτιν,μια αγράμματη σκατόφατσα κατά Σιμπέριγια μεριά κι απ το χωριό Κοπρόσκοφγιε,σόρρυ Ποκρόφσκογιε θάθελα να πώ.
Τον γνώρισα λοιπόν όταν λόγω ανεργίας τοχα ρίξει στα Θεία και όχι στη θεία ,που έτσι κι αλλιώς δεν μου καθότανε με τίποτις
Μπήκα λοιπόν στο αιρετικό μοναστήρι ¨των δαρμένων¨¨όπου χοντρόπετσοι και καλοταισμένοι καλόγεροι μας τσάκιζαν για τα καλά στο ξύλο με τα μαστίγια ,για να στρώσει ο πισινός μας στις γονυκλισίες και στα τοιαύτα.Εκεί ήρθε κι αυτό το φυτό,για να μυηθεί μαζί μας,δηλαδής ο Γκριγκόρι Ρασπούτιν ο Σιμπεριανός να πούμε.
Μόλις τον πρωτόδα , ως παλαιότερος τον καλωσόρισα ρίχνοντας του δυο ξεγυρισμένες βουρδουλιές στον πισινό, ¨¨βρέ τον Γκριγκόριιιιιι !¨τσαφ,τσούφ.Εκείνος όμως όχι μόνο δεν πόναγε ανάθεμα τον αλλά το φχαριστίοταν κι από πάνω.¨¨βάρα αδερφέ,βάρα φτιάχνομαι να πούμ娨.Τέτοια έλεγε και μας έκανε να βγαίνουμε απ τα ράσα μας.Ήμαρτον Κύριε!
Ο Γκριγκόρι στα γρήγορα απόκτησε στο μοναστήρι πολλούς οπαδούς μαζόχες που την βρίσκανε να μαστιγώνονται ακόμα και μοναχοί τους για να ..ανορθώνουν το ¨ηθικό¨ τους.
΄΄κάνε σέξ και οποιος αντέξ,¨¨έλεγε και ξανάλεγε σ οσους μάζευε γύρω του,γιατί πίστευε πως μόνο με ¨πηδηματάκια¨ θα φθάναμε πιο γρήγορα στον παράδεισο.
Όμως το κλίμα δεν τον πολυσήκωνε εκει μέσα γιατί τους είχε παραυψώσει το ¨ηθικό ¨και κόντευαν να τον κάνουνε απο Γκριγκόρι....Γκριγκόρεβνα..
Ετσι μια ομιχλιασμένη βραδιά ,από κείνες που είναι κομένες και ραμένες για λυκοαλιχτίσματα,την κοπάνησε από ένα φεγγίτη και μη τον είδατε τον Γκριγκόρι ,τον ¨ξεσηκωτή¨τού ¨΄ηθικού¨¨.
Αργότερα έμαθα απ τον ίδιο, όταν ήτανε στα μέσα και στα έξω,πως παντρεύτηκε μια κακομοίρα απ το χωριό του και ότι τις ξεπέταξε στο άψε σβήσε τέσσερα παιδόπουλα. Όμως δεν τον σήκωνε ο γάμος και οι ευθύνες και τοσκασε για Αγιο όρος μεριά και μετά για Αγιους τόπους.Ξανά,ήμαρτον Κύριε!
Μετέπειτα αφού έγινε μοναχός του..μοναχός, τόριξε στο κήρυγμα και τόπαιζε ¨οσιος¨ ξεπαραδιάζωντας αγαθιάρηδες και χήρες που τις ¨παρηγορούσε¨ με το αζημίωτο.
Μια μέρα λοιπόν εκεί πούκλαιγα τη μοίρα μου λόγω λορδίασης..

Marakos

συνεχίζεται

[MARAKOS]

ΡΑΣΠΟΥΤΙΝ (μέρος  δεύτερο)

..ήταν εκείνος, με το λιγδιασμένο του ράσο, έχοντας  αγκαζέ δυό τσιμπλιασμένες κυράτσες που χασκογελούσαν βλέποντας με  να κρατιέμαι με το ζόρι από μια κολώνα του φωταέριου.
Ο Γκριγκόρι με κοίταξε διαπεραστικά  στα μάτια και τραβώντας με  απ το χέρι με ανάγκασε να σταθώ ορθός μπροστά του. Κατόπιν σήκωσε τα ράσα του και μούδειξε ένα κρυμμένο θησαυρό.
λουκάνικα,καπνιστό σαλάμι,ψωμί ,όλα σε αφθονία,μέσα σε μικρές δερμάτινες θήκες,αλλά και ένα μισογεμάτο μπουκάλι βότκας.
¨φάγε τέκνο μου,να στηλωθείς¨¨είπε  καγχάζοντας και με προέτρεψε να απλώσω τα χέρια στον ανεκτίμητο θησαυρό,ενώ εκείνος  άρχισε να πίνει τη βότκα  χωρίς αναπνοή,μοιράζοντας την κάπου κάπου και με τις δυό νταβλαντισμένες που  τον συνόδευαν.
Οση ώρα απολάμβανα το πλούσιο γεύμα,εκείνες τον ψαχούλευαν τόσο ξεδιάντροπα  κάτω απ το ράσο του,που τον έκαναν να βγάζει δυνατά βογγητά σαν πληγωμένο θεριό
Αφού φχαριστήθηκε η γούσα μου το πλούσιο γεύμα και ρεύτηκα αξιοπρεπώς,ξεκινήσαμε κάποια στιγμή κι οι τέσσερις μαζί για το σπίτι του σωτήρα μου.
Ηταν ένα ξύλινο διώροφο στην οδό Μουργάνωφ,μπροστά από ένα κατάφυτο πάρκο με λυγερόκορμες λεύκες,στις όχθες του Νέβα.
¨Αντε πάρτε τα ποδάρια σας μουλάρες ,καιρός για ¨καυτή σούπα¨κράυγασε ρίχνοντας  συγχρόνως λάγνες ματιές στα καπόυλια των ξελιγωμένων για έρωτα θηλυκών που  προπορευόντουσαν χαριεντιζόμενα σε τέτοιο βαθμό που θάκαναν ακομα και τους μαουνιέρηδες των καναλιών να κοκκινίσουν από ντροπή.
Δεν ήξερα την έννοια ¨καυτή σούπα¨ ,ελπίζοντας ότι θα γευόμασταν κάτι το ζεστό και όχι τα καυτά κορμιά των δύο γυναικών που χωρίς αιδώ μας προσφέρθηκαν πάνω σ ένα τεράστιο σοφά.
Το τι έγινε εκείνο το βράδυ δεν λέγεται αλλά ούτε γράφεται.
¨΄ξέρεις καλά γράμματα  Βλαντιμήρ?¨¨,με ρώτησε κοιτάζοντας με υπο γωνία σε κάποιο διάλειμμα  του ανομολόγητου οργίου που είχε προηγηθεί.
¨Ναι πάτερ,έχω βγάλει  και Γυμνάσιο¨είπα κορδωμένος τονίζοντας την κάθε μου λέξη.
Τοτε εκείνος αναπήδησε ως το ξύλινο ταβάνι,πετώντας από πάνω του την μια απ τις δυό  αναμαλιασμένες μαινάδες που δεν χόρταινε το ερωτικό του ταπεραμέντο.
¨χρειάζομαι γραμματέα και σύ είσαι αυτό που γύρευα¨και συνέχισε λύνοντας την μεγάλη κοτσίδα πίσω απ το κεφάλι του.¨ξέρεις πως εγώ δεν ξέρω μπήτ γράμματᨨ
Κούνησα καταφατικά το κεφάλι συμφωνώντας με τα καταληκτικά του λόγια  και κατόπιν πήρα τον λόγο ¨σε ξέρω Πάτερ απ το Δημοτικό,είναι αλήθεια ότι δεν τάπαιρνες με τίποτα τα ρημάδια τα γράμματα,αλλά σε τί ακριβώς θα μπορούσα να σου φανώ χρήσιμος?¨¨
Ο Ρασπούτιν φόρεσε το ράσο του και φτύνοντας τον φελλό από μια μπουκάλα γιομάτη κόκκινο κρασί,με οδήγησε στο ξύλινο μπαλκόνι που έβλεπε στο ποτάμι
¨΄βλέπεις εκείνα τα φώτα απέναντι?¨¨Κοίταξα με απορία αυτό που μούδειχνε,προσπαθώντας να μαντέψω την σκέψη του.¨¨είναι  η πιο μεγάλη μας ευκαιρία Βλαντιμήρ,το Θείο όραμα που είδα,πριν από χρόνιᨨΕριξα μια ματιά σ εκείνο τον μεγαλοπρεπή όγκο που ίσα ίσα μπόρεσα να διακρίνω πίσω απ τις λεύκες¨΄μα αυτό που βλέπουμε είναι το παλάτι του Τσάρου Νικόλαου,¨¨
είπα τραβώντας τον απ το ράσο για να μου το επιβεβαιωσει.Τότε τον είδα να σμίγει τα φρύδια του και να πετά το απείραχτο μπουκάλι κάτω απ το μπαλκόνι.¨¨εκεί θα δράσουμε,εκεί θα τα κονομήσουμε ζωντόβολ﨨Τα μάτια του είχανε βγεί στην κυριολεξία απ τις κόγχες  και τα σάλια του έτρεχαν σαν του λύκου που παραμονεύει την τρυφερή  λεία του.
¨¨όχι πιά βρωμιάρες πουτανίτσες αλλά καλοαρωματισμένες πριντζιπέσες μεγαλοπουτάνες,κύρ γραμματέα μου ¨¨
Αυτά είπε και έγειρε βιαστικά έξω απ το μπαλκόνι για να ξεράσει βήχοντας το περιεχόμενο του ανακατεμένου στομαχιού του
Κατόπιν με οδήγησε στο μέσον του δωματίου και με υποχρέωσε να γράψω για λογαριασμό του ένα γράμμα .

Marakos

συνεχίζεται

[MARAKOS]

μέρος τρίτο

Αυτό που μου υπαγόρεψε ο Γκριγκόρι Ρασπούτιν ήτανε ένα γράμμα-δόλωμα ,που θα του άνοιγε πολύ σύντομα τις πόρτες για εκείνο που είχε οραματισθεί στο παρελθόν, το Τσαρικό περιβάλλον.
Όμως εγώ ο αφελής δεν είχα πάρει είδηση του τί ακριβώς κρυβότανε κάτω απ το αλτρουιστικό του φτιασίδωμα. Στην πραγματικότητα ήτανε ένα  μήνυμα  που το αντέγραψα εκατό φορές όπως με είχε ορμηνέψει και στη συνέχεια αφού δωροδόκησα με λίγα καπίκια  κάποιους νεαρούς μουζίκους  της συμφοράς,πέτυχα να τοιχοκολληθεί   σε  μεγάλους δρόμους της πόλης και ειδικά  σ εκείνους που ήτανε συχνό πέρασμα διαδηλωτών κατά του Τσάρου.
¨Πολίτες της Αγίας Πετρούπολης,κοντά σας βρίσκεται ο θαυματουργός Άγιος του Θεούλη, πατήρ Γκριγκόρι Ρασπούτιν,για να σας απαλείψει τους πόνους εντελώς δωρεάν. Ελάτε στην οδό Μουργάνωφ για να βρείτε την πίστη  και την υγεία σας¨¨
Το σατανικό μυαλό του γνώριζε  πως σε κάθε διαδήλωση  υπήρχαν νεκροί αλλά και τραυματίες  απ τις επιθέσεις των  αφιονισμένων έφιππων κοζάκων του Τσάρου.
Φυσικά τον ενδιέφεραν αποκλειστικά οι δεύτεροι, που δεν άργησαν να σχηματίζουν ατέλειωτες ουρές έξω απ το ξύλινο διώροφο ,με ανοιχτές τις πληγές τους από τις κυρτές σπάθες  αλλά και απ τουφέκια των διωκτών τους.Τους καλωσόριζαν στην είσοδο οι δυό κυράτσες που ήτανε εθελόντριες στην υπηρεσία του για όλες τις δουλειές.
Φορούσανε στενά κορσάζ,προβάλοντας προκλητικά  τα τροφαντά τους μεμέδια και μ αυτό τον τρόπο κρατούσανε την τάξη στους συνωστιζόμενους απ έξω που τις χαλβάδιαζαν  με την ησυχία τους, ξεχνώντας τους αβάσταχτους πόνους τους.Εγώ ορθός  δίπλα του  σ ένα μεγάλο σιδερένιο κρεβάτι πανβρώμικο από το πύον,τα αίματα και τα ούρα, βοηθούσα  στην κατάκλιση των τραυματιών, ενώ εκείνος προετοίμαζε τις αλοιφές και τα βοτάνια του.
Το βρώμικο ράσο του γιομάτο λίγδα και δυσωδία απ τα ποτοξεράσματα  το σκέπαζε μια αμφιλεγόμενου χρώματος ποδιά,ενώ στο  λαιμό του κρεμότανε ένας μικρός ξύλινος σταυρός, κατάμαυρος  από την απλησιά του.Μια εικόνα ¨απείρου κάλους¨,που αν την συνδυάσει κανένας  και με τα δυό πελώρια κόκκινα κεριά  στο κομοδίνο δίπλα στο  κρεβάτι, φάνταζε περισσότερο σαν  Δαντικό το περιβάλλον ,παρά σαν  οίκος εκπρόσωπου του Θεού.
Όμως είχε μια τέτοια  δύναμη  στο να υποβάλει   τους ασθενείς μ εκείνα τα γερακίσια και διεισδυτικά μάτια του ,που πολλές φορές απόφευγα  το βλέμμα του,καθώς ένοιωθα μια ανατριχίλα στη σπονδυλική στήλη .Κι όμως αυτός ο ραδιούργος και σεξομανής ψευτοκαλόγερος ,λες και κάποια σκοτεινή δύναμη τον σιγοντάριζε,κατόρθωνε να  βγάζει με μαεστρία τα βόλια  απ τα κορμιά και στη συνέχεια να καυτηριάζει τις πληγές χωρίς εκείνοι ν αντιδρούν στον πόνο,σα να τους είχε υπνωτίσει..Ποτε δεν χρειάστηκε να καταβάλω μεγάλη προσπάθεια να τους ακινητοποιήσω,περιοριζόμενος επι το πλείστον στο να  ρόλο του βοηθού του.
Οι επιτυχίες του αυτές ξαπλώθηκαν σ ολάκερη την πόλη  στο άψε σβήσε κι από στόμα σε στόμα πολύ σύντομα  έφτασαν μέχρι τα αυτιά των αυλικών πίσω από τις μεγάλες κέδρινες πόρτες του παλατιού.¨ο θεραπευτής είναι εδώ !¨¨Ητανε θέμα χρόνου …
Marakos

συνεχίζεται