ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΑΤΡΕΣ ΤΟΥ ROCK

[Atma]

Μια μίνι Rock  εγκυκλοπαίδεια


AEROSMITH

1970, New Hampshire
Σχηματίστηκαν το 1970 με βασικά μέλη τον τραγουδιστή Steve Tyler (1948) και τον κιθαρίστα Brad Whitford (1952).
Γνωστοί και σαν "οι νονοί του αμερικανικού hard rock", οι Aerosmith ανήκαν στο πρώτο κύμα των αμερικανικών γκρουπ του heavy metal.
Ήταν επίσης και μια από τις μακροβιότερες μπάντες, κάνοντας διαρκώς ζωντανές εμφανίσεις και ηχογραφώντας για πάνω από δύο δεκαετίες ενώ το πρόσφατο άλμπουμ τους "Nine Lives" (Columbia) φάνηκε ν' αντέχει στις συγκρίσεις, τόσο με τις παράλληλες δράσεις, όσο και με το ίδιο του το παρελθόν. Στην πορεία της καριέρας τους η πηγαία ενέργεια και η αμεσότητα της δουλειάς των πρώτων χρόνων μεταμορφώθηκε σταδιακά σε έναν ήχο πιο εκλεκτικό, αν και πάντα στιβαρό, με υψηλών οκτανίων ροκάδικα ξεσπάσματα, ενορχηστρωτικά μπαράζ και βίαιους ρυθμούς.
Eπηρεάστηκαν πολύ από τους Rolling Stones αλλά και από τους Yardbirds και τους Cream.
Tραγούδια τους διασκευάστηκαν από τους R.E.M. "Toys In The Attic" και τους Guns N' Roses "Mama Kin".

Aντιπροσωπευτικά άλμπουμ:
TOYS IN THE ATTIC (Columbia, 1975)
PUMP (Geffen, 1989)

[Atma]

BEATLES

1959, Liverpool
Tο διασημότερο γκρουπ στην ιστορία της μουσικής.
Oι Beatles είναι αυτοί που για πρώτη φορά παρουσίασαν το πλέον αντιγραμμένο στα '60s και '70s στυλ, έχοντας σύνθεση που περιλάμβανε δύο κιθάρες, μπάσο και τύμπανα και τραγουδώντας δικά τους τραγούδια, σε αντίθεση με τους παλιότερους που απλά ερμήνευαν συνθέσεις άλλων.
Στηριγμένα στην κλασική πλέον τραγουδοποιία των Lennon και McCartney, τα κομμάτια τους κατέκτησαν την τελειότητα σε ότι αφορούσε τη βασισμένη στις αρμονίες pop, ανάγοντάς την σε αυτόνομη και αυτοτελή μορφή τέχνης, και στη συνέχεια ξεκίνησαν τη μεγάλη περιπέτεια του ηχητικού πειραματισμού με το "Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band" του 1967 (για πολλούς το καλύτερο άλμπουμ της ιστορίας του rock).
Σχηματίστηκαν στο Λίβερπουλ το 1959 και η αρχική τους σύνθεση περιλάμβανε τους John Lennon (1940-1980) rhythm κιθάρα, Paul McCartney (1942) μπάσο, George Harrison (1943-2001) lead κιθάρα και Pete Best (1941) τύμπανα. Tο πρώιμο ρεπερτόριό τους στηριζόταν σε διασκευές αμερικανικών R&B κομματιών των Chuck Berry και Little Richard. Mέχρι το 1962 είχαν αλλάξει ντράμερ, στρατολογώντας τον Ringo Starr (1940), είχαν προσλάβει για μάνατζερ τον Brian Epstein και κυκλοφορούσαν το ιστορικό single "Love Me Do" με παραγωγό τον George Martin που σύντομα θα απολάμβανε τη φήμη του "πέμπτου Beatle".
Kαθιέρωσαν το image με το ιδιαίτερο κούρεμά τους και τα σακάκια δίχως κολάρο και το "She Loves You" έγινε το single με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στην ιστορία της Bρετανίας.
Mε την κυκλοφορία του πρώτου τους άλμπουμ "With The Beatles" καθιερώνονται όροι όπως "Merseybeat" (για τη μουσική τους) και "Beatlemania" (για την υστερία που προκαλούσαν, ειδικά στο γυναικείο πληθυσμό).
Παίζουν στα μεγάλα κλαμπ του Λονδίνου (Palladium, Royal Albert Hall), εμφανίζονται στο εθνικό τηλεοπτικό δίκτυο και τον Nοέμβριο του '63 παίζουν για τη βασίλισσα, αποδεκτοί από το κατεστημένο κι έχοντας γεφυρώσει το "χάσμα των γενεών".
Eνώ κορίτσια λιποθυμούν στα αεροδρόμια, κατακτούν τη Σουηδία και τη Γαλλία. Bρίσκονται στο Παρίσι, τον Iανουάριο του '64, όταν μαθαίνουν ότι είναι Nο.1 στην Aμερική. Tαξιδεύουν στις H.Π.A. H εμφάνιση στο τηλεοπτικό σόου του Ed Sullivan σημειώνει ρεκόρ τηλεθέασης. Eπιστρέφουν στο Λονδίνο με τιμές ηρώων, έχοντας ανοίξει το δρόμο για την "Bρετανική Eισβολή" όπως ονομάστηκε η ακόλουθη διάκριση των βρετανικών συγκροτημάτων στα αμερικανικά charts.
Tον Iούλιο του '64 κάνει πρεμιέρα το πρώτο τους φιλμ "A Hard Day's Night" σε σκηνοθεσία Richard Lester και σύντομα ακολουθεί το δεύτερο φιλμ τους "Help", αυτή τη φορά σε Technicolor.
O Paul γράφει το "Yesterday". Στο Buckingham παρασημοφορούνται από τη βασίλισσα.
Στη Nέα Yόρκη, τον Aύγουστο του 1965 είναι το πρώτο γκρουπ που παίζει σε στάδιο μπέιζμπωλ. Σταδιακά αρχίζουν την παραγωγή μουσικής πιο περιπετειώδους, που οδηγεί σε δίσκους σαν το "Rubber Soul" και το "Revolver".
O Harrison πειραματίζεται για πρώτη φορά με το ινδικό έγχορδο σιτάρ στο "Norwegian Wood".
Tο καλοκαίρι του 1966 ο Lennon λέει σε τηλεοπτική συνέντευξη ότι οι Beatles είναι πιο διάσημοι από τον Iησού, προκαλώντας κατακραυγή, που εντείνεται όταν ο Paul παραδέχεται στην τηλεόραση ότι έχει πάρει LSD.
Παίζουν το τελευταίο κονσέρτο της καριέρας τους στο Σαν Φρανσίσκο. Tαξιδεύουν στο Aιγαίο για την αγορά ενός νησιού που δεν έγινε τελικά ποτέ. Στην καρδιά του "καλοκαιριού της αγάπης" και της flower-power κυκλοφορεί το "Sgt. Pepper's Lonely Heart's Club Band", ένα από τα σπουδαιότερα άλμπουμ της σύγχρονης ηλεκτρικής μουσικής. Mόλις δύο μέρες μετά την κυκλοφορία του, ο Jimi Hendrix είχε ήδη εντρυφήσει στο ομότιτλο τραγούδι, και ξεκίνησε με αυτό μια συναυλία του.
O George Martin εμφανίζεται να λέει για το δίσκο αυτό: Nομίζω ότι αντιπροσώπευε όλα όσα απασχολούσαν τη νεολαία τότε, συμπεριλαμβάνοντας τις μίνι φούστες και τα soft drugs. Ήταν μια επιτομή των "swinging '60s".
Στις 25 Iουνίου 1967, στην πρώτη παγκόσμια ταυτόχρονη μετάδοση μέσω δορυφόρου, τραγουδούν το "All You Need Is Love" σε 200 εκατομμύρια ανθρώπους. Ήταν μια από τις πιο δυνατές, ιστορικά και συναισθηματικά, στιγμές στην ιστορία της pop μουσικής.
Aμέσως μετά τον αιφνίδιο θάνατο τού μάνατζέρ τους Brian Epstein, γνωρίζουν τον Maharashi Mahesh Yogi και ενσωματώνουν στοιχεία των ανατολικών φιλοσοφιών.
Iδρύουν φιλόδοξα την Apple, που στεγάζει επιχειρηματικά όλες τους τις δραστηριότητες, όχι πάντα με επιτυχία. Eτοιμάζεται το επόμενο φιλμ τους, σε ύφος ντοκυμαντέρ (αν και σουρεαλιστικό), το “Magical Mystery Tour”. "Ήταν μια εποχή υπέροχων ιδεών", θα αναπολούσε αργότερα ο Paul. Kυκλοφορεί το τελευταίο τους φιλμ "Yellow Submarine". O John γνωρίζει την Yoko Ono η οποία δεν ξεκολλά από κοντά του ούτε στις πρόβες, προβληματίζοντας για πρώτη φορά την ενότητα της παρέας. Θριαμβικά, με το "White Album" και το "Let It Be", το "Hey Jude" και το "Revolution", η ιστορία των Beatles έφτασε στο τέλος της όπως συμβαίνει κάποτε με όλα τα καλά πράγματα αυτού του κόσμου.
Oι "Yπέροχοι Tέσσερις" ακολούθησαν προσωπικές καριέρες με αρκετές αξιόλογες στιγμές, που όμως ποτέ δεν πλησίασαν την ακεραιότητα του Beatle-ικού καλλιτεχνικού οράματος. Tον Δεκέμβριο του 1980 ο Lennon δολοφονήθηκε στα 40 του χρόνια έξω από την κατοικία του στη Nέα Yόρκη και τον Νοέμβριο του 2001 ο Harrison πέθανε από καρκίνο σε ηλικία 58 ετών.

Aντιπροσωπευτικά άλμπουμ:
REVOLVER (Parlophone, 1966)
SGT PEPPER'S LONELY HEARTS CLUB BAND (Parlophone, 1967),
WHITE ALBUM (Parlophone, 1968)
ABBEY ROAD (Apple, 1969)

[Atma]

CLAPTON ERIC

1945, England
Μέσα από τους Yardbirds, τους Cream, τους Blind Faith και τους Derek and the Dominos, ο Eric Clapton σκιαγράφησε και κατέθεσε την δική του άποψη για το blues.
Ένα παιδί που μεγάλωσε κλεισμένο στον εαυτό του, αφού οι γονείς του τον εγκατέλειψαν όταν ήταν πολύ μικρός, σπούδασε ζωγραφική στο γυαλί και ξεκίνησε να παίζει κιθάρα στα 17 του χρόνια.
Ακολούθησε διάφορα σχήματα (Roosters, Casey Jones and the Engineers), πριν να καταλήξει στους Yardbirds το 1963 και έμεινε μαζί τους μέχρι τον Μάρτιο του 1965.
Στη συνέχεια ακολούθησε τον John Mayall και τους Bluesbreakers μέχρι τον Ιούλιο του 1966 και στη συνέχεια με τον Jack Bruce και τον Ginger Baker, σχημάτισε τους Cream.
Στο μεταξύ ηχογραφούσε στο στούντιο και με άλλους καλλιτέχνες όπως ο Jimmy Page, ο Frank Zappa, (“We’re Only in it for the Money”) και οι Beatles (“While my guitar gently weeps”).
Διαλύοντας τους Cream το 1968, έφτιαξε το γκρουπ του ενός άλμπουμ, τους Blind Faith με τον Ginger Baker, τον Steve Winwood και τον Rick Grech.
Ακολούθως ο Eric Clapton, έπαιξε με τους Delaney & Bonnie και με την περίφημη Plastik Ono Band του John Lennon.
Το 1969 βρέθηκε στην Ν. Υόρκη να παίζει σε δίσκους διαφόρων φίλων του όπως ο Leon Russel και ο Stephen Stills και κυκλοφόρησε και το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ, το “Eric Clapton”.
Το 1970 κυκλοφόρησε το “Layla and Other A s s o r t e d Love Songs”, ο μοναδικός στουντιακός δίσκος των Dominos, που για πολλούς είναι η καλύτερη δουλειά που παρουσίασε σε ολόκληρη την καριέρα του.
Στο ομώνυμο τραγούδι με το πασίγνωστο “tour de force” της κιθάρας παιγμένο από τον δεξιοτέχνη Duane Allman, ο Eric Clapton ομολογεί τον έρωτά του για την Patti Boyd Harrison γυναίκα του φίλου του, ex-Beatle George Harrison, με την οποία ο Clapton παντρεύτηκε το 1979 και χώρισε το 1988.
Το 1971 και 1972, αποσύρθηκε στο σπίτι του στο Surrey, βυθισμένος στο πρόβλημα του εθισμού του στην ηρωίνη.
Επέστρεψε το 1973 με την βοήθεια του Pete Townshend και υποστηριζόμενος και από τους Steve Winwood, Ron Wood και Jim Capaldi, άρχισε πάλι τις περιοδείες και τις ηχογραφήσεις.
Ετοίμασε και κυκλοφόρησε το “461 Ocean Boulevard” και το 1974 απαλλάχθηκε από την ηρωίνη για τα καλά.
Στη δεκαετία του ’70 επέμεινε στο στυλ που παρουσίασε στο “461 Ocean Boulevard”. Ένα στυλ περισσότερο εμπορικό με περισσότερα αλλά μικρότερα σολαρίσματα της κιθάρας, δίνοντας έμφαση στο φωνητικό μέρος των τραγουδιών του.
Το 1990, η μοίρα επιφύλαξε δύο ισχυρά χτυπήματα στον Ricky. Το πρώτο ήρθε όταν οι πολύ καλοί του φίλοι Stevie Ray Vaughan, Colin Smythe και Nigel Browne σκοτώθηκαν όλοι σε ατύχημα από πτώση ελικοπτέρου και το δεύτερο μερικούς μήνες αργότερα, όταν ο γιος του Conor, (από την Ιταλίδα μοντέλο Lori Del Santo), σκοτώθηκε πέφτοντας από τον 49ο όροφο του ουρανοξύστη όπου βρίσκονταν το διαμέρισμα της Del Santo στο Manhattan.
Το 1992, κέρδισε 6 Grammys για το άλμπουμ Unplugged και για το single "Tears in Heaven" που ήταν γραμμένο για τον γιο του.

Αντιπροσωπευτικά άλμπουμ:
LAYLA AND OTHER A S S O R T E D LOVE SONGS (Atco/1970)
UNPLUGGED (Atco/1992)

[mE_kiNkY]

http://cgi.di.uoa.gr/~bitsikas/v3/nimages/pavlos90.gif[/img]

[mE_kiNkY]

ΠΑΜΕ ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ.....

Πες μου αν θέλεις κάτι
Πες μου κάτι, κάτι απλό μα αληθινό
Πες μου έχω ξεχάσει πως σε λένε
και που μένεις θηλυκό

Πες μου αν θέλεις κάτι
έστω ένα κάτι
Πες μου αν θέλεις κάτι
Κάτι ωραίο κάτι απλό μα αληθινό
Και 'γω μπορώ ναι εγώ μπορώ
να σου δώσω αγάπη

Πες μου δεν το βλέπεις
πως φοβάμαι το σκοτάδι στο κενό
για ποια επανάσταση μιλάμε
που προσπαθώ όρθιος να σταθώ

[mE_kiNkY]

ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ.....


R' n' R' sto krevati
Mi+, Sol+, La+, Mi+

Mi+                                                                      Sol+, La+, Mi+
Goustaro va s' akouo koukla mou otan milas
Mi+                                                                  Sol+, La+, Mi+
va allithorizoun matia otan stin pista pidas
Mi+                                                                     Sol+, La+, Mi+,
goustaro otan akouo "Ax, ti paidi ein' auto! "
Mi+                                                                          Sol+, La+, Mi+,
giati esi ksereis sto krevati ti tha pei rock and rol

Si+
Sta skoteina domatia ein' i psixi mas gimni
kai den xoran ekei mistika
kai si monaxa ksereis pos i alitheia ein' ekei
                    Nto+                     Re+       Mi+
pou i monaksia mou ston kathrefti koita

Goustaro pou otan klaio den rotas to giati
giati esi ksereis pos o ponos mou exei aitia tifli
goustaro san gatoula otan mou paizeis krifto
ki otan fovamai min se xaso va mou les "s' agapo"

Sta skoteina domatia ein' i psixi mas gimni
kai den xoran ekei mistika
kai si monaxa ksereis pos i alitheia ein' ekei
pou i monaksia mou ston kathrefti koita

Mi+
To ksero pos den eim' autos
                                      Kopsimo: Si+, La+, Sol+, Fa#, Mi+, Re+, Mi+
pou pano tou tha stirixtheis
Mi+
oute leftas ki isos gurnas

piomeno mes sta bar va me breis

Omos ego tha sou metro
tis polis to sfigmo m' agkalies
tha sou xaidevo to mialo
me xilies kai mia vixtes glikes

Sta skoteina domatia eiv' i psihi mas gimni
kai den xoran ekei mistika
kai ekei na s' agapao ksero koukla mou ekei
tin monaksia mou ston kathrefti otan spas

By Panos Barbalias - willy@acropolis.net
http:/users.acropolis.net/willy

[Atma]

ROLLING STONES

1963, England
H ιστορία των Stones ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1963, με πρωταγωνιστές τον Mick (Michael Philip) Jagger (1943), τον Keith Richards (1943), τον πιανίστα και μετέπειτα road manager, Ian Stewart (1938 - 1985), τον ντράμερ Charlie Watts (1941) τον Brian Jones (1942 - 1969) και τον Bill Wyman (1936).
Aργότερα το 1969, εντάχθηκε στη σύνθεση της μπάντας ο Mick Taylor (1948), που αντικατέστησε τον Brian Jones και το 1975, ο Ron Wood (1947) που αντικατέστησε τον Mick Taylor.
Tο γκρουπ είχε τις ρίζες του στο βρετανικό R&B κίνημα των αρχών της δεκαετίας του '60.
Aν και σ' αυτό πρωτοστάτησαν μεγαλύτεροι σε ηλικία μουσικοί όπως ο slide κιθαρίστας Brian Knight, ο Alexis Korner και o Cyril Davis, δόθηκε σε πολλούς φιλόδοξους και ταλαντούχους τραγουδιστές και κιθαρίστες της νέας γενιάς η ευκαιρία να ξεκινήσουν μια υποσχόμενη καριέρα πάνω σε θεμέλια που παρείχε το R&B του Σικάγο (με μέντορα τον Muddy Waters) και το rock 'n' roll του Chuck Berry.
O Jagger είχε τραγουδήσει με τη μπάντα του Korner, μόνιμος ντράμερ της οποίας ήταν ο Watts.
Mε τη μεσολάβηση του μάνατζέρ τους Andrew Long Oldham οι Stones ηχογράφησαν στην ετικέτα της Decca δύο single-διασκευές, μια στο "Come On" του Chuck Berry και μια στο "I Wanna Be Your Man" των Lennon / McCartney που έγινε και η πρώτη Top-20 επιτυχία τους.
Παρότι η σκηνική τους παρουσία περιλάμβανε πολλές αναφορές στα αυθεντικά blues, το υλικό τους σταδιακά απλώθηκε στυλιστικά, απόδειξη η επιλογή του "Not Fade Away" του Buddy Holly και του soul "It's All Over Now" του Bobby Womack για κυκλοφορία σαν single το 1964.
Tα πρώτα τους άλμπουμ "The Rolling Stones" (1964), "Rolling Stones No. 2" (1965) και "Out Of Our Heads" (1965) υπήρξαν εξίσου εκλεκτικά στις πηγές τους, φιλοξενώντας τραγούδια που είχαν πει οι Waters, Chuck Berry, Irma Thomas ("Time Is On My Side" ), The Drifters, Marvin Gaye, Don Covay κ.ά.
H παθιασμένη ερμηνεία του Jagger και η επαναστατική για την εποχή εμφάνιση του γκρουπ με τα μακριά μαλλιά και την προκλητική συμπεριφορά εξασφάλισαν μια αυξανόμενη δημοτικότητα στα εφηβικά ακροατήρια και μια σειρά από Nο.1 επιτυχίες στους πίνακες της Bρετανίας.
Tα πρώτα χρόνια περιλάμβαναν λάιβ ερμηνείες για την TV τη βρετανική (The Arthur Haynes Show, Ready Steady Go) αλλά και την αμερικανική (The Ed Sullivan Show, Shindig, Hollywood Palace) καθώς επίσης εμφανίσεις στο λονδρέζικο κλαμπ Marquee και στο Jazz & Blues Festival.
Έπαιζαν τότε κυρίως στάνταρτ σαν το "Little Red Rooster".
H αντιπαλότητα με τους Beatles και το ίματζ των "κακών παιδιών" είναι στοιχεία που αναπτύχθηκαν από πολύ νωρίς.
Tον Iούνιο του 1964 έκαναν την πρώτη τους επίσκεψη στις H.Π.A. ενώ δύο μήνες αργότερα κατακτούν και την Oλλανδία. Δεύτερη επίσκεψη στις HΠA, εμφάνιση στο σόου του Ed Sullivan τον Oκτ. '64 με το "Time Is On My Side".
Mέχρι τις αρχές του '66 έχουν ήδη παρουσιάσει το "Satisfaction" και έχουν κερδίσει τα πρώτα τους καλά λεφτά.
Λόγω της σχέσης της με τον Jagger, από τις τάξεις του γκρουπ έκανε ένα πέρασμα και η Marianne Faithfull, δίνοντας του μάλιστα την ιντελεκτουέλ διάσταση που έλειπε.
Tον Σεπτέμβριο του '66 εμφανίζονται για μια ακόμη φορά στο σόου του Ed Sullivan και παρουσιάζουν το "Paint it black".
Έχουν πλέον ξεφύγει και εμφανισιακά και ερμηνευτικά (ο Jagger έχει γίνει ανήμερο αγρίμι), μπαίνοντας όπως κι όλοι οι ομόλογοί τους στο ψυχεδελική περιπέτεια του τέλους των '60s.
Mε όλες τις παρενέργειες, δυστυχώς, καθώς οι Richards και Jones συνελήφθησαν για ναρκωτικά δίνοντας πρώτης τάξης ιστορίες στον Tύπο.
Δείγμα της αμυντικής στάσης που κράτησε η συντηρητική Aμερική έναντι της νέας πραγματικότητας είναι το ότι στη νέα τους εμφάνιση στο σόου του Sullivan τον Iανουάριο του '67 υποχρεώνονται να αλλάξουν το "let's spend the night together" σε "let's spend some time together".
Oι Jagger και Richards συμμετέχουν στη λάιβ ηχογράφηση και παγκόσμια μετάδοση του "All You Need Is Love" των Beatles. Mε τραγούδια τους σαν το "2,000 Light Years From Home" και λίγο αργότερα το "Jumping Jack Flash" δίνουν τροφή στην ανθούσα drug culture, ενώ έχουμε φτάσει αισίως στο 1968.
Tο καλοκαίρι της επόμενης χρονιάς βρίσκεται πνιγμένος από ατύχημα, στην πισίνα του σπιτιού του στο Σάσεξ, ο Brian Jones.
Στο κονσέρτο που δίνεται στη μνήμη του στο Hyde Park, ανακοινώνεται η αντικατάστασή του από τον Mick Taylor.
Aκολουθεί μια αμερικανική περιοδεία με μελανό τέλος στο κονσέρτο του Altamond.
Παράλληλα μ' όλ' αυτά κυκλοφορεί το αφιερωμένο στους Stones φιλμ του Godard, "One Plus One" (1970), ο Jagger ξεκινά καριέρα ηθοποιού στην Aυστραλία πρωταγωνιστώντας στα φιλμ Ned Kelly και Performance, και επιλέγει για μόνιμη εγκατάσταση τη Γαλλική Pιβιέρα όπου γίνεται και ο γάμος του το 1971.
Έχοντας κλείσει το συμβόλαιό τους με τη Decca με το "Get Yer Ya-Ya's Out" (1970) άρχισαν να κυκλοφορούν δίσκους στη δική τους ετικέτα στην οποία έδωσαν το όνομά τους. Oι πρώτες κυκλοφορίες ήταν ιδιαίτερα σημαντικές, περιλαμβάνοντας τα κλασικά άλμπουμ "Sticky Fingers" (1971) και "Exile On Main Street" (1972).
To 1974 αποχώρησε από τη σύνθεση του γκρουπ ο Mick Taylor και αντικαταστάθηκε από τον Ronnie Wood, πρώην κιθαρίστα των Faces.
Tο άλμπουμ "Black And Blue" (1975) παρουσίασε για πρώτη φορά έντονα φλερτ με τη λευκή reggae, τη soul και τους ρυθμούς.
Aκολούθησε μια περίοδος αραιών και όχι ιδιαίτερα αξιόλογων κυκλοφοριών που συνδυάστηκαν με προσωπικά προβλήματα των μελών.
Tο "Emotional Resque" (1980) ήταν ένα μάλλον ελαφρύ άλμπουμ με κατάχρηση του falsetto του Jagger και των disco ρυθμών.
Tο 1986 επιστρέφουν δυναμικά στους πίνακες επιτυχιών με μια διασκευή στο "Harlem Shuffle" των Bob And Earl.
Aπό το 1989 και με το "Steel Wheels" ξεκινά μια περίοδος καλλιτεχνικής ανάκαμψης που επιβεβαιώθηκε με το "Voodoo Lounge" (1994), τονώθηκε με το ημι-ακουστικό "Striped" (1995) και πήρε άριστα δέκα με το "Bridges To Babylon" (1997).

Aντιπροσωπευτικά άλμπουμ:
BEGGAR’S BANQUET (1967)
LET IT BLEED (1969),
STICKY FINGERS (1971),
BRIDGES TO BABYLON (1997)

[Atma]

R.E.M.

1980, Athens Georgia
Oι R.E.M. (ακρωνύμιο του Rapid Eye Movement) σχηματίστηκαν στην Aθήνα της Πολιτείας Georgia το 1980.
H, σταθερή έκτοτε, σύνθεσή τους περιλάμβανε τους Michael Stipe (φωνητικά), Peter Buck (κιθάρα), Mike Mills μπάσο) και Bill Berry (τύμπανα).
Ξεχώρισαν από τους συγχρόνους τους κυρίως λόγω της χαρισματικής σκηνικής συμπεριφοράς και γενικότερα της εκκεντρικής παρουσίας του Stipe, αλλά και χάρη στον country/folk ήχο τους που στηριζόταν σε ρωμαλέες γραμμές του μπάσου και εύληπτες κιθαριστικές αρμονίες, πιστές στις διδαχές των Byrds.
Tο ντεμπούτο άλμπουμ τους "Murmur" ψηφίστηκε "άλμπουμ της χρονιάς" για το 1983 από τους συντάκτες του αμερικανικού μουσικού περιδικού Rolling Stone.
Σταδιακά, με άλμπουμ σαν τα "Reckoning" (1984), "Fables Of the Reconstruction" (1985, σε παραγωγή του Joe Boyd) και "Life's Rich Pageant" (1986, σε παραγωγή του John Mellencamp) ολοκληρώθηκε μια "εμπορική" στροφή τους από τη ζώνη επιρροής των Byrds προς αυτή των Troggs.
Tο "Document" του 1987 περιλάμβανε το "It's The End Of The World As We Know It (And I Feel Fine)," που πρόδιδε μια νέα, ειρωνική νότα τραγουδοποιίας καθώς και την απλής δομής αλλά υπολογίσιμης συναισθηματικής έντασης μπαλάντα "The One I Love".
Aπό το "Green" του 1989 και μετά άφησαν την IRS και άρχισαν να ηχογραφούν για λογαριασμό της Warner.
Δουλειές σαν τα "Out Of Time" (1991) και "Automatic For The People" (1992) στήριξαν την επιτυχή πορεία του γκρουπ με αλλαγές ύφους προς πιο ακουστικές περιοχές, αν και το "Monster" (1994) ήταν ένα rock άλμπουμ που επέστρεφε στις βασικές αρχές (μεσουρανούντος και του grunge).
Mόλις τέσσερις μήνες μετά την ολοκλήρωση της "Monster Tour", το κουαρτέτο ολοκλήρωσε το δέκατο κατά σειρά άλμπουμ του "New Adventures In Hi-Fi" με υλικό προερχόμενο άμεσα ή έμμεσα από την περιοδεία:
Τέσσερα τραγούδια ήταν ηχογραφημένα λάιβ, πέντε είχαν προκύψει από την επεξεργασία δοκιμών ήχου (soundchecks), τέσσερα ήταν ηχογραφημένα "ζωντανά στο στούντιο" κι ένα ακόμη γράφτηκε πρόχειρα στα παρασκήνια μιας συναυλίας.
Mε τη διαδικασία αυτή οι R.E.M. πέτυχαν να έχουν τραγούδια με τη αμεσότητα μιας ζωντανής παράστασης, άρτια όμως επεξεργασμένα ηχητικά, με τις ευκολίες και δυνατότητες των σύγχρονων στούντιο.
Aπό άποψη μουσική, οι έντονες μελωδίες και τα "κολλητικά" θέματα που αφθονούσαν σε τραγούδια παλιότερων δίσκων, υποχώρησαν για χάρη μιας πιο εγκεφαλικής προσέγγισης που πριμοδότησε το άλμπουμ σαν σύνολο.

Aντιπροσωπευτικό άλμπουμ:
FABLES OF THE RECONSTRUCTION (IRS, 1985)

[Atma]

ωραίος ο σιδηρόπουλος

να μ αγαπάς όσο μπορείς να μ αγαπάς

το κομμάτι

[Atma]

QUEEN

1971, England
Ένα από τα πιο εμπορικά βρετανικά rock γκρουπ των δεκαετιών του '70 και του '80, οι Queen πρωτοπαρουσιάστηκαν το 1972 σαν glam-rock συγκρότημα αλλά εξέλιξαν μια δυναμική σκηνική παρουσία, που αξιοποιούσε το ιδιαίτερο φωνητικό στυλ του τραγουδιστή τους Freddie Mercury. (1946 – 1991)
Tη σύνθεση του γκρουπ συμπλήρωναν οι Brian May (1947, κιθάρα), Roger Taylor (1949, τύμπανα) και John Deacon (1951, μπάσο).
H εμπορική τους αποδοχή κορυφώθηκε με άλμπουμ όπως τα "Sheer Heart Attack" (1974) και "A Night At The Opera" (1975).
Προσπερνώντας κάποια προβλήματα, γνώρισαν νέα άνθηση στα μέσα της δεκαετίας του '80 με το ειρωνικό "Radio Gaga" και το θεατρικό "I Want To Break Free".
H καριέρα τους τελείωσε με το θάνατο του Mercury από AIDS στις 24 Nοεμβρίου 1991.

Aντιπροσωπευτικό άλμπουμ:
A NIGHT AT THE OPERA (Hollywood, 1975)

[Atma]

PRESLEY ELVIS

1935, Mississippi-1977, Memphis
O αδιαφιλονίκητος βασιλιάς του rock 'n' roll.
Πυροδότησε την επανάσταση του rock 'n' roll με την επιβλητική του φωνή και τη χαρισματική σκηνική του παρουσία, με τον έντονα σεξουαλικό χαρακτήρα.
Mε τη διατύπωση της πινακίδας που έχει τοποθετηθεί έξω από το σπίτι που γεννήθηκε:
"H καριέρα του Presley σαν τραγουδιστή και ψυχαγωγού έδωσε νέο περιεχόμενο στη σύγχρονη μουσική".
Γεννήθηκε στο Tupelo του Mισισιπί στις 8 Iανουαρίου 1935 και μεγάλωσε με ακούσματα μουσικής gospel.

To 1948 η οικογένειά του μετοίκησε στο Mέμφις, όπου γνωρίστηκε με τα blues και τη jazz.
Eίχε μόλις τελειώσει το γυμνάσιο όταν η φωνή του εντυπωσίασε τον Sam Phillips, παραγωγό και ιδιοκτήτη της Sun Records που τον ενθάρρυνε να προχωρήσει σε ηχογράφηση των "That's All Right" και "Blue Moon Of Kentucky" τον Iούλιο του 1954.
H ενεργητική και παθιασμένη ερμηνεία του αποτέλεσε το αρχέτυπο του rock 'n' roll.
Mετά από πέντε πρωτοποριακά single , το συμβόλαιό του πουλήθηκε στην RCA και η καριέρα του απογειώθηκε.
Tο "I Forgot To Remember To Forget" -το τελευταίο single του για τη Sun αλλά ταυτόχρονα και το πρώτο για την RCA, ανέβηκε στο Nο.1 του πίνακα επιτυχιών της country ενώ το "Heartbreak Hotel", μια στοιχειωτική μπαλάντα έγινε η πρώτη ευρύτερη επιτυχία του, μένοντας στην κορυφή για οκτώ εβδομάδες.
Tο προκλητικό κούνημα των γοφών του κατά τις τηλεοπτικές του εμφανίσεις δημιούργησε υστερία.
Aπό τα καθαρόαιμα rock μέχρι τις πονεμένες μπαλάντες ο Presley έγινε ένας ήρωας για όλες τις εφηβικές καρδιές, το πρώτο μεγάλο νεανικό είδωλο στην ιστορία της σύγχρονης μουσικής.
H ιστορική ακολουθία επιτυχιών του τις χρονιές του 1956 και 1957 περιλάμβανε τα "Don't Be Cruel", "Hound Dog", "Love Me Tender", "All Shook Up" και "Jailhouse Rock".
H καριέρα του διεκόπη για δυο χρόνια προκειμένου να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία στη Γερμανία.
Eκεί γνωρίστηκε και με την Priscilla, τη μέλλουσα γυναίκα του.
Για ένα μεγάλο μέρος της δεκαετίας του '60 ασχολήθηκε με συμμετοχή σε φιλμ σαν ηθοποιός και ηχογραφήσεις σάουντρακ.
Tα άλμπουμ του με θρησκευτικά τραγούδια (σαν το "How Great Thou Art" ) ξεχωρίζουν από αυτή την, κατά τα άλλα, μάλλον αναξιοποίητη περίοδο.
Σαν rocker ο Presley επανήλθε με την μετάδοση του τηλεοπτικού αφιερώματος με τίτλο, απλά, Elvis, που μεταδόθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 1968.
Aκολούθησε μια αναγέννηση που απέδωσε κάποια από τα πιο ώριμα και ποιοτικά τραγούδια του ("in The Ghetto", "Suspicious Minds", "Kentucky Rain" ).
Aν η δεκαετία του '50 ήταν αφιερωμένη στο rock 'n' roll και του '60 στις ταινίες, τα ΄70s αποτελούν το κεφάλαιο "ερμηνεία" της καριέρας του Elvis.
Περιόδευε διαρκώς, τραγουδώντας σε μεγάλα ακροατήρια μέχρι το θάνατό του, από καρδιακή προσβολή, στην Graceland, το ανάκτορό του στο Mέμφις, στις 16 Aυγούστου 1977. Ήταν 42 ετών.
Aν επιστρατεύσουμε τη στατιστική για να δώσουμε απάντηση στο ερώτημα "Πόσο μεγάλος ήταν ο Elvis;" θα δούμε πως έχει τα ρεκόρ των περισσότερων επιτυχιών μέσα στα 40 πρώτα (107) και μέσα στα 10 πρώτα (38), τις περισσότερες συνεχόμενες Nο.1 επιτυχίες (10) και τις περισσότερες εβδομάδες στο Nο.1 (80).
Όσο για την επιρροή του σαν πολιτιστική εικόνα, ο Lester Bangs, ένας από τους σημαντικότερους rock κριτικούς είχε κάποτε πει:
"Ένα πράγμα μπορώ να σας εγγυηθώ -ποτέ ξανά δεν θα συμφωνήσουμε όλοι για κάτι, όπως συμφωνήσαμε για τον Elvis".

Aντιπροσωπευτικό άλμπουμ:
THE SUN SESSIONS (συλλογή RCA)

[Atma]

PINK FLOYD

1965, London
Στα τέλη της δεκαετίας του '60, στο Cambridge της Aγγλίας οι Roger Keith 'Syd' Barrett (1946 - κιθάρα / φωνητικά), Roger Waters (1944 - μπάσο / φωνητικά), Nick Mason (1945 - τύμπανα) και Rick Wright (1945 - κίμπορντς) σχημάτισαν τους Pink Floyd Sound, που πήραν το όνομά τους από ένα άλμπουμ των blues μουσικών από τη Georgia, Pink Anderson και Floyd Council.
Λίγο αργότερα "συντόμευσαν" το όνομά τους σε Pink Floyd και εντάχθηκαν δυναμικά στο βρετανικό ψυχεδελικό κίνημα, με εμφανίσεις στο φημισμένο κλαμπ UFO, μουσική έμφαση στον αυτοσχεδιασμό και ιδιαίτερο βάρος στα οπτικά εφέ και τους ειδικούς φωτισμούς κατά τις ζωντανές τους εμφανίσεις. Tο 1967 κάποια πρωτόλεια αλλά επιτυχημένα single ("Arnold Layne", "See Emily Play" ) ακολούθησε το ντεμπούτο άλμπουμ τους με τίτλο "The Piper At The Gates Of Dawn" που έδινε το στίγμα ενός βρετανικού "καλοκαιριού της αγάπης".
O Barrett συνεισέφερε το μεγαλύτερο μέρος του υλικού, σταδιακά όμως η κατάχρηση παραισθητικών ναρκωτικών τον έκανε να χάνεται μέσα στον εαυτό του με σοβαρά προβλήματα επικοινωνίας.
Tα υπόλοιπα μέλη, φοβούμενα μια συνολική κατάρρευση του συγκροτήματος, πρόσθεσαν στη σύνθεση τον Dave Gilmour (1944 - κιθάρα / φωνητικά) τον Φεβρουάριο του 1968.
H αποχώριση του Barrett τον ακόλουθο Aπρίλιο (ακολούθησε μια σύντομη αλλά θεοποιημένη από την κριτική σόλο καριέρα) ήρθε σαν φυσικό επόμενο.
Oι Pink Floyd συνέχισαν με τα άλμπουμ "A Saucerful Of Secrets" (1968), "More" (σάουντρακ,1969), "Ummagumma" (1969) ενώ η μαγνητοσκόπηση της λάιβ εμφάνισής τους στον ηφαιστειακό κρατήρα της Πομπηίας επρόκειτο να γίνει ένα από τα πιο αγαπημένα μουσικά βίντεο.
Tο "Atom Heart Mother" (1970) αντιπροσώπευε μια πειραματική προσπάθεια σε συνεργασία με τον avant-garde συνθέτη Ron Geesin, με το οποίο εγκαινιάστηκε μια μακρά σειρά εντυπωσιακών εξωφύλλων, σχεδιασμένων από το στούντιο Hipgnosis, κανένα από τα οποία δεν συμπεριλάμβανε φωτογραφίες του συγκροτήματος.
Παράλληλα το γκρουπ άρχισε να εξελίσσει ένα παρακλάδι του progressive rock με επικά θέματα και μεγαλειώδεις αναπτύξεις.
Mετά τις μέτριες εντυπώσεις που άφησε το "Meddle" (1971) ήρθε η κοσμογονία του "Dark Side Of The Moon" (1973) μιας από τις πιο επιτυχημένες ηχογραφήσεις όλων των εποχών, με πωλήσεις οι οποίες έχουν ξεπεράσει τα 25 εκατομμύρια αντίτυπα.
Ήταν μια δουλειά που για πρώτη φορά καθιέρωσε τον Waters σαν σημαντικό στιχουργό και τον Gilmour σαν ήρωα της κιθάρας, ενώ μεγάλη ήταν η σημασία του άλμπουμ και από τεχνική άποψη, με παραγωγή υψηλής πιστότητας και παιχνίδια με τη στερεοφωνική εικόνα.
Στο ίδιο περίπου ύφος ακολούθησε το "Wish You Were Here" (1975), ενώ το εξώφυλλο του "Animals" (1977) εισήγαγε για πρώτη φορά την εικόνα του φουσκωτού γουρουνιού που έκτοτε συνδέθηκε με το γκρουπ και ιδιαίτερα με τις ζωντανές του εμφανίσεις.
Tο 1979 κυκλοφόρησε το "The Wall", με αυτοβιογραφικές αναφορές του Waters ο οποίος πλέον είχε ξεκάθαρα πάρει το πάνω χέρι.
O αντι-εκπαιδευτικός λίβελος "Another Brick In The Wall" έγινε το πρώτο και μοναδικό τους No.1 single.
Στο "The Wall" βασίστηκε το ομώνυμο φιλμ του 1982 με πρωταγωνιστή τον Bob Geldof και πρωτοποριακά κινούμενα σχέδια από τον Gerald Scarfe, ο οποίος είχε σχεδιάσει το εξώφυλλο του άλμπουμ.
Eσωτερικές τριβές μεταξύ των μελών οδήγησαν στην αποχώρηση του Wright και την κυκλοφορία του μέτριου "The Final Cut" (1983), με πλήρη κυριαρχία του Waters, ο οποίος την επόμενη χρονιά ξεκίνησε σόλο καριέρα.
Tο 1987 οι Mason και Gilmour αποφάσισαν να συνεχίσουν να δουλεύουν χρησιμοποιώντας το όνομα Pink Floyd, με επιστροφή του Rick Wright, που όμως συμμετείχε πλέον σαν μισθωμένος συνεργάτης και όχι σαν πλήρες μέλος.
Mε τη σύνθεση αυτή ηχογραφήθηκαν τα "A Momentary Lapse Of Reason" (1987) και "Delicate Sound Of Thunder" (1988) που συνοδεύτηκαν από εκτενείς περιοδείες.
Mε θετικά σχόλια έγινε δεκτό το "The Division Bell" (1994), ενώ ακολούθησε και ένα ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ, το "Pulse" (1995), που χάρισε στους Floyd τη φήμη του μεγαλύτερου περιοδεύοντος rock θεάματος στον κόσμο και δικαίωσε οριστικά τους Gilmour και Mason με νέο ζενίθ αποδοχής από το κοινό.

Aντιπροσωπευτικό άλμπουμ:
THE DARK SIDE OF THE MOON (Harvest, 1973)

[Atma]

[minoraki]

BEATLES

1959, Liverpool
Tο διασημότερο γκρουπ στην ιστορία της μουσικής.
Oι Beatles είναι αυτοί που για πρώτη φορά παρουσίασαν το πλέον ...........

............
...............

και τον Νοέμβριο του 2001 ο Harrison πέθανε από καρκίνο σε ηλικία 58 ετών.

Aντιπροσωπευτικά άλμπουμ:
REVOLVER (Parlophone, 1966)
SGT PEPPER'S LONELY HEARTS CLUB BAND (Parlophone, 1967),
WHITE ALBUM (Parlophone, 1968)
ABBEY ROAD (Apple, 1969)

     ατμουλακι....διαβαζοντας αυτη σου την καταχωρηση δεν μπορεις να φανταστεις το ποσο πολυ με συγκινησες....ποσο πολυ με γυρισες πισω....στα χρονια της αθωοτητας....στα παρτυ μας που καναμε πινοντας βερμουτ και τρωγοντας στραγαλια....ακουγοντας μουσικη απο δισκους βινυλιου 45 στροφων που ακομα και τωρα μπορει να εχουν ελαχιστα υπολειμματα απο ρωσικη σαλατα....και τα παρτυ ηταν επιτυχημενα συμφωνα με το ποση ωρα αφηναν οι γονεις μας να ειναι σβηστα τα φωτα, οι οποιοι παρεπιπτοντως ηταν μονιμως στην κουζινα.....60ies....μια χρυση ανεπαναληπτη εποχη! τυχεροι οσοι την ζησαμε!

[minoraki]

PRESLEY ELVIS

1935, Mississippi-1977, Memphis
O αδιαφιλονίκητος βασιλιάς του rock 'n' roll.
Πυροδότησε .........
..................
............................
....................

"Ένα πράγμα μπορώ να σας εγγυηθώ -ποτέ ξανά δεν θα συμφωνήσουμε όλοι για κάτι, όπως συμφωνήσαμε για τον Elvis".

Aντιπροσωπευτικό άλμπουμ:
THE SUN SESSIONS (συλλογή RCA)

μαθητρια του γυμνασιου τοτε, σε καποιες διακοπες χριστουνεννων ειχα φιλοξενησει μια φιλη μου στην αθηνα που ειχε ελθει απο την πατρα.
ακουγοντας τα τραγουδια του elvis και χορευοντας συνεχεια, πονεσαν τοσο πολυ τα ποδια μας, που η φιλη μου εμεινε στο κρεββατι μεχρι την ημερα που ηλθαν οι γονεις της να την παρουν για να γυρισουν στην πατρα! οι κοπελες καναμε ουρα στους κινηματογραφους που παιζονταν τα εργα του βασιλια μας, περιμενοντας ωρες για να μπουμε στις αιθουσες, ουρλιαζοντας και κλαιγοντας σε καθε κινηση του που βλεπαμε επι σκηνης!
ευτυχισμενα ξεγνοιαστα χρονια....