Το χαμόγελο σου

[Atma]

άρωμα που πλημμυρίζει τα πάντα...

[atomant]

Καθισμένος στο φρεσκοβαμμένο δωμάτιο του σπιτιού μου ακούω ένα τραγούδι πλημμυρισμένο στο συναίσθημα, να γίνεται ένα με το θόρυβο των αυτοκινήτων που με βιασύνη διασχίζουν το δρόμο. Το μίξερ του μυαλού μου ανακατεύει αγκομαχώντας από την πυκνή μάζα κάποιες αναμνήσεις από τα λαμπερά καλοκαίρια με άρωμα φρούτων και ξεραμένου χώματος και κάποιες άλλες από την γκρίζα ανώφελη κούρσα της ωριμότητας που ακόμη ξεπληρώνω με δόσεις το (υπερβολικό νομίζω) τίμημα που απαιτεί. Στο ίδιο μίξερ τα βαρίδια αυτών των διαδρομών, αλλά και τα στολίδια, που όλα μεταφράζονται σε σοφία.


Είναι ωραία να είσαι μόνος αυτές τις στιγμές, αλλά όχι έρημος, σκέφτομαι και βυθίζομαι χωρίς αντίσταση στο μίγμα μελωδίας και θορύβου που γεμίζει το δωμάτιο και στις (Προσοχή εύθραυστο!) σκέψεις μου.

[Atma]

Dance within the moonlight
I wait for your return
Heart is filled with ecstasy
The music sad nocturne

Waiting for your souls return
Want to see your face
Reaching out to guide you here
Our spirits will embrace

Come with me and hold me close
Dance among the stars
Twirl with me in pirouettes
My hopes of love memoirs

[Atma]

Φιλί στο φιλί διασχίζω την ήπειρό σου
καλπάζω σα ζώο μαστιγωμένο στις πεδιάδες σου
στα ποτάμια και στις πόλεις σου
μέσα απ' τους δύσβατους δρόμους του αίματος
κυνηγώντας το όραμα της ηδονής.
Μαζί σου μεθάω και φτύνω
την άγουρη ομορφιά που 'ναι ο κόσμος.

Τα περιπλανώμενα φιλιά μας
μπορούν να διατρέξουν τον κόσμο όλο
αλλά η αγάπη δεν μπορεί να σβήσει τις αποστάσεις
που μας χωρίζουν αιώνια
τον ένα απ' τον άλλο.

Είσαι ένα νησί κατοικημένο από φωνές
και όστρακα
κι ήρθα σε σένα σα ναυαγός
ν' αγγίξω το θαμμένο μέλι
......


για εμάς

[Atma]

[Atma]

Ποιητικες μεταφρασεις Κωστης Μοσκωφ.




Ξαφνικα χαθηκες
Ισις
Γιατι εφυγες
Οταν σε ειχα συνηθισει
Κι εμεινες στην καρδια μου χαρακια
Που πια με τιποτε δε σβυνει;

Κι εγινε η ζωη μου
Αλλη απο αυτην που ως τωρα ηξερα
Να γιατρευω τις πληγες μου,
Να βαζω σε ταξη την ψυχη μου
ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΥΡΑΝΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΨΕΜΑ...

Γιατι λοιπον εφυγες
Αφου σε ειχα ρουφηξει
Σαν νεκταρ,σαν ευωδια,σαν λαμψη
Και ταξιδευεις εντος μου
Μακροσυρτα;

Και ειχα πια μαθει
Το πως να ρωτω ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΑΠΑΝΤΗΣΗ...
αυτο ειναι η αγαπη,αυτο ειναι ο ποθος
Αυτο ειναι η συλλαβη της ανταρσιας
Πληγη που κελαιδησε
Ωρα της Γραφης
Που εκτεινεται
Σε Πλατος,σε Μηκος,σε Ζωη...

Και ζησαμε την παραδοχη
Οτι η ζωη
Χωρις εσενα
Ειναι φτηνη
Θανατος που μπαινοβγαινει στα στηθια μου.

Ελα,
Πες γιατι εφυγες
Χωρις να με προετοιμασεις
Και η φυγη σου

Οπως η παρουσια σου ξαφνικη
Και αυθαιρετη
Οι περιστασεις ολα εμποδιζουν
Και κανουν ερειπιο
Και σιωπη
Τον ερωτα
Και κανουν
Τη θαλασσα να ανατριχιαζει...

Γιατι εφυγες;
Και τωρα
Πως να σε ξαναβρω,
Να δω εκεινα τα θλιμμενα ματια σου
Πολλες φορες ακομα..

Μας ξεχασες
Κι εγω
Γυρευω στους αιωνες
Μια θεση
Εκει οπου οι συλλαβες
Αχνιζουν και λαχανιαζουν
Στο μαρμαρινο στηθος σου
Και παιζουν στην καρδια
Ανατολη και Δυση
Και φανερωνουν
Τον Πονο και την Θλιψη.

Γιατι, λοιπον, εφυγες;
H ΦΥΓΗ ΣΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Χωρις αιτια
Μενει μια απορια
Ενα κενο.

αφιερωμένο

[Atma]

Από: galileo001
Ημ/νία: 3/3/2004 10:22:00 πμ
Θέμα: μόνο για εκείνη ................. που λέει ότι φεύγει

τα μάτια σου είναι όμορφα
ακόμα και με δάκρυ
τα κάνει έτσι η ψυχή
που μόνο λουλούδια ξέρει
που είναι άσπρη
( σελίδα από χιόνι ..........)

το βλέμμα σου που διαπέρασε
το βάθος της ψυχής μου
που μ έκανε να σε λαχταρώ
χωρίς να σε έχω αγγίξει
που μ έκανε να σε ποθώ
και να μυρίζω τ αρωμα σου

τα χείλη σου που μου ταξαν
χωρίς να έχουν μιλήσει
που καρτερικά περίμεναν
να δροσιστούν λιγάκι
να ενωθούν με τ αλλο τους μισό
να νοιώσουν κι αυτά τι είναι

είσαι εσύ λοιπόν
αυτό που χρόνια τώρα
όνειρευόμουν και έπλαθα
στους πιο γαλήνιους ύπνους
αυτό που το πρωί με έβρισκε
με ένα χαμόγελο μεγάλο

[Atma]

Ετσι με αγγιζες
με χαδι φονικο
σαν ματωνες την σαρκα μου
στα πορνογραφικα σου ονειρα/
ηθελες/μα εγω το θελησα πιο πολυ/

διαρκω τον πονο
για να σε αισθανομαι
ακομα/ενα μουσειοπονου/
αυτο ειμαι/
εκθετω τις πληγες
που απεκτησα κοντα σου/
και εισαι παλι εδω

να μου χαμογελας και να με βριζεις
να με χτυπας και να κλαις
να φευγεις και να ερχεσαι
απο αποσταση να με αγγιζεις
με τα γυμνα σου ματια/

[Atma]

Τίποτα μη με ρωτήσεις.
Εγώ δεν έχω απαντήσεις.
Έχω μονάχα στο χέρι
ένα σβησμένο αστέρι.
Κάποτε είχα -αν σε νοιάζει-
ένα κρυμμένο μαράζι,
μα τώρα το 'χω ξορκίσει
στης Παλιοβούνας τη δύση.

Μένει μονάχα η σιωπή μου
κι αν θες να είσαι μαζί μου
κάνει τα χάδια σου λόγια
και τα φιλιά σου φωνή
και μάθε με να μιλάω μια γλώσσα άλλη

[Atma]

Έκλεισα τα μάτια και κοιμήθηκα
μες την ομίχλη έναν ίσκιο ξεχώρισα
ήταν η μορφή σου μα δεν την γνώρισα
μπροστά στην όψη σου φοβήθηκα.

 


Πού 'ναι τα όμορφα τα μάτια
τα γαλανά και τα μεγάλα
που δε συγκρίνονται με τ' άλλα
τα όλο αγάπη και φως γεμάτα.
 
 


Το χαμόγελό σου πού να χάθηκε
που 'χες στα χείλη σου παλιά
το στόμα που 'δινε τα δροσερά φιλιά
γιατί πικράθηκε.
 
 


Εσύ της νύχτας ηλιαχτίδα
που 'ρχεσαι την ώρα που κοιμάμαι
ήσουν πολύ πιο όμορφη, θυμάμαι
την πρώτη μέρα που σε είδα.
 
 

Η νύχτα πήρε όλο το φως σου
η μέρα αργεί για να στο ξαναφέρει
μοιάζεις μ' ένα μακρινό αστέρι
φέγγεις λίγο , μα με φως όχι δικό σου.
 
 


Τι να συνέβη που να σ' έχει αλλάξει τόσο
σε βλέπω εκεί να με κοιτάς απορημένη
ενώ στην όψη σου την αλλαγμένη
γυρεύω κάτι απ' τα παλιά να το γλιτώσω.
 
 

Να 'ρθεις κοντά μου σε φωνάζω
ψάχνω στα μάτια σου να βρω το είδωλό μου
μα αντί να δω τον εαυτό μου
κάποιον άλλον άγνωστο κοιτάζω.

 

Ώστε λοιπόν κι εγώ για σένα είμαι ξένος
με βλέπεις τώρα μα δε με γνωρίζεις
όμως στα όνειρά μου τριγυρίζεις
ενώ εγώ σε ψάχνω απελπισμένος
 
 

Πόσο σε άλλαξε η αγάπη σου εκείνη
πόσο με γέρασε κι εμένα ο χρόνος
βαρέθηκα να περιμένω μόνος
το όνειρο που βλέπω έχει γίνει.

[galileo001]

αυτη η καταθεση ανηκει ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ μονο σε αυτην που ΞΕΡΕΙ να το διαβασει.....

λυπαμαι στα αληθεια
γι αυτα που φοβαμαι
γι αυτα που με τρωνε
για .μενα λυπαμαι

μ αρεσει στα αληθεια
να ειμαι μαζι σου
να εχω παρεα
την λαγνα ψυχη σου

κοιταζω στο χθες
και βλεπω εσενα
κουβεντα δεν λες
τα ματια θλιμμενα

κοιταζω στο τωρα
μπροστα στον καθρεπτη
γελαω με βλεπω
και ας με λενε ολοι ψευτη

λυπαμαι στα αληθεια
που περασαν αιωνες
απο τοτε που οι ψυχες μας
δεν ητανε μονες

λυπαμαι σου λεω
που δεν εισαι κοντα μου
εισαι κομματι που λειπει
βαθεια μες την καρδια μου

αν ηξερες ποσο
στα αληθεια λυπαμαι
που παντα εγω
εμενα φοβαμαι


να ηξερες αληθεια.... το ποσο μου εχεις λειψει...........

να ηξερες ποσο θα ηθελα .....  να εχεις ψηλα το κεφαλι.......

[Atma]

Τα κύματα....
Τα κύματα σε οδηγούν εκεί που θέλουν να σε ξεβράσουν
Είναι να μην βρεθεί η ψυχή σου, άδειο κοχύλι, πεταμένη στο
θυμό τους.
Κάποιοι είναι τυχεροί
Στ άδεια κοχύλια της ψυχής τους οι Γοργόνες κρύβουν τα
τραγούδια τους.
Κάποιοι....
Δεν θα τους βρεις σε κάθε βήμα σου..

[danai]

Θυμάμαι....πως γύρισα και γύρισα για σένα!
πως εσύ θα ήσουν δίπλα μου και δεν  θα  ήμουν μόνη...
πως πάντα ήξερες καλά με ποια είχες να κάνεις....
και ήμουν πάντα αληθινή μα εσύ δεν πίστεψες..
δεν θέλησες...δεν άντεξες να πιστέψεις..
αποφάσισες να μου ρίξεις ευθύνες
 και προτιμώντας την φυγή με σκότωσες
......δεν θα ξεχάσω ποτέ το πόσο με πόνεσες...
....... για πολύ καιρό σε περίμενα.....αγάπη μου!!!
Θυμάμαι εμάς!!!!!!!!!
Άκου ..παίζει το τραγούδι που ήθελες να ακούω
που μου είπες πως θα σε ερωτευόμουν και τελικά.........
με έκανες να ντρέπομαι, να κρύβομαι, να φοβάμαι.....
.....και να νιώθω τόσο φτηνή και μόνη.........
Θυμάμαι....δεν ξέχασα... θυμάμαι.......θυμάμαι εσένα!!!!!!!
Ήθελα εσένα και από εσένα τα πάντα μα έμεινα στο τίποτα...
Θυμάμαι εμάς!!!!!!!!!
Θέλω να γελάς γιατί το γέλιο σου δεν το έχει κανείς,
Και όταν εσύ πονάς εγώ σπαράζω
Να είσαι πάντοτε καλά μου έλειψες, μου λείπεις!
Μην ξεχάσεις ποτέ τις στιγμές μας....
μην ξεχνάς αγάπη μου να θυμάσαι........
Θυμάμαι εμάς!!!!!!!!!

Δημιουργός: stigmι

[Atma]

Βουλιάζει η ψυχή μου κάθε τόσο
σε θέλω μα δεν έχω να σου δώσω. Παλεύω με ένα τπτ
στο πλάι..το τέλος μου, βλέπει και γελάει, αρρώστησε το αίμα
μου στις φλέβες μου Μετράω της θητείας μου της μέρες
οι ένοχοι ποτέ δεν θα πληρώσουν και σε ένα γολγοθά
θα με σταυρώσουν...

[Atma]

Πόσο κλέφτες γίνονται οι άνθρωποι
όταν διεκδικούν μερτικό από την ψυχή σου
Πόσο ψεύτες γίνονται όταν σου ζητούν να γυρίσεις
πίσω εκείνα που δεν σου έδωσαν ποτέ..
πόσο μαλάκες όταν νομίζουν ότι πίστεψες πως έρχονται μαζί σου
για να μοιραστούν ένα όνειρο
Αφού ο σκοπός τους ήταν το πλιάτσικο και το ξερες
εντάξει έκανες πως δεν καταλάβαινες γιατί έτσι
βόλευε την φαντασίωση σου
Μην καταντήσεις ομως ποτέ τόσο αφελής να πιστέψεις πως κάποιος από
αυτούς..έστω κάποτε...θα σε δικαιώσει..