εύλογα άηχος

[kapoia_za]

Η σύλληψη είναι στιγμιαία Κώστα. Η στασιμότητα εκφράζει διάρκεια.
Ποιος συλλαμβάνει επ΄ άπειρον;  Χαλάλι του.

[κώστας]

[Nikos Apomakros]

Θα διαφωνήσω.

Αν δεχτούμε την στιγμή ως πάγωμα χρόνου, τότε το σύνολο στιγμών (διάρκεια),
θα ήταν ένα σύνολο στασιμοτήτων, άρα παρομοίως στάσιμο. Δεχόμαστε δηλαδή
την πλήρη ακινησία. Κι εκεί, παρόν, παρελθόν, μέλλον είναι ανύπαρκτα. Μην τα
βάζεις με το παρόν μόνο.

Αν πρέπει να δεχτούμε λοιπόν τη "στιγμή" ως κάτι το πραγματικό, θα τη δεχτούμε
αναγκαστικά ως ένα απειροελάχιστο διάστημα, αλλιώς υποπέφτουμε στο άνωθι.
Κι αφού κάθε χρονικό μέγεθος διαιρείται σε κάτι μικρότερο, εμπεριέχει ροή, κίνηση,
αλλαγή. Και το "τώρα" συμπεριλαμβάνεται.

Ο χρόνος και ο χώρος αμφισβητούνται φιλοσοφικά γενικότερα. Αλλά αυτό δεν
αφορά μόνο το παρόν. Εκεί είναι κυρίως η διαφωνία μου.

[κώστας]

Ο χρόνος και ο χώρος αμφισβητούνται φιλοσοφικά γενικότερα.
[size=14]Εκτός χρόνου και τόπου αμφισβητίες, θα μπορούσαμε να δεχτούμε, γενικότερα.[/size]

[pixie]

[quote user="κώστας" post="370930"]

[kapoia_za]

[quote user="κώστας" post="370928"][/quote]
Δε μπέρδεψε με τον τρόπο που νομίζεις.
Εγώ φαντάστηκα πως δεν αναφέρεσαι σε κάθε παροντική στιγμή αλλά συγκεκριμένα, σε μια νεκρή στιγμή. Χωρίς παρελθόν να την προωθεί ή μέλλον να της δίνει σκοπό. Εξού και η έκτρωση.

Αν κάτι μπορεί να υπάρξει είναι το παρόν. Αν κάτι μπορεί να υπάρχει είναι το μέλλον και το παρελθόν. Τα οποία και μετασχηματίζονται όσο το παρόν είναι ενεργό.

[larus audouinii]

Είναι ο τρόπος που γράφει ο Κώστας. Ελκυστικός κατά την άποψή μου.
Ερώτηση. Σε προσωπικό ή συλλογικό επίπεδο ήταν γραμμένο;
(δεν πήγαμε στην παρέλαση σήμερα; Αύριο στο φόρουμ με τον κηδεμόνα σας ...)

[Nikos Apomakros]

[quote user="κώστας" post="370930"]Ο χρόνος και ο χώρος αμφισβητούνται φιλοσοφικά γενικότερα.
[size=14]Εκτός χρόνου και τόπου αμφισβητίες, θα μπορούσαμε να δεχτούμε, γενικότερα.[/size][/quote]

Εδώ και τώρα συμφωνούμε

[larus audouinii]

Άσχετο σχετικά. Θέλω να επισυνάψω το βίντεο από το time out, τα λειτουργικά όμως για το εγχείρημα δεν τα γνωρίζω.
Την υπομονή σας γιατί ούτε σε ποια ενότητα θα ήταν καλύτερο να αναρτηθεί.
Η Ελληνική αίσθηση του χρόνου. Ράμφος. Αν έχει την υπομονη να το δει κάνεις, είναι περίπου δυο ώρες, φιλοσοφικά έχει ενδιαφέρον.
http://steliosramfosgr.wordpress.com/2012/02/21/time-out-%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CE%AF%CF%83%CE%B8%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%AD/

[κώστας]

larus audouinii
[size=14]Αν το είχα παρακολουθήσει πριν γράψω το αρχικό θέμα, θα μπορούσα να έχω γίνει πιο σαφής. Αξίζει ούτως ή άλλως η παρακολούθηση και υπερκαλύπτει προς το παρόν την ιδέα.[/size]

[κώστας]

kapoia_za
[size=14]Δεν αμφισβητώ την έννοια του παρόντος ως αγωγού (αντί του λανθασμένου "όριου" που έγραψα εγώ) σύνδεσης παρελθόντος/μέλλοντος. Αλλά περισσότερα στον Ράμφο· είναι καταπληκτικός.[/size]

[κώστας]

pixie
[size=12]Γράφεις εκ του ασφαλούς και μου θυμίζεις μπάτσο. Και επειδή δεν εννοώ αυτό που νομίζεις (τείνει να γίνει μόδα η έκφραση) δηλαδή (κι εδώ ξεφεύγουμε από την μόδα, η οποία απλώς επιβάλλει τα δικά της κριτήρια) ότι εσύ δεν κινδυνεύεις από την κατηγορία των λοξών, (αν και θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτοδιαψεύδεσαι) σπεύδω να διευκρινίσω ότι αναφέρομαι στα εισαγωγικά της λέξης "γνώστες". Απαξιώνοντας τους γνώστες όμως, δίνεις πλεονέκτημα στον αμφισβητία, τον οποίο προάγεις ήδη σε σχεδόν -αν όχι σίγουρο- γνώστη. Σε έλκει επομένως η αμφισβήτηση όχι η λοξοδρόμηση. Κατάλαβες γιατί μου θυμίζεις μπάτσο;[/size]

[pixie]

[quote user="κώστας" post="370959"]pixie
[size=12]Γράφεις εκ του ασφαλούς και μου θυμίζεις μπάτσο. Και επειδή δεν εννοώ αυτό που νομίζεις (τείνει να γίνει μόδα η έκφραση) δηλαδή (κι εδώ ξεφεύγουμε από την μόδα, η οποία απλώς επιβάλλει τα δικά της κριτήρια) ότι εσύ δεν κινδυνεύεις από την κατηγορία των λοξών, (αν και θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτοδιαψεύδεσαι) σπεύδω να διευκρινίσω ότι αναφέρομαι στα εισαγωγικά της λέξης "γνώστες". Απαξιώνοντας τους γνώστες όμως, δίνεις πλεονέκτημα στον αμφισβητία, τον οποίο προάγεις ήδη σε σχεδόν -αν όχι σίγουρο- γνώστη. Σε έλκει επομένως η αμφισβήτηση όχι η λοξοδρόμηση. Κατάλαβες γιατί μου θυμίζεις μπάτσο;[/size][/quote]

Πώς γίνεται τώρα να γράφω εκ του ασφαλούς αλλά να έλκομαι από τις αμφισβητήσεις, αυτό ελάχιστα το καταλαβαίνω. Υφέρπει το λάθος όμως και εδώ: δεν απαξιώνω τους γνώστες με τα εισαγωγικά, αντίθετα τους ορίζω επειδή τους ξεχωρίζω.

Και θεωρώ ότι δεν απάντησες στο ερώτημά μου: Ποιές ήταν τελικά οι ''ανούσιες λοξοδρομήσεις''?
Με απλά λογάκια...
Κι επειδή το γυρίσαμε στους ένστολους, εσύ μου θυμίζεις τροχονόμο που κυνηγάει τις λέξεις για να τις προσαρμόσει εννοιολογικά στον τρόπο του θεωρώντας άκυρο ό,τι λοξοδρομεί από τη λογική του... το κάνεις βεβαίως με κάθε σχετική λεπτότητα, καθότι τελειομανής... αλλά, δεν τα πάω καλά με τα σήματα, τους περιορισμούς και τις οριοθετήσεις... ζαλίζομαι κι αρχίζω τις αμφισβητήσεις! :lol:

ΥΓ. 'Αντε και με περιμένουν στο Τμήμα για δουλειά...  :razz:  

Την καλημέρα μου! :smile:

[larus audouinii]

Καλημέρα !
Μερικές φορές συμβαίνει η καθημερινότητα να έρχεται πιο βαριά από ότι συνήθως. Αναφέρομαι στην συνέχεια της μέρας μου, και δεν ξέρω αν θα πρέπει να "αυτοχαστουκιστώ" σε λίγο για να πάρω φόρα.  ::
Πρόσθεσα τις φωτεινές πράγματι σκέψεις του Στέλιου Ράμφου για την ελληνική πραγματικότητα και τον χρόνο, γιατι ως στοχαστής με καλύπτει σε πολλά σημεία. Λογικό, το όχι σε όλα. Έχει μιλήσει (και) για την στασιμότητα του ενεστώτα που μας διακρίνει, την αναβλητικότητα ως χαρακτηριστικό στο dna μας με αποτέλεσμα την αναβλητικότητα στις αποφάσεις και στις ενέργειες μας αλλά και στον φόβο που έχει αναφερθεί σε άλλη ενότητα του a33. Η αναφορά στους στοχασμούς του όμως είναι γενικότερη. Για να μπορέσει να κατανοήσει κανείς τον λόγο του φιλόσοφου και τι θέλει να πει, καλό είναι να έχει διαβάσει αρκετά κείμενά του, την βιογραφία του, την μόρφωση, τις κάποιες έστω επιρροές που έχει. Αν και τελικά απλά κάποιοι γενιούνται με το χάρισμα της σκέψης και του λόγου πιστεύω. (Διάθεση να υπάρχει από το συγγραφέα και από αυτόν που τον παρακολουθεί)
Πιο πέρα από το ελληνικό πρόβλημα σήμερα, όπως δηλαδή το βλέπει από πιο ψηλά, καθαρά, ο στοχαστής γενικότερα μέσα από τα κείμενά του δίνει λύσεις ατομικά στα καίρια ζητήματα της εποχής και της καθημερινότητας μας, αρκει να τον διαβάσει κανείς προσεκτικά. Το ζήτημα είναι να αλλάξει αυτή η κακή νοοτροπία μας αφού την κατανοήσουμε, διαφορετικά το να περάσεις τον ύφαλο και να μείνεις ο ίδιος κακός χαρακτήρας, είναι πολύ λίγο. Και βέβαια οι λύσεις ειναι γενικές και ατομικές, δεν λύνουν το κόστος θέρμανσης για παράδειγμα, φυσικά ούτε το επιπλέον φόρο για το τέλος της ΔΕΗ, θα μπορούσα να πω όμως πως όταν κοιτάζεις τον κόσμο από ψηλότερα σίγουρα και τα όποια προβλήματα απαλύνονται στο βάθος του χρόνου. Εξάλλου ό ίδιος στην συγκεκριμένη ομιλία του έχει αναφερθεί στον επίλογο για την ιδέα της αλληλλεγύης ως αντίδοτο (ένα ακόμη).

[Nikos Apomakros]

Προτιμώ να μην συμμετέχω άλλο. Υπολογίζω την ευθιξία και την δυσφορία.
Όχι βέβαια πάντα. Προσπαθώ όμως.