εύλογα άηχος

[larus audouinii]

Πέρυσι θυμάμαι στις 14 του Νοέμβρη, επέτειος του ολοκαυτώματος της κασσάνδρας που γιορτάζεται στο χωριό μου, έκανε πολυ κρύο. Είναι ορόσημο για ψυχρές θερμοκρασίες όπως το θυμάμαι από τα πρώτα χρόνια που το ζω. Τσουχτερό κρύο. Φέτος  οι μέρες ήταν ζεστές..
Νίκος, πάντα υπάρχει χώρος καλέ μου για την "απόδραση". !  ;-) Ακρόπολη..οκ Ακρόπολη. Βασικά έχω στο νου μου και κάτι άλλα μέρη από τα δικά μας εδώ πάνω στα βόρεια , να ξέρεις ...έλα να με πας !  :razz:  :grin: Ευτυχέστεροι είναι και όσοι διαβάζουν πάντως, σύμφωνα με μια μελέτη..χεχε

[κώστας]

[size=13]larus audouinii, να τα χιχιλιάσεις.[/size]

[larus audouinii]

[quote user="κώστας" post="371515"][size=13]larus audouinii, να τα χιχιλιάσεις.[/size][/quote]
Ευχαριστώ κώστας, απο καρδιάς. Καλή σου μέρα. Μακάρι να τα χιλιάσω, τα χιλιάρικα χεχε

[κώστας]

Αλήθεια, η Αριστερά έχει καμμιά δουλειά να συμμετέχει σε 'πάνελ' τα οποία απλώς δίνουν το άλλοθι της συμμετοχής και είναι καταφανώς στημένα; Γιατί δεν αφήνει τους ξεφτιλισμένους δωσίλογους να παίζουν μόνοι τους; (Και όλοι γνωρίζουμε την... αρχαιοελληνική λεξούλα που περιγράφει αυτόν που παίζει μόνος του). Δεν υποτίθεται ότι η Αριστερά είναι μαζί με την κοινωνία; Τι θέλει δηλαδή η Αριστερά; Να μας κάνει συμμέτοχους στην κοροϊδία; Να κοροϊδεύει η κοινωνία τον εαυτό της;[/color]

[larus audouinii]

Αυτό σκεπτόμουν και εγώ πριν δυο, τρεις  μέρες ως το θέμα της ημέρας. (Αηδία) Και δεν είναι τυχαίο.
(με κέρδισε όμως η τριγωνομετρία  ;-) )
Προσθέτω και κάποιους "επιχειρηματίες". Λες και δεν μας έφτανε η καθημερινότητα. Αν κάνεις πραγματικά μια εκκαθάριση φτάνεις νια διαβάζεις επιλεκτικά και να δοξάζεις την τύχη σου που πρόλαβες τις μέρες του διαδικτύου.
Είναι κρίμα πράγματι για την δημοσιογραφία, ένα επάγγελμα που σέβομαι και διαβάζω όποτε μπορώ για να συγχύζομαι συχνά. Για τον δημοσιογράφο στον τόπο που του δίνει ζωή. Καλημέρα και καλή βδομάδα σε όλους. Κρατάτε γερά  :grin:

[jcdenton]

[quote user="larus audouinii" post="371536"][quote user="κώστας" post="371515"][size=13]larus audouinii, να τα χιχιλιάσεις.[/size][/quote]
Ευχαριστώ κώστας, απο καρδιάς. Καλή σου μέρα. Μακάρι να τα χιλιάσω, τα χιλιάρικα χεχε[/quote]

Όχι να τα χιλιάσεις. Να τα χιχιλιάσεις. Απ' το πολύ χιχι. Να είσαι γελαστή δηλαδή

[κώστας]

[larus audouinii]

παραμένω ένα μεγάλο γλαρόπουλο εδώ, μερικές φορές, όσο μεγαλώνω. Δεν το συζητάω :smile:  :oops:

Κώστας αν ανατρέξει κανείς, σε μια σύντομη διαδρομή της ιστορίας τους δυο τελευταίους αιώνες στην περιοχή μας, θα δει γεγονότα να τρέχουν στο ίδιο μοτίβο. Ο εθνικός μας ύμνος δεν γράφτηκε, ούτε επιλέχτηκε τυχαία.
Το ίδιο μοτίβο της ιστορίας συνεχίζεται. Το νέο είναι η παγκοσμιοποίηση, η λαθρομετανάστευση, άντε και το ιστορικό γεγονός τρεις χρεοκωπίες σε 16 μήνες, το ότι δεν μας φόρτωσαν και βασιλιά.
Δεν ξέρω γιατί θεωρείς πως είμαστε αλλοτριωμένοι και κρατάμε άμυνα μόνο. Κάθε γενιά δίνει τον δικό της αγώνα σήμερα για να στηρίξει με τιμιότητα την προσωπική μάχη στις αντιξοότητες και σε κοινωνικό επίπεδο. Θεωρώ πιο σημαντικό, την υγεία, το εύχομαι για όλους μας, χωρίς αυτή τίποτε δεν μπορεί να σταθεί.
Οι 15ρηδες έχουν την ιδιαιτερότητα να μην έχουν φύγει ακόμη από κοντά μας (όχι πως θα πάψουμε ποτέ να τους προσφέρουμε, να τους προστατεύουμε  :smile:, να τους δίνουμε όσο μπορούμε ένα καλύτερο κόσμο) ώστε να έχουμε την ελπίδα να τους δώσουμε κάποια ουσιώση και βασικά εφόδια ώστε ο δικός τους κόσμος να γίνει καλύτερος. Η προστασία αφορά κυρίως μικρότερες ηλικίες, όταν μαθαίνουν τα πρώτα βήματα. Οι 18ρηδες, δεν τα έχουν ανάγκη πλέον, έχουν φύγει, ότι προλάβαμε, προλάβαμε.
Όταν έχουμε ξεκαθαρίσει μέσα μας, πως κάτι μεταδώσαμε, πως αξιοποιήσαμε και την ίδια την κρίση, απομοιθοποιήσαμε τις φούσκες για την καλή ποιότητα της ζωής,...είναι μεγάλη συζήτηση και μάλλον με βάρος, όταν δεν τους μάθαμε να πανηγυρίζουν (και) κάτω από μπαλκόνια ή να βρίσκουν τις εύκολες καρέκλες αλλά να μάθουν να αγωνίζονται και μεις το θετικό πρότυπο ...με προϋποθέσεις , τότε ναι ανά πάσα συτιμή συμφωνώ μαζί σου.

[κώστας]

[size=13]The Dave Brubeck Quartet - take five[/size]

[larus audouinii]

Ευχαριστώ που μας το θύμησες, αθάνατη κλασσική τζαζ.

Είχα να δω πολιτικό άνδρα να δακρύζει από την εποχή του Καραμανλή. Έχουμε χάσει και το φιλότιμο πατριώτη.

[κώστας]

Είχα να δω πολιτικό άνδρα να δακρύζει από την εποχή του Καραμανλή.
[size=13]Εγώ από την εποχή του Τάσσου Παπαδόπουλου. Και είχε πάρει κι αυτά που ήθελε ή, για να γίνω πιο ακριβής, δεν πήρε αυτά που δεν ήθελε.[/size]

[κώστας]

[larus audouinii]

[quote user="κώστας" post="371772"]Είχα να δω πολιτικό άνδρα να δακρύζει από την εποχή του Καραμανλή.
[size=13]Εγώ από την εποχή του Τάσσου Παπαδόπουλου. Και είχε πάρει κι αυτά που ήθελε ή, για να γίνω πιο ακριβής, δεν πήρε αυτά που δεν ήθελε.[/size][/quote]

Δεν νομίζω πως υπάρχουν οι συγκρίσεις. Είναι οι φορές που νοιώθεις περισσόεερο αξιοπρεπής σε αυτό τον τόπο. Και ως συνήθως έχεις δίκιο, στο καλό σου. :twisted:

[larus audouinii]

Είναι ένα κομάτι μικρό κομάτι κήπου στο πατρικό οικόπεδο απέναντί από τα παράθυρα με τα υπνοδωμάτια. Η μονοκατοικία δίπλα με την σκεπή από τον καιρό του επικοισμού με τις διάφορες επιδιορθώσεις κρατάει ακόμη.
Τα εσπεριδοειδή έχουν μεγαλώσει τόσο που μου φαίνεται πια ο κήπος πολύ πιο μεγάλος. Αυτή την εποχή όποτε πηγαίνω  χαζεύω τις μυρωδιές από τα φύλλα της λεμονιάς. Μανταρινιές, πορτοκαλιές , γκρέιπ φρουτ.
Το έβαλα στο πρόγραμμα σήμερα να κλειδώσω κάποιες από αυτές τις μυρωδιές και τα χρώματα. Παρκάροντας στο σπίτι έκανα λίστα για το μαγαζί της γειτονιάς. Πέρυσι φύτεψα και μια κυδωνιά στο δικό μου, φέτος με ευχαρίστησε αρκετά. Μαρμελάδα φρέσκα από κυδώνι λοιπόν που πήρε ένα γλυκό κόκκινο χρώμα, το φως μαρμελάδας από πορτοκάλι βάζοντας και την φλούδα με τα αιθέρια έλαια, με λίγη ζάχαρη και καλή αποστείρωση στα βάζα. Κουραμπιέδες που δεν μου αρέσουν γενικά, χατήρια δεν χαλάω, με μια παραδοσιακή συνταγή από την Ρωμυλία, μυρωδιά από φρέσκο βούτυρο χωρίς το γάλα, αμ΄τγδαλα και ζάχαρη άχνη. Αύριο το μανταρίνι. Αν δεν μου φύγει η όρεξη τις επόμενες μέρες, πράγμα δύσκολο, έχω στον νού μου το λικέρ. Φιλανδικά μπισκότα με σπιτική μαρμελάδα για το τραπέζι των Χριστουγέννων και τούρτα λεμόνι με καμένη μαρέγκα. Για το μενού θα σκεφτω, όλοι φτιάχνουμε από κάτι.
Τελικά κάποια πράγματα δεν χάνουν την αξία τους στο χρόνο, δεν τα αγγίζει τίποτε. Κλέινεις τα μάτια και αφήνεσαι.
Ξέχασα κάποια τηλέφωνα, το Μαράκι  :sad: , ο Ανδρέας ...μάλλον τα μεγάλα πνευματα συναντώνται ή δεν εξηγείται διαφορετικά. Νοιώθω τόση κούραση αυτό τον καιρό, μα δεν θα χαθούμε ...  :grin:

[Nikos Apomakros]

Νομίζω πάντως ότι άδικα κατηγορείται το "ευρώ". Κάθε είδους "ευρώ" και κάθε είδους ομάδα. Ο άνθρωπος πάντα θα δημιουργεί ανάγκες. Είναι η αναπόφευκτη κλίση ενός όντος που ποθεί συνεχώς να αυτοβελτιώνεται. Που συνεχώς αποσκοπεί στο κάτι καλύτερο, κάτι περισσότερο και που ακόμα κι όταν αυτό δεν υπάρχει ή δεν έχει αυτό που ονομάζουμε "πραγματική αξία", το εφευρίσκει και του δημιουργεί αξία. Έτσι νομίζω γεννιούνται οι ανάγκες. Οι μη βασικές ανάγκες. Υπό το πρίσμα μιας υποτιθέμενης ή πραγματικής αυτοβελτίωσης. Ακόμα κι αν κανείς δεν δημιουργούσε ανάγκες σε κανέναν, καθένας θα δημιουργούσε ανάγκες στον εαυτό του ή θα δημιουργούσε κάποιον για να του δημιουργεί ανάγκες.

Άλλωστε τείνω να θεωρήσω την συνεχή επιθυμία/τάση για αυτοβελτίωση ως το ύστατο όπλο του ανθρώπου ενάντια στην ανία που θα του στερούσε την επιθυμία για ζωή. Αυτό που του επιτρέπει να διαλύει κάθε συνέπεια που θα επέφερε μια πιθανή αίσθηση ολοκλήρωσης. Όχι επειδή αυτός είναι ο σωστός τρόπος να επιβιώνει κανείς, καθιστώντας δηλαδή απαγορευτική την αίσθηση της ολοκλήρωσης, αλλά επειδή έτσι λειτουργεί ο ανθρώπινος νους. Η τυχόν ολοκλήρωση είναι ικανή να μας σκοτώσει ή απλά να μας πάψει το ενδιαφέρον επιφέροντας παρομοίως δυστυχία και παραίτηση, όπως ακριβώς και η παραδοχή της αδυναμίας για πορεία προς την ολοκλήρωση.

Αδιέξοδο το βλέπω.