εύλογα άηχος

[black_velvet]

Αυτό ισχύει παντού και πάντα. Και όχι μόνο στα πλαίσια ενός φόρουμ.
Δεν σου κρύβω πάντως ότι αυτός είναι ένας ακόμη λόγος που βρίσκω αυτού του είδους τις "συζητήσεις" ακόμη πιο ενδιαφέρουσες.

[kapoia_za]

[quote user="κώστας" post="368292"]... Η κοινωνία είναι μία δυσκίνητη χλαπάτσα που αρέσκεται να τεμπελιάζει εκεί που βρίσκεται (ή που σύρεται). Δεν επιθυμεί αλλαγές, το αντίθετο, επιθυμεί τη διατήρηση της κατάστασής της: την αδράνεια. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε κοινωνία έχει μείνει αμετάβλητη στο χρόνο. Είναι όμως θεμελιώδες να συνειδητοποιούμε ότι η μεταβλητότητα δεν συνέβη επειδή η κοινωνία το αποφάσισε, οι ανάγκες της κ.λπ. Κατά καιρούς εμφανίζονται κάποιες καρφίτσες που ενοχλούν την χλαπάτσα...[/color]

υγ.αν το στιβαρό είναι προσόν για τη χλαπάτσα, πάω πάσσο

[KostasD33]

... τα ρέστα μου ...

[κώστας]

[kapoia_za]

Εννοώ την καταδίκη της χλαπάτσας. Στους κρίσιμους 40++ βέβαια..θα μπορούσαμε να μιλήσουμε και για βρασμό.
Από την άλλη, αν το δω κάπως διαφορετικα, σχετικά με το «στιβαρό» που ανέφερες, μάλλον έχεις δίκιο.
Καθώς συμπυκώνεται το παχύρευστο πράγμα, όσο πιο στιβαρό γίνεται, τόσο πιο βίαια ξεσπά.

[size=9]*...Ζω για τη στιγμή που θα λύσεις τη γκρίζα ζώνη[/size]

[κώστας]

[kapoia_za]

Μπορεί να ʼχεις και δίκιο.

[size=10]*..μπορεί να ʼχεις και δίκιο[/size]

[κώστας]

[size=14]Ίσως όχι.[/size]

[larus audouinii]

Πλάκα κάνετε ε; ( γεωμετρία, μαθηματικά, φιλοσοφία...με βλέπω στην ίδια τάξη)  :grin:

[pixie]

Εγώ πάλι... όσο μπορώ να διακρίνω μέσα στη θολούρα... βλέπω τον χώρο τριγύρω μου κορεσμένο από ατμούς.  :lol:

Ως γνωστόν, η εξάτμιση συντελείται μόνο από την επιφάνεια της χλαπάτσας...

Και, ως ταπεινό πλην ανεξάρτητο μόριο αυτού του κόσμου, θα μείνω στην ελεύθερη επιφάνεια άνωθεν της χλαπάτσας - σε φάση αέρια δλδ.- μαζί κι αντάμα βεβαίως με τα άλλα μόρια που έχουνε ξεφύγει κι εκείνα από την έλξη των υπολοίπων μορίων και περιδιαβαίνουν ελεύθερα ως παρατηρητές...

Οι καρφίτσες μπορεί να διαθέτουν μύτη, είναι όμως αιχμηρά αντικείμενα και οσονούπω πονάνε...


[quote user="kapoia_za" post="368336"]Εννοώ την καταδίκη της χλαπάτσας. Στους κρίσιμους 40++ βέβαια..θα μπορούσαμε να μιλήσουμε και για βρασμό.[/quote]

Ας μην τα μπερδεύουμε, στον βρασμό έχουμε φυσσαλίδες αέρα σε όλο τον όγκο της χλαπάτσας...

[larus audouinii]

[quote user="pixie" post="368364"]Εγώ πάλι... όσο μπορώ να διακρίνω μέσα στη θολούρα... βλέπω τον χώρο τριγύρω μου κορεσμένο από ατμούς.  :lol:

Ας μην τα μπερδεύουμε, στον βρασμό έχουμε φυσσαλίδες αέρα σε όλο τον όγκο της χλαπάτσας...[/quote]

Δεν μου ακούγεται άσχημα.Το εν κινήσει, έστω και με πυρετό σημαίνει αντίδραση, αντισώματα, κίνηση, δραστηριότητα, ζωή.

[larus audouinii]

κάνοντας ένα μικρό διάλειμα...
Εχει γίνει συνήθεια το να βιώνουμε καθημερινά την άνοδο από τα 'χειρότερα", μετρώντας ως που θα φτάσει. Από όποια πλευρά και να το δει κανείς και σε όποια διάσταση, το ό,τι θα είναι χειρότερα, είναι κοινός συντελεστής.
Η λέξη κατάθλιψη ανακυκλώνεται. Την βλέπεις. Στα χαμένα σπίτια από το μπετον στις μεγαλουπόλεις κατακαλόκαιρο, χωρίς τριανταφυλλιές στις πόρτες, χωρίς θέα, γιασεμιά στις βεράντες, σε βλέματα, σε απορίες, σε υποθέσεις. Στο αδιανόητο.
Κάπου έφυγε και ένας φίλος, από ανακοπή. Μόνος του.Αλλού ένας άγνωστος από επιλογή.
Απόγνωση.Η άθροιση ειναι ξυράφι. Το αδιέξοδο βιώνεται και διαγράφεται όλο και πιο συχνά στον παλμό της κοινωνίας.
Έχει ξεχαστεί κάπου, εμφανώς όλο και περισσότερο έντονα, πως το σημαντικότερο είναι η ανθρώπινη ζωή και υγεία.
μετά τα ανθρώπινα δικαιώματα και η αξιοπρέπεια,και μετά τα πολιτικά.
Η επιλογή της εντιμότητας, της αλληλεγγύης και της αλληλοϋποστήριξης, του μέτρου. Η κατανόηση σε βάθος, όχι αυτή η δολοφονικά επιφανειακή.
Αντίθετα κερδίζει στα αφτιά η επιλογή της ανομίας και της υποκρισίας για την βελτίωση της ποιότητας ζωής, σε βαρος του συνόλου.Του απέναντι.Βαλτώθηκε η κοινωνική εμπιστοσύνη.

Για να λύσεις ένα πρόβλημα, θα πρέπει πρωτα να το καταλάβεις.

Αυτό θυμάμαι από τα πρώτα κιόλας βήματα του δημοτικού.Θα ήμουν (εντελώς) στρουνάρι, αν δεν είχα καταφέρει να το μάθω μέχρι σήμερα. Και θέλω να λύνω τα κερατιάτικα όπου (αν) υπάρχουν. Εδώ είναι η διαφορά.Μάχομαι, προσπαθω να κατανοήσω, επιμένω, ούτε αναίσθητη ειμαι.
Η ανησυχία όμως για το μελλον, και δεν νοιάζομαι για το δικό μου, (φυσικά όχι μόνο με τα οικονομικά κριτήρια απαραίτητα), με κραταει σε εκγρήγορση.
Με χαλάει που έχει κολήσει στο μυαλό μου, τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότερο η φωτεινή ιδέα της φυγής. Να ξεσπιτωθείς δηλαδή, να αφήσεις ό,τι αγαπας, ό,τι δικό σου αγαπημένο. Στην άλλη ακρη της γης με καλύτερες προοπτικές, χωρίς αντικρουότητες. Να παραδοθείς.

[κώστας]

[katinaki]

πολύ καλό κώστας! συμφωνώ κι ας είμαι στη χλαπάτσα κι εγώ

[kapoia_za]

[quote user="pixie" post="368364"]
Ας μην τα μπερδεύουμε, στον βρασμό έχουμε φυσσαλίδες αέρα σε όλο τον όγκο της χλαπάτσας...[/quote]
ναι, ήταν ατυχές το παράδειγμα λόγω ζέστης. Σκέψου όμως, βρασμός...πάτος κι επιφάνεια στην ίδια μοίρα,
η χλαπάτσα , όπως έγραψε η Στέλλα, κινείται! (κι ο εν κινήσει εαυτός της..υπενθυμίζει την κίνηση..)

κι εμένα μου άρεσε το κείμενο σου κώστα..πολύ θα έλεγα..
ακόμα κι αν έλειπε η καρφίτσα..
(δεν υπονοήθηκε φαντάζομαι..στον απόντα ηγέτη, ε;)