εύλογα άηχος

[Nikos Apomakros]

Διαφωνώ κυρίως στο "οι απολυτότητες ως εργαλείο νόησης βοηθούν στην αποσαφήνιση".
Δεν είμαι κάθετος αλλά το αν γίνεται το οτιδήποτε σαφές ή στην ουσία απλά παρερμηνεύεται
είναι κάτι που χωρά τεράστια συζήτηση.

Το βέβαιο είναι ότι αυτός ήταν ο σκοπός μας. Όσον αφορά στο αποτέλεσμα, θεωρώ ότι
μας δίδεται ψευδαίσθηση αποσαφήνισης. Αυτός είναι ο λόγος που συνηθίζω να λέω  
"το καλύτερο στον κόσμο μας είναι το ότι ο καθένας μας ζει στον δικό του".

Επειδή ίσως συνέπεια είναι μια συνεχής παρερμηνεία η οποία είναι σίγουρα ωφελιμότερη
(συνήθως) από μια ανύπαρκτη επικοινωνία, ωστόσο είναι και πιο επικίνδυνη ακριβώς επειδή
μας διαφεύγει η διαφορετικότητά μας, η οποία πολλές φορές είναι έως και τραγική.


Επίσης δεν ήμουν βέβαιος για το τι ακριβώς έχεις κατά νου λέγοντας
"(οι απολυτότητες) ως τελικός στόχος μαρτυρούν την ασάφεια".
Ειδικά για το "ως τελικός στόχος" χρειάζομαι κάποιο παράδειγμα  :|

[κώστας]

Το βέβαιο είναι ότι αυτός ήταν ο σκοπός μας. Όσον αφορά στο αποτέλεσμα, θεωρώ ότι μας δίδεται ψευδαίσθηση αποσαφήνισης.[size=13];[/size]

[Nikos Apomakros]

[quote user="κώστας" post="369302"] Το βέβαιο είναι ότι αυτός ήταν ο σκοπός μας. Όσον αφορά στο αποτέλεσμα, θεωρώ ότι μας δίδεται ψευδαίσθηση αποσαφήνισης.[size=13];[/size][/quote]

Στο ανθρώπινο είδος. Σκοπός μας ήταν η επικοινωνία με απόλυτη σαφήνεια.
Κάτι το οποίο θεωρώ ανέφικτο και γι' αυτό μιλάω περί ψευδαίσθησης.

[larus audouinii]

Είχα μπερδευτεί εξαρχής. Με πρόλαβε όμως ο συνομιλητής στο φορουμ.
Η απολυτότητα συμβαδίζει (τουλάχιστον και)με τα απλά μαθηματικά. 1+1=2  
Η σκέψη είναι μέθοδος διεργασίας λογικής, συναισθημάτων και χημείας. Κάτι που για μένα θα ήταν η μόνη αλήθεια μου,, για εκατομμύρια άλλους ανθρώπους θα ήταν μια ψευδαίσθηση. Κατανοητό και σεβαστό. Εκεί σταματά το δικό μου ατομικό δικαίωμα και συνεχίζει ο σεβασμός στα δικαιώματα του άλλου.
Η σκέψη γραφής ακόμη χωρίς κανένα συναίσθημα, είναι στείρα. Κανένα λογοτεχνικό κείμενο, κανένας στίχος και νότα δεν θα είχαν περιεχόμενο, θα ήταν κενό.
Εκεί αρχίζει η επικοινωνία. Κάτι απλό που έχει το δικό του νόημα, ακόμη και όταν γίνεται πολύπλοκη. Νίκος δεν νομίζω πως είναι απαίτητη η απολυτότητα εδώ. Ο καθένας έχει την δική του σύνθεση και το αποτέλεσμα της κοινής σύγκλισης κάνει την διαφορά. Δεν θα επικοινωνούσα πότε καλά αν δεν είχα διαφορές. Διαφωνώ και με το κατά πόσο είναι ουσιώδες και έχει πραγματική βάση, ίσως να προτιμούν κάποιοι την εύκολη εντύπωση στην δική τους σφαίρα της σκέψης. (ζητώ επιείκια για την πίεση χρόνου)
Επιπλέον. Μήπως η απολυτότητα στην διεργασία σκέψης και νόησης είναι εκτός από εγωϊστικό και εργαλείο χειραγώγησης;

[Nikos Apomakros]

[quote user="larus audouinii" post="369307"]Είχα μπερδευτεί εξαρχής. Με πρόλαβε όμως ο συνομιλητής στο φορουμ.
Η απολυτότητα συμβαδίζει (τουλάχιστον και)με τα απλά μαθηματικά. 1+1=2  
Η σκέψη είναι μέθοδος διεργασίας λογικής, συναισθημάτων και χημείας. Κάτι που για μένα θα ήταν η μόνη αλήθεια μου,, για εκατομμύρια άλλους ανθρώπους θα ήταν μια ψευδαίσθηση. Κατανοητό και σεβαστό. Εκεί σταματά το δικό μου ατομικό δικαίωμα και συνεχίζει ο σεβασμός στα δικαιώματα του άλλου.
Η σκέψη γραφής ακόμη χωρίς κανένα συναίσθημα, είναι στείρα. Κανένα λογοτεχνικό κείμενο, κανένας στίχος και νότα δεν θα είχαν περιεχόμενο, θα ήταν κενό.
Εκεί αρχίζει η επικοινωνία. Κάτι απλό που έχει το δικό του νόημα, ακόμη και όταν γίνεται πολύπλοκη. Νίκος δεν νομίζω πως είναι απαίτητη η απολυτότητα εδώ. Ο καθένας έχει την δική του σύνθεση και το αποτέλεσμα της κοινής σύγκλισης κάνει την διαφορά. Δεν θα επικοινωνούσα πότε καλά αν δεν είχα διαφορές. Διαφωνώ και με το κατά πόσο είναι ουσιώδες και έχει πραγματική βάση, ίσως να προτιμούν κάποιοι την εύκολη εντύπωση στην δική τους σφαίρα της σκέψης. (ζητώ επιείκια για την πίεση χρόνου)
Επιπλέον. Μήπως η απολυτότητα στην διεργασία σκέψης και νόησης είναι εκτός από εγωϊστικό και εργαλείο χειραγώγησης;[/quote]


- Πολύ καλά τα λες. Σου υπενθυμίζω ότι ο προβληματισμός μου δεν αφορά την ύπαρξη της
διαφορετικότητας, αλλά την ανυπαρξία της αντίληψης/συνειδητοποίησης και αποδοχής της
(από εμάς) στο επίπεδο που αυτή υπάρχει.


- Αυτό με τα μαθηματικά ισχύει, όσο τα μαθηματικά δεν ταυτίζονται με κάτι το υπαρκτό (Ύλη/Κίνηση).

Αφηρημένα, γενικά και αόριστα 1+1 = 2 όπως λες κι ας πούμε ότι αποτελεί απολυτότητα.

Στην ύλη, για να ισχύει απόλυτα οποιαδήποτε μαθηματική πράξη, θα πρέπει να εφαρμόζεται
σε απολύτως όμοια πράγματα, ειδάλλως σφάλλει με τρόπο που είτε θα μας γίνεται αντιληπτός
(πχ 1 λιοντάρι + 1 μήλο = ?), είτε με τρόπο που δεν θα μπορούμε άμεσα να αντιληφθούμε
ή και να φανταστούμε (πχ 1 μήλο (100γρ.) + 1 μήλο (267 γρ.). Ο υπολογισμός καταδικασμένος
ν' αγνοεί την διαφορετικότητα μας φέρει σε σύνολο 2 μήλα. Ωστόσο πόσο ορθός τελικά είναι
όταν παρομοίως 1 μήλο (300γρ) + 1 μήλο (280γρ) μας φέρει σύνολο 2 μήλων; Φέρνω χαζά
παραδείγματα, αλλά δεν νομίζω ότι είναι απαραίτητο να προκαλέσουμε χάος συνειρμών.

Η ουσία είναι ότι:

Όσο πιο όμοια πράγματα θα αφορά ένας υπολογισμός μας, τόσο περισσότερο θα εγγίζει την
απολυτότητα που τα μαθηματικά εκφράζουν. Ωστόσο επειδή δεν υπάρχει τίποτε απόλυτα όμοιο
στο χωροχρόνο, ακόμα και τα μαθηματικά δεν αποτελούν απολυτότητα, άρα θα πρέπει να
συνειδητοποιούμε ότι κάθε υπολογισμός είναι κατά προσέγγιση κι αυτό σημαίνει σφάλμα.
Σφάλμα το οποίο είτε θα παραμείνει επ' άπειρον ανεπαίσθητο στην ανθρώπινη αντίληψη,
είτε θα γίνει αντιληπτό, είτε θα αποβεί και μοιραίο.




ΥΓ: Δε θυμάμαι αν έχω δημοσιεύσει εδώ το χαζοκείμενο στο οποίο είχα προσπαθήσει να
συμπυκνώσω την όλη μου αντίληψη επ' αυτού του θέματος...

Απόσπασμα από το "Παρα...νόηση" (Ολόκληρο εδώ...)


"Ότι αφαιρείται, προστίθεται αλλού
δηλαδή κινείται, μετατίθεται
ούτε μηδέν ούτε αρνητικό
αποτέλεσμα υφίσταται
κι αριθμός πραγματικός
μονάχα η Υποτιθέμενη Μονάδα
και πάντα ως συμβιβασμός
διότι κι αυτή αποτελεί
Σύνολο ανόμοιων στοιχείων,
όπως κι οτιδήποτε δεχόμαστε
ως μεγαλύτερο αυτής
τη Γενίκευση δεχόμενοι,
την εξ'ορισμού υπό όρους ορθή
κι οτιδήποτε θεωρούμε μικρότερο αυτής,
δεν είναι ποτέ η διαίρεση της
μα στην ουσία διαχωρισμός
των Υποτιθέμενων Μονάδων
που την αποτελούσαν.

Τίποτε δεν προστίθεται, αφαιρείται,
πολλαπλασιάζεται ή και διαιρείται
Πραγματικά
γιατί τίποτε το Απόλυτα Όμοιο.


(Ύλη και Κίνηση)"

[larus audouinii]

Καλημέρα Νίκος.Τουλάχιστον κατάλαβα περισσότερο τον συνομιλητη που έχω απέναντι στο φορουμ τόσο καιρό και τα κείμενά του. Αν και η αρχική μου πρόθεση δεν ήταν να το εμβαθύνω τόσο και ήταν ευχάριστο που το προχώρησες. Σε ευχαριστω για τον χρόνο σου. :smile:  (πολύ απλά τα παραδείγματα όντως ..  :smile: ) Και να σκεφτείς πως τώρα που συνδέθηκα είδα και το λινκ..

Κάποιες φορές κολάει το σύστημα και επιβάρυνα τον χώρο με το διπλο ποστ ..

[κώστας]

Στο ανθρώπινο είδος. Σκοπός μας ήταν η επικοινωνία με απόλυτη σαφήνεια.
Κάτι το οποίο θεωρώ ανέφικτο και γι' αυτό μιλάω περί ψευδαίσθησης.

[size=13]Γράφεις όμως ότι αυτή η ψευδαίσθηση 'μας δίδεται' και το ερώτημα είναι, από ποιον;[/size]

[κώστας]

Μήπως η απολυτότητα στην διεργασία σκέψης και νόησης είναι εκτός από εγωϊστικό και εργαλείο χειραγώγησης;

[larus audouinii]

Σωστή η επισήμασνη  ;-)  Σε μέγεθος πρόκας :grin:
Ο ενικός ψιλοχαλάει. Μην προσπαθήσεις
Καλημέρα, καλό μήνα και καλή βδομάδα σε όλους

[Nikos Apomakros]

[quote user="κώστας" post="369401"]Στο ανθρώπινο είδος. Σκοπός μας ήταν η επικοινωνία με απόλυτη σαφήνεια.
Κάτι το οποίο θεωρώ ανέφικτο και γι' αυτό μιλάω περί ψευδαίσθησης.

[size=13]Γράφεις όμως ότι αυτή η ψευδαίσθηση 'μας δίδεται' και το ερώτημα είναι, από ποιον;[/size][/quote]

Γιατί δεν απαντάει το ερώτημά σου το "από το ανθρώπινο είδος";

Από τον εαυτό μας. Η ψευδαίσθηση είναι αποτέλεσμα μη επαρκούς αντίληψης επί των πραγμάτων
άρα κατ' επέκταση αποτέλεσμα τόσο αγνοίας όσο και μη αντίληψης της αγνοίας αυτής, αφού κάτι
τέτοιο θα επέφερε την αμφιβολία, η οποία δρα ενάντια σε κάθε αίσθηση και άρα ψευδαίσθηση.

Είναι κάτι που οι ίδιοι επιτρέπουμε να έχουμε, ακριβώς επειδή ενώ αγνοούμε δεν αμφιβάλλουμε.

Ο λόγος που χρησιμοποιώ το "δίδεται" είναι επειδή η κάθε αίσθηση και κατ' επέκταση ψευδαίσθηση,
είναι αποτέλεσμα διάδρασης μεταξύ του εαυτού μας και οτιδήποτε άλλου. Για τον ίδιο λόγο θα έλεγα
"μου δίδεται η ευκαιρία" ή "μου δίδεται η εντύπωση/αίσθηση" κτλ

Αναπτύσσεται λοιπόν από εμάς, σε εμάς κατά την διάδρασή μας με το περιβάλλον.

[κώστας]

[size=13]Nikos Apomakros
Δεν απαντάει στο ερώτημά μου διότι δεν ταυτίζω τον εαυτό μου με το ανθρώπινο είδος.

larus audouinii
Δεν ξέρω αν ο ενικός ψιλοχαλάει αλλά ο πληθυντικός χονδροφτιάχνει.[/size]

[Nikos Apomakros]

[quote user="κώστας" post="369427"][size=13]Nikos Apomakros
Δεν απαντάει στο ερώτημά μου διότι δεν ταυτίζω τον εαυτό μου με το ανθρώπινο είδος. [/quote]

 :lol:  Αυτό δεν ήταν εύλογα άηχο αλλά παράλογα εύηχο.

Πέραν της πλάκας, το ερώτημά σου αφορούσε τις δικές μου ταυτίσεις, όχι τις δικές σου,
άρα θεωρώ ότι σε αυτό το κομμάτι τουλάχιστον σε κάλυψα όσο (ήθελα και) μπορούσα


ΥΓ: Απεταξάμην...

[κώστας]

...το ερώτημά σου αφορούσε τις δικές μου ταυτίσεις, όχι τις δικές σου...
[size=13]Παρεμπιπτόντως, το ερώτημά μου δεν αφορούσε σε ταυτίσεις. Από την απάντησή σου προέκυψαν.[/size]

[Nikos Apomakros]

[quote user="κώστας" post="369439"]
[size=13]Παρεμπιπτόντως, το ερώτημά μου δεν αφορούσε σε ταυτίσεις. Από την απάντησή σου προέκυψαν.[/size][/quote]

Αν το "σε ποιούς αναφέρεσαι" δεν είναι ερώτημα ταύτισης, τότε όντως από την απάντησή μου προέκυψαν.

[κώστας]

Ο καθένας έχει την δική του σύνθεση και το αποτέλεσμα της κοινής σύγκλισης κάνει την διαφορά

[size=13]Δεν το πρόσεξα εξ αρχής -κακώς- και αξίζει την επανάληψη.[/size]