Audι-ο-ouiniiεές

[larus audouinii]

Μια ταινία για την παγκόσμια κρίση που έχει ενδιαφέρον
Είτε συμφωνείς με την ανάλυση, είτε διαφωνείς, το βέβαιο είναι πως σε κάνει να σκεφτείς κάποια πράγματα

Ευχαριστώ τον ο-καιρός



"Δεν υπάρχει κανένα μέτρο υγείας που να προσαρμόζεται σωστά σε μια βαθειά αρρωστημένη κοινωνία"

"Η αλήθεια είναι, δεν υπάρχει ισλαμικός στρατός, ή ομάδα τρομοκρατιών που να λέγονται Al Quaida Και οποιοδήποτε ενημερωμένος μυστικός πράκτορας το ξέρει"
"Οι αληθινοί τρομοκράτες του κόσμου μας φοράνε κοστούμια 5000 δολαρίων"


"Λογικά θα αναρωτηθείτε «καλά αν είναι αυτοκρατορία, τότε ποιος είναι ο αυτοκράτορας ; προφανώς οι πρόεδροι των ΗΠΑ δεν είναι οι αυτοκράτορες ..
Αλλά έχουμε κάτι ισοδύναμο...εταιριοκρατία...Παγκοσμιοποίηση"

[googlevideo]<iframe src="http://dotsub.com/media/7281f5dc-d4b1-4315-abb7-143becd34f49/e/m" frameborder="0" width="420" height="347"></iframe>[/googlevideo]


το λινκ της ταινίας, προφανώς για τυχόν διορθώσεις απο τον admin ειναι εδώ

[larus audouinii]

Παγκόσμια Ημέρα Εθελοντισμού


Forgotten history it is a repeated history

Ας πάρουμε τη ζωή ενεργά στα χέρια μας (Α.Δ)

Απόσπασμα από το ημερολόγιο ενός εθελοντή  (διασώστη ), από το βιβλίο του Α. Δέδα  "Το παν είναι να θέλεις"  [size=10]Εκδόσεις Κυριακίδη[/size]
[size=10](Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στην  κοινότητα των διασωστών, στη μνήμη ενός εκ των θυμάτων  από την πτώση του ΣΙΝΟΥΚ κοντά στο Άγιο Όρος )
[/size]

Ίσως να έχουμε την ευκαιρία να σώσουμε εμείς τη ζωή ενός άλλου ανθρώπου Μπορείτε να φανταστείτε μεγαλύτερη ευλογία απ΄αυτή ;  (Α.Δ)



Μεταφέρω ένα μικρό μέρος από την πιστή αντιγραφή γεγονότων του συγγραφέα, επιλέγοντας  άτακτα από την αναφορά στον σεισμό της Τουρκίας  το 1999  (με επίκεντρο το  Ιζμίτ)
Θεωρώ πως οι απλές και καθαρές σκέψεις του, αποτυπώνουν τα συναισθήματα και τις σκέψεις  όλων των συναδέλφων του εθελοντών , όπου και αν εντάσσονται  
 Μέσα από τις διαδικασίες  της επιχείρησης  εκφράζονται  σκέψεις και  απορίες μαζί με την οργή για το κεφάλαιο όλων όσων θα έπρεπε να γίνουν ή θα μπορούσαν να γίνουν,  και φαίνονται να δρομολογούνται με αργούς ρυθμούς
 
Η ανάγκη στήριξης (και αποδοχής ) για μια υγιή κοινωνία από τον ενεργό και σκεπτόμενο πολίτη ως κύτταρο της

Μαζί και τα λάθη,η αδιαφορία από την πλευρά του καθενός πολίτη ξεχωριστά Που συμβαίνει διαχρονικά κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο  αλλά με τον ίδιο βαρύ συντελεστή  προς το κοινωνικό σύνολο, τόσο σε ζωές , όσο και στην ποιότητα ζωής και το περιβάλλον
Είναι από τα πράγματα , που όπως σωστά εκφράζει ο συγγραφέας,  με δυσκολία μιλάει κανείς, για αυτό ίσως και δεν είναι γνωστά Από την άλλη όμως οφείλουν να λέγονται και κάπου, για να δείχνουν τον δρόμο  στις  νεώτερες γενιές



Αύγουστος 1999. Περνούσα τις τελευταίες ημέρες της καλοκαιρινής μου άδειας στην Χαλκιδική παρέα με ένα φίλο Η μόνη επικοινωνία με τον έξω κόσμο, ήταν το κινητό μου τηλέφωνο Όταν άρχισε να χτυπάει και είδα την κλήση, αμέσως κατάλαβα πως κάτι δεν πήγαινε καλά ..
Κάποιοι με ενημέρωναν πως είχε γίνει ένας πολύ μεγάλος σεισμός στην Τουρκία , ότι τα πράγματα εκεί ήταν δύσκολα, και υπάρχει περίπτωση αν ξεκινήσουν κάποιοι από εμάς για βοήθεια
 Ήξερα και από άλλα περιστατικά, πως όποτε υπάρχει ανάγκη για βοήθεια, είναι πολλοί εκείνοι που ενδιαφέρονται να πάνε, και ειδικά όταν πρόκειται για το εξωτερικό, το ενδιαφέρον είναι ακόμη μεγαλύτερο ….
Την επόμενη μέρα ήμουν στα γραφεία στην Θεσσαλονίκη
 Ετοιμαζόταν μια αποστολή διασωστών σε συνδυασμό με τους Γιατρούς του Κόσμου

Το πρωί με πήγε στο Λευκό Πύργο η μητέρα μου με το αυτοκίνητό της , η οποία ανήσυχη όπως πάντα, πρέπει να μου ζήτησε τουλάχιστον δέκα φορές να μην πάω , ξέροντας ωστόσο από την πρώτη στιγμή πως δεν θα μου άλλαζε γνώμη Στο τέλος αρκέστηκε να με παρακαλέσει να προσέχω


...Ξαφνικά , στη δεξιά μεριά του δρόμου , είδαμε πολύ δυνατούς προβολείς να φωτίζουν κάποιο συγκεκριμένο σημείο Ο φωτισμός ήταν τόσο έντονος που γινόταν αντιληπτός από χιλιόμετρα μακριά Πλησιάζοντας διακρίναμε μια μεγάλη πολυκατοικία η οποία είχε καταρρεύσει ολοσχερώς , και γύρω της διασωστικές δυνάμεις και μεγάλα χωματουργικά μηχανήματα να επιχειρούν
Ήταν η πρώτη επαφή με την καταστροφή Κόψαμε ταχύτητα για να δούμε καλύτερα , ο τούρκος οδηγός  επενέβη και παρατήρησε πως αυτό που τη στιγμή εκείνη βλέπαμε , δεν ήταν τίποτε μπροστά σε αυτό που θα βλέπαμε στην περιοχή που κατευθυνόμασταν

......

Γιάλοβα… Τρίτη μέρα…. Ως εκείνη την ώρα η επικοινωνία με την Ελλάδα μέσω κινητού τηλεφώνου ήταν αδύνατη Το βράδυ εκείνο έκανα ξανά προσπάθειες , ανησυχώντας που οι γονείς μου θα κόντευαν να τρελαθούν με αυτά που έβλεπαν στις ειδήσεις  …Μετά από αλλεπάλληλες προσπάθειες κατάφερα να βγάλω γραμμή  και να πω δυο κουβέντες, η γραμμή έπεσε, ήξεραν όμως τουλάχιστον πως είμαι καλά..

Κιουλτσούκ Τέταρτη μέρα

 Εκεί υπήρχε η ελπίδα πως θα βρισκόταν ακόμη επιζώντες, και είχαν μεταβεί στο σημείο από την προηγούμενη οι Ελληνικές δυνάμεις των ΕΜΑΚ
Οι αριθμοί των θυμάτων που επίσημα ανακοινώθηκαν  κατά συνέπεια ,είναι κατά την άποψή μου πολύ μακριά από την πραγματικότητα, και δόθηκαν στην δημοσιότητα, κατά πρώτον εξαιτίας της αδυναμίας πραγματικής καταμέτρησης και κατά δεύτερον για λόγους εθνικούς, και εσωτερικούς στην Τουρκία

5η μέρα Τσινάρτζικ
Στην είσοδο της πόλης είχαμε ραντεβού με το άλλο όχημα, και με μια τριαξονική νταλίκα που μετέφερε ιατροφαρμακευτικό  υλικό από την Ελλάδα
Κατευθυνθήκαμε  προς μια αλάνα, όπου είχε στηθεί το «κέντρο περίθαλψης» από ξένες αποστολές , κάπου στο κέντρο της πόλης

Εμείς ασχολούμασταν (πλέον) κυρίως με θέματα τήρησης της τάξης, προσπαθούσαμε να τους κρατάμε σε μια σειρά, και συζητούσαμε μαζί τους για το πρόβλημά τους, παραπέμποντας τους έτσι στους αντίστοιχους γιατρούς, ενώ συγχρόνως φροντίζαμε για την συνεχή ροή υλικών και φαρμάκων στη σκηνή των Γιατρών του Κόσμου

Μάθαμε διάφορα πράγματα πλέον συζητώντας μαζί τους , όπως τον πανικό που είχε επικρατήσει την ώρα του σεισμού
Έτσι δόθηκε απάντηση στην απορία που μας δημιουργήθηκε κατά την είσοδο στην Γιάλοβα , και αφορούσε την θέα των μακριών πανιών που κρεμόταν από τα κτήρια
Μάθαμε ακόμη από κάτοικο της πόλης που ήταν δημοτικός σύμβουλος πως επειδή οι κάτοικοι της πόλης ήθελαν περισσότερο χώρο για να παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους , έκοβαν τις εσωτερικές κολώνες στις πυλωτές
Οι συνέπειες αυτής της απερισκεψίας σε κτήρια που ήδη ήταν κατασκευασμένα με φθηνά υλικά-υπήρξαν μαρτυρίες  για μπετό που ήταν σκέτη άμμος, και για κατασκευές που παραπέμπουν σε τριτοκοσμικές καταστάσεις-,ήταν  τραγικές

Οι άνθρωποι αυτοί διατάραξαν μόνοι τους τη δομική ισορροπία των ίδιων τους των σπιτιών, προκαλώντας τα αποτελέσματα

Μας μίλησαν για τη ζωή τους, για τη δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους, για τον αποτροπιασμό που ένοιωθαν απέναντι στην απάθεια του κράτους, και τη μη συμμετοχή του καλοπληρωμένου στρατού της χώρας στην κατάσταση ανάγκης που είχε δημιουργηθεί
 Ενός στρατού πολύ υψηλά τοποθετημένου, σε σύγκριση με το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της Τουρκίας, που χαίρει εξουσίας, και συμμετέχει ουσιαστικά στην διακυβέρνηση της χώρας
Ενός στρατού που υπήρξε ο μεγάλος απών τις δύσκολες εκείνες και τραγικές ημέρες
Σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενα των κατοίκων, από την πρώτη στιγμή της καταστροφής, οι στρατιωτικοί επιτελείς είχαν ζητήσει να επιβληθεί Στρατιωτικός Νόμος και να αναλάβει και να αναλάβει ο στρατός ουσιαστικά όχι μόνο την επιτήρηση αλλά και την διακυβέρνηση του κράτους, κάτι που η πολιτική ηγεσία δεν αποδέχτηκε , και έτσι ο στρατός κράτησε την απαραίτητη στάση αδράνειας , εγκληματική κατά την γνώμη των κατοίκων, καθώς ήταν εκείνοι που διέθεταν τα  μέσα και την εκπαίδευση για να παράσχουν άμεσα την απαιτούμενη βοήθεια
Οι στρατιωτικοί κατά  τα φαινόμενα είχαν περιοριστεί να συνδράμουν μόνο για μόνο τους δικούς τους ανθρώπους, βοηθώντας στα στρατόπεδα που είχαν υποστεί ζημιές και τουλάχιστον τις τρεις πρώτες μέρες δεν πρόσφεραν καμιά βοήθεια σε σχέση με τις δυνατότητες τους στον υπόλοιπο κόσμο



Έτσι έφυγε και ημέρα εκείνη Εγώ πλέον είχα αρχίσει να νοιώθω άβολα,
οι ρυθμοί της διάσωσης είχαν πέσει και είχε αρχίσει να εμφανίζεται το άγχος του τι συνέβαινε στην δουλειά μου Αποφάσισα και δήλωσα πως ήθελα να αποχωρήσω  Αφού πλέον διασωστικό έργο δεν υπήρχε Οι υπόλοιποι είχαν την δυνατότητα να παραμείνουν λίγες μέρες ακόμη, και έτσι θα τους άφηνα εκεί, για να υποστηρίζουν το έργο των ΓΚ

 Προγραμμάτισα για αργά το βράδυ την επιστροφή μου στο αεροδρόμιο της Κων/πολης
Και από κει έλπιζα πως θα έβρισκα κάποια πτήση για την Θεσ/κη Εν τω μεταξύ κατέφθασε ακόμη μια νταλίκα με ιατροφαρμακευτικό υλικό από την Ελλάδα και αποφασίσαμε να μεταβούμε σε ένα κοντινό χωριό όπου υπήρχε ένα τύποις ιατρικό κέντρο, όπου θα αποδίδαμε τις προμήθειες αυτές
…μετά από 5 χιλιόμετρα πήραμε από το δρόμο μια γυναίκα , φίλη του οδηγού, και εκεί άρχισε η οδύσσεια της επιστροφής μου…
Εγώ βρισκόμουν στριμωγμένος στο κρεβάτι της νταλίκας  πίσω από το κάθισμα του οδηγού
 Στα μπροστινά καθίσματα ο οδηγός και η γυναίκα , η οποία στην προσπάθειά της προφανώς, να εκδηλώσει τις ευχαριστίες της για τη βοήθεια που είχαμε προσφέρει οι Έλληνες θεώρησε καλό να με αγκαλιάζει και να με φιλάει κάθε πέντε λεπτά
Μου μιλούσε τούρκικα, και φυσικά δε μπορούσα να καταλάβω λέξη, εκτός από το χαρακτηριστικό «Γιουναν, I love you» Αναλογιζόμουν  την κατάσταση στην οποία βρισκόμουν
 Ήμουν μέσα σε μια νταλίκα, με ένα οδηγό που μόλις είχα γνωρίσει, δε μιλούσε καθόλου Ελληνικά ή οποιαδήποτε άλλη γλώσσα, όπως και εγώ δεν ήξερα τουρκικά, δίπλα του καθόταν η ανεκδιήγητη τουρκάλα κυρία, με την οποία επίσης δεν υπήρχε τρόπος συνεννόησης , πέραν της εύγλωττης επικοινωνίας που προσπαθούσε να αναπτύξει με τους υπέρ του δέοντος συχνούς θερμούς εναγκαλισμούς και ασπασμούς της

Ήταν τουλάχιστον σουρεαλιστικό, αν αναλογιστεί κανείς και τα γεγονότα των προηγούμενων ημερών  Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε για αρκετά χιλιόμετρα, ώσπου κατάφερα να κοιμηθώ , συνειδητοποιώντας την κούραση και τη βρωμιά που είχα πάνω μου, με την αίσθηση ότι το στρωματάκι του οδηγού, ήταν πλέον ξενοδοχείο πέντε αστέρων
Ξύπνησα από τις κραυγές της θερμόαιμης συνεπιβάτισσας μου, όταν είχαμε πια φτάσει έξω από το αεροδρόμιο Στην πόλη σταμάτησε η νταλίκα, καθώς δεν επιτρεπόταν η είσοδος της στο αεροδρόμιο Χαιρετηθήκαμε, φιληθήκαμε , ευτυχώς για τελευταία φορά. Και κατευθύνθηκα  πεζός προς το προαύλιο του αεροδρομίου, όπου οι αστυνομικοί στην πύλη χαιρέτησαν στρατιωτικά

Έψαξα να βρω κάπου να απευθυνθώ για να πληροφορηθώ για τις ώρες των πτήσεων Ήταν περασμένα μεσάνυχτα, γύρω στη μια. Στο αεροδρόμιο ερημιά....και έτσι κατέβηκα στο σημείο όπου, όταν πρωτοφθάσαμε στην Κων/πολη, περιμένοντας τις Ελληνικές δυνάμεις που είχαν μεταφερθεί με το c130
Εκεί όντως βρήκα κάποιον και κατάφερα να συνεννοηθώ Μου υπέδειξε κάποιον θάλαμο , μια αίθουσα αναμονής, όπου υπήρχε μπουφές με καφέ, αναψυκτικά και μπισκότα, προκειμένου να διανυχτερεύσω , καθώς δεν υπήρχε νυχτερινή πτήση
 Έφαγα και πάλι μπισκότα, την καθημερινή τροφή των ημερών, ξάπλωσα πάνω σε κάτι καρέκλες, στρώνοντας πάλι, το υπόθεμά μου και αποκοιμήθηκα Ξύπνησα  νωρίς το πρωι από τη φασαρία μιας πολυμελούς Ισραηλινής αποστολής με στρατιωτικούς , νοσηλευτές και γιατρούς Μόλις μπήκαν στην αίθουσα κατευθύνθηκαν προς το μέρος μου , για να συλλέξουν πληροφορίες για την κατάσταση που θα αντιμετώπιζαν φτάνοντας στον τόπο της καταστροφής

Αξίζει μια περιγραφή της κατάστασης στην οποία ήμουν, καθώς διέσχιζα τους χώρους του αεροδρομίου
 Φορούσα κόκκινο διασωστικό παντελόνι με τα διακριτικά της ομάδας μου, αντίστοιχο φανελάκι, το τεράστιο ορειβατικό σακίδιο στην πλάτη, και σκοινιά, κράνος, τσεκούρι και μαχαίρι να κρέμονται εμφανέστατα από πάνω μου
Από ότι καταλάβαινα αποτελούσα θέαμα , γιατί από όπου περνούσα ο κόσμος σταματούσε και με κοιτούσε

Συνειδητοποίησα ακόμη , ότι γύρω μου υπήρχε ένα νέφος από μύγες, απόδειξη ότι αποτελούσα  φορέα εξαιρετικής δυσωδίας ημερών ανατρίχιασα Μάλλον το πλύσιμο που έκανα στις τουαλέτες του αεροδρομίου την προηγούμενη δεν είχε αποβεί τόσο αποτελεσματικό όσο νόμιζα.....χαμογελώντας με τις σκέψεις αυτές, αφού πλέον δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο κατευθύνθηκα προς το γκισέ της ολυμπιακής
Οι υπάλληλοι με τη σειρά τους μου ιστόρισαν τη δική τους ζωή σαν Έλληνες στην Κων/πολη,  τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν και την κατάσταση που υφίστανται κυρίως από το κράτος
 Άκουγα πράγματα που δεν μου άρεσαν καθόλου, και ένοιωσα άβολα με τον εαυτό μου, γιατί ήμουν εκεί και βοηθούσα ανθρώπους οι οποίοι-ή πιο σωστά, κάποιοι από τους οποίους , διέπρατταν εγκλήματα εις βάρος ανθρώπων της χώρας μου

 Ήταν ένα περίεργο συναίσθημα Οι κοπέλες ωστόσο παρά την πικρία για την Τουρκία, και παρά τα παράπονα για την Ελλάδα που τους έχει ξεχάσει, με ευχαρίστησαν για την βοήθεια που είχαμε προσφέρει στους συνανθρώπους, τους συμπολίτες Τούρκους φίλους τους, με τους οποίους ζούσαν χρόνια χωρίς προβλήματα Αυτή η αντίθεση με προβλημάτισε

Για άλλη μια φορά επιβεβαιώθηκε ότι οι αποφάσεις που λαμβάνονται σε πολιτικό επίπεδο , σε τίποτε δεν έχουν να χωρίσουν τίποτε , και μπορούν να κάνουν να ζήσουν αρμονικά, εφόσον  τους το επιτρέψουν οι ηγέτες του κόσμου και των δύο χωρών Αισθάνθηκα και πάλι δικαιωμένος για την απόφασή μου να βοηθώ ανθρώπους που έχουν ανάγκη , ανεξάρτητα από τη φυλή και το έθνος στο οποίο ανήκουν


Καθώς προχωρούσα στο αεροδρόμιο,  οι στρατιώτες που ήταν  επιφορτισμένοι με τα καθήκοντα φύλαξης με σταματούσαν όχι για να με ελέγξουν αλλά για να μου σφίξουν το χέρι
Ο αξιωματικός υπηρεσίας της αστυνομίας με κάλεσε μέσα, δεν τους ενδιέφερε το γεγονός πως ουσιαστικά οπλοφορούσα
 
Με κέρασαν καφέ στα γραφεία του τμήματος , με ρωτούσαν , ευχαριστούσαν εκ μέρους μου την Ελληνική αποστολή, και με έκαναν να νοιώσω πραγματικά  άνετα
Λίγο αργότερα έφυγα για να προλάβω την πτήση Στον έλεγχο διαβατηρίων , μόνο έλεγχο δεν μου έκαναν
Πέρασα από το μηχάνημα εντοπισμού μεταλλικών αντικειμένων, το οποίο φυσικά ούρλιαζε κυριολεκτικά, αφού ήμουν πάνοπλος
Κανείς δεν έδωσε σημασία , κανένας δεν με σταμάτησε, κανείς δεν έδειχνε την παραμικρή πρόθεση να με ελέγξει

Μπήκα στο αεροπλάνο, οι αεροσυνοδοί μου έδωσαν μια θέση μπροστά, η οποία όμως δεν ήταν τελικά η θέση που θα ταξίδευα καθώς εκεί με περίμενε μια έκπληξη Ο Κυβερνήτης του αεροσκάφους με προσκάλεσε στο πιλοτήριο

Δεν θυμάμαι πόσο διήρκεσε η πτήση, όμως πέρασα τόσο ευχάριστα συνομιλώντας με τους πιλότους, οι οποίοι ήθελαν να μου σφίξουν το χέρι και να με συγχαρούν
 Μου έλεγαν πως θεωρούσαν και εκείνοι το δικό τους επάγγελμα επικίνδυνο , αλλά αυτό που κάνουμε εμείς αφιλοκερδώς, δε μπορεί να συγκριθεί με τίποτε που γνώριζαν
Μου εξήγησαν τα πάντα για τις πτήσεις, ανταλλάξαμε δηλαδή πληροφορίες, εμένα μου έλυσαν τις απορίες για το αεροσκάφος, και εκείνοι  προσπαθούσαν να μάθουν όσα περισσότερα για τους σεισμούς, τις καταστροφές, για όλα αυτά που άκουγαν στις ειδήσεις αλλά τώρα μπορούσαν να τα μάθουν από πρώτο χέρι
Θυμάμαι πως ο κυβερνήτης με φίλησε φεύγοντας , θέλοντας ίσως να μου δείξει τη συμπαράστασή του στα όσα είχα περάσει, ή το σεβασμό του στο πρόσωπό μου

Πήρα το σάκο μου και κατέβηκα  Στο αεροδρόμιο με περίμεναν οι δικοί μου, χαρούμενοι αλλά και ανακουφισμένοι που ο παλαβός γιός τους είχε επιστρέψει και ήταν καλά

 Γύρισα στο σπίτι, και τους είπα μόνο πέντε κουβέντες , ούτε περιγραφές ούτε τίποτα-ήξερα πως θα είχαμε καιρό να τα πούμε
Αυτό που έψαχνα , όπως μετά από κάθε επίμονη επιχείρηση ήταν ένα ζεστό μπάνιο και το κρεβάτι μου Φτάνοντας στο σπίτι , ξεντύθηκα στον κήπο και άφησα τα πάντα έξω σε μια γωνιά, ζήτησα να μη πλησιάσει κανείς, γιατί δεν ήξερα πόση πιθανότητα μόλυνσης υπήρχε, ήθελα όμως να είμαι σίγουρος πως οι άνθρωποί μου δεν κινδύνευαν εξ αιτίας μου
 Τα έβαλα σε μαύρες σακούλες σκουπιδιών την επόμενη μέρα θα έβλεπα τι από όλα θα μπορούσα να κρατήσω, και τι θα πετούσα χωρίς δεύτερη σκέψη Μπήκα κατευθείαν στο μπάνιο Πρέπει να έμεινα στο ντουζ  πάνω από μια ώρα
 Έτριβα το σώμα μου και πονούσα, ένοιωθα βρωμιά και αηδία Τα πάντα μου μύριζαν Η μυρωδιά του θανάτου δεν είχε σταματήσει να με ακολουθεί
Πέρασαν αρκετές μέρες για να φύγει, από το μυαλό μου περισσότερο, παρά από πάνω μου  Έπεσα για ύπνο και ξύπνησα μετά από 24 ώρες περίπου Ήταν σα να μουν σε κώμα Ούτε όνειρα Black out Την άλλη μέρα περπατούσα ζαλισμένος

Τελικά πέταξα σχεδόν το σύνολο των πραγμάτων που είχα φέρει πίσω, με εξαίρεση το κράνος και το μεγάλο μου σακίδιο
Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς για πόσους μήνες είχα
Στο γραφείο με υποδέχτηκαν οι συνάδελφοι και οι προϊστάμενοι με χαρά, περιέργεια και θαυμασμό
Αν και πήγα στη δουλειά από την επόμενη, το μυαλό μου χρειάστηκε καιρό για να καθαρίσει από τα γεγονότα που προσπαθούσα να τοποθετήσω με τάξη μέσα μου, και ειλικρινά παιδεύτηκα πού για να τα καταφέρω

Λίγο καιρό μετά, το τουρκικό  κράτος κάλεσε την ομάδα μου και εμένα προσωπικά για να μας τιμήσει Μας έκαναν όλα τα έξοδα Μας φιλοξένησε και μας τίμησε ο Πρόεδρος της Βουλής τους σε ένα από τα παλάτια της πόλης
Μας ξενάγησαν Μαζί με την ομάδα μου τίμησαν και τους άνδρες της πυροσβεστικής που είχαν συμμετάσχει στις επιχειρήσεις
Ήταν ένα ευχάριστο διήμερο , κατά το οποίο κάναμε και επαφές με αντίστοιχες ομάδες της Τουρκίας, την AKUT, την ΕΝΚΑ που ανήκε σε μια μεγάλη τουριστική τεχνική εταιρία
Η AKUT ταίριαζε περισσότερο με την δομή και τον τρόπο λειτουργίας της δικιάς μου, με τη διαφορά ότι αυτή είχε τη συμπαράσταση (τότε) του κράτους, χορηγούς, εξοπλισμό και καλύτερη οργάνωση
 Βασιστήκαμε εκεί ώστε να ξεκινήσει συνεργασία, καθώς Ελλάδα και Τουρκία μεταξύ άλλων, ανήκουν σε κοινή σεισμική ζώνη Έτσι αποφασίστηκε μια συνεργασία, η οποία λίγο εφαρμόστηκε στη συνέχεια σε επίπεδο διάσωσης

Ένα περιστατικό που θα ήθελα να περιγράψω, είναι στο παζάρι της Πόλης
Δεν μπορούσα να μετρήσω πόσες φορές μας φιλούσαν, μας κερνούσαν, μας τραβούσαν, μας ευχαριστούσαν, κάθε λογής άνθρωποι περαστικοί και μαγαζάτορες, άλλοι μιλούσαν αγγλικά, άλλοι στα τούρκικα
Πέντε Έλληνες να περπατούν στα σοκάκια της Πόλης και οι Τούρκοι να μας επευφημούν Βλέπαμε στα μάτια τους μια μεγάλη συγνώμη ίσως, για την εντύπωση που είχαν για τους Έλληνες τόσα χρόνια

Μας ξενάγησαν λοιπόν μεταξύ άλλων και στο παλάτι του Κεμάλ, όπου γυρίστηκε και ένα τρέιλερ στο οποίο τούρκοι διασώστες διαφόρων ομάδων αλλά και Έλληνες της δικής μου και της ΕΜΑΚ παραταχτήκαμε και αγκαλιαστήκαμε, για να δείξουμε ότι οι λαοί δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν και τα λοιπά Ο Πρόεδρος της Βουλής τους μας συνεχάρη και έδωσε τα σχετικά αναμνηστικά

Συγκλονιστική ήταν η επίσκεψη στο Πατριαρχείο και η συνάντηση με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Ένας τόπος απίστευτα ενεργειακός, που  ανατρίχιασα όταν πέρασα την πύλη του

Τα συναισθήματα ωστόσο που με πλημμύρισαν όταν μπήκαμε στο μικρό ναό στο κέντρο της αυλής, ήταν τρομερά  Ο Οικουμενικός Πατριάρχης μας δέχτηκε αμέσως και μας κέρασε βανίλια υποβρύχιο
Μας έδωσε ένα αναμνηστικό σταυρό, το  οποίο θα φορούσα για πάντα
Μας ευχήθηκε να μας προστατεύει ο Θεός σε ότι και αν κάνουμε –και πράγματι νοιώθαμε πως είναι μαζί μας , γιατί οι μηδαμινές απώλειες σε επιχειρήσεις όπως αυτή ,
και εκείνες που ακολούθησαν ως και σήμερα υποδηλώνουν ότι κάτι το Υπέρτατο είναι πλάι μας και μας φυλάει όταν είμαστε μέσα σε τρύπες και οι μετασεισμοί συγκλονίζουν τα πάντα, όταν ασφαλιζόμαστε με σκοινιά στα βουνά, προσπαθώντας να φτάσουμε το συντομότερο δυνατόν κοντά σε ανθρώπους που μας έχουν ανάγκη,
όταν πλέουμε στη θάλασσα υπό οποιαδήποτε συνθήκες , και καταδυόμαστε σε μεγάλα βάθη, όταν σε πλημμύρες χιονοθύελλες σπεύδουμε να βοηθήσουμε, και πιστεύω πως ένα μέρος αυτού του οποίου μας έχει κάνει άπιαστους, έχει να κάνει με όσα έχει περιγράψει ο Πατριάρχης ,και το οποίο θα μείνει για πάντα αποτυπωμένο στη μνήμη μου


Είναι σημαντικό να πω, ότι μια τέτοιου είδους αφήγηση δεν έχει γίνει ποτέ πριν από μένα , ούτε για το συγκεκριμένο περιστατικό, ούτε για κανένα άλλο
Δεν ξέρω γιατί Τώρα περνάει από το μυαλό μου
 Ίσως γιατί ο κόσμος δεν νοιώθει  άνετα να ρωτάει, δε θέλει να μαθαίνει λεπτομέρειες και ούτε οι καλοί μου φίλοι, ούτε σύντροφοι, ούτε η ίδια μου η οικογένεια θέλησε ποτέ να μάθει όλα αυτά που είχα ζήσει
Μπορεί να έφταιγε η δική μου αντιμετώπιση του θέματος, μπορεί να δείχνει μια δυσκολία να περιγράψω αυτά που συνέβησαν, τώρα όμως σκέφτομαι πως για διάφορους λόγους-κάποιοι τα θεωρούν πολύ σκληρά, κάποιοι όχι ιδιαίτερα ενδιαφέροντα, άλλοι φοβούνται ή νοιώθουν άσχημα επειδή οι ίδιοι δεν κάνουν κάτι ανάλογο
 Δεν θα έπρεπε όμως Δεν είναι ούτε υποχρεωτικό, και έτσι δεν  ξέρω τους λόγους , αλλά με εξαίρεση ελάχιστα άτομα από την ομάδα μου, δεν μου δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να βγάλω από μέσα μου όλα αυτά τόσο αναλυτικά και να τα μοιραστώ, δίνοντας στον άλλο να καταλάβει την απλότητα του να είσαι εκεί και να βοηθάς ανά πάσα στιγμή, από οποιαδήποτε θέση, είτε αυτό σημαίνει να βρίσκεσαι στα χαλάσματα ....είτε να βρίσκεσαι σε ένα γραφείο και να σηκώνεις τα τηλέφωνα συντονίζοντας μια αποστολή

Αυτά είναι ερωτήματα που με προβληματίζουν με την έννοια ότι πιστεύω πως ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος αν ξεπερνούσαμε τις φοβίες μας, και τον εγωισμό μας , την καλοπέραση για λίγες μόνο στιγμές της ζωής  μας,
 και στρεφόμασταν στους συνανθρώπους μας προσπαθώντας να βοηθήσουμε εφόσον μπορούμε με όποιον τρόπο

Αυτό είναι ευλογία Όπως πρόσφατα μου είπαν μετά το τελευταίο περιστατικό της πτώσης του Σινούκ,
 «ο Θεός θα σου χαρίσει δώρα» ότι και αν σημαίνει αυτό για τον καθένα μας

Εύχομαι και ευχήθηκα εκείνη τη στιγμή να μην ξαναζήσω ούτε εγώ, ούτε κανείς τέτοιες σκηνές απόλυτου φόβου, πόνου και πανικού Το ήθελε όμως η μοίρα πολύ σύντομα να το ξαναζήσω στη χώρα μου, σε μικρότερη κλίμακα σε ότι αφορά τις απώλειες και τις ζημιές , όμως εξίσου έντονα και εξίσου τραγικά
Α/Δ



 

[larus audouinii]

[quote user="larus audouinii" post="308077"]Παγκόσμια Ημέρα Εθελοντισμού


[/quote]

«Οι εμπειρίες μου στη διάσωση με έκαναν πλουσιότερο άνθρωπο και στην καρδιά και στην ψυχή Στη διάθεση να συνεχίσω να προσφέρω όσο θα βρίσκομαι από την πλευρά των τυχερών ανθρώπων που μπορούν να βοηθήσουν»

(Ο κ Δέδες ζει και εργάζεται στην θεσ/κη)


Τον Σεπτέμβρη του 1999 στον σεισμό της Αθήνας,  όλα τα συνεργεία διάσωσης  συνέβαλαν με υπέρμετρο  ζήλο τα μέγιστα  Ήταν η σειρά των  Τούρκων συναδέλφων να πάρουν μέρος σε αποστολή αλλά αυτή τη φορά σε Ελληνικό έδαφος Πριν προλάβουν να κλείσουν καλά καλά οι πληγές στη δική τους  χώρα  
Στη κοινότητα των εθελοντών δεν υπάρχουν σύνορα   Η συνεργασία αυτή συνεχίζεται ως σήμερα σε επίπεδο κρατικών φορέων , όσο και σε επίπεδο εθελοντικών οργανώσεων

[size=10]Το μένος της κοινής γνώμης στην Τουρκία κατά το στάδιο της αποκατάστασης εκτονώθηκε  με πολλούς τρόπους, όπως και με την παραδειγματική τιμωρία κάποιων εργολάβων Οι πραγματικοί ένοχοι όμως πιθανά να μην έχουν τιμωρηθεί, ούτε πρόκειται να τιμωρηθούν  ποτέ [/size]
Ίσως τους λαούς που χωρίζουν πολλά, δεν γίνεται να μην τους συνδέουν περισσότερα

Ο αρχηγός της Τούρκικης ομάδας διάσωσης  στον σεισμό της Τουρκίας έγινε γνωστός  σώζοντας ο ίδιος μόνο δεκάδες ανθρώπινες ζωές  μέσα από τα ερείπια Χιλιάδες άνθρωποι τον αποχαιρέτισαν σαν ήρωα, όταν έχασε  τη ζωή του  λίγο αργότερα σε  ορειβατικό ατύχημα

Η Ελληνική ομάδα θρήνησε λίγο αργότερα σε ορειβατικά ατυχήματα δυο από τα πλέον αξιόμαχα  στελέχη της ,ανθρώπους με  Α κεφαλαίο, σε Αθήνα και  Θεσσαλονίκη και σχεδόν μαζί,  ακόμη ένα μέλος της, στη Χαλκιδική   Αυτό που τους ένωνε ήταν η ίδια στάση ζωής, τα ίδια ενδιαφέροντα, το ίδιο φως  Πρόσφεραν χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς ανταμοιβή, χάριζαν απλόχερα στον συνάνθρωπο


« Στους συντρόφους μας που φύγανε σε μια υπερπροσπάθεια»
Ζ.Τ
Δεν υπήρξε καμιά απώλεια ή σοβαρός τραυματισμός  κατά τη διάρκεια επιχειρήσεων  ή ασκήσεων ΑΝΤΙΘΕΤΑ


Τιμη στον καθε Ανθρωπο που θυσιαζεται για τα ιδανικα του. Αρκει μονο οι θυσιες αυτες να μην πανε χαμενες


Το μεγαλείο  στο τομέα της έρευνας και  διάσωσης από ένα εθελοντή, είναι πως πράγματι προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο, καταθέτοντας με ψυχή  Με γνώμονα  την αγάπη , την χαλύβδινη θέληση και αποφασιστικότητα στο αντικείμενο της  διάσωσης  καταθέτοντας υπερπροσπάθειες,  χωρίς καμιά αμοιβή,  προβολή ή και ωράριο

Στην οικογένεια του δεν υπάρχουν διαχωρισμοί Είναι μια η φιλοσοφία που τον περιβάλει

Το πρόσωπο της απέραντης απελπισίας και της ευγνωμοσύνης,  είναι το ίδιο με αυτό που βλέπεις απέναντι  κάποιες φορές με ικεσία  και  όταν το βιώνεις ο ίδιος  στη δική σου ζωή από την ίδια εκεί απέναντι πλευρά

Τις δύσκολες ώρες υπάρχει μόνο μια ομάδα που οφείλει να λειτουργεί σε πλήρη αρμονία

Το ύψος της εκπαίδευσης, ο χαρακτήρας και  η εμπιστοσύνη που εμπνέει ο συνάδελφος, όποιος και αν είναι, αυτός  είναι ο καθοριστικός του παράγοντας , μακριά από προσωπικά οφέλη και δημοσιότητα

Με επιμονή σε κύριους στόχους  , διαχρονικά έχουν αλλάξει πολλά Η εξέλιξη της επιστημονικής γνώσης, της τεχνολογίας, η ενημέρωση, οι  εμπειρίες έχουν συμβάλει καθοριστικά στις επιπτώσεις των βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων αποτελεσμάτων σε έκτακτα γεγονότα
Σε μια διαφορετική ποιοτική κατάσταση της οργάνωσης του κοινωνικού συστήματος  στην ολοκληρωμένη αντιμετώπιση και διαχείριση των καταστροφών

Αυτά τα χαρακτηριστικά  όμως αν δεν μεταλαμπαδευτούν  και σβήσουν στο πέρασμα των χρόνων , τότε το όφελος για την κοινωνία μας θα είναι συγκριτικά πολύ μικρότερο

Το ζητούμενο είναι τα στοιχεία αυτά να γίνουν νοοτροπία για την αλλαγή στάσης ζωής, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για καλύτερους ανθρώπους , για μια πραγματικά καλύτερη ποιότητα ζωής
Ανθρώπους που θα νοιάζονται , είτε όταν έχει ανάγκη κάποιος , ή ευρύτερα όταν τον χρειάζεται  ο κόσμος που τον περιβάλλει  Ανθρώπους που είναι ενημερωμένοι και θωρακισμένοι απέναντι στο σήμερα και το αύριο που επιτάσσει. κατέχοντας τις γνώσεις της πρόληψης, της ετοιμότητας, της διάσωσης, της αποκατάστασης και της ανοικοδόμησης για μια ενιαία αντιμετώπιση των φυσικών και τεχνολογικών καταστροφών
 
 Το τραγικά μεγαλύτερο λάθος θα ήταν να μην διδασκόμαστε

Οι σχεδιασμοί οφείλουν να είναι διαχρονικοί και απαράβατοι Να στηρίζονται σε πρωτόκολλα διεθνών οργανισμών, ξεκινώντας  σε βάθος από την πρόληψη και την σωστή ενημέρωση του ενεργού πολίτη
Διαφορετικά ακόμη και η έγκαιρη πρόβλεψη,  δεν έχει ανάλογη αξία


Η αντιμετώπιση των προκλήσεων της σύγχρονης εποχής απαιτεί τη συνεργασία  όλων μας, για την ασφάλεια, την ειρήνη, την σταθερότητα  μπροστά στο μέλλον, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και το περιβάλλον

Πόσο θα βοηθούσε αν εμείς οι ίδιοι ήμασταν ικανότεροι να βοηθήσουμε όλο το σύστημα να δουλέψει καλύτερα
 

Όποιος δεν άφησε τα αχνάρια του
Κατά την διάρκεια της ζωής του
Είναι σαν να μην έζησε ποτέ
Αγνώστου

[andreasec13]

[quote user="larus audouinii" post="308079"]

Αγνώστου[/quote]


...Στρατιώτου;;;

 

[larus audouinii]

[larus audouinii]

[Gerogriniarhs]

Καί μετά σού λέει ο άλλος "ένα ευχαριστώ είν'αρκετό"...

[Gerogriniarhs]

Ω ρε σείς,ξαγρύπνιες έχει ο Αντουίνης;ένα γιατρό βρέεεε...

[larus audouinii]

:razz:

[larus audouinii]

Βλέποντας το βιντεακι πιο πάνω με το ρεπορταζ του mega, έχω να παρατηρήσω τα εξής (πανω στο σχόλιο του κατά τα άλλα ευγενικού ανώνυμου)
Ο εθελοντισμός στην Ελλάδα είναι μια υπόθεση πολλών δεκαετιών Ο Ερυθρός Σταυρός για παράδειγμα εκ του προχείρου ιδρύθηκε το 1877, το Σώμα Σαμαρειτών το 1832 κοκ
Άρα λοιπόν οι εθελοντικές ομάδες δεν είναι κάτι νέο στην Ελλάδα, ούτε σκόρπιες ομαδες που χρειάζονται τον συντονισμό σήμερα από τους αρμόδιους φορείς αλλά το οργανωμένο κράτος όφειλε ήδη εδώ και δεκαετίες να καλλιεργήσει, να σταθεί επάξια και πολύ σοβαρότερα απέναντι στον "εθελοντισμό" στην Ελλάδα
Και το όφειλε κυρίως, γιατί η καλλιεργειά του ανάγει σε αξίες, μια διαφορετική μορφή τέχνης για την ζωή και τον πολιτισμό, και όχι μόνο γιατί είναι ανάγκη για κοινωνικούς και οικονομικούς λόγους

Κανένα πολιτισμένο κράτος και καμία κοινωνία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς εθελοντική συνέίδηση
Στη χώρα που είχε αφετητηρία της η φιλοσοφία και η Χρυσή Εποχή, που την χαρακτηρίζει το φιλότιμο, δεν είναι δυνατόν να γίνονται προσπάθειες ακόμη εν έτη 2009 σε τέτοιο επίπεδο

Σε άλλα κράτη οι πολίτες έχουν μια διαφορετική στάση απέναντι σε ανάλογες προσπάθειες αλλά και στα σώματα ασφαλείας, εκείνα που στέκονται απέναντι και προς το καλό του πολίτη και το δημόσιο συμφέρον Σε στιγμές κοινωνικής επαφής Οικογενειακά Σαν γιορτή
 Έτσι νοιώθει η κοινωνία
 Γιατι η βοήθεια προς τον συνάνθρωπο είναι η έκφραση προς την ενότητα της  ανθρωπότητας και στάση απέναντι στη Ζωή Είναι τρόπος ζωής
Ενώ ο ίδιος ο εθελοντής περνώντας καθημερινά το σχολείο γνωρίζει πως θα δοκιμάσει και την κούραση και την απογοήτευση και την αναγνώριση και την απόρριψη
Μάχεται όμως γιατί η ανταμοιβή του είναι η ικανοποίηση των θέλων του, η  πραγματοποίησης της αποστολής

Εδω στην Ελλάδα συνειδητά έχουμε φτάσει ένα νεκρό να τον χαρακτηρίζουμε και μόνο από το επάγγελμα που έκανε και όχι από το γεγονός πως ο ίδιος θυσιάστηκε παρακάμπτοντας το ατομικό συμφέρον προκειμένου να υποστηρίξει το συλλογικό...το δικό μου δηλ το δικό σου, του γείτονα

Αμφισβητούμε την τιμή των άλλων θεωρώντας πως μπορούμε να έχουμε κρίση, χωρίς και αυτοκριτική Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τον δογματικό λόγο υπερ όποιων βολεύει (χωρίς να προσβάλλω καμμιά προσωπικότητα) Έτσι μαθαίνουμε
Υποτιμώντας το βασικό, πως κάθε άνθρωπος έχει την δική του προσωπικότητα μοναδικά και ικανότητες που είναι χρήσιμες για όλους
Και  μετά λύπης μου βλέπω τελικά πολύ περισσότερες οικογένειες,  λόγω του συστήματος που τρέφουμε,  να υπάρχει η ανάγκη να στηρίζονται από τους ανώνυμους και όχι από την πολιτεία

Σε μια χώρα που πλατειά και βαθειά στην δομή της δεν διδάσκει την αξιοκρατία

Και ο αγώνας είναι ο ίδιος για όλους και για τον καθένα ξεχωριστά στην καθημερινότητά μας Και για κάποιους γύρω μας πολύ μεγαλύτερος πραγματικά, και ιερός για τους δικούς του λόγους


Και είναι ένα πέρασμα που σε κάνει καλύτερο άνθρωπο Αυτό το νόημα νομίζω πως  έχει

Η ασφάλεια και η ηρεμία, η φροντίδα, η καταλληλη αντιμετώπιση με ικανότητα που μπορεί να μεταδώσει κάποιος σε έναν άνθρωπο που το έχει ανάγκη σε μια δύσκολη , ίσως και κρίσιμη, "στιγμή" της ζωής του και αν χρειαστεί στους δικούς του ανθρώπους, είναι το ίδιο απαραίτητη με το καλύτερο δυναμικό ενός νοσοκομείου αργότερα

Η ανθρώπινη συμπαράσταση, αυτή η στάση εκεί μπορεί να αποβεί το ισχυρότερο φάρμακο, για τον φίλο μας
Είναι αυτό που θα του δώσει κουράγιο να συνεχίσει, και οι λέξεις όπως ευχαριστώ αποκτούν άλλη διάσταση
Το να είναι κάποιος ευχάριστος, ειλικρινής, σταθερός συναισθηματικά και ισσοροπημένοας ωφελεί πρώτα τον ίδιο και κατ΄επέκταση στη διαχείρηση της καθημερινότητας Μας κάνει να δούμε την ζωή διαφορετικά
Το να φτάσεις κάπου, παρακάμπτοντας εμπόδια,  μαθαίνοντας να το κάνεις, ίσως γιατί κατέχεις κάποιες δεξιότητες είναι απαραίτητο και θα υπάρξει η ανάγκη
Δεν είναι τίποτε περισσότερο από το να διδάσκεσαι πρώτα την αυτοπειθαρχία και ύστερα την ανιδιοτέλεια

Το σημαντικότερο όλων είναι να συνεχίσουμε να θυμόμαστε καθημερινά την πόρτα του γείτονα μας Η κοινωνία αλλάζει, οι συνήθειες αλλάζουν αλλά τίποτε δεν θα μπορούσε να αλλάξει την ζεστασιά και την ασφάλεια της παλιάς γειτονιάς Για να υπάρξει ένα βιώσιμο μέλλον

Και όταν υπάρχει η διάθεση, μεγάλη προσπάθεια και θέληση μπορεί ο άνθρωπος να ακουμπήσει τα όρια αλλα σαφώς και να τα ξεπεράσει Ο καταλυτικός παράγοντας είναι αυτή η ίδια η λέξη

[larus audouinii]

Ηellenic Coast Guard    /SAR / super puma save and rescue


[youtube]object width="445" height="364"><param name="movie" value="http]

[larus audouinii]

[larus audouinii]

[larus audouinii]

το 2009 μάλλον ήταν μια χρονιά που είχε να κάνει με παρελάσεις  :grin:

δεν ξέρω αν μου άρεσε της Αθήνας περισσότερο ή αυτή εδώ  :mricy:

[Gerogriniarhs]

Γλάρι,κανόνισε να μου στείλεις εκείνο το ξανθό μωρό του φουσκωτού να με διασώσει...