ΤΑ ΠΕΖΑ ΤΟΥ ΜΑΡΑΚΟΥ

[MARAKOS]

Ο σταθμός του παραδείσου


Σε κάθε ανοιγόκλεισμα των βλεφάρων, μιά ζωή έρχεται και μιά φεύγει σε τούτη ,αλλά κι από τούτη την ενοικιαζόμενη θυρίδα της ζωής που όλοι μας κατ ανάγκη μοιραζόμαστε,συνήθως με πολέμους και ποταμούς από δάκρυα και αίμα.Ταξιδευτές στο ίδιο τραίνο, με μιλιούνια άλλους άγνωστους, περιμένουμε το τέλος και του δικού μας ταξιδιού, γιομίζοντας ο καθένας το δικό του δισάκι με όνειρα αλλά κι ελπίδες φρούδες πολλές φορές για κάτι πέραν του φθαρτού και προσωρινού. Πάντα με τα ανθρώπινα δεδομένα και τα γήινα είναι κτισμένοι οι σταθμοί υποδοχής μας .Σύμφωνα με τις προσδοκίες μας.Kήποι δροσεροί,ουρί του παραδείσου,θεσπέσιες πόλεις, ακύμαντες παραλίες και απέραντες κοιλάδες με μυροβόλα άνθη, απλώνονται ως τα πέρατα της φαντασίας μας. Όλα τους φτιαγμένα και ραμμένα σύμφωνα μ ότι μπορούν να συλλάβουν οι αισθήσεις μας σε τούτο το πεδίο της προσωρινής μας διαμονής. Κι όμως, ελάχιστοι συνταξιδιώτες φαντάζονται και περιμένουν κάτι πέραν του υλικού και άσχετο με την φύση και τις αρχές της όπως τις βιώνουμε πάνω σε τούτο τον ασήμαντο κόκκο ζωής.Οι περισσότεροι ονειρεύονται μια καινούργια αρχή χωρίς αρρώστιες ,πόνους και δάκρυα. Μια νέα ζωή που θα κυριαρχεί η νιότη κι ο τοξοβόλος έρωτας όπως εδώ κάτω στην υπόγα, αλλά χωρίς γηρατειά και ..βιάγκρα.Οραματίζονται ένα σώμα αθάνατο ,σφριγηλό και ωραίο για να γεύεται τους καρπούς του παραδείσου στο διηνεκές ,χωρίς βαρυστομαχιές και αέρια.Φαντάζονται λοιπόν ότι στον σταθμό της υποδοχής μας, θα έχουνε για όλους μας έτοιμα καινούργια ¨κουστούμια¨ ραμένα σύμφωνα με τις προσδοκίες και τις επιθυμίες μας ,για να συνεχίσουμε αυτό π αφήσαμε πίσω μας ατελείωτο,δηλαδή τις επιθυμίες μας που δεν εκπληρώθηκαν. Οι φτωχοί θα γνωρίσουν τον πλούτο που δεν γεύθηκαν αλλά και οι πλούσιοι τον υπερπλούτο που θα υπερχείλιζε το σεντούκι τους που δεν πρόλαβαν στη Γή να το φισκάρουν .Ολοι λοιπόν ελπίζουν σε κάτι πολύ παραπάνω από κείνο που βίωσαν στον κόσμο της ύλης,αλλά και πάλι ..υλικό. Αναζητούν και ελπίζουν σε γνώριμες τους εικόνες απ τον Γήινο κόσμο τους.Αέρα,Νερό και χώμα αλλά σ ένα ειδυλλιακό περιβάλλον,δίχως λιμούς,σεισμούς και καταποντισμούς αλλά και καταπονήσεις από την Γήινη εργασιοθεραπεία,χωρίς αφεντικά να τους εκμεταλλεύονται και να τους απομυζούν ψυχή και σώμα. Χωρίς φόρους και κρατήσεις, ανεργία και απολύσεις, συντάξεις και ΙΚΑ.Χωρίς αυτοκίνητα και ρυπογόνες βιομηχανίες,χωρίς τσουνάμια και τυφώνες ,χωρίς το φαινόμενο του θερμοκηπίου.Όμως το καθαρό περιβάλλον στον κόσμο της ύλης εξαρτάται του πώς και ποιοί θα το διαχειρίζονται.Μαζί λοιπόν με τις φιλοδοξίες και τα ανεκπλήρωτα όνειρα τους,θα κουβαλήσουν τον εγωισμό ,την αρχομανία,τα βίτσια και τα απωθημένα τους.Εκεί θα ξεχωρίσουν κάποιοι συνταξιδιώτες οι οποίοι έχοντας πείρα στο εμπόριο αλλά και στην έρευνα απο τούτη την διάσταση θα φροντίσουν κάποια στιγμή να τα εκμεταλλευτούν για λογαριασμό τους με το αζημίωτο φυσικά, αφού ο κόσμος της ύλης δεν συνάδει με ευαισθησίες και ρομαντισμούς. Θα δημιουργήσουν ξανά το χρήμα,τα ιερατεία,τους θρόνους,τις κάστες.Θα γεννηθεί ξανά κι ο κλάδος των πολιτικάντηδων αλλά και των κομματικών παρακοιμώμενων τους για να τους διευκολύνουν στο έργο τους.Και τότε οι συνταξιδιώτες θα καταλάβουνε πως δεν τέλειωσε το ταξίδι τους στον σταθμό του παραδείσου...



marakos

[MARAKOS]

Η ΑΛΩΣΗ 1204 Μ.Χ

Οι πολύ κολλητές φιλίες όπως λεν οι κακές γλώσσες, οδηγούνε κάποτε σε οδυνηρές εκπλήξεις. Αυτό έγινε λοιπόν όταν ο αυτοκράτορας Αλέξιος ο Α, παραχώρησε το 1082 πολλά προνόμια στους φραγκολεβαντίνους χασομέρηδες και ρεμπεσκέδες απ την Δύση ,που την είχανε αράξει για τα καλά σαν φιλοξενούμενοι του στη Βασιλεύουσα.. Τα ατίθασα και κακομαθημένα αυτά κοπρόσκυλα , που πρώτη φορά βλέπανε τέτοια μεγαλεία, σε σχέση με τις αχυροκαλύβες που ζούσανε παρέα με τις κοπριές των γαιδάρων τους, δεν άργησαν να το ρίξουνε στο πλιάτσικο χωρίς αβρότητες και τάκτ. Ότι γυάλιζε στο μάτι τους το άρπαζαν με το έτσι θέλω και χωρίς να δώσουνε λόγο σε κανένα. Έτσι γουστάριζαν ,έτσι έκαναν.
Όμως ο κατοπινός αυτοκράτορας Ανδρόνικος ο Α, ένα χλιαρό ανθρωπάκι που έκανε την παλαβή για να μην ανέβει το ζάκχαρο του με όλη τούτη την Δυτικόφερτη σαβούρα που είχε ενσκήψει σαν τις ακρίδες στην αυτοκρατορία, όταν είδε ότι και η πίεση του έσπασε το μανόμετρο , πήρε την μεγάλη απόφαση να κάνει αντίσταση ξεσηκώνοντας τον λαό. Όμως στα τελικά τα ζωηρά αυτά παιδόπουλα , αφού κάνανε κατάληψη στη Σαλονίκη και την μπουρλοτιάσανε επιμελώς,τον σφάξανε στο γόνατο και είδε ο δόλιος τα χόρτα ανάποδα. Δύσκολη στ αλήθεια η ζωή για αυτοκράτορες εκείνα τα χρόνια,ή καταλήγανε σε μοναστήρι ,ή τους στραβώνανε,ή ψάχνανε το κεφάλι τους στ αζήτητα. Όλα αυτά τα τρισχαριτωμένα έγιναν το σωτήριο έτος 1085.
Αυτοκράτορας τότε έγινε ο Ισαακιος Β ο Άγγελος,μια λέρα δηλαδής που δεν ξεπλενότανε ούτε στον Νιαγάρα με τίποτις. Δήλωσε λοιπόν σ ολους αυτούς τους άξεστους εξαρχής ότι ¨¨και μείς ανήκομεν στη Δύση ¨¨και δίνοντας ξανά ακόμα πιο πολλά προνόμια και περισσότερο σε κάτι κουμάσια απο την Βενέτσια, τους ηρέμησε κομματάκι ,αλλά του τα χάλασε τ αδελφάκι του ο Αλέξιος ο Γ που όχι μόνο τον ανάτρεψε αλλά τούβγαλε και τα μάτια στην κυριολεξία.
Εκείνη την εποχή αραχτός στον Παπικό θρόνο ήτανε ο πολύς Ιννοκέντιος ο Γ ,μανούλα στις σταυροφορίες ,στα ξεματιάσματα και στο κάψιμο κάθε αλλόθρησκου αλλά και ομόθρησκου άμα λάχαινε να πούμε. Και τούτος ο Πάπας όπως όλη σχεδόν αυτή η εμπορική επιχείρηση των ψυχών,σκέφτηκε να ξεσηκώσει χιλιάδες λιγούρηδες στην Ευρώπη και αφού τους έραψε κι ένα κόκκινο σταυρό τους ξαμόλησε να ελευθερώσουν τους Άγιους τόπους. Όλα αυτά γίνανε το σωτήριο έτος1203.
Στα τελικά το μεγάλο μπουλούκι των στραβοφόρων αφου σουλατσάρησε για καιρό στα πέριξ της Ιταλίας και δεν άφησε τίποτις όρθιο ,κατάληξε βαρυεστημένα και με άδειες τις γούσες στη Γαληνοτάτη Βενέτσια. Τρομαγμένος ο Δόγης Δάνδολος απο τους πεινασμένους χασομέρηδες, έψαχνε τρόπο να τους ξεφορτωθεί στα σβέλτα και να βρεί την ησυχία του το μεγάλο κανάλι.Πονηρός όπως ήτανε λοιπόν, άρπαξε πριν απ όλα την ευκαιρία να τους χρησιμοποιήσει με σύμβαση ορισμένου χρόνου ,κατά των εχθρών της Βενέτσιας.
Έτσι λοιπόν τ αφιονισμένα χριστιανόπουλα για να μη χάσουνε τη φόρμα τους και για να βγάλουνε και κανενα χαρτζιλίκι της προκοπής,την πέσανε μετα μανίας στην πόλη Ζάρα και την ..Ζαρώσανε για τα καλά,για λογαριασμό της γαληνότατης και της τσέπης τους φυσικώς.
Εκεί πάνω στα καπνίζοντα απομεινάρια της Ζαρα πήγε και τους βρήκε ο γυιός του τυφλωμένου αυτοκράτορα Ισάακιου Β,ο Αλέξιος Δ....Αγγελος και δαύτος.
Εκανε λοιπον συμφωνία με όλους αυτούς τους σαβουροειδείς εκ δύσεως,να τον βοηθήσουν να πάρει πίσω τον θρόνο του πατέρα του και θα τους έδινε τόσα που δεν θ αξιζε τον κόπο να κάνουνε τούρ για Αγίους τόπους.
Αφού λοιπόν τους έβγαλε ναυτικά φυλλάδια και γιόμισε τις γούσες τους με μπληγούρι,ξεκίνησαν ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ,όπως λένε κάποια κόμματα έστω κι αν κινδυνεύουν να γίνουν αποκόμματα και ρίξανε άγκυρα στο Βόσπορο,δίνοντας πόδι στον Αλέξιο τον Γ και βάζοντας στη θέση του τον Αλέξιο τον Δ που τους κουβάλησε αλλά και έκανε σαν παλαβός για αυτοκρατοριλίκι και λιλιά.
Στην ουσία όμως αυτοί κουμαντάρανε και κάνανε ότι γουστάριζαν.Μεχρι και τις πόρτες ξήλωναν και τις στέλνανε πεσκέσι στο χορηγό τους τον Δόγη Δάνδολο στη Βενέτσια που δεν πήγαινε με τίποτις τους έτσι κι αλλιώς τους Βυζαντινούς,αλλά και πολλά αγάλματα,όπως τα άλογα απ τον Ιππόδρομο της Βασιλεύουσας και ότι άλλο βάλει ανθρώπου νούς.
Ετσι η Πόλη έγινε το φεούδο τους για πενήντα χρόνια χρόνια και βάλε....
Όλα αυτά τα χρόνια κλέψανε,βιάσανε,σφάξανε και καταριμάξανε με την ησυχία τους τα πάντα,δηλαδής δεν άφησαν τίποτις όρθιο τα πουλάκια μου μη τα βασκάνω.
Αυτή ήτανε και η πρώτη άλωση της Πόλης,που άνοιξε φαρδιά πλατιά την πόρτα στους Οθωμανούς αργότερα.Ολα αυτά τα απείρου κάλους γίνανε το σωτήριο έτος 1204.
marakos

[MARAKOS]

πικρή αλήθεια


-μπά,μπά..στις ομορφιές σου είσαι σήμερα

-καιρός να ομορφύνω και γώ καθρεφτάκο μου..

-να ομορφύνουμε θέλεις να πεις σιτεμένε μου..

-έστω κι έτσι,το ίδιο δεν είναι?

-τίποτα δεν είναι ίδιο στη ζωή φιλάρα..

-μα τι μου λές,αφού εσύ είσαι..εγώ..

-έτσι νομίζεις δηλαδή?

-φυσικά

-λάααθος,εγώ ειμαι ένας απλός καθρέφτης…

-και τι σημασία έχει,αφου σ εσένα βλέπω εμένα..

-σ αυτό έχεις δίκηο,αλλά εγώ δεν μπορώ να δω όπως εσύ

-δηλαδή?

-απλά, βλέπουμε τα πράγματα διαφορετικά..

--και πως γίνεται αυτό,..μπορείς να μου εξηγήσεις?

-μα περιορίζομαι σε δύο διαστάσεις κουτέ,ενώ εσύ σε τρείς !

-τότε εγώ είμαι ο τυχερός και όχι εσύ στην προκειμένη περίπτωση

-για γύρισε και κοίταξε με στα μάτια..

-σε κοιτάζω, ε και και λοιπόν?

-εσύ μεν ζεις τρισδιάστατα αλλά εγώ.. δεν πεθαίνω

-μα αφού εσύ είσαι εγώ..

-πρίτς,πάλι τα ίδια θα λέμε?..Εγώ είμαι ένας απλός καθρέφτης και τίποτα περισσότερο

-όμως με βλέπω μέσα σ εσένα και μάλιστα σου χαμογελώ αυτή την στιγμή

-και γώ σου χαμογελώ, αλλά ως πότε?

-υπάρχει χρονοδιάγραμμα δηλαδή?

-φυσικά,αλλά όχι για μένα,μόνο για σένα

-δηλαδή εννοείς ότι κάποτε δεν θα μπορώ να βλέπω εμένα μέσα από σένα?

-ακριβώς,γιατί θα είσαι πλέον.. νεκρός

-ενώ εσύ θα ζείς δηλαδή?

-ακριβώς φιλάρα, εγώ θα εξακολουθώ να ζώ έστω και χωρίς εσένα μέσα από μένα

-αν όμως σε κάνω χίλια κομμάτια..?

-θα ζώ μέσα απ τα κομμάτια μου

-και πως γίνεται αυτό?

-γιατί σε κάθε κομμάτι μου θα καθρεπτίζεται κάτι ..

-ενώ εγώ αν γίνω χίλια κομμάτια..

-χαχαχαχα,άει στα κομμάτια μ έκανες και γέλασα..

-τώρα όμως θα με δεις διαφορετικό !

-ααααα δεν θέλω τέτοια, γιατί κατσούφιασες ?

-με προβλημάτισες

-επάνω σε τι φιλαράκο?

-που δεν θα βλέπω εμένα μέσα από σένα,όταν θάρθει η ώρα μου..

-μα και πρίν απ την ώρα σου,δεν θα βλέπεις εσένα μέσα από μένα..

-μα αφού θα είμαι ζωντανός,γιατί ναμη βλέπω εμένα μέσα από σένα?

-γιατί απλά δεν θα αντέχεις να βλέπεις εσένα μέσα από μένα..

marakos

[MARAKOS]

το θύμα

-καλημέρα καθρεφτάκο μου

-δεν σε βλέπω και πολύ κεφάτο σήμερα

-ε πώς να είμαι μ αυτά που ακούω και βλέπω?

-σε καταλαβαίνω,αλλά τις πταίει?

-δεν ξέρω καθρεφτάκο μου στ αλήθεια..

-για στρέψε με στην τηλεόραση παρακαλώ

-ευχαρίστως,όλη η οθόνη δικιά σου

-μπά,ποιά είναι αυτά τα δίποδα που αλληλοξεσκίζονται?

-είναι εκπρόσωποι μας στο κοινοβούλιο

-είναι σαν αυτούς που ψηφίζουν τους Νόμους?

-ακριβώς

-..και που παραμιλάνε για Δημοκρατικές ευαισθησίες?

-όπως τα λές

-είναι σαν αυτούς που παίρνουνε μίζες?

-ακριβώς

-και που παραγράφουν τίς πομπές τους?

-σωστά..

-..και που ψηφίζονται απ τούτο το λαό?

-ακριβώς!

-και εσύ απο δαύτους ψηφίζεις?

-εμ,αυτοί βάζουνε υποψήφιοι..

-κρίμα..

-γιατί κρίμα καθρεφτάκο μου?

-που δεν κατάλαβες,πως εσύ είσαι ο υποψήφιος για δαύτους

-ως τι υποψήφιος καθρεφτάκο μου?

-ως υποψήφιο θύμα τους χοντροκέφαλε


marakos

[MARAKOS]

η μπανανιά

-μπά,μπά  σιτεμένε,ξύπνησες κιόλας?

-ε είπα να σηκωθώ λιγάκι πιο νωρίς

-και γιατί να ξυπνήσεις νωρίς αφού είσαι συνταξιούχος?

-φοβάμαι να μη με πιάσουν στον ύπνο

-κατάλαβα,πάλι με τους πολιτικάντηδες το πρόβλημα

-εμ,για ριξε μια ματιά και συ στην τηλεόραση

-ωωωω..βλέπω χαρούλες από τους πράσινους

-δεν αντέχουνε οι καημένοι στο περίμενε και θέλουν να μας σώσουνε

-είναι ξεχωριστή ράτσα οι ποδηλάτες, πώς να το κάνουμε..

-όμως ο γαλάζιος δεν παραιτείται με τίποτα

-απ ότι ξέρω, κανένας δεν ξεκολάει απ την καρέκλα του σ αυτή τη χώρα

-είναι παράδοση καθρεφτάκο μου.. η μή παράδοση

-όμως βλέπω τον ποδηλάτη όλο ζωντάνια και προσμονή

-καιρός του κι αυτουνού να κάτσει σε θρόνο, συγκάηκε στη σέλλα στο περίμενε

-όμως έρχεται δεύτερος στα γκάλοπ, έτσι δεν είναι ?

-τι δεύτερος ,τι πρώτος, έτσι κι αλλιώς και οι δυό τους είναι για τα αζήτητα

-μη το λές,ο λαός ψηφίζει τους κατ εικόνα και ομοίωση του, δηλαδή τις μετριότητες

-δηλαδή εννοείς ότι φταίει ο λαός για τις επιλογές του?

-εμ ποιος άλλος τους ανεβάζει στα ύπατα αξιώματα, μου λές?

-λαϊκίζεις καθρεφτάκο μου,κι αυτό δεν το δέχομαι

-ώστε ο λαϊκισμός σου κάθεται στο στομάχι?

-φυσικό δεν είναι?

-μα προσβάλουνε τον ίδιο το λαό για τον οποίο δήθεν αγωνίζονται

-ναι αλλά ,ο ίδιος ο λαός δεν θα πρέπει να λαϊκίζει

-και τι θα πρέπει να κάνει ο λαός για να μη λαϊκίζει σιτεμένε μου?

-να πιθηκίζει ,τι άλλο καθρεφτάκο μου?

-μα αυτό συμβαίνει τόσα χρόνια, αφότου ο λαός κατέβηκε απ τη μπανανιά

-ναι αλλά ανέβηκαν οι πολιτικάντηδες απάνω

-εμ γιαυτό συμβαίνει,άλλος να τρώει τη μπανάνα και άλλος να πατάει τη φλούδα

marakos

[MARAKOS]

φύλαξη μάρτυρα (η αποψίλωση)

-έλα σκοπέ πως τα πάτε εκεί?

-τον φυλάμε για τα καλά αφεντικό

-ο άλλος σκοπός που βρίσκεται?

-έχει πάει προς νερού του

-μη ξεχνάς πως σας βάλαμε δυο ,δυο για την ασφάλεια σας

-ευχαριστούμε, κόψαμε ακόμα και τους φραπέδες

-θαύμασια, με τις πρασιές γύρω σας,τι κάνατε?

-τις ξεριζώσαμε όλες

-υπέροχα, τώρα δεν θα μπορεί να κρυφτεί κάποιος για να σας την ανάψει

-δεν μπορεί,κάναμε γενική αποψίλωση της περιοχής

-χαίρομαι, αλλά ακούω πολύ κόσμο γύρω σας

-οσο πιο πολύ κόσμο γύρω μας τόσο καλυτερα,ετσι δεν είναι?

-ναι, αλλά ακούω βρισιές και διαμαρτυρίες

-δεν είναι τίποτα, θα τους περάσει

-μα τι τους κάνατε και εξαγριώθηκαν τοσο πολύ?

-επειδή αποψιλώσαμε και την παιδική χαρά

-δηλαδή?

-ξηλώσαμε τις κούνιες !

-και γιατί το κάνατε αυτό, μπορείς να μου πεις?

-μα για την ασφάλεια μας αφεντικό!

-δηλαδή κινδυνεύατε από τις κούνιες?

-εμ,αν πέφταμε σε τρομοκράτη κουνιστό…

Μαράκος

[MARAKOS]

Τα δώρα του άη Βασίλη

Η πρωτοχρονιάτικη γιορτή είχε ήδη τελειώσει για τα  παιδιά με ειδικές ανάγκες και ένα ένα οδηγήθηκαν πάνω στα καροτσάκια τους προς το γνώριμο τους χώρο,τα υπνοδωμάτια τους.
Οι αδελφές, είχανε ήδη στρώσει τα κρεβατάκια τους και είχανε τοποθετήσει πάνω στο κομοδίνο του καθενός τους ,απο ένα μπλοκ ζωγραφικής και μερικά χρωματιστά μολύβια, ώστε όταν θα ξυπνούσαν το πρωί, ν αρχίζανε να ζωγραφίζουνε σε εικόνες τις εντυπώσεις τους από την γιορτή.
Όμως ο ενιάχρονος Γιαννάκης δεν ένοιωθε νύστα και προτίμησε να κατευθύνει το καροτσάκι του προς το παράθυρο που είχε θέα τον μεγάλο κήπο του ιδρύματος.
 Στο διπλανό κρεβάτι ο συνομήλικος του Ανδρέας ήδη είχε αρχίσει να ταξιδεύει στον κόσμο των μπερδεμένων και στρεβλών του ονείρων.
Επάνω στο δικό του κομοδίνο δεν υπήρχε μπλόκ για να ζωγραφίσει κι εκείνος,γιατί η μοίρα του στέρησε το νού και η αντίληψη του ήτανε ανύπαρκτη παρά του ότι τα άκρα του λειτουργούσαν κανονικά.
Η λαλιά του θύμιζε γρύλισμα ζώου και τον απόφευγαν όλα τα άλλα ανάπηρα παιδιά,καθώς χασκογελούσε με το παραμικρό χωρίς νόημα και τα πείραζε κάνοντας ακαταλαβίστικες χειρονομίες που τα τρόμαζε.
Του είχανε βγάλει το παρατσούκλι ¨¨κουασιμόδ﨨 λόγω των φρικτών μορφασμών που έκανε
για να φοβίσει μικρούς και μεγάλους στο ίδρυμα και έτσι όλοι απόφευγαν να καθίσουνε κοντά του ακόμα και κατά την διάρκεια του φαγητού
Όμως ο Γιάννης τον ένοιωθε σαν αδελφό του,γιατί ήτανε χειροδύναμος και τον βοηθούσε κάθε πρωί σηκωνοντάς στα χέρια, για να καθίσει στο αναπηρικό του καροτσάκι,χωρίς να χρειάζεται την βοήθεια του μόνιμου προσωπικού.
Ακούμπησε το κεφάλι του στο περβάζι του παραθύρου και αφέθηκε στην ομορφιά του βραδινού τοπίου που το ολόγιομο φεγγάρι το έλουζε από άκρη σε άκρη, τονίζοντας ανάγλυφα τα ψηλά κυπαρίσσια που έμοιαζαν ν αγγίζουνε τα σύγνεφα .
Του είχανε πεί ότι  τον βρήκε κάποιος γερο ρακοσυλέκτης μέσα σε μια σακούλα σκουπιδιών δίπλα σ ένα μεγάλο κάδο και ότι τον παράδωσε στην Αστυνομία.
Από εκεί και πέρα μεγάλωσε σε βρεφονηπιακό σταθμό για παιδιά με ειδικές ανάγκες και μετέπειτα τον ανέλαβε το ίδρυμα.
Η μοίρα του είχε στερήσει το βάδισμα,γιατί είχε γεννηθεί με παραμορφωμένα τα κάτω άκρα του ,αιτία και αφορμή για να ριχθεί στον Καιάδα από άσπλαχνους γεννήτορες .
Δεν κατάλαβε για πότε τον πήρε ο ύπνος εκεί μπροστά στο φεγγαρόφωτο παραθύρι.
Το μόνο που ένοιωσε πρίν αφεθεί στα χέρια του Μορφέα ,ήταν ένα ελαφρύ βουητό στ αυτιά που όλο και δυνάμωνε,σαν γλυκό νανούρισμα κάτω απ τα αστέρια.
Ο ήλιος σχεδόν τον τύφλωσε όταν άνοιξε τα μάτια του.Έστρεψε το καρότσι του βιαστικά προς την κατεύθυνση του κρεβατιού του και πλησίασε το κομοδίνο του.
Όπου ναναι θα τους παίρνανε για το πρωινό ,αλλά εκείνος δεν είχε ζωγραφίσει το παραμικρό στο μπλόκ ζωγραφικής του.
Το είδε κλειστό όπως του το είχανε αφήσει πάνω στο κομοδίνο,μόνο που τα χρωματιστά μολύβια δεν ήτανε μέσα στη θήκη τους ,αλλά διάσπαρτα στο πάτωμα.
Αυτό τον παραξένεψε πολύ και περισσότερο όταν είδε άδειο το κρεβάτι του φίλου του Ανδρέα.
Το στρώμα του ήτανε διπλωμένο χωρίς σκεπάσματα και μαξιλάρι.
Τον φώναξε με τα όνομα του πολλές φορές,μα απάντηση δεν πήρε.
Ανοιξε τότε το μπλόκ του για να σχεδιάσει κάτι,ώστε να δείξει ότι κάτι έκανε κι εκείνος ,αλλά το είδε γεμάτο χρώματα και εικόνες απ την αρχή ως το τέλος.
Μα ποιός να έκανε τούτες τις ζωγραφιές μονολόγησε γεμάτος απορία ξεφυλλίζοντας το απ την αρχή.¨εγώ φιλαράκο τα έφτιαξα όλα αυτά που βλέπεις¨¨
Γυρισε ταραγμένος το κεφάλι προς τη μεριά που ακούστηκε η φωνή αντικρίζοντας τον φίλο του Ανδρεα να του χαμογελά καλοσυνάτα .
Δεν γρύλιζε πιά σαν ζώο,.. απεναντίας πρόφερε μια μια τις λέξεις σωστά και καθαρά.
¨¨Χθες το βράδυ κάποιος μου μάθαινε στο ονειρό μου να ζωγραφίζω.¨¨είπε ο Αντρέας αφήνωντας τον φίλο του άναυδο.
¨¨Για δές τώρα τούτο τον ρακοσυλλέκτη τι κρατά στην αγκαλιά του ¨¨είπε δείχνοντας του την πρώτη εικόνᨨ.Ενα βρέφος με αδύναμα πόδιᨨψέλλισε ο Γιάννης ταραγμένος.Κατόπιν γύρισε την επόμενη σελίδα που παρουσίαζε τον Αντρέα να τον σηκώνει στα χέρια μπροστά απ το καροτσάκι του.
¨προχώρα φίλε,,έχω φτιάξει κι άλλες ζωγραφιές,δεν τελειώσαμ娨είπε ο φίλος του δείχνοντας του στην επόμενη ζωγραφιά μια γνωστή φιγούρα. Ητανε ο Αη Βασίλης και μεσα από το σάκο του εξείχανε δυό πόδια αλλά και ένα ξυπνητήρι.¨δεν καταλαβαίνω τίποτα στ αλήθεια ψέλλισε το ανάπηρο παιδί και έβαλε τα κλάματα. ¨¨τα πόδια είναι το δώρο του για σένα φίλε μου και το ξυπνητήρι για μένᨨ είπε προτρέποντας τον Γιάννη να σηκωθεί απ το καροτσάκι του.¨¨Μα τί μου λές τρελάθηκες μου φαίνεται φιλαράκο,ξέρεις ότι δεν μπορώ να περπατήσω,αυτό δεν γίνεται! ¨¨Τότε ο  Ανδρέας δεν έχασε καθόλου χρόνο και τον σήκωσε με το ζόρι απ το καροτσάκι του,στηρίζωντας τον στ αδύναμα πόδια του. .¨¨κοίταξε να δείς,εγώ ξύπνησα απ τον λήθαργο του μυαλού μου και εσύ νομίζεις πως δεν μπορείς να περπατήσεις κουτορνίθι?..δές μωρέ την τελευταία εικόνα ¨¨. Πραγματικά στην τελευταία ζωγραφιά στεκότανε όρθιος μαζί με τον Αντρέα και ανάμεσα τους ο Αη Βασίλης, ενώ το καροτσάκι ήτανε άδειο σε μια γωνιά σκεπασμένο από αράχνες
.Σηκώθηκε και περπάτησε στο δωμάτιο χωρίς να στηρίζεται πουθενά.¨¨μα πως έγινε αυτό Ανδρέα,πως έγινε Θεέ μου¨¨?είπε ξεσπώντας σε κλάματα. Ο Αντρέας τότε χτυπώντας τον μαλακά στην πλάτη ,του είπ娨μα καλά ρε φίλε,δεν πήρες είδηση τον χοντρό χθές το βράδυ,ουτε άκουσες το τρανταχτό γέλιο του?¨¨
Ο Γιάννης τον κοίταξε σαστισμένα σηκώνοντας αμήχανα τους ώμους του.,χωρίς να μπορεί να καταλάβει το παραμικρό.¨Αντε λοιπόν τι κάθεσαι ¨¨συνέχισε ο άλλος¨¨,δίπλωσε επι τέλους και το δικό σου στρώμα.Σήμερα είναι η τελευταία μας μέρα εδώ μέσα και σερβίρουν πλούσιο πρωινό ,ας βιαστούμε λοιπόν....χοχοχοχοχοχ﨨

Μαράκος

[img align=left]http://img94.imageshack.us/img94/3526/kalesgiortesa.jpg[/img]