Ποιο είναι το νόημα της Ζωής;

[Michael_Design]

[size=14][align=justify]Ανέκαθεν οι άνθρωποι προσπαθούσαν να ανακαλύψουν το σκοπό της ζωής τους δίνοντας έτσι νόημα στην ύπαρξη τους. Κάποιοι άνθρωποι κατάφεραν να βρουν κάποιο σκοπό στην ζωή τους, κάποιοι άλλοι πέθαναν ψάχνοντας ακόμη να ανακαλύψουν το νόημα της ζωής τους, ενώ κάποιοι άλλοι μην αντέχοντας την έλλειψη σκοπού στην ζωής τους έδωσαν οι ίδιοι τέλος στην ζωή τους. Ποιο είναι τελικά το νόημα και ο σκοπός της ζωής; Αυτό είναι ένα πραγματικά μεγάλο ερώτημα και ίσως η μεγαλύτερη αναζήτηση που κάνει ο άνθρωπος στην διάρκεια της ζωής του. Και όπως με όλα τα θέματα που υπόκεινται στην υποκειμενική ανθρώπινη αντίληψη, έτσι και σε αυτό έχουν δοθεί αμέτρητες απαντήσεις και ερμηνείες, σχετικά δηλαδή με το πιο είναι τελικά το νόημα της ζωής. Έτσι και εγώ καθώς είχα την ευκαιρία να κάνω κάποιους στοχασμούς στις διάφορες πτυχές του θέματος, θα επιχειρήσω με κάποιες απλοϊκές ίσως σκέψεις να δώσω μια απάντηση καταρχήν στον εαυτό μου σχετικά με το νόημα της ζωής.

Ψάχνοντας να βρούμε το νόημα της ζωής ας δούμε καταρχήν τι είναι η ζωή. Καθώς αναλογίζομαι την έννοια της ζωής, εστιάζω σε δύο έννοιες που χαρακτηρίζουν την ζωή και αυτές είναι, η αντίληψη και η εκδήλωση. Ο οποιοσδήποτε ζωντανός οργανισμός καταρχήν διαθέτει κάποιου είδους αντίληψης του τι συμβαίνει στο περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται και υπάρχει, και κατόπιν δρα ανάλογα με αυτήν την αντίληψη του, εκδηλώνοντας κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Στην ουσία η ζωή είναι ένα δούνε λαβείν εμπειριών. Καθώς παρατηρούμε το ζωικό βασίλειο βλέπουμε ότι οι δυνατότητες αντίληψης και οι ικανότητες εκδήλωσης χαρακτηριστικών ποικίλουν στο κάθε είδος έμβιου όντος, καθώς το κάθε είδος έχει και κάποιες ιδιαίτερες μορφές αντίληψης και εκδηλώνει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που το προσδιορίζουν ως ένα συγκεκριμένο είδος ζωής. Αλλά και εντός ενός συγκεκριμένου είδους ζωής οι ικανότητες αντίληψης και εκδήλωσης χαρακτηριστικών συμπεριφορών, ποικίλουν όσον αφορά τον βαθμό εκδήλωσης τους. Στο σύνολο τους όλες οι δράσεις και οι αντιδράσεις είτε προέρχονται από έμψυχα όντα, είτε από άψυχες υπάρξεις, αλληλεπιδρούν και αλληλεξαρτώνται για την ύπαρξη και την διαιώνιση της ζωής στον πλανήτη μας. Η ζωή δίνει νόημα στον πλανήτη μας, όπως ακριβώς οι μπογιές συνεργάζονται για να δημιουργήσουν έναν όμορφο πίνακα και με την σειρά του ο πλανήτης μας αποτελεί τον καμβά πάνω στον οποίο εκτυλίσσεται αυτό το έργο. Το δε σύμπαν μπορώ να πω ότι ο τοίχος πάνω στον οποίο κρεμιέται αυτό το καλλιτεχνικό έργο της ζωής. Κάθε μόριο του σύμπαντος αλληλεπιδρά και συντελεί με έναν μοναδικό τρόπο ώστε να διατηρηθούν οι λεπτές ισορροπίες που επιτρέπουν να βρίσκεται σε ύπαρξη ο μοναδικός αυτός καμβάς πάνω στον οποίο εκτυλίσσεται το μεγαλειώδες έργο της ζωής. Κάθε μορφή ζωής αποτελεί και μια μοναδική καλλιτεχνική πινελιά σε αυτό το συνεχώς εξελισσόμενο έργο που λέγεται ζωή. Κάθε μορφή ζωής έχει ως σκοπό να επιτελέσει κάποιες ορισμένες λειτουργίες, όπως και κάθε άψυχη ύπαρξη επιτελεί κάποιες λειτουργίες, για να συνθέσουν όλα μαζί το σύνθετο αυτό έργο και να διατηρήσουν την ύπαρξη του. Με βάση αυτούς τους συλλογισμούς καταλήγω στο συμπέρασμα ότι σκοπός της ζωής είναι η ίδια η ζωή.

Καθώς καταλήγουμε στο ανθρώπινο είδος – αφού πρωτίστως μας ενδιαφέρει ο δικός μας σκοπός ύπαρξης – παρατηρούμε κάποιες ιδιαίτερες ικανότητες αντίληψης και εκδήλωσης χαρακτηριστικών, που μας κάνουν να διαφέρουμε από οποιοδήποτε άλλο έμβιο είδος. Εκτός από τις φυσικές ή σωματικές λειτουργίες, αυτές που κυρίως μας διαφοροποιούν από τις άλλες μορφές ζωής είναι οι νοητικές και πνευματικές ικανότητες λειτουργίας και αντίληψης. Καμία άλλη γνωστή μορφή ζωής στον πλανήτη μας δεν έχει τις ανθρώπινες ικανότητες παρατήρησης και σύνθεσης δεδομένων, με την νόηση και την λογική, καθώς και την αστείρευτη δίψα για γνώση και ανακάλυψη. Κανένα άλλο γνωστό είδος ζωής επίσης δεν διαθέτει τις πνευματικές αισθήσεις και λειτουργίες των ανθρώπων, μιας και τις έννοιες του σκοπού, των αξιών, της ηθικής, δεν τις συναντούμε σε άλλα υλικά έμβια όντα. Κάτι που επίσης μας διαφοροποιεί από τις άλλες μορφές ζωής, είναι αυτή ακριβώς η ανάγκη για αναζήτηση νοήματος και σκοπού στην ζωή μας, καθώς και η αναζήτηση κάποιας ανώτερης δύναμης από εμάς και το ενδιαφέρον για επαφή μαζί της. Οπότε με βάση αυτούς τους συλλογισμούς καταλήγω στο συμπέρασμα ότι σκοπός των ανθρωπίνων υπάρξεων στον πλανήτη Γη, είναι να επιτελέσουν μεν τις φυσικές και σωματικές λειτουργίες τους, αλλά κυρίως να λειτουργήσουν τις νοητικές και πνευματικές οι οποίες μας διαφοροποιούν και από όλα τα άλλα είδη ζωής στον πλανήτη μας. Και τελικά σκοπός της ύπαρξης μας είναι να ζήσουμε και να βιώσουμε μέσα από την υλική μας υπόσταση τις ανθρώπινες εμπειρίες και κυρίως να βιώσουμε τις ανώτερες νοητικές και πνευματικές εμπειρίες οι οποίες μας διαφοροποιούν από όλα τα άλλα είδη ζωής.

Πέρα όμως από τον ατομικό σκοπό και νόημα ύπαρξης για τον καθένα μας, υπάρχει και ο συλλογικός σκοπός ύπαρξης για την ανθρωπότητα, καθώς η κάθε ανθρώπινη μονάδα αποτελεί κομμάτι της γενικότερης σύνθεσης της ζωής. Όμως τελικά μέσα στο ανθρώπινο είδος δεν υπάρχει η γενική αντίληψη και επίγνωση αυτού του σκοπού από όλους τους ανθρώπους. Στην πορεία της ανθρώπινης ιστορίας χάθηκε η αντίληψη των πνευματικών αισθήσεων και σχεδόν ολόκληρη η ανθρωπότητα έχει πέσει εδώ και αιώνες σε έναν πνευματικό και πολλές φορές και νοητικό λήθαργο, με αποτέλεσμα να μην βιώνει τις ανώτερες πνευματικές και διανοητικές λειτουργίες και να περιορίζεται μόνο στις υλικές και σωματικές λειτουργίες. Έτσι πολλοί άνθρωποι δεν αναζητούν καν κάποιο νόημα στην ζωή τους, ενώ μερικοί αν και αναζητούν, εντούτοις δεν μπορούν να καταλήξουν πουθενά. Ως αποτέλεσμα της έλλειψης κάποιου ανώτερου συλλογικού σκοπού, οι ανθρώπινες λειτουργίες και αντιλήψεις λειτουργούν άστοχα, βιώνοντας παράλληλα οι άνθρωποι τις αισθήσεις της αποξένωσης και του ανταγωνισμού. Θεωρώ λοιπόν ότι η ανθρωπότητα ως σύνολο δεν ζει σύμφωνα με τον σκοπό για τον οποίον είναι προορισμένη να ζει. Θεωρώ επίσης ότι αυτό συνέβη εσκεμμένα και στοχευμένα από κάποιες δυνάμεις ισχυρότερες από τον άνθρωπο με αλλότριους σκοπούς όσον αφορά την ανθρωπότητα, ώστε η ανθρωπότητα να χάσει τον σκοπό της και να μην ζει σύμφωνα με αυτόν. Απόρροια αυτού του γεγονότος είναι η πλήρης δυσαρμονία και ανισορροπία που βιώνει η ανθρωπότητα και γενικά ο πλανήτης μας. Έχοντας χάσει την συλλογική μας συνείδηση, λειτουργούμε ως ανθρώπινες μονάδες σαν να είμαστε ανεξάρτητοι ο ένας απʼ τον άλλον αλλά και από το περιβάλλον μας. Έχουμε εφεύρει διάφορα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα και αγωνιζόμαστε με πάθος για αυτά, ερχόμενοι σε αντιπαράθεση με τους υπόλοιπους ανθρώπους και τελικά με την ίδια την φύση αγνοώντας ότι έτσι οδεύουμε σε μια συλλογική κατάρρευση ως ανθρωπότητα. Και τελικά το ερώτημα στο οποίο καταλήγω είναι… μπορεί να αντιστραφεί αυτή η κατάσταση και η ανθρωπότητα να ξαναβρεί το νόημα και σκοπό της ύπαρξης της και πως;

Τελικά την απάντηση στο ερώτημα για το "ποιό είναι το νόημα και ο σκοπός στην ζωή" την δίνει ο κάθε άνθρωπος στον εαυτό του και οι απαντήσεις ποικίλουν. Μεγάλη πάντως σημασία για την τελική απάντηση που θα δώσουμε στον εαυτό μας παίζουν και οι αντιλήψεις μας σχετικά με την ύπαρξη ή όχι, κάποιας ανώτερης νοήμονος δύναμης που δημιούργησε το σύμπαν και την ζωή. Αν αναλογιστούμε στην βάση τους τις δυο κοσμοθεωρίες, από την μια δηλαδή την παραδοχή της ύπαρξης Θεού - Δημιουργού τους σύμπαντος και της ζωής, και από την άλλη την μη παραδοχή Θεού και την δημιουργία του σύμπαντος χωρίς κάποια νοήμονα αιτία, τότε βλέπουμε μια σημαντική διαφορά. Στην πρώτη περίπτωση αν υπάρχει ένας νοήμων δημιουργός του σύμπαντος και της ζωής, τότε προφανώς έχει και κάποιο σκοπό για αυτά που δημιούργησε και ο άνθρωπος από την μεριά του ως νοήμων ον ψάχνει να ανακαλύψει αυτόν τον σκοπό και να συντονιστεί μαζί του. Στην δεύτερη περίπτωση, αν το σύμπαν και η ζωή ξεκίνησαν από καθαρή τύχη, χωρίς κάποια νοήμονα αιτία, τότε προφανώς δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος σκοπός ή νόημα στην ζωή και στο σύμπαν και δεν θα πρέπει να μας απασχολεί ιδιαίτερα η αναζήτηση κάποιου σκοπού ή νοήματος. Παρόλα αυτά ο άνθρωπος ως νοήμων όν ψάχνει να βρει κάποιο νόημα στην ζωή είτε πιστεύει στην ύπαρξη Θεού – Δημιουργού είτε όχι. Εμείς άραγε θα το βρούμε;[/align]
[/size]

[kuria]

[size=14]η ζωη ειναι πολυτιμη και οποιος την χανει ψαχνοντας να βρει το νοημα της, ειναι επιεικως  ηλιθιος![/size]

[kataigida]

Ωραία ερώτηση.Νομίζω πως το νόημα της ζωής είναι η σωτηρία της ψυχής μας....
Για μένα τουλάχιστον αυτό ισχυει...

[pixie]

Υπάρχουν φορές που νιώθουμε τη ζωή σαν ναυτία στο στομάχι... Είναι σαν να ζούμε δια πληρεξουσίου ή κινούμαστε μηχανικά σαν να πήρε κάποιος άλλος τη θέση μας και εμείς απλά τον παρατηρούμε...
'Αλλες φορές ο αέρας μπαίνει τόσο δύσκολα στο στήθος σου, που νομίζεις ότι θα σκάσεις!

Κάποτε πάλι η ζωή σου γίνεται τόσο καταστροφική ή οδυνηρή που είναι ''σαν να σε χτυπούσαν μ' αυτήν!''

Πάντοτε είχα μια δυσπιστία απέναντι στους ''ηθικοχριστιανικούς'' κανόνες που με έκαναν να μοιάζω με ιμμοραλίστρια και αισθανόμουν πως η επιφάνεια της ζωής είναι μια μετριότητα. Το άξεστο πνεύμα που της προσδίδουν, οι προβλέψιμες πλέον παραμορφώσεις, η υποχρέωση του να είμαι αιχμάλωτη της γης, με έχουν κάνει πολλές φορές να νυστάζω...

Τον αόρατο χυμό της, την μυστική ουσία της, ναι, αυτή τη λατρεύω! Και μόνο γιαυτήν δέχομαι να ζω...

[katinaki]

Αλήθειες !  
Kάποτε ο χρόνος είχε τέσσερις εποχές, σήμερα έχει δύο.
Κάποτε δουλεύαμε οκτώ ώρες, σήμερα έχουμε χάσει το μέτρημα.
Κάποτε είχαμε χρόνο να πάμε για καφέ με τους φίλους μας.
Τώρα τα λέμε μέσω MSN και Skype.
Κάποτε είχαμε χρόνο να κοιτάξουμε τον ουρανό, να δούμε το χρώμα του, να ακούσουμε το κελάϊδισμα των πουλιών, να νιώσουμε την ευωδιά του βρεγμένου χώματος.
Σήμερα τα βλέπουμε στην τηλεόραση.
Κάποτε παίζαμε με τους φίλους μας ποδόσφαιρο στις αλάνες.
Σήμερα παίζουμε ποδόσφαιρο στο Playstation.
Κάποτε ζητάγαμε συγγνώμη από κοντά.
Σήμερα το λέμε και με SMS.
Κάποτε κυκλοφορούσαμε με ταπεινά αυτοκίνητα 1000 κυβικών και ήμασταν χαρούμενοι.
Σήμερα κυκλοφορούμε με τζιπ 2000 κυβικών και στεναχωριόμαστε που δεν έχουμε τζιπ... 3000 κυβικών.
Κάποτε αγοράζαμε ένα παντελόνι και το είχαμε για δύο χρόνια.
Τώρα το έχουμε δύο μήνες και μετά παίρνουμε άλλο. Κάποτε ζούσαμε σε σπίτι 65 τετραγωνικών και...
ήμασταν ευτυχισμένοι.
Σήμερα ζούμε σε σπίτια 120 τετραγωνικών και δεν χωράμε μέσα...
Κάποτε λέγαμε καλημέρα σε ένα περαστικό και τον ρωτούσαμε για την τάδε οδό.
Σήμερα μας το λέει ο navigator.
Κάποτε πίναμε νερό της βρύσης και ήμασταν μια χαρά. Σήμερα πίνουμε εμφιαλωμένο και...αρρωσταίνουμε.
Κάποτε είχαμε τις πόρτες των σπιτιών ανοικτές, όπως και τις καρδιές μας.
Σήμερα κλειδαμπαρωνόμαστε, βάζουμε συναγερμούς και έχουμε και 5-6 λυκόσκυλα για να μην αφήσουμε κανέναν να μας πλησιάσει. Είτε είναι καλός, είτε κακός.
Κάποτε ξυπνάγαμε πρωί πρωί την Κυριακή για να πάμε στην εκκλησία.
Σήμερα δεν πάμε γιατί είναι...μπανάλ. Και γιατί οι παπάδες γίνανε μεσίτες και επιχειρηματίες.
Κάποτε είχαμε 2 τηλεοπτικά κανάλια και πάντα βρίσκαμε κάτι ενδιαφέρον να δούμε.
Σήμερα έχουμε 100 κανάλια και δεν μας αρέσει κανένα πρόγραμμα.
Κάποτε μαζευόμασταν όλη η οικογένεια γύρω από το κυριακάτικο τραπέζι και αισθανόμασταν ενωμένοι και ευτυχισμένοι.
Σήμερα έχει ο καθένας το δικό του  δωμάτιο και δεν βρισκόμαστε μαζί στο τραπέζι ποτέ...
Κάποτε η σκληρή δουλειά ήταν ιδανικό.
Σήμερα είναι μαλακία.
Κάποτε τα περιοδικά έπαιρναν συνέντευξη από τον  Σεφέρη.
Σήμερα παίρνουν από  τον Καρβέλα.
Κάποτε μας μάγευε η φωνή του Στέλιου Καζαντζίδη. Σήμερα μας ξεκουφαίνει ο...Μακρόπουλος.
Κάποτε οι τραγουδίστριες τραγουδούσαν με τη φωνή. Σήμερα τραγουδούν με κάτι άλλο.
Κάποτε ντοκουμέντο ήταν μια επιστημονική  ανακάλυψη.
Σήμερα ντοκουμέντο είναι ένα ερασιτεχνικό βίντεο που δείχνει δύο οπαδούς ομάδων να ανοίγουν ο ένας το κεφάλι του άλλου.
Κάποτε βλέπαμε στην τηλεόραση κινούμενα σχέδια με τον Μίκυ Μάους, τον Σεραφίνο, τον Τιραμόλα.
Σήμερα βλέπουμε τους Power Rangers και τους Monsters με όπλα και χειροβομβίδες να σκοτώνουν και να ξεκοιλιάζουν...τους κακούς.
Κάποτε μας αρκούσε μια βόλτα με την κοπέλα μας ή το παληκάρι μας σε ένα ταπεινό δρομάκι της γειτονιάς, χέρι-χέρι, να κοιτάμε τον ουρανό, να σιγοψιθυρίζουμε ένα ρομαντικό τραγουδάκι και να ταξιδεύουμε νοερά. Σήμερα πάμε διακοπές στο Ντουμπάι, στο Μαρόκο και στο Μεξικό κι ονειρευόμαστε ταξίδια στο Θιβέτ.
Κάποτε είχαμε το θάρρος και τη λεβεντιά να λέμε «Έκανα λάθος».
Σήμερα λέμε
«Αυτός φταίει»...
Κάποτε νοιαζόμασταν για το γείτονα.
Σήμερα τσατιζόμαστε αν αγοράσει καλύτερη τηλεόραση από εμάς.
Κάποτε ζούσαν με το μισθό τους.
Σήμερα ζούνε με τους μισθούς που ΘΑ πάρουμε.
Κάποτε δεν είχαμε φράγκο στην τσέπη, μα ήμασταν τόσο, μα τόσο αισιόδοξοι, ακόμη κι ευτυχισμένοι!
Σήμερα έχουμε τα πάντα και τρωγόμαστε με τα ρούχα μας.
Κάποτε περνάγαμε υπέροχα στο ταβερνάκι της γειτονιάς, με κρασάκι, τραγούδι και κουτσομπολιό. Σήμερα...μιζεριάζουμε σε ακριβά εστιατόρια.
Κάποτε ιδανικό ήταν να γίνεις αναγνωρισμένος.
Σήμερα ιδανικό είναι να γίνεις απλά αναγνωρίσιμος..
Κάποτε τα δανεικά τα έδινε ο αδελφός.
Σήμερα μας δανείζουν οι τράπεζες.
Κάποτε κοιτούσαμε στα μάτια τους ανθρώπους.
Τώρα τους κοιτάμε στην τσέπη.
Κάποτε δουλεύαμε για να ζήσουμε.
Σήμερα ζούμε για να δουλεύουμε.
Κάποτε είχαμε χρόνο για τον εαυτό μας.
Σήμερα δεν έχουμε χρόνο για κανένα....
 

Αυτό το «Κάποτε», το έλεγαν Ζωή....

μου το έστειλαν στο e-mail και ήθελα να το μοιραστω μαζί σας

[pixie]

'Oσο περισσότερο μεγαλώνω και εμβαθύνω στη ζωή κι αποκτώ καίρια την αυτονομία μου...

τόσο πιο πολύ κατασταλάζω στην πεποίθηση ότι μόνο απ' τον εαυτό μου μπορώ να έχω πλέον απαιτήσεις κι από κανέναν άλλο...

ούτε καν από τη ζωή!  ;-)

[Crazy]

να απολαμβάνεις την ομορφιά της πιο απλής στιγμής

[pixie]

Η ζωή είναι ένα διαρκές παιχνίδι... γεμάτο νοήματα, κίνητρα, ψευδαισθήσεις...

[black_velvet]

Μήπως να πιάναμε τα πράγματα από την αρχή;

[quote user="pixie" post="326690"]Η ζωή είναι ένα διαρκές παιχνίδι... γεμάτο νοήματα, κίνητρα, ψευδαισθήσεις...[/quote]

Τι είναι ζωή τελικά για τον καθένα; ώστε να βρει και το νόημά της...

[pixie]

Καπου λίγο πιο πάνω είχα δώσει την απάντησή μου:


'' Τον αόρατο χυμό της, την μυστική ουσία της, ναι, αυτή τη λατρεύω! Και μόνο γιαυτήν δέχομαι να ζω...''

[katinaki]

Ποιο είναι το νόημα της Ζωής;


 :arrow:  για μένα η διαρκής εξέλιξη, επιμόρφωση, καλύτερη αντιμετώπιση προσώπων και καταστάσεων.
Μια διαρκής αναβάθμιση του εαυτού μου.

[sourtoyki]

καθενας απο εμας ψαχνει ή βαζει  καποιο δικο του νοημα ..............αυτο που εχω καταλαβει εγω ειναι οτι απο την  υγεια και ευημερια των ανθρωπων που μας περιβαλουν εξαρταται και η δικια μας ευτυχια. Ισως τελικα να ειναι και το μονο νοημα της υπαρξης μας.

[pixie]

Το νόημα της απούσας αληθινής ζωής βρίσκεται στην υπέρβαση!

Κι όπως λέει κι ο Δ. Καραβασίλης: Η ζωή δεν τελειώνει με ήττα.

Αλλά:

''Μάλλον θέλουμε ανθρωπάκι κι όχι άνθρωπο. Όταν έχουμε αμφιβολίες για την μετάβαση μας σε ανώτερο στάδιο εξέλιξης,τότε εγκλωβιζόμαστε εδώ στο σκυμμένο κεφάλι, δίχως καμιά προοπτική. Υποστηρίζουμε την κακομοιριά και την μιζέρια...''

[rain]

[quote user="kataigida" post="322221"]Ωραία ερώτηση.Νομίζω πως το νόημα της ζωής είναι η σωτηρία της ψυχής μας....
Για μένα τουλάχιστον αυτό ισχυει...[/quote]
το νόημα είναι να έχεις σωσμένη ψυχή και άσωτο κορμί   ;-)

Άμα το βρείτε πάντως πέστε το και σε εμένα να μη το ψάχνω  :mryellow:  :mryellow:  :mryellow:

[kataigida]

:roll:  :roll:  :roll:  :shock:  :shock: