ο θειος Σαράντος

[sevenseas]

Δεν πέρασε πολύς καιρός, που κληρονόμησα ένα σπίτι . Στην λεωφόρο Αλεξάνδρας. Δίπλα στον Άρειο Πάγο . Και δεν πέρασε πολύς καιρός, που αποφάσισα να εγκατασταθώ στο σπίτι αυτό. Με τράβηξε μάλλον προς τα κι η οικογενειακή παράδοση !!!!! . Εκεί ξεκίνησε το 1938 ο ερχομός  του πατέρα μου στην Αθήνα . Εκεί εγκαταστάθηκε όταν ήλθε από την Τρίπολη να σπουδάσει  στην Νομική . Σε μια σοφίτα 4 παιδια από την Τρίπολη.  Ο πατέρας μου ,ο Μίκης για να σπουδάσει μουσική, ο Γρήγορης αρχαιολογία , ο θειος  Σαράντος, αδελφός του πατέρα μου φιλολογία . Όλοι παιδιά του Παπανούτσου, διευθυντή τότε  της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Τρίπολης . Μετά τα χρόνια εκείνα η οικογένεια του πατέρα μου εγκαταστάθηκε σε διαμερίσματα, αλλά πάντα εκεί κοντά Κι ο θείος Σαράντος .
Τον θυμάμαι έντονα πολλές φορές. Μικρός σαν ήμουν τον θυμάμαι τα καλοκαίρια στην Τρίπολη με λευκό ο λινό κοστούμι , λευκό Παναμά , μαύρα κοκάλινα γυαλιά ηλίου και πάντα με ένα βιβλίο
Στο χέρι του ένα μολύβι που τραβούσε γραμμές για να υποσημειώνει τα σοβαρά κομμάτια του βιβλίου .Έριχνα ματιές στα βιβλία του . Γαλλικά, που σκάμπαζα ελάχιστα τότε  κι οι τίτλοι τους μου ήταν ακατανόητοι αλλά κι ελληνικά, που και πάλι οι τίτλοι τους μου φαίνονταν ακατανόητοι . Ας πούμε η μέθοδος στην ερμηνεία της ποίησης . Και πάντα η ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ , που μερικές φορές φιγουράριζε το όνομα του στα περιεχόμενα . Ο θείος Σαράντος , εντελώς άγνωστος σε μένα . Δεν μπορούσα να καταλάβω τίποτε από αυτόν. Μου έδειχνε την αγάπη του , αλλά με τον δικό του τρόπο . Δεν τον έπιανα . Κλειστός άνθρωπος . Λιγομίλητος. Το απέδιδα στον σοβαρό τραυματισμό του στο μέτωπο της Αλβανίας ,έχοντας δει το αριστείο γενναίων πράξεων , που είχε κρεμάσει η αδελφή του σε περίοπτη θέση. Στον Σαράντο Κ………. του Γεωργίου και της Πολύτιμης  εκ Τριπόλεως καταγόμενο, απονέμομεν κλπ κλπ . Ανύπαντρος . με εν α τσιγάρο πάντα στο στόμα του . ʽΑφιλτρο sante που το κάπνιζε με μανία.
Λοιπόν , αφού το αποφάσισα να φτιάξω τα σπίτι που κληρονόμησα, το περασμένο Σάββατο άρχισα τα γκρεμίσματα, Είχα αποφασίσει βλέπετε να το ανακαινίσω εξ ολοκλήρου. Δεν θα έμενε τίποτε . Παρά μόνο κάτι σερβαν, βάζα κι έναν πίνακα. Όλα τρισάθλια , δείγμα κακού γούστου, Τα συμμάζεψα στο δωμάτιο υπηρεσίας. Θα τα δωρίζω ένα ένα σε όσους μισώ θανάσιμα .
Εκεί λοιπόν , που το συνεργείο  ξίλωνε κουζίνα, μπάνια,ντουλάπια , ξεπροβάλλει από μια εσοχή της ντουλάπας ένα ξύλινο κιβώτιο !!!!!!!!!!! Μου το έφεραν εκεί που καθόμουν. Παρότι το  κιβώτιο ήταν λίγο μεγάλο κι από ξύλο χοντρό φτιαγμένο δεν ήταν ιδιαιτέρα βαρύ .
Το περιεργάσθηκα πριν το ανοίξω.
Ήταν κιβώτιο πυρομαχικών . Εγγλέζικης προελεύσεως. Κλειστό . Καρφωμένο με χοντρά καρφιά γύρω  γύρω. Σαν να μην είχε ανοίξει ποτέ!!!!!!!
Χρησιμοποίησα ένα κατσαβίδι και κατάφερα με δυσκολία να ανοίξω μόνο μια τάβλα, από τις τρεις, που αποτελούσαν κάθε πλευρά του κιβωτίου . .
Βιβλία στρίμωγμα  τόσο πολύ , που με δυσκολία έβγαιναν . Γαλλικά όλα . Γάλλοι φιλόσοφοι κι ποιητές Κλασσικά πεζά . Όλα εκδόσεις Hatier . μεταξύ 1924 και 1945 . Λίγες φωτογραφίες από συνάξεις τριπολιτών ( λάθος Τρομπολιτζοτων ) με κοστούμια και καπέλα . λες κι έβγαιναν από ταινίες εποχής. Και στο βάθος , στον πάτο του κιβωτίου  ένας φάκελλος . Αυτός ήταν , που μου τράβηξε τη προσοχή.
Τον έσυρα προς τα  πάνω κάνοντας στη άκρη τα μικρά γαλλικά βιβλία, με μαλακό εξώφυλλο .
Μέσα είχε διάφορες επιστολές .
Τις ξεχώρισα ανά αποστολέα .
Πιό συχνές επιστολές προέρχονταν από κάποια Αγλαΐα .
Αφού κατάφερα να τις κατατάξω κατά χρονολογία άρχισα να τις διαβάζω
Καλλιγραφικός γυναικείος χαρακτήρας.
Ορθογραφία τέλεια , που ανταπκρινόταν στην γραφή της εποχής.
Γραμμένα από το 1952 έως το 1956
Αγλαΐα. Μα χωρίς επίθετο και οι επιστολές χωρίς όνομα αποστολέα. Ποιά ανάγκη να μένει κρυφή η αλληλογραφία? Τα ήθη της εποχής?
Ποιος ξέρει?
Η Αγλαΐα έχει τοποθετηθεί την εποχή της αλληλογραφίας στην Επιθεώρηση Εκπαίδευσης στα Χανιά .
Ήταν ζωγράφος  και μάλιστα οργάνωνε εκθέσεις ζωγραφικής στα Χανιά, με εντολή του Επιθεωρητή , που τις βαριόταν , όπως βαριόταν και την δουλειά της, . Δουλειά γραφιά, όπως έγραφε !!!!!!!
Δυο γράμματα της μου έκαναν εντύπωση . Και μου έκαναν εντύπωση ,ακριβώς , για την εποχή , που γραφτήκαν .

 Αγαπημένε  μου Σαράντο
Το ξέρω, ότι δεν θα με παρεξηγήσεις, που άργησα να απαντήσω στο γράμμα σου. Το ξέρεις, ότι δεν κατάφερα ποτέ να είμαι τόσο τακτική στην αλληλογραφία μου , όσο εσύ.
Γυρίζοντας στα Χανιά από το ταξίδι μου, με βρήκε πολλή δουλειά. Και για τον λόγο αυτό άργησα . Το ξέρεις όμως ότι σε σκέφτομαι καθημερινά κι ότι σε αγαπώ .
Ένας μήνας στην Γαλλία. Είδα πολλές εκθέσεις και μουσεία . Αλλά κουράστηκα . Αυτό το βουητό των τραίνων και των αυτοκινήτων ʽεχει μείνει ακόμη στα αυτιά μου .Παρίσι, Κυανή Ακτή ,Μπορντώ. Τεράστιες αποστάσεις. Στο Λούβρο , μου ήλθε ανίκητη επιθυμία. Να κλέψω  την Νίκη στης Σαμοθράκης και να τη  φερω στην Ελλάδα, στον τόπο της .  Σαράντο μου , μου λείπεις. Τον Ιανουάριο θα έλθω στην Αθήνα. Θα μείνω στο ξενοδοχείο ……….. στην οδό ……….. Θα σε περιμένω . …………………. Όλα κυλάνε τόσο ήσυχα και βαρετά εδώ στα Χανιά . Τίποτε συναρπαστικό . Πόσο σε ζηλεύω . Κάνεις μια δουλειά, που σε φέρνει σε επαφή με παιδιά. Εγώ κλεισμένη σε τέσσερις τοίχους , με ανθρώπους ,που δεν έχω τίποτε κοινό μαζί τους.
………………………………………………………..
Σαράντο μου από τώρα σκέφτομαι ένα ταξίδι στην Ισπανία, αλλά τα οικονομικά μου δεν το επιτρέπουν. Ίδωμεν.
Με  αγάπη Αγλαΐα

Ένα από τα επόμενα γράμματα που βρήκα αναφερόταν στο ταξίδι της στην Ισπνʼια, που πραγματοποίησε το επόμενο καλοκαίρι .
Η  Αγλαΐα, αλλά ποια Αγλαΐα?
Ήταν το πραγματικό όνομα της ?
Ή το έκρυβε, όπως το επίθετο της ? Μυστική αλληλογραφία των χρόνων εκείνων μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας. Παντρεμένης ίσως?

Έψαξα με το όνομα της και τα λήμματα ζωγραφική, ζωγράφος, Χανιά Επιθεώρηση , αλλά τίποτε. Δεν βρήκα τίποτε.
Κι έτσι έμεινα με την απορία, αυτή την τροφό της αναζήτησης και μητέρα της περιέργειας .
Το μόνο που κατάφερα να μάθω  ήταν κάποια πτυχή της ζωής του θείου Σαράντου, προδομένης από τα γράμματα της Αγλαΐας, τα καλά κρυμμένα σ΄ενα κιβώτιο πυρομαχικών .
Κι αν δεν έμαθα κάτι για την Αγλαΐα, έφτιαξε το μυαλό μου  τρεις και τέσσερις και δεκαπέντε Αγλαιες, που μοιάζουν σε κάποιες αγάπες μου  ξεχασμένες

Ξεφυλλίζοντας απόψε τα όνειρά μου
να περάσει όπως-όπως η βραδιά μου
στη δική σου τη σελίδα εσταμάτησα
και θυμήθηκα για σένανε πως δάκρυσα
 
Μα δεν θυμήθηκα το χρώμα των ματιών σου
ούτε τον ήχο της φωνής σου δεν θυμήθηκα
Και προσπαθώντας κάτι για να θυμηθώ
αποκοιμήθηκα
Και προσπαθώντας κάτι για να θυμηθώ
αποκοιμήθηκα
Αν σʼ αγάπησα απόψε δεν θυμάμαι
και αλήθεια σου το λέω, δε λυπάμαι
κάποιο δάκρυ μου αν κύλησε για σένανε
Πες πως ήταν κάποιο δάκρυ για κανένανε
Μα δεν θυμήθηκα...