Ψευδαίσθηση της ύλης και... Σύμπαν...

[kapoia_za]

Πολλή πολυτέλεια μωρέ pixie. Η τοπική απλότητα είναι λιγότερο πολυτελής.
Κι ως τοπική με εμπεριέχει. Υπάρχει άμεση. Κάνοντας την Αθήνα-Θεσ/νίκη μέσω Θιβέτ, αφιερώνω τόσο χρόνο (για  χρήμα δεν το συζητώ) σε μια απόλυτα ατομική ευεξία,που στην τελική ουδεμία σχέση έχει με τις ρίζες της.Στη διαδρομή δηλαδή χάνω την ταυτότητα.
(και μετά πώς την αλλάζω;αν αυτός είναι ένας από τους στόχους σου..)

[pixie]

:mrblue:  :mricy:

Αχ βρε Ζαχαρούλι! Συμφωνώ πολύ στο θέμα της απλότητας... άντε και στη στάση ευεξίας [όταν κι εμείς κρατάμε την ανάλογη στάση - χαρακτήρα]!

Όσο για την τυπική ταυτότητα, ας χαθεί αρκεί να μείνει ζωντανή η αίσθηση...
Το θέμα είναι να μην χάνουμε εμείς τον εαυτό μας γυρεύοντας στιγμές ''απόλυτα ατομικής ευεξίας''... ή γυρεύοντας ανθρώπους στη συνέχεια... :grin:


ΥΓ. Εδώ ο καθένας βέβαια σκέφτεται ή υπονοεί τα δικά του...  :lol:  ;-)

[kapoia_za]

Χμ χμ.. μάλλον σε πέτυχα σε στιγμή  ευεξίας
[size=8](κοίτα κέφι...κοίτα μπρίο!)[/size]
 :razz:

[kapoia_za]

μεγειά το άβαταρ

[pixie]

[quote user="kapoia_za" post="344368"]μεγειά το άβαταρ[/quote]

Ναι... ευχαριστώ... πάμε σετάκι με τη λογική της ψευδαίσθησης... :grin:

[pixie]

''Ο θεός δεν παίζει ζάρια!'' Ο Einstein έκανε αυτό το σχόλιο, θέλοντας ίσως να εκφράσει την αντίθεσή του σε κάποιες επιστημονικές - και αυτές - ιδέες που κυκλοφορούσαν με το όνομα ''Κβαντική Φυσική'', αλλά και γενικότερα ως απάντηση στο φιλοσοφικό κλίμα που επικρατούσε στην εποχή του.


Σύμφωνα με την θεωρία του ντετερμινισμού [αιτιοκρατία], η μελλοντική συμπεριφορά του Σύμπαντος προσδιορίζεται μόνο και αυστηρά από φυσικούς νόμους...
''Μπορούμε να θεωρήσουμε τη σημερινή κατάσταση του Σύμπαντος αποτέλεσμα του παρελθόντος του και αίτιο του μέλλοντός του!''

Η Κβαντική θεωρία, η οποία προέκυψε από τη μελέτη της ατομικής φυσικής, θεωρήθηκε μεγάλη επιστημονική επανάσταση και ριζοσπαστική πρόκληση, οδηγώντας στην απόρριψη των ντετερμινιστικών νόμων. Μας διδάσκει λοιπόν η Κβαντική θεωρία ότι ''τίποτα δεν μπορεί να παρατηρηθεί ή να μετρηθεί χωρίς να διαταραχθεί από αυτό το γεγονός. Άρα ο ρόλος του παρατηρητή είναι εξαιρετικά αποφασιστικός στην προσπάθεια να κατανοηθεί οποιαδήποτε φυσική διαδικασία.''


Μάλλον είναι τόσο αποφασιστικός, ώστε μερικοί φτάνουν να πιστεύουν πως η μοναδική πραγματικότητα είναι αυτή που συλλαμβάνει το μυαλό του παρατηρητή, οπότε όλα τα υπόλοιπα δλδ. ολόκληρο το Σύμπαν είναι αυταπάτες... ;-)

[pixie]

Μερικοί ινδικοί μύθοι εκφράζουν με τρόπο ιδιαίτερα πετυχημένο την πρωταρχική λειτουργία της ''συντριβής'' του ατομικού και ιστορικού χρόνου και της ενεργοποίησης του Μεγάλου Χρόνου.
Εισάγεται δηλαδή ο Μεγάλος Χρόνος σαν όργανο γνώσης, άρα και λύρωσης από τα δεσμά της Μάγια. [Στις Βέδες, τα ιερά κείμενα δηλαδή των Ινδών, η Μάγια είναι υπερφυσική θαυματουργή δύναμη θεών και δαιμόνων να δημιουργούν απατηλές εντυπώσεις και κυρίως η φοβερή δύναμη που δημιουργεί την κοσμική πλάνη πως ο κόσμος των φαινομένων είναι πραγματικός.]


Ο 'Ιντρα, ο βασιλιάς των θεών, αφού νίκησε τον δράκο Βιρτρά, αποφασίζει να ξαναφτιάξει και να εξωραϊσει την κατοικία των θεών. Ο Βισβακαρμάν, ο θεϊκός τεχνίτης, δουλεύοντας σκληρά ένα χρόνο, καταφέρνει να φτιάξει ένα υπέροχο παλάτι. Ο 'Ιντρα όμως δε φαίνεται ικανοποιημένος. Θέλει να μεγαλώσει περισσότερο το καινούριο παλάτι, να του δώσει ακόμη μεγαλύτερη μεγαλοπρέπεια, ώστε να μη βρίσκεται όμοιό του στον κόσμο. Ο Βισβακαρμάν, αποκαμωμένος από την προσπάθεια, παραπονιέται στον Βράχμα, το Θεό Δημιουργό. Εκείνος του υπόσχεται να τον βοηθήσει και καταφεύγει στον Βισνού, το Υπέρτατο Ον, που κι ο ίδιος ο Βράχμα είναι απλό όργανό του. Ο Βισνού αναλαμβάνει να ξαναφέρει τον 'Ιντρα στην πραγματικότητα.

Μιά ωραία ημέρα, ο 'Ιντρα δέχεται επισκέπτη στο παλάτι του ένα νέο ντυμένο με κουρέλια. Ηταν ο ίδιος ο Βισνού, που ντύθηκε έτσι για να ταπεινώσει τον Βασιλέα των Θεών. Χωρίς να του φανερώσει στην αρχή ποιός είναι, τον λέει ''παιδί μου'' και αρχίζει να του μιλάει για τους αμέτρητους 'Ιντρα, που έχουν ως εκείνη τη στιγμή κατοικήσει στους αμέτρητους Κόσμους.

''Η ζωή και η βασιλεία ενός Ιντρα'' του λέει, ''κρατάνε 71 αιώνες [ένας κύκλος, ένας μαχαγιούκα αποτελείται από 12.000 θεϊκά έτη, δηλαδή 4.320.000 χρόνια]. 'Ενα ημερονύκτιο του Βράχμα ισοδυναμεί με 28 ζωές του 'Ιντρα. Μα η ζωή ενός Βράχμα, αν υπολογιστεί με τέτοια ημερονύκτια, δεν κρατάει παραπάνω από 108 έτη. Ο ένας Βράχμα ακολουθεί τον άλλο. Ο ένας κοιμάται, ο άλλος σηκώνεται. Δεν μπορεί να τους μετρήσει κανείς. Ατελείωτο το πλήθος αυτών των Βράχμα... – άσε πια των 'Ιντρα!

Και ποιός να λογαριάσει τους Κόσμους, που καθένας έχει τους Βράχμα και τους 'Ιντρα του? Πέρα απ’ όσο μακριά θα μπορούσε οποιοσδήποτε να δει, πέρα απ' όσο διάστημα θα μπορούσε να φανταστεί, οι Κόσμοι γεννιούνται και σβήνουν δίχως τελειωμό. Σαν ελαφριά καράβια οι Κόσμοι πλέουν πάνω στο αγνό και απύθμενο νερό, που σχηματίζει το σώμα του Βισνού. Απ’ αυτό το σώμα, από κάθε πόρο του, ένας Κόσμος υψώνεται για μιά στιγμή κι ύστερα κομματιάζεται. Είναι δυνατόν να ‘χεις την αλαζονεία να τους μετρήσεις? Πιστεύεις ότι μπορείς να απαριθμήσεις τους θεούς όλων αυτών των Κόσμων των σημερινών και των περασμένων?''

'Οσο μιλούσε ο νέος, μια φάλαγγα από μυρμήγκια είχε εμφανιστεί στη μεγάλη αίθουσα του παλατιού. Η μάζα των μυρμηγκιών, σε πυκνή παράταξη, δύο μέτρα πλατιά, προχωρούσε πάνω στο πάτωμα. Ο νέος τα πρόσεξε, σώπασε ξαφνιασμένος κι έπειτα έβαλε τα γέλια. ''Γιατί γελάς?'' ρώτησε ο 'Ιντρα.

''Είδα τα μυρμήγκια, ω 'Ιντρα, που ξεδιπλώνονται στη μεγάλη αυτή παρέλαση. Καθένα απ’ αυτά, με τη δύναμη της ευσέβειάς του, ανέβηκε κάποτε στο αξίωμα ενός Βασιλιά των Θεών. Αλλά σήμερα, ύστερα από πολλές μετεμψυχώσεις, ξανάγιναν ο καθένας τους ένα μυρμήγκι. Αυτή η στρατιά των μυρμηγκιών είναι μιά στρατιά από παλιούς 'Ιντρα...''

Επειτα απ’ αυτή την αποκάλυψη, ο 'Ιντρα κατάλαβε τη ματαιότητα της υπεροψίας του και της φιλοδοξίας του. Κάλεσε τον θαυμαστό αρχιτέκτονα Βισβακαρμάν, τον αντάμειψε βασιλικά και παράτησε την ιδέα να μεγαλώσει το παλάτι των θεών.



Φανερή είναι η πρόθεση του μύθου. Η ιλιγγιώδης αναπόληση των αμέτρητων κόσμων που ξεπετάγονται απ΄ το σώμα του Βισνού και χάνονται, στάθηκε αρκετή για να ξυπνήσει τον 'Ιντρα, για να τον αναγκάσει δηλαδή να ξεπεράσει τον περιορισμένο και αυστηρά προσδιορισμένο ορίζοντα της ''κατάστασής'' του, του Βασιλέα των Θεών. Μπαίνει μάλιστα κανείς στον πειρασμό να προσθέσει: της ''ιστορικής του κατάστασης''. Γιατί ο 'Ιντρα τυχαίνει να είναι Μεγάλος Πολέμαρχος και Αρχηγός των Θεών σε μιά ορισμένη ιστορική στιγμή, σε ορισμένη φάση του μεγαλειώδους κοσμικού δράματος. Ακούει από το στόμα του ίδιου του Βισνού μία αληθινή ιστορία: την αληθινή ιστορία για την αιώνια δημιουργία και καταστροφή των κόσμων, που μπροστά της η δική του ιστορία, οι αναρίθμητες ηρωικές του περιπέτειες, που κορυφώθηκαν με τη συντριβή του Βιρτρά, φαίνονται πραγματικά σαν ''ιστορίες ψεύτικες'', δηλαδή περιστατικά δίχως υπερβατική σημασία. Η αληθινή ιστορία, του αποκαλύπτει τον Μεγάλο Χρόνο, τον χρόνο τον μυθικό, που είναι η αληθινή πηγή κάθε όντος και κάθε κοσμικού περιστατικού. Επειδή μπορεί και ξεπερνάει την ιστορικά προσδιορισμένη ''κατάστασή'' του και πετυχαίνει να ξεσκίσει το απατηλό πέπλο που δημιουργήθηκε από το βέβηλο χρόνο, δηλαδή απ’ τη δική του ''ιστορία'', γι’ αυτό γιατρεύεται ο 'Ιντρα από την υπεροψία και την άγνοια – ''σώζεται'', σύμφωνα με τον χριστιανικό όρο. Κι αυτή τη σωτήρια λειτουργία του ασκεί ο μύθος, όχι μόνο για τον 'Ιντρα, μα για κάθε άνθρωπο που ακούει την περιπέτεια του. Η υπέρβαση του βέβηλου χρόνου, η επανεύρεση του μυθικού Μεγάλου Χρόνου, ισοδυναμεί με αποκάλυψη της ύστατης πραγματικότητας, της αυστηρά μεταφυσικής, που μόνο με τους μύθους και τα σύμβολα είναι δυνατό να την προσεγγίσει κανείς.



Ταπεινωμένος από την αποκάλυψη του Βισνού ο Ιντρα παρατάει τον προορισμό του, του θεού πολεμιστή, και αποτραβιέται στα βουνά, για να αφιερωθεί στον πιο φοβερό ασκητισμό. Δηλαδή ετοιμάζεται να δεχθεί το μόνο, καθώς του φαίνεται, λογικό συμπέρασμα από την αποκάλυψη της μη πραγματικότητας και της ματαιότητας του κόσμου. Αναρωτιέται όμως κανείς, αν ένας Βασιλιάς των Θεών, ένας σύζυγος είχε το δικαίωμα να φτάσει σε τέτοια συμπεράσματα από μια αποκάλυψη μεταφυσικού τύπου, αν η απάρνηση κι ο ασκητιμός του δεν έβαζαν σε κίνδυνο την ισορροπία του κόσμου. Και πραγματικά, ύστερ’ από λίγο καιρό η βασίλισα Σάσι, πονώντας για την εγκατάλειψη της, ικετεύει τον Μπρασπάτι, ιερέα και σύμβουλο τους, να τη βοηθήσει. Εκείνος την παίρνει απ’ το χέρι, πάει μαζί της στον 'Ιντρα και του μιλάει ώρα πολλή, όχι μόνο για την ανωτερότητα της ασκητικής ζωής, αλλά και για τη σπουδαιότητα της συνηθισμενης ζωής, εκείνης που βρίσκει την πληρότητα της σε τούτο τον κόσμο. 'Ετσι, ο 'Ιντρα δέχεται μία ακόμη αποκάλυψη: καταλαβαίνει ότι καθένας πρέπει να ακολουθεί το δικό του δρόμο, να εκπληρώνει τον προορισμό του, δηλαδή σε τελευταία ανάλυση, να εκτελεί το καθήκον του. Κι αφού προορισμός και καθήκον του ήταν να μείνει Ιντρα, ξαναπαίρνει την ταυτότητα του και συνεχίζει τα ηρωικά του κατορθώματα χωρίς υπερηφάνεια και κομπασμό, γιατί κατάλαβε τη ματαιότητα κάθε ''κατάστασης'', ακόμη και του Βασιλιά των Θεών...

Αυτή η συνέχεια του μύθου αποκαθιστά την ισορροπία: το σπουδαίο δεν είναι πάντα να απαρνιέται κανείς την ιστορική του κατάσταση προσπαθώντας μάταια να φτάσει το Παγκόσμιο Ον, αλλά να διατηρεί αδιάκοπα στο πνεύμα του τις προοπτικές του Μεγάλου Χρόνου, χωρίς ωστόσο να παύει να εκτελεί το καθήκον του μες στον ιστορικό του χρόνο. Στην Ινδία, όπως λίγο πολύ σ’ όλο τον αρχαϊκό κόσμο, το άνοιγμα προς το Μεγάλο Χρόνο, που το πετυχαίνει κανείς με την περιοδική αφήγηση των μύθων, βοηθάει στην διατήρηση για χρόνο αόριστο μιας ορισμένης τάξης μεταφυσικής, ηθικής και κοινωνικής, η οποία δεν οδηγεί καθόλου στην ειδωλολατρεία της Ιστορίας. Γιατί στην προοπτική του μυθικού Χρόνου καταντάει απατηλό κάθε τμήμα του ιστορικού χρόνου.

'Οπως είδαμε, ο μύθος του κυκλικού και άπειρου Χρόνου, ξεσκίζοντας τις αυταπάτες που έχουν υφάνει οι ελάσσονες ρυθμοί του Χρόνου, δηλαδή ο ιστορικός χρόνος, μας αποκαλύπτει το πρόσκαιρο και τελικά το οντολογικά μη – πραγματικό του Κόσμου, καθώς και την οδό της λύτρωσής μας.

Από τα δεσμά της Μάγια γλιτώνει κανείς με δύο τρόπους: ή από την ασκητική οδό, με την απάρνηση του κόσμου και εφαρμόζοντας την άσκηση και τις σχετικές μυστικιστικές τεχνικές ή με την έμπρακτη δράση, μένοντας στον κόσμο, χωρίς όμως να χαίρεται την ύλη - τους ''καρπούς των πράξεων του''.
Τόσο στη μία όσο και στην άλλη περίπτωση το σπουδαίο είναι να μην πιστεύει κανείς μόνο στην πραγματικότητα των μορφών που γεννιούνται και αναπτύσσονται μες στο Χρόνο: δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάει πως αυτές οι μορφές δεν είναι ''αληθινές'' παρά μόνο σε σχέση με το δικό του επίπεδο, ενώ οντολογικά στερούνται ουσίας!



Από το βιβλίο  ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΑ (IMAGES ET SYMBOLES) εκδόσεις ΑΡΣΕΝΙΔΗΣ

[titica]

Eίναι πολύ ενδιαφέρον νομίζω αξίζει να το δείτε.

[Nikos Apomakros]

Δεν έχω ιδέα. Νομίζω ότι η θεωρία των χορδών (όπου το μόνο που υπάρχει είναι ενέργεια)
θα διαψευστεί πολύ γρήγορα ή δεν θ' αποδειχτεί ποτέ (...για πολύ καλό λόγο...).

Από το 30ο λεπτό και μετά, βρίσκω το βίντεο θλιβερό. Όσο θλιβερό και το ότι πέθανε
ο Einstein προτού καταφέρει να κολλήσει στο τοίχο τους "ειδήμονες" της κβαντομηχανικής,
αποδεικνύοντας τους το σφάλμα περί δήθεν διαφοροποίησης από τον μακρόκοσμο
και ανεξάρτητης (ως προς τους κανόνες) χαοτικής λειτουργίας του μικρόκοσμου.

Χαοτικό ή τυχαίο ή άναρχο ή ως εκ θαύματος (ή... ή... ή...) θεωρούσαμε ανέκαθεν
αυτό που δεν μπορούσαμε να αντιληφθούμε απόλυτα, πόσο μάλλον και να μελετήσουμε.
Ακριβώς όμως επειδή δεν μπορούσαμε, όχι επειδή έτσι ήταν.
Το ότι οι υπολογισμοί προκύπτουν σωστοί δε σημαίνει ότι και η θεωρία είναι παρομοίως
σωστή (και πολύ τρανό παράδειγμα σε αυτό είναι ο Νεύτωνας).

Μ' έκανε και ξανασυμπάθησα τον Einstein αυτό το βίντεο. Tον φέρει να επιμένει ότι
το σύμπαν κινείται κάτω από κανόνες κι όχι χαοτικά και να κλείνεται στο καβούκι του
με μοναδικό σκοπό να το αποδείξει. Του συγχώρησα και την θεωρία περί υψίστης
ταχύτητας, αυτής του φωτός... lol  :grin:

[jcdenton]

[quote user="Nikos Apomakros" post="369108"]Του συγχώρησα και την θεωρία περί υψίστης ταχύτητας, αυτής του φωτός... lol  :grin:[/quote]

Η μεγαλύτερη ταχύτητα δεν είναι του φωτός. Είναι... της σκέψης. Απλά δεν μετριέται!  :mryellow:

[Nikos Apomakros]

μου θύμισες το σχετικό ανέκδοτο με την ταχύτητα του φωτός, την ταχύτητα της σκέψης και το...
κόψιμο

[Nikos Apomakros]

Δεν μπορώ να πω... καλό το ότι επιμένουν αλλά όμως και πάλι βιάζονται.
Τουλάχιστον φαίνεται να ξεπερνούν τη μόδα της "Χαοτικής συμπεριφοράς" σωματιδίων.
Ή αυτό αντιλαμβάνομαι εγώ...


"Ένα από τα μεγαλύτερα και πολυδάπανα πειράματα στον κόσμο φαίνεται ότι αποδίδει καρπούς,
καθώς οι επιστήμονες του ερευνητικού κέντρου CERN είναι κατά 99,99% σίγουροι ότι ανακάλυψαν
το περιβόητο Σωματίδιο του Θεού (Higgs Boson) και αναμένεται ότι θα το ανακοινώσουν
την ερχόμενη Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012 σε ειδική συνέντευξη Τύπου!

Στην εκδήλωση έχουν προσκληθεί οι σημαντικότεροι θεωρητικοί φυσικοί απ' όλο τον κόσμο,
ενώ ανάμεσα τους θα παρευρίσκεται και ο Peter Higgs από το Edinburgh University, το όνομα
του οποίου έχει δοθεί στο σωματίδιο.

Σύμφωνα με τους ερευνητές στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (Large Hadron Collider – LHC),
οι πιθανότητες να έχουν βρεί το σωματίδιο είναι στο επίπεδο "τέσσερα σίγμα" που αντιστοιχεί
σε ποσοστό 99,99%, αλλά η διοίκηση του CERN πιέζει τις επιστημονικές ομάδες να φτάσουν
στο επίπεδο "πέντε σίγμα", το οποίο αντιστοιχεί σε ποσοστό 99,999995%.

Να σημειωθεί ότι το μποζόνιο του Higgs θεωρείται το κλειδί για να καταλάβουμε τον τρόπο
δημιουργίας του Σύμπαντος (Big Bang), με τους επιστήμονες να υποθέτουν ότι ο ρόλος του
είναι να προσδίδει μάζα στα άτομα. Διαφορετικά, τα σωματίδια θα ταξίδευαν στο Σύμπαν με την
ταχύτητα του φωτός, χωρίς να μπορούν να αλληλεπιδράσουν μεταξύ τους για να σχηματίσουν
τα πάντα (ζωή, πλανήτες κλπ.).

Αν η θεωρία των επιστημόνων είναι σωστή, τότε  σχηματίζονται μόλις μερικά μποζόνια Higgs
για κάθε τρισεκατομμύριο συγκρούσεων στον επιταχυντή (σε 1,6 τρισ. συγκρούσεις περίπου
300 μποζόνια...), με απειροελάχιστη διάρκεια ζωής προτού διασπαστούν."

Πηγή: http://www.techgear.gr/higgs-boson-gods-particle-found-47715/

Σχετικό βίντεο: http://www.techgear.gr/everything-you-need-to-know-about-higgs-boson-43740/

[pixie]

Μια σειρά που έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον.

[Nikos Apomakros]

δεν θυμάμαι σε ποιά θεματική ενότητα, αλλά έχουμε ξαναδεί σχετικό βίντεο/θεωρία.
Η θεωρία των "χορδών".

Διαφωνώ με την ιδέα/μόδα που εξαρχής υποβόσκει, ότι δεν υφίσταται ύλη παρά
μόνο κίνηση (έξυπνα φερόμενη ως "ενέργεια" ώστε να περιπλέκει την απλότητα),
η οποία κίνηση του τίποτα δήθεν δημιουργεί αυτό που ονομάζουμε "ύλη".

Δεν αρνούμαι ότι η κίνηση δύναται να δημιουργεί σχήματα ύλης, αρνούμαι το ότι
η κίνηση δημιουργεί ύλη χωρίς να προϋποθέτει ύλη για να συμβεί.  Όταν λέμε "κίνηση"
ή αλλιώς "ενέργεια" (γιατί κάθε είδος ενέργειας δεν είναι τίποτε άλλο παρά κίνηση),
θα πρέπει να αναρωτιόμαστε σε τι είδους κίνηση αναφερόμαστε όταν δεχόμαστε ότι δεν
προϋπήρχε κάτι το οποίο να κινηθεί.

Είναι βέβαιο ότι η Ύλη προϋπήρξε της Κίνησης. Αυτό που μας μπερδεύει είναι το Σχήμα
και οι Ιδιότητες της Ύλης, όταν αυτή ομαδοποιείται, τα οποία επήλθαν λόγω της Κίνησής
της. Κι αυτό το δήθεν "μπέρδεμα" έγινε "φιλοσοφική" μόδα επιστημονικών ομάδων.
Η αλήθεια είναι ότι κάθε αντικείμενο έχει σχήμα, το οποίο είναι απόλυτα μοναδικό.
Και η όραση αντιλαμβάνεται σχήματα ύλης και συγκεκριμένες ιδιότητες λόγω των
συγκεκριμένων περιορισμών της, όπως λένε. Δεν αντιλαμβάνεται την ίδια την Ύλη.
Η ίδια η "ύλη", ως αρχικό/πρώτο σωματίδιο,  δεν έχει γίνει αντιληπτή μέχρι σήμερα
και πολύ αμφιβάλλω αν θα γίνει ποτέ αντιληπτή, ότι τεχνολογικό επίτευγμα κι αν
δημιουργήσουμε, γιατί πολύ απλά αυτό θα σημάνει το τέλος της απειρίας μεγεθών,
άρα και του Κόσμου.

Τουλάχιστον τέλειωσε η μόδα τύπου "βρήκαμε επιτέλους το αρχικό σωματίδιο"
και άρχισε η μόδα τύπου "δεν θα το βρούμε ποτέ γιατί -πολύ απλά- δεν υπάρχει"...

Δεν μπορώ ν' αποφασίσω ποιά μόδα είναι η πιο "φαντασμένη"... Ωστόσο κι οι δύο
μου φαίνονται εξίσου ανόητες.


Αυτό πάντως που με πείραξε στο βίντεο, είναι η θεωρία ότι αν οι οφθαλμοί ήταν
σε θέση ν' αντιληφθούν το οποιοδήποτε σωματίδιο, δεν θα αντιλαμβάνονταν ένα
τραπέζι πχ άλλα έναν "ασφυκτικό" ωκεανό σωματιδίων. Λες και ο νους δεν διαθέτει
τη σύγκριση ώστε να διαφοροποιεί το οτιδήποτε γίνεται αισθητό, έστω εξετάζοντας
με απλότητα το σχήμα που μια ομάδα σωματιδίων δίνει... έλεος.