Ανάγκες που μένουν ανεκπλήρωτες !!

[pixie]

Και ενώ η επίφαση της στίλβης καλά κρατεί, μέσα μας οι ανάγκες φωνάζουν! Σε μια προσπάθεια να εφαρμόσουμε στα κενά μας αυτό που μας λείπει κι όσο μεγαλώνουν οι συναισθηματικές ανάγκες μέσα μας, λειτουργούμε σαν γεννήτριες ''κακού'' και στρεφόμαστε ενάντια σε οποιονδήποτε θεωρούμε ότι δεν ικανοποιεί αυτές τις ανάγκες όπως, κατά την άποψή μας, οφείλει ή μας το χρωστά σαν ανταπόδοση.
Με αποτέλεσμα η συμπεριφορά μας να αλλάζει, αρχίζουμε να μοιράζουμε ευθύνες, να θυμώνουμε, να γινόμαστε εκδικητικοί, μίζεροι και να εγκλωβιζόμαστε σε μια οδυνηρή φυλακή φτιαγμένη από τα ίδια μας τα χέρια.
Κι έτσι, οι επιθυμίες μας μένουν ανεκπλήρωτες κι όλο και θεριεύουν και εμείς μένουμε μόνοι, αφήνοντας τις σκέψεις μας - καχύποπτες, άκαμπτες και εγωιστικές - να γίνονται αντικατοπτρισμοί των φόβων μας.
 
'Ενας φαύλος κύκλος, όπου αποδέκτες του ''κακού'' είμαστε πάλι εμείς οι ίδιοι, άσχετα αν δεν το αντιλαμβανόμαστε.
Μια τεράστια εσωτερική σπατάλη, για να μένουμε τελικά και πάλι ακάλυπτοι, παντοδύναμοι και μόνοι!
 
Μήπως θα πρέπει να αρχίσουμε να λειτουργούμε λίγο πιο αυθόρμητα και πηγαία?
Μήπως οι απαιτήσεις μας από τους άλλους είναι παράλογες?  
Μήπως θα πρέπει να πάψουμε να το παίζουμε αυτοδύναμοι και υπεράνθρωποι?
 
Μήπως είμαστε όλοι πεινασμένοι από έλλειψη ουσίας?
Μήπως είμαστε όλοι εξαιρετικά κουρασμένοι, μόνοι και εξαντλημένοι υπερβαίνοντας τα ανθρώπινα όριά μας, αλλά δεν κάνουμε πίσω?
Μήπως συγχρόνως είμαστε και εθισμένοι στην κοινωνική επιτυχία και σε ένα συμβατικό σύστημα στόχων που οφείλουμε να πραγματοποιούμε σε βάρος της ψυχής μας?
Μήπως γίναμε αλαζονικοί στην προσπάθειά μας να κυριαρχήσουμε σ' αυτή την καθημερινή αυταπάτη ώστε δεν αναγνωρίζουμε τις πραγματικές μας ανάγκες ή τις παραμερίζουμε ως ανεδαφικές?  


 
pixie

[angel_than]

Οταν ημουν μικρη ειχε ερθει μια θεια μου στο σπιτι.αρχισε να μου λεει ποια ειναι η ιδανικη ζωη...εγω θα ημουν 13 ,πραγματικα θεωρουσα οτι απλα μου εκανε μαθηματα συμπεριφορας!!!
Η ζωη τελικα μου εδειξε οτι θα επρεπε να δωσω σημασια σε αυτα που μου ελεγε. η ανθρωπινη υποσταση εχει συγκεκριμενες αναγκες τις οποιες για μενα ο καθενας καλειτε να τις καλυψει μονος του
Μεσα απο τις αποριες αντιλαμβανομαι και θεωρω οτι ετσι ειναι ,πως η επιτευξη για πολλους ανθρωπους τις ολοκληρωσης ειναι η ευτυχια μεσα απο την συντροφικοτητα.Πως ομως ο καθενας καταννοει την ευτυχια και την συντροφικοτητα ειναι ενα αλλο μεγαλο ζητημα!!
Ο μεγαλυτερος εχθρος ειναι ο εγωισμος  και σαφως ο λαθος χειρισμος η μη καλυψη των πρωταρχικων αναγκων και η παραπλανηση του ιδιου μας του εαυτου!
Θεωρω οτι ο καθενας μας θα πρεπει να ειναι αυτοδυναμος αλλιως ποιο το νοημα??

[tziger]

Θα μπορούσε η κοινωνία μας να είναι ένα παιδικό δωμάτιο,όπου να βασιλεύει η αθωότητα,το όνειρο,η αγάπη,η τρυφερότητα,το παραμύθι,αλλά δεν είναι..
Θα μπορούσε μέσα στο δωμάτιο αυτό να μεγαλώνει το ελπιδοφόρο αύριο,η πρόοδος,η ανάπτυξη,η συνέχεια..
Δεν συμβαίνει όμως αυτό!
Αντίθετα η κοινωνία μας είναι μία απέραντη ζούγκλα, όπου επικρατεί ο νόμος του ισχυρότερου και για την ακρίβεια ο νόμος του σκληρότερου και του πιο απάνθρωπου!
Στην κοινωνία μας βασιλεύει ο εγκληματίας και προοδεύει ο περισσότερο απατεώνας!
Έτσι τα όνειρά μας για ένα πιο όμορφο αύριο,για μία πιο ανθρώπινη και δίκαιη κοινωνία,παραμένουν ερμητικά κλειστά στο παιδικό δωμάτιο της τρυφερής μας ηλικίας και θα παραμένουν εκεί για πάντα,όσο αδιαφορούμε και κλείνουμε τα μάτια στη ζοφερή πραγματικότητα!
Πρέπει να κοιτάξουμε βαθύτερα μέσα μας και ίσως σιγά σιγά αλλάξουν τα πράγματα!

[aiollus]

Συμφωνω απολυτα με τον  Tziger σε ολα.!!

Δυστηχως ειναι ο νομος τις φυσης αυτος που οσο και να θελουμε να τον αλαξουμε δεν γινεται και δεν θα γινει ποτε.

 Εχω προσπαθησει πολλες φορες να κανω πολλα απο αυτα που λεει η pixie αλλα το αποτελεσμα παντα ηταν το ιδιο με το να κανεις το αντιθετο και να εγκλωβιστεις μεσα στο κακο.

Οπωε λεει και μια παροιμια ενας κουκος δεν φερνει την ανοιξη.!!!!

[pixie]

Η αλήθεια είναι ότι έχουμε υπερβολικές απαιτήσεις, στην προσπάθεια να αντικαταστήσουμε λίγα απλά, ζεστά κι ανθρώπινα πράγματα.
Η πολυτέλεια όμως και τα πολλαπλά υλικά αγαθά, ακόμα και η νοητική πολυπλοκότητα, δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τις φυσικές μας ανάγκες που μένουν εκτεθειμένες με την πικρή αίσθηση του ανεκπλήρωτου!
 
Είναι σαν να ξεκινήσαμε για ένα υποσχόμενο ταξίδι, αλλά στο δρόμο χάσαμε το διαβατήριο για τα συναισθήματα και τις μικρές μας ανθρώπινες αλήθειες, και βαδίζουμε εντελώς μόνοι ανάμεσα σε αξίες άδειες από νόημα, που ξεφουσκώσανε σαν παιδικό μπαλόνι και μοιάζουν πια ανώφελες...

[black_velvet]

Τόση απαισιοδοξία πια; Μα γιατί;;;;;;;;;;;;;;;;;;

[pixie]

'Ισως θα έπρεπε να γίνουμε πιο απλοί! Δύσκολες έγιναν οι λέξεις μας και κάπως ''βραχνές''...

Όπως δύσκολο είναι να αποσυντεθεί κάποιος στα κομμάτια του και να απλοποιηθεί σε ''χόρτο''. Να αρχίσει να αισθάνεται πραγματικά, να ζει τη ζωή ακόμα και σε ένα φυλλαράκι δέντρου...

Να ζει την ευτυχία που έχει και το πιο μικρό ζουζουνάκι στη φύση, καθώς απλώνεται νωχελικά κι αδέσμευτα στην αγκαλιά του ήλιου...

[pixie]

Νομίζω πως εμείς οι άνθρωποι γκρεμίζουμε τις γέφυρες με την αλήθεια μας στο όνομα κάποιων μικροσυμφερόντων...
 
Έτσι όμως καταστρέφεται και κάθε ουσιαστική επαφή με τους άλλους...

[pixie]

Κι επειδή ξύπνησα με αισιόδοξη διάθεση σήμερα...
Νομίζω πως τίποτα δεν έχει χαθεί!


Θεωρώ πως ο καθένας βρίσκει κάποτε μέσα του τη δύναμη να θέλει ουσιαστικά πράγματα ώστε να μην μένει στις ανόητες εξωτερικότητες... Δεν είναι ματαιόδοξος βερμπαλισμός, είναι η βούληση  που ισχυροποιείται στη χωροχρονική πραγματικότητα... μια πραγματικότητα που έχω καταλήξει ότι δημιουργείται από τις σκέψεις και τις προθέσεις μας.

Συνεπώς μιλάμε για ορθή δράση χωρίς σπατάλη κι έναν τρόπο ύπαρξης που εμείς θα ορίζουμε παράλληλα με τις πρακτικές πλευρές της ζωής...

[KostasD33]

ξύπνησα πάλι με την ανάγκη να έχω στην άκρη 3 με 10 ριάκια ευρώ.....

[larus audouinii]

[quote user="KostasD33" post="349494"]ξύπνησα πάλι με την ανάγκη να έχω στην άκρη 3 με 10 ριάκια ευρώ.....[/quote]

Πολλά δεν είναι; Και ας πούμε πως τα είχαμε ....Τι θα τα έκανες ;  ;-)  :mricy:

[CHRIS_FEMALE_]

[pixie]

Συναισθήματα... αυτό είναι που λείπει... ή είμαστε εμείς που λείπουμε από μέσα τους...

Καθαρά συναισθήματα που τα χαρακτηρίσαμε ανεδαφικά ή τα περιφρονούμε ως φύρα και χάσιμο χρόνου...


Ε, λοιπόν, με έχουν κουράσει τα τέρατα εξυπνάδας όσο και η νοητική φτώχεια... τα βαρέθηκα!
Βαριέμαι επίσης να ακούω τους ρεμβαστές και το δήθεν ευγενικό τους πνεύμα...
Αχ, δεν θέλω θέσεις ζωής, κοινωνικές αξιολογήσεις και κοσμική δραστηριότητα.
Τα συναισθήματά μου πίσω θέλω! Υπερτιμημένα...

[KostasD33]

Εγώ πάλι από συναισθήματα νομίζω έχω πληθωρισμό. Από μετρητά πάσχω λίγο ακόμα ...

[black_velvet]

[quote user="KostasD33" post="356960"]Εγώ πάλι από συναισθήματα νομίζω έχω πληθωρισμό. Από μετρητά πάσχω λίγο ακόμα ...[/quote]


Θέλω ένα κουμπί τύπου "Like" - "Μ' αρέσει" κλπ κλπ. Φέις-μπουκ στάιλ.

Διότι η παραπάνω απάντηση του Ντου33 με καλύπτει πλήρως και με εκφράζει απόλυτα.  :mryellow:  :cool: