Αυταπάτη που με ξεγελάς! Αυταπάτη...

[pixie]

'Ολοι μας, πολλοί συχνά, αναφερόμαστε στη λέξη αυταπάτη, άλλοι προσδίδοντας σ' αυτή την έννοια μίας ψευδαίσθησης που μας ξεγελάει, κι άλλοι συνειδητοποιώντας την ουσία εστιάζοντας πάνω σε ενδόμυχα κίνητρα και προθέσεις.
Οι ψυχολόγοι θεωρούν την αυταπάτη σαν κάτι το κακό, κάτι απ' το οποίο πρέπει να προφυλαγόμαστε. 'Εχω ακούσει άνθρωπο να δηλώνει ευθαρσώς: δεν ήμουν εγώ, ήταν κάποιος άλλος είχε πάρει τη θέση μου!
Εδώ βέβαια μιλάμε για διαστροφή της πραγματικότητας.

''Η αυταπάτη είναι η διαδικασία ή το γεγονός του να παραπλανούμε τον εαυτό μας να δεχτεί ως αληθές ή έγκυρο κάτι το οποίο είναι ψευδές ή άκυρο. Κοντολογίς, η αυταπάτη είναι ο τρόπος με τον οποίο δικαιολογούμε στον εαυτό μας τις ψευδείς πεποιθήσεις μας''


Στο βιβλίο ''How We Know What Isn't So'' [Πώς ξέρουμε ότι δεν είναι έτσι], ο Thomas Gilovich περιγράφει τις λεπτομέρειες πολλών μελετών οι οποίες μας δείχνουν εμφανώς ότι πρέπει να καιροφυλακτούμε απέναντι στην τάση μας:

1.- Να μην αντιλαμβανόμαστε σωστά τυχαία δεδομένα και να βλέπουμε πρότυπα εκεί που δεν υπάρχουν.

2.- Να παρερμηνεύουμε ελλιπή ή μη-αντιπροσωπευτικά δεδομένα και να δίνουμε μεγαλύτερη προσοχή σε δεδομένα που επιβεβαιώνουν τις απόψεις μας ενώ παράλληλα να βγάζουμε συμπεράσματα χωρίς να ερευνούμε ή να προσέχουμε για δεδομένα που τις αντικρούουν.

3.- Να κάνουμε πολωμένες αξιολογήσεις διφορούμενων ή ασυνεπών δεδομένων, έχοντας την τάση να είμαστε λιγότερο κριτικοί στα υποστηρικτικά δεδομένα και περισσότερο κριτικοί στα αντικρουόμενα δεδομένα.

Για να εξηγήσουμε το πώς λειτουργεί η αυταπάτη, πρέπει καμιά φορά να δώσουμε προσοχή στο ατομικό όφελος, στην προκατάληψη, στην επιθυμία, στην ανασφάλεια και άλλους αστάθμητους ψυχολογικούς παράγοντες που επηρεάζουν το ασυνείδητο και στη θέληση να δούμε τα πράγματα στην πραγματική τους μορφή και διάσταση.

Πολλές φορές οι άνθρωποι υπερεκτιμούν τον εαυτό τους με αποτέλεσμα να μην διακρίνουν ούτε σφάλματα, ούτε λανθασμένες επιλογές ή εγωιστικές συμπεριφορές, έχοντας ευνοϊκή άποψη για ότι τους αφορά...


pixie

[κώστας]

Για όλους αυτούς τους λόγους
καλό είναι
να περιτριγυριζόμαστε από φίλους
...που θα πουν και μια κουβέντα.
Άλλωστε, ο καλός χριστούλης
(πάω αλλού τώρα αλλά καναλιζαρισμένη σκέψη έχουν μόνο οι κρετίνοι)
εκτός του "αγαπάτε (εαυτόν και) αλλήλους"
είπε, ως συνέπεια και το
"ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω"
που σημαίνει
λάθος υπάρχει παντού
μη-λάθος δεν υπάρχει, άρα
χέσ' το το τέλειο
αγωνίσου για το καλύτερο.
(αυτό δεν το είπε...σίγουρα όχι έτσι πάντως).

[kataigida]

Δυστυχώς κάποιες φορές ζούμε με αυταπάτες..Ίσως γιατί δεν ξέρουμε την αλήθεια ,ίσως γιατί δεν θέλουμε να την δούμε κατάματα έτσι μας βολεύει..Η αλήθεια πονάει και είναι πικρή όμως πρέπει να την αντιμετωπίζουμε όπως και να χει.Πίσω από κάθε αυταπάτη κρύβεται ένα πρόβλημα που αν το αντιμετωπίσουμε και δεν γονατίσουμε αυτό σημαίνει πως γνωρίζουμε τις τεράστιες δυνάμεις που κρύβουμε μέσα μας..Πρέπει να μην ζούμε με αυταπάτες μας κάνουν κακό...

[kataigida]

:roll:  :roll: Πόσο δίκιο έχεις.Όντως πολλές φορές ζούμε με αυταπάτες.Τα ωραιοποιούμε όλα μέσα στο μυαλό μας κάνοντας ψεύτικους παράδεισους,ι όταν βλέπουμε την αλήθεια κατάματα μας πονάει αφάνταστα.Πρέπει να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά(κάπως έτσι :shock: )για να μην πληγωνόμαστε.Είμαι αφελής και την πατάω πολλές φορές,αλλά αυτά είναι μαθήματα που παίρνω από την ζωή.Λίγη επιφύλαξη δεν βλάπτει... ;-)

[pixie]

Albinoni: Adagio

Όταν των ανθρώπων γνώρισα
τους τρόπους, τις μεθόδους και τα όνειρα,
δεν απογοητεύθηκα
όπως η συνήθεια επιβάλλει.

Πήρα την πείρα τους
και ρώτησα τα ερωτήματά τους
απαίτησα τα εξ αυτών αιτούμενα
και θύμωσα με τους θυμούς τους.

Τώρα, γνωρίζοντας τους τρόπους των ανθρώπων,
ζω σ΄ένα όνειρο με μέθοδες λαθραίες
σ΄ένα γαλάζιο φωτεινό
σε μια δική μου Αυταπάτη.

[pixie]

[quote user="κώστας" post="319786"]Για όλους αυτούς τους λόγους
καλό είναι
να περιτριγυριζόμαστε από φίλους
...που θα πουν και μια κουβέντα.
Άλλωστε, ο καλός χριστούλης
(πάω αλλού τώρα αλλά καναλιζαρισμένη σκέψη έχουν μόνο οι κρετίνοι)
εκτός του "αγαπάτε (εαυτόν και) αλλήλους"
είπε, ως συνέπεια και το
"ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω"
που σημαίνει
λάθος υπάρχει παντού
μη-λάθος δεν υπάρχει, άρα
χέσ' το το τέλειο
αγωνίσου για το καλύτερο.
(αυτό δεν το είπε...σίγουρα όχι έτσι πάντως).[/quote]

'Εχεις απόλυτο δίκιο! :grin:

Καλύτερα εν τω μέσω ανθρώπων αυθεντικών!

'Οπερ σημαίνει... με τα λάθη και τα ελαττώματά τους... γιατί κάπου εδώ κρύβεται και η αλήθεια...

[pixie]

Είναι πολύ δύσκολο να μην μπορούμε να αναγνωρίσουμε την πραγματικότητα και να μπαίνουμε στη διαδικασία να παραπλανούμε ακόμα και τον εαυτό μας, είτε δημιουργώντας υπερβολικά ευνοϊκές απόψεις σχετικά με τις ικανότητές μας, είτε τρέφοντας ευσεβείς πόθους για πρότυπα που δεν υπάρχουν!

[pixie]

Υπάρχει μια τεράστια αβεβαιότητα γύρω μας αφού ''τα πάντα ρει''...

Βέβαια όλη αυτή η προσωρινότητα σε άλλους προσφέρει την ελευθερία να κάνουν επιλογές, σε άλλους όμως δημιουργεί τον φόβο της ματαιότητας νιώθοντας πως δεν υπάρχει κάποια σταθερή βάση, πως τίποτα δεν έχει διάρκεια, αφού όλα αλλάζουν και όλα πεθαίνουν!


Και τότε? Υπάρχει επιτέλους κάτι πραγματικά αληθινό πίσω από τα φαινόμενα ή όλη η ζωή στηρίζεται στην αυταπάτη?

Υπάρχουν θετικά σημεία αναφοράς σε οποιοδήποτε σύστημα αυθεντικής ηθικής ή όλα έχουν τη μορφή μιας μάγιας?

[pixie]

Από παιδί είχα την τάση να δημιουργώ γύρω μου έναν κόσμο πλασματικό, να περιβάλλομαι από φίλους και γνωστούς που ουδέποτε υπήρξαν. Δεν ξέρω, βεβαίως, αν δεν υπήρξαν πραγματικά ή αν αυτός που δεν υπάρχει είμαι εγώ.

Από τότε που με γνωρίζω ως κάποιον που αποκαλώ εαυτό μου, θυμάμαι ότι είχα με ακρίβεια στο μυαλό μου τη μορφή, τις κινήσεις, τον χαρακτήρα και την ιστορία πολλών μη πραγματικών προσώπων, που ήταν για μένα τόσο ορατά και δικά μου σαν τα αντικείμενα που αποτελούν αυτό που αποκαλούμε - καταχρηστικά ίσως - πραγματική ζωή.

Αυτή μου η τάση να δημιουργώ γύρω μου έναν άλλο κόσμο, ίδιο με τον υπαρκτό αλλά με άλλους ανθρώπους, δεν εγκατέλειψε ποτέ το πνεύμα μου. Μου ερχόταν στο νου μια έκφραση εντελώς ξένη από αυτό που είμαι ή από αυτό που νομίζω ότι είμαι... την έλεγα αμέσως, αυθόρμητα, σαν να ήταν λόγια κάποιου φίλου μου, του οποίου το όνομα εφεύρισκα, προσέθετα την ιστορία και πάραυτα έβλεπα μπροστά μου τη μορφή του - πρόσωπο, ανάστημα, ρούχα, κινήσεις.
Κι έτσι κατασκεύασα πολλούς φίλους και απλούς μου γνώριμους οι οποίοι δεν υπήρξαν ποτέ αλλά που ακόμα και σήμερα ακούω, νιώθω, βλέπω. Επαναλαμβάνω: ακούω, νιώθω, βλέπω. Και τους νοσταλγώ!


Φερνάντο Πεσσόα


ΥΓ. Ο Πεσσόα επινοεί, υποδύεται και δίνει υπόσταση σε πάρα πολλούς ημι-ετερώνυμους χαρακτήρες στο συνολικό έργο του που ο ίδιος ονομάζει δίδυμους ίσκιους του.