Συναισθηματικά σκουπίδια...

[pixie]

Οι σκέψεις μας συχνά γλιστρούν σε ανθρώπους που υπήρξαν, σε ανθρώπους που - συνειδητά ή ασυνείδητα - μας επηρεάζουν ακόμα κι όταν δεν βρίσκονται κοντά μας.
Κι αυτό γιατί ο καθένας μας κουβαλάει μαζί του και μια σκιά από το παρελθόν, ένα πρόσωπο που δεν συμπαθεί ή ακόμα και να μισεί, κάποιον που διατάραξε κάποτε τη ζωή και την ηρεμία του!

Μήπως όμως είναι καιρός να συμφιλιωθούμε μ' αυτούς τους ανθρώπους?
Μήπως, αν και ακούγεται δύσκολο, πρέπει να προσπεράσουμε ακόμα και να επενδύσουμε σ' αυτούς την κατανόησή μας, ώστε η ζωή μας να γίνει πιο ανάλαφρη και να απαλλαγούμε επιτέλους από το βάρος των αρνητικών συναισθημάτων?

‘Αλλωστε όλοι ξέρουμε ότι η ικανότητα της συγχώρεσης ανταμείβεται και τοκίζεται στον Ουρανό!  :grin:
 
Με λίγη προσπάθεια πάντως, μπορούμε να ξεφορτωθούμε τα συναισθηματικά σκουπίδια και τις δηλητηριώδεις ουσίες αντί να συνεργαζόμαστε μ’ αυτά και να τα διαιωνίζουμε.
 
Καταλαβαίνω πως οι αρνητικές εμπειρίες εγκαθίστανται για πάντα στο υποσυνείδητό μας, αποτελώντας ίσως τη σκοτεινή μας πλευρά.
‘Ισως πρέπει να αντιληφθούμε έγκαιρα ότι αυτό μας εμποδίζει να γίνουμε αυτό που θέλουμε, ότι αυτό είναι η τροχοπέδη που σταματά την προσπάθειά μας να είμαστε ο εαυτός μας και ας αποφασίσουμε κάποια στιγμή να κάνουμε την υπέρβαση της συμφιλίωσης ώστε να κλείσει το θέμα και η ζωή μας να γίνει πιο φωτεινή.
Δεν μπορεί να φταίνε πάντα οι άλλοι, είναι κι αυτή η θυματική ψυχολογία μεγάλη εσωτερική παγίδα!

Ακόμα κι αν έχουμε υποφέρει από πρόσωπα του παρελθόντος ή νιώθουμε ότι έχουμε γίνει αντικείμενο συναισθηματικής ή υλικής εκμετάλλευσης...
Ακόμα κι αν νιώθουμε ότι πρέπει να καλύψουμε μέσα μας τον χωρισμό των γονιών μας, αν η παιδική αθωότητα και ειλικρίνεια καταστράφηκε από τους γονείς μας ή αν μας υποχρέωσαν να υποταχτούμε στη θέλησή τους καθορίζοντας πράγματα για μας...
Ακόμα κι αν έχουμε βιώσει κάποια ταπείνωση λόγω απάτης από τον σύντροφό μας ή μας εμπόδισαν να ζήσουμε το όνειρο της μεγάλης αγάπης...

Δεν είναι λύση να κλείσουμε την πόρτα και ν' αφήσουμε την αρνητική εμπειρία να κατοικεί μέσα μας!
Ούτε είναι δίκαιο να χρεώνουμε όλα μας τα προβλήματα σε κάποιον άλλο και να μην είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε το ποσοστό της δικής μας συμμετοχής...


pixie

[kataigida]

Νομίζω πως πρέπει να διαγράφουμε απ'το μυαλό μας όλα αυτά που μας έχουν πονέσει.
Κάποιους ανθρώπους ίσως,κάποιες καταστάσεις.Είναι καλό να κρατάμε μόνο τα θετικά αυτών των ανθρώπων
που μας πλήγωσαν.Γιατί σίγουρα είχαν θετικά στοιχεία..Οι αρνητικές σκέψεις κάνουν κακό σε μας και μόνο... :shock:  :roll:

[pixie]

Εσένα kataigida μου, επειδή γενικά είσαι δοτική και χαρισματική προς τους συνανθρώπους σου, εκείνο που θα ήθελα να σου πω είναι πως κάπου μέσα μας θα πρέπει να βρίσκουμε και μια φόρμουλα αυτοπροστασίας!

Δεν είναι σωστό να εκτιθέμεθα απέναντι στον εαυτό μας ή να χρεωνόμαστε τα λάθη των άλλων που δεν καταλαβαίνουν κι εξακολουθούν να μας τσακίζουν την ψυχολογία, ενώ προφανώς τους έχουν δοθεί σαφείς εξηγήσεις για το ποιά είναι τα όριά μας!
Με κανέναν δεν εξισώνουμε τον εαυτό μας και σε κανέναν δεν επιτρέπουμε να πατήσει πάνω στη ζωή μας και να αφήσει το αποτύπωμα των παπουτσιών του ή της όποιας άγνοιας ή στενοκεφαλιάς!

Ας είναι όποιος θέλει... Ακόμα και οι γονείς μας πολλές φορές... Κι ο Θεός ο ίδιος...
 
Μέσα μας βιώνουμε θετικά τις καταστάσεις - κατανοούμε, συγχωρούμε, ξεμπερδεύουμε με τα δηλητήρια. Κι εξωτερικά κρατούμε πλέον αποστάσεις από ανθρώπους που χρησιμοποιούν την καλοσύνη μας για να μας πληγώνουν.

[kataigida]

:roll:  :roll: Nαι είμαι δοτική πάρα πολύ και το ξέρω.Μπορεί και να ξεπεράσω και τα όριά μου,
αλλά όλα έχουν ένα τέλος.Δίνεις σε κάποιον που το αναγνωρίζει κάποια στιγμή.
Αν συνεχίζει να είναι αχάριστος τον προσπερνάς και πας παρακάτω.Δεν τελειώνει δα και η ζωή..... ;-)  :mryellow:

[pixie]

Η μόνη πιθανότητα κάθαρσης από την κατάσταση της μη αντιστρεψιμότητας των πράξεων του παρελθόντος είναι η δύναμη της συγχώρεσης!

Συγχωρώ, λυτρώνομαι, κι η ζωή μου αμέσως αλλάζει...


Καλώς ή κακώς δεν μπαίνω στη διαδικασία να κρίνω - γιατί άλλωστε αυτό θα εμπεριείχε υποκειμενισμό.
Όλοι έχουν την αξία τους κι όλα είναι μοναδικά κομμάτια στον ''πάγκο'' της Ζωής...

[pixie]

Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι καλοπροαίρετοι, δυστυχώς. Στην περίπτωση αυτή, απλά απομακρυνόμαστε, δεν στρέφουμε το πρόσωπο να φάμε κι άλλο χαστούκι, ούτε επιτρέπουμε σε κανέναν να πατήσει τις γραμμές των ορίων που θέτουμε ως υπάρξεις.


Αυτό είναι σημαντικό, το να κρατάμε την ατομικότητά μας οριοθετημένη, εννοώ.

[pixie]

Επίσης, εφόσον μιλάμε για συναισθήματα ή αποδεχόμαστε την άποψη της ψυχής, νομίζω πως θα πρέπει, εμείς οι ίδιοι, να πάψουμε να κρίνουμε συνεχώς γιατί ποτέ δεν ξέρουμε ακριβώς τις συνθήκες και τις ενεργειακές περιστάσεις και να πάψουμε επίσης να ζούμε με το άγχος για το αν θα δικαιωθούμε.