Σε ένα ξεχασμένο σεντούκι...

[pixie]

Μακρινά πράγματα από τη μια και από την άλλη μνήμες που μοσχομυρίζουν κανέλλα, μελισσόχορτο και λιβάνι... Και παλιά γράμματα που ποτέ δεν κατάφερα να διαβάσω, αν και ψηνόμουν στην περιέργεια αλλά δεν ήξερα τη γλώσσα...

'Ετσι μύριζε το ξύλινο μπαουλάκι της γιαγιάς μου, αφημένο από χρόνια στο πατάρι ενός δωματίου που κανείς δεν χρησιμοποιούσε, όταν το άνοιξα κρυφά... Εκεί είχε κρυμένα τα προικιά της, κάτι παράξενες μαντήλες, κεντίδια περίτεχνα με τον ήλιο, τη σελήνη, τα αστέρια - όπως όλοι οι Ινδουιστές τα θεωρούσε θεότητες - βιβλία κιτρινισμένα με τη μυρωδιά του χρόνου άφευγη, τα καφτάνια της, φουρώ και ένα παλιό νυφικό...

Α, υπήρχε κι ένα λεπτό χαλί από ακατέργαστο μετάξι που το έλεγε shaggy!

Περασμένα - ξεχασμένα! Αλλά καμιά φορά πονάνε αυτά τα παλιά μπαουλάκια...


Σας έχει τύχει ποτέ? Κι αν ναι, τι περείχε μέσα? Ποιά μνήμη? Ποιά ξεχασμένη πραγματικότητα?

[tziger]

Το spacecleaning, pixie μου, έφερε στο φώς ένα εύρημα απο τα παιδικά μου χρόνια! Η συγκίνηση ήταν μεγάλη, ψάχνοντας στο σεντούκι του μυαλού μου, ανασύρωντας αναμνήσεις και εικόνες ! Η νύχτα που πρίν λίγο έφυγε με έσυρε πίσω στον χρόνο χαρίζοντας στιγμές γαλήνης και γέλιου που τόσο μου έχουν λείψει..
Το μικρό μου  μπαουλάκι περιείχε μια ζωή που είχα ξεχάσει..

[pixie]

Καταλαβαίνω...  :oops:

Και δεν ''με'' λες, κολλητέ μου... Μήπως θα έπρεπε να τα επαναφέρουμεουμε όλα αυτά on planet Earth?  ;-)

Λείπουν βέβαια κάποια στοιχεία από την περισινή συνταγή...

Οι μάγισσες, τα μάγια και οι σχετικές αλχημείες...  :razz:  :mryellow:  :grin:

[tziger]

Πάντα on planet Earth,pixie μου,βρισκόμαστε! Εκτελεί το μυαλό βέβαια τις πτήσεις του αλλά προσέχουμε να έχουμε πάντα ομαλές προσγειώσεις! ;-)

[KostasD33]

Σήμερα τα μπαούλα θεωρούνται πια ως μη πρακτικά έπιπλα και έχουμε όλοι μας ντουλάπες, ειδικά κουτιά εύχρηστα από το IKEA και διάαφορες άλλες χρήσιμες και πρακτικές συσκευασίες για την καθημερινότητα μας.
Ναι είναι πιο βολικά για την καθημερινότητα μας είναι όμως εντελώς άβολα για της μνήμες στα εγγόνια μας ή σε όσους έρθουν αρκετά χρόνια μετά από εμάς.
Τα έχουμε αποστειρώσει τα έχουμε ταχτοποιήσει για κάθε μέρα όχι όμως για το αύριο...
το αύριο αυτό που  ήταν το σήμερα της pixie και πολλών από εμάς.....

[black_velvet]

Έχει τόση σημασία το περιτύλιγμα;
Και στα σεντούκια, οι αναμνήσεις είναι όμορφα διπλωμένες και τακτοποιημένες. Αυτές περιέχουν την ουσία. Αυτές είναι η ουσία. Αυτές θέλουμε να προστατεύσουμε και να διαφυλάξουμε. Όχι το σεντούκι...

[pixie]

Συμφωνώ... Οι μνήμες - είτε ολοζώντανες, είτε ξεθωριασμένες - αντιπροσωπεύουν ένα αναπόσπαστο κομμάτι ζωής!


Και, ακόμα κι αν κλείσει η αυλαία, κάθε σημαντική σκηνοθεσία αφήνει τα ίχνη της και το αποτύπωμα του παρελθόντος μεταφέρεται πάντα και στο μέλλον.
 
Καμιά φορά οι μνήμες κρύβουν τόση δύναμη που βαλσαμώνουν μέσα μας, όπως τα παράξενα σχήματα σαν σκιές στους παλιούς καθρέφτες ενός καφενείου... και δεν λένε να ξεκολλήσουν με τίποτα, είναι σαν να αποκτούν τη δική τους υπόσταση και λειτουργούν πλέον ως πραγματικότητα... ;-)

[titica]

Εμένα μ' αρέσουνε τα αποξεραμένα λουλούδια και χάρηκα απίστευτα όταν κάνοντας ένα ξεκαθάρισμα βρήκα σε ένα συρτάρι κρυμμένα σε μαθητικό τετράδιο τα φυλλαράκια από διάφορα φυτά όπως βασιλικό και πεύκο να μυρίζουνε ακόμα. Βρήκα και πέταλα από τριαντάφυλλα και αγριολούλουδα, ούτε θυμάμαι από πότε αλλά εγώ δάκρυσα................................................

[vencedor]

ανεβηκα στο πρωτο φορτηγο...κλαμα, που περνουσε...
κ γεννηθηκα..γεννηθηκα στο once.
εκεινη η μανα μερα μου, πεθανε στη γεννα, δεν με γνωρισε...
μιλησα νωρις.. ειπα]

[Belladona]

συνήθως σ αυτά τα σεντουκάκια βάζουμε ότι θέλουμε να διαφυλάξουμε από την φθορά είτε αυτά είναι υλικά ή άυλα αλλά σημαντικά και ανεκτίμητα στην πορεία μας στην ζωή.
ένα τετράδιο από την τελευταία τάξη του σχολείου με κρυφές σημειώσεις ...., κάποια παλιά δισκάκια βινυλίου, μια μισοτελειωμένη κολόνια, απομεινάρι απο κάποιο νεανικό καρδιοχτύπι,  φωτογραφίες , πολλές φωτογραφίες , αντιπροσωπευτικές, της μέχρι τώρα ζωής μου, ενθύμια χαράς.
τελευταία αυτό το αγαπημένο σεντούκι το ανοίγω και το κλείνω συνεχώς και ψάχνω , ψάχνω, ανακατεύω, φέρνω στην επιφάνεια ανεκτίμητες αναμνήσεις, διαμάντια και μρπιλάντια μιας ζωής που πέρασε και στις τρωτές στιγμές μου τα ζητάω πίσω.
όμως δεν είμαι αχάριστη και δεν το κλείνω τελείως. ποιος ξέρει? μπορεί να το ανοίξω πάλι και να βάλω μέσα κάτι άλλο που θα θέλω να κρατήσω για πάντα στην υπόλοιπη πορεία μου

[MoonlightScent]

Ένα παλιό τετράδιο με διάφορα γραμμένα, δικά μου, που μετράει πολλά χρόνια... μέσα σε αυτό σεργιάνισσα τα μαθητικά χρόνια, την εφηβεία μου, καθώς και το ξένιαστο φοιτητιλίκι...
Ένα άλμπουμ με φωτογραφίες που μετράνε 50 χρόνια πίσω της αγαπημένης μου γιαγιάς, άλλες μυρωδιές και άλλος αέρας αρχοντικός... χαρές απλές και κυμπάρικες.
Μερικά σχέδια ασπρόμαυρα σε χαρτί ακουαρέλα... από κείνες τις στιγμές που παίρνεις το κάρβουνο ή το μολύβι και σιγά σιγά του μιλάς και αυτό υπάκουο σου κάνει τα χατήρια-το αποτέλεσμα στα δικά μου μάτια... "εγώ" κομμάτι από την ψυχή μου, για τους άλλους δε χρειάζεται να ξέρω, εμένα άδειασα και γέμισα ξανά όταν αυτά πήραν ζωή πάνω στο χαρτί.
Λατρεύω αυτό το μπαουλάκι, έχει τη δική του γλώσσα κ μιλάει κατευθείαν σε μένα...

[vencedor]

dia gitano con un timido sol
escondido entre las nubes.
dia gitano con sonidos roncos
como una cancion melancolica.

la lluvia que azota las
calles
un corazon que no soporta el
dolor
lejos de ti mi vida esta vacia
como un nino temeroso en la oscuridad.

noche gitana con una luz
suave
en una vela que se derrite
noche gitana con un sueno desnudo
y un beso roto.

la lluvia que azota las
calles
un corazon que no soporta el
dolor
lejos de ti mi vida esta vacia
como un nino temeroso en la oscuridad...

[red_till_death]

Και έτοιμη ισπανική διασκευή για το Νότη... :mryellow: