Μήπως χρειάζεται και λίγη αυστηρότητα?

[pixie]

Η αυστηρότητα έχει να κάνει και με το προσωπικό κύρος κάποιου, την βαρύτητα απέναντι στο ηθικό του κεφάλαιο, τον τρόπο έκφρασης, κατά πόσο είμαστε συνεπείς και τηρούμε τους περιορισμούς και τις αρχές που βάζουμε ως επίπεδο ύπαρξης.

Στην τέχνη, η αυστηρότητα αφορά στις γραμμές. Αν ένα έργο είναι απλό και λιτό και επεκτείνεται σε συγκεκριμένα όρια, αυτό προσδίδει αυστηρότητα, δλδ ακολουθείται ένας προδιαγεγραμμένος τρόπος έκφρασης και εξέλιξης μέσα σε ακριβή πλαίσια.
Γενικά κάθε οριοθέτηση δείχνει ευαισθησία και ωριμότητα!
Και πράγματι, το να είναι κάποιος συγκροτημένος εσωτερικά και να κινείται ανάμεσα στις προδιαγραφές που συνειδητά έχει επιλέξει για τον εαυτό του, κρατώντας την ατομικότητά του οριοθετημένη, είναι πολύ θετικό και για τους άλλους.

Προσωπικά εκτιμώ την υπευθυνότητα και την αυστηρότητα, ως προς τον τρόπο έκφρασης, παρά μια χύμα ρευστή συμπεριφορά, όπου όλα είναι ανερμάτιστα και ανεπίγνωστα...
 
Αν το δούμε έτσι, με τον όρο αυστηρότητα, οριοθετείται εδώ μια αμοιβαία συμπεριφορά στις ανθρώπινες σχέσεις.


pixie

[pixie]

Αποδέχομαι τον αλληλοσεβασμό, αρκεί να μην υπάρχουν υπέρμετρα κριτήρια και η αυστηρότητα να εκφράζει ορθολογική επιλογή.
Προτιμώ, επίσης, να είμαι σαφής και αυστηρή στις θέσεις μου από το να περιβάλλω τον άλλον με πέπλα χαμηλής εμπιστοσύνης ή εκτίμησης, υποτιμώντας τον εν αγνοία του.


Συμπληρωματικά... Θα αναφερθώ στους γονείς! Τα παιδιά θα πρέπει να μεγαλώνουν σε ένα επιδοκιμαστικό περιβάλλον και να μην ζουν καθημερινά υπό το κράτος αυστηρής κριτικής διότι έτσι δεν μπορούν να αναπτύξουν την προσωπικότητά τους!
Η αγωγή θα πρέπει να είναι ήπια και να περικλείει πολύ κατανόηση και αγάπη, ξεχωριστή για το κάθε παιδί, και να μην μεταφέρεται το άγχος για την καλή εικόνα του παιδιού με την μορφή αυστηρών και άκαμπτων παρατηρήσεων ή ανυποχώρητων απαιτήσεων και ποινών...

[katinaki]

κι όταν ζητά να βγαίνει πέραν της ενδεκάτης βραδινής 15 χρονών μωρό, τι κάνουμε τότε;  ]

[pixie]

katinaki... Μόλις εντόπισα το ερώτημά σου! :mryellow:

Νομίζω, λοιπόν, πως αν είμαστε σίγουροι για τα όσα δώσαμε στο παιδί μας, θα πρέπει σιγά - σιγά να το εμπιστευτούμε για μεγαλύτερα πετάγματα.

Δεν έχει αναπτυχθεί ακόμα εντελώς η κρίση, δεν γίνεται όμως και να το κρατάμε έγκλειστο, έχοντας εμείς επίγνωση των κινδύνων, γιατί μπορεί να αντιδράσει δυναμικά ή ακραία και να δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα στον εαυτό του!

Το καλύτερο είναι να το τροφοδοτούμε έμμεσα αλλά γόνιμα - και ποτέ εγωκεντρικά και πιεστικά - με ιδέες που θα χαρίσουν ορίζοντα.
Είναι η ηλικία που το παιδί πέφτει απ' το ένα συναισθηματικό άκρο στο άλλο πολύ εύκολα, συνεπώς χρειάζεται στρατηγική και διαπραγμάτευση - ποτέ μια κάθετη συμπεριφορά, θεωρώ ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να του στερούμε τις ανάσες του ή τις πρωτοβουλίες που παίρνει.
Είναι καλύτερο να κουραστούμε εμείς διπλά και τριπλά από την πίσω γραμμή και σιωπηρά πολλές φορές, με το να ζυγίζουμε και να εκτιμούμε ανάλογα την ελευθερία που θα του δώσουμε όσο είναι ακόμα εύθραυστο, αλλά στο παιδί να χαρίζουμε πάντα ένα επιδοκιμαστικό χαμόγελο κι όχι μια απόλυτη κρίση ή σύγκριση ή χαρακτηρισμούς.

Ο δικός μου πατέρας μου αφαιρούσε συναίσθημα και μου έδινε συνεχώς πρωτοβουλίες, αλλά ποτέ λύσεις!
Μου επέτρεψε στα 16 μου, μόλις είχα τελειώσει High School στη Jaffa, να ταξιδέψω με μια παρέα συνομηλίκων στο Θιβέτ...

'Ισως οι αποφάσεις, σε επίπεδο στόχου, για το αν θα είμαστε από τους νικητές ή τους χαμένους αυτής της ζωής, να παίρνονται τελικά στα 15!!! :grin:

[katinaki]

Ω! μα της επιτρέπω σχεδόν ό,τι θέλει. Είναι καλό παιδί, μόνο που φοβάμαι αυτά τα junior club που πηγαίνουν, κυκλοφορούν και οι φήμες διακίνησης ναρκωτικών σ' αυτά και δεν πιστεύω πως διαθέτει την ωριμότητα να αντιμετωπίσει κάτι τέτοιο.

Όχι  φυσικά και δεν την κρατάω έγκλειστη, αν και πολύ θα μ' άρεσε  ]  :smile:

[pixie]

Και ολίγη πρωινή σοφία... :mryellow:


Η υπερβολή της αυστηρότητας γεννά το μίσος, η υπερβολή της επιείκειας αδυνατίζει την εξουσία...
Σααντί
 
Ο νόμος πρέπει να είναι αυστηρός, αλλά οι άνθρωποι επιεικείς...
Επίχαρμος
 
Παλιάνθρωποι: οι πιο αυστηροί δικαστές!  
Γκόρκι

[pixie]

Προφανώς είναι μέσα στα πλαίσια της αυστηρότητας το να θέτει κάποιος σαφή όρια και να μην επιτρέπει σε κανέναν να πατά επάνω και να μπαίνει απρόσκλητα στον χώρο του!
Να ορίζεις τον εαυτό σου, να ορίζεις ακόμα και τις στιγμές που θα ζεις. ;-)


Κάποτε είχα έναν καθηγητή που, μόνο που με κοίταζε στα μάτια, με έβαζε στη θέση μου που λένε...
Είχε τη δύναμη να μεταφέρει αυτούσιο τον σεβασμό που ο ίδιος έτρεφε για τον εαυτό του...

Είναι πολύ αυστηρές, καμιά φορά, οι προδιαγραφές των αρχών, αλλά είναι στο χέρι μας να κάνουμε  την καλύτερη χρήση τους.

[CHRIS_FEMALE_]

[smiley smilie=5 fontcolor=008000 shadowcolor=FFFF00 shieldshadow=1]MAGIA H MELISSA[/smiley]

[pixie]

:mad:  :evil:  :lol:

[CHRIS_FEMALE_]

 [smiley smilie=11 fontcolor=FF0000 shadowcolor=FF8866 shieldshadow=1]magia pou einai o villy kai to kounelaki...?[/smiley]

[pixie]

Υπάρχουν παιδιά που έχουν προβληματική συμπεριφορά στο σχολείο, αλλά οι παιδαγωγοί συμφωνούν πως η αυστηρότητα στην τάξη και οι επικρίσεις των γονέων για την κακή στάση των παιδιών αυτών, περισσότερο συντελούν σε έναν φαύλο κύκλο χαμηλής αυτοεκτίμησης και αντί να κάνουν καλό χειροτερεύουν τις επιδόσεις τους.

Κοινωνικές δυσκολίες λοιπόν από τη μια αλλά και κάθε αυστηρή απαγόρευση και υποδείξεις για πειθαρχία προκαλούν αντιδράσεις!

[Pappas10]

Γενικά.... ΔΓ / ΔΑ. Δεν ξέρω αν προσφέρει κάτι στον διάλογο αυτό αλλά προσωπικά είμαι αυστηρός με τον εαυτό μου και επεικής με τους άλλους.

Πάντως δεν τα πάω και τόσο καλά με όρια και πλαίσια. αναδωμώ και καταργώ πάραυτα, ανάλογα την κατάσταση που αντιμετωπίζω.

[pixie]

[quote user="Pappas10" post="349557"] Πάντως δεν τα πάω και τόσο καλά με όρια και πλαίσια. αναδωμώ και καταργώ πάραυτα, ανάλογα την κατάσταση που αντιμετωπίζω.[/quote]

Noμίζω πως κάθε καλός και έξυπνος άνθρωπος βάζει τα όριά του. Και αυτό σημαίνει ότι δεν θα επιτρέψουμε στον εαυτό μας να κάνει πίσω ή να δέχεται συμβιβασμούς που δεν επιθυμεί ή έχει αποφασίσει πως δεν του αρμόζουν.  
Επίσης, ασφαλώς τα όρια μπορούν να καταργηθούν κάποια στιγμή αλλά από εμάς τους ίδιους, ο καθένας για τον εαυτό του!
Είναι κάτι που εμείς γνωρίζουμε και εμείς θέτουμε, συνεπώς αν κάτι ή κάποιος τα ξεπεράσει, τότε πρέπει να κινηθούμε έτσι ώστε να τα προστατεύσουμε.