Φλερτάροντας με τον Χρόνο...

[pixie]

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος συνήθως δεν συλλαμβάνει αυτή την τέταρτη διάσταση.

Οι έννοιες του Χρόνου όπως και του Χώρου ουσιαστικά δεν υπάρχουν! Είναι λογικές επινοήσεις, γλωσσικά δημιουργήματα, τις έχει ''εφεύρει'' το μυαλό του ανθρώπου, προκειμένου να ορίσει και να κατανοήσει τα φαινόμενα και το περιβάλλον του.



ΥΓ. Κι επειδή έγινε ένας σχετικός σχολιασμός... Ο χρόνος ή μάλλον γενικότερα η Φυσική και οι νόμοι της, rain, έχει μεγάλη σχέση με τη Φιλοσοφία και έχει επηρεάσει τον νου και την διαλεκτική πολλών μέχρι σήμερα φιλοσόφων... ;-)

[pixie]

Ο χρόνος ''παρατήρησης'' - που εμείς μετράμε και ενδεχόμενα να μην είναι τίποτα άλλο από την απλή περιστροφή ενός πλανήτη, και που μπορεί κάλλιστα να είναι πλασματικός - έχει αποκτήσει πολύ μεγάλη σημασία από τη στιγμή που μέσα του συγκρατεί εικόνες του παρελθόντος!

Ακόμα κι αν είναι ψευδαίσθηση...

[κώστας]

Διαφωνώ.
Θεωρώ ότι το παρελθόν
έχει μεγαλύτερη βαρύτητα
από αυτή της ψευδαίσθησης.

[blue_mermaidy]

Τελευταία θεωρώ ότι ο χρόνος είναι κατασκεύασμα, ένα μέσον, ώστε να μπορεί ο άνθρωπος να προσδιορίζει τα πράγματα και να αυτοπροσδιορίζεται...


Ο Ζήνων υποστήριζε ότι: για να μεταβεί ένα σώμα από μια θέση Α σε μια θέση Β οφείλει να διανύσει το μισό της απόστασης ΑΒ. Στη συνέχεια το μισό του υπολοίπου, ακολούθως το μισό του νέου υπολοίπου και ούτω καθ’ εξής.

Οι αποστάσεις αυτές γίνονται συνεχώς μικρότερες, αλλά απαιτείται για κάθε μια απ’ αυτές ένας ορισμένος χρόνος για να διανυθεί.

Και έτσι συμπέρανε ότι το άθροισμα ενός απείρου αριθμού ορισμένων χρονικών διαστημάτων οφείλει να είναι άπειρο. Κατά συνέπεια η πραγματικότητα της κίνησης και ακριβέστερα της έκτασης είναι αδύνατη!

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ..!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Εκπληκτικά Απίστευτο....Με Αποπλάνησαν Τα Δάκρυα..!!!
Το Κείμενο και Η τετρασδιάστατη εικόνα Με Συνεπείραν...
Έχουν Καλύψει Επαρκώς Τη Σελίδα Σου..!!!!!!!!!!!

[pixie]

[quote user="κώστας" post="336028"]
Θεωρώ ότι το παρελθόν
έχει μεγαλύτερη βαρύτητα
από αυτή της ψευδαίσθησης.[/quote]

Μάλλον εγώ δεν ήμουν σαφής, δεν εννοούσα λοιπόν ότι όλες οι εικόνες του παρελθόντος είναι ψευδαισθήσεις.
Αναφέρθηκα συγκεκριμένα στον χρόνο παρατήρησης και την ψευδαίσθηση που μπορεί να δημιουργεί!

Από την κβαντική φυσική, που μελετά την υποατομική συμπεριφορά της ύλης, γνωρίζουμε ότι:

''Όσο πιο μικρός είναι ο χρόνος παρατήρησης ενός στοιχειώδους σωματιδίου, τόσο πιο αβέβαιη θα είναι η γνώση μας για το πόση είναι η μάζα του. Αν, μάλιστα, ο χρόνος παρατήρησης είναι ιδιαίτερα σύντομος, τότε η αβεβαιότητά μας θα είναι τόσο μεγάλη ώστε θα μας είναι αδύνατο να πούμε αν το σωματίδιο υπάρχει ή όχι. Είναι σαν να μπορεί το σωματίδιο να εμφανιστεί από το πουθενά κι αμέσως μετά να εξαφανιστεί στο πουθενά.''

Το εκπληκτικό είναι ότι, ενώ πρόκειται για εικονικά σωματίδια, τα πειράματα αποδεικνύουν ότι οι συνέπειές τους είναι πραγματικές και μετρήσιμες!

[titica]

Πιστεύω και εγώ ότι ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε το χρόνο δεν έχει σχέση με την αλήθεια. Πιθανό η στιγμή, οι μέρες, οι μήνες και η κάθε σχετική με αυτά έννοια να μην είναι τίποτα άλλο από επιφανειακές ανόητες λέξεις χωρίς σημασία.
Να πιστέψουμε στον Πλάτωνα που έλεγε πως ο χρόνος είναι η αντανάκλαση της αιωνιότητας???
Αλλά τότε θα πρέπει να ακυρώσουμε τον φυσικό χρόνο που πάει σετάκι με την ύλη και τα γεγονότα.

[kapoia_za]

[quote user="blue_mermaidy" post="336042"]
.....''Ο Ζήνων υποστήριζε ότι: για να μεταβεί ένα σώμα από μια θέση Α σε μια θέση Β οφείλει να διανύσει το μισό της απόστασης ΑΒ. Στη συνέχεια το μισό του υπολοίπου, ακολούθως το μισό του νέου υπολοίπου και ούτω καθ εξής.

Οι αποστάσεις αυτές γίνονται συνεχώς μικρότερες, αλλά απαιτείται για κάθε μια απ’ αυτές ένας ορισμένος χρόνος για να διανυθεί.

Και έτσι συμπέρανε ότι το άθροισμα ενός απείρου αριθμού ορισμένων χρονικών διαστημάτων οφείλει να είναι άπειρο. Κατά συνέπεια η πραγματικότητα της κίνησης και ακριβέστερα της έκτασης είναι αδύνατη!''
[/quote]

Γι αυτό κάθε φόρα που θα΄χεις να διανύσεις μια απόσταση ΑΒ , να σκέφτεσαι ότι είναι διπλάσια απ΄ όση σου λένε...
και τσουπ! Στο πρώτο μισό έφτασες!  :grin:

[pixie]

Δλδ. ό,τι κινείται, πριν φτάσει στο τέρμα του, πρέπει να φτάσει στη μέση της πορείας του?

Νομίζω πάντως πως ο χρόνος δεν αποθηκεύεται και δεν έχει συμμετοχή στις πράξεις των μαθηματικών. Παρόλο που δι' αυτών εκτιμάται... ;-)

[kapoia_za]

Θα σε γελάσω  :grin:
Αν όμως το θεώρημα υποστηρίζει ότι κάθε μισό της υπόλοιπης απόστασης αθροίζεται επ άπειρων μέχρι να ΜΗ φτάσεις ποτέ στον προορισμό σου..

πφφ..γιατί να ξεκινηνάμε..τζάμπα κόπος

[black_velvet]

Γιατί είναι το ταξίδι που έχει αξία. Όχι η ίδια η Ιθάκη.  ;-)  :cool:

[pixie]

[quote user="kapoia_za" post="339187"]Θα σε γελάσω  :grin:
Αν όμως το θεώρημα υποστηρίζει ότι κάθε μισό της υπόλοιπης απόστασης αθροίζεται επ άπειρων μέχρι να ΜΗ φτάσεις ποτέ στον προορισμό σου..

πφφ..γιατί να ξεκινηνάμε..τζάμπα κόπος[/quote]
 :grin:
Γιατί ούτως ή άλλως η ζωή μας είναι γεμάτη στάσεις...
Οι στάσεις είναι που προσφέρουν βαθμίδες με την έννοια της εμπειρίας...
'Οταν φτάνεις κάπου, σε ένα στόχο,  είναι σα να πεθαίνει κάτι...

[KostasD33]

καλό το ταξίδι... αλλά και η Ιθάκι μια χαρά είναι... να φτάσεις και να το απολαύσεις......

[pixie]

Σωστά... Αρκεί βέβαια να υπάρχει η επίγνωση ότι ο συγκεκριμένος κύκλος κάπου εκεί κλείνει!

Οπότε ξαναπάμε στην αφετηρία ενός άλλου στόχου...


Για μένα, η διαδρομή λειτουργεί πολύ πιο δημιουργικά από τον τελικό στόχο. Στο τέλος, είμαι ικανή να ξεχάσω τα συστατικά στοιχεία αυτής της πορείας ή τον κόπο μου ή τα συναισθήματά που ένιωσα, δίνοντας μεγάλη βαρύτητα στο να μείνει ζωντανή η αίσθηση από ένα συγκλονιστικό βίωμα!
Όχι στο στόχο, που ούτως ή άλλως έχει πληρωθεί και κυρίως όταν είναι υλικός με άλλη μια αχρείαστη δεσμευτική δυνατότητα.

[Dharma]

[quote user="pixie" post="326540"]Στο Ταλμούδ [κώδικας των Εβραίων], αναφέρεται χαρακτηριστικά:

'' Αλοίμονο! Δεν περνάει ο χρόνος! Εμείς περνάμε...''


Η στάση μας, τις πιo πολλές φορές, απέναντι στο χρόνο είναι αλλοπρόσαλλη. Βιώνουμε το παρόν ως δεδομένο και το περιφρονούμε, προσβλέποντας διαρκώς σχεδόν με μια χροιά νοσταλγίας και φθόνου προς ό,τι πέρασε και έχοντας μια τυφλά χιμαιρική στάση ως προς το μέλλον...

Και ξαφνικά, με τη συνειδητοποίηση του χρόνου που χάνεται, όλο το έμψυχο δυναμικό μας φθείρεται σε σπασμωδικότητα!


Και δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν υπάρχει θεραπεία κατά του χρόνου! Το σώμα μας γερνάει γιατί είναι μια έκφραση του χρόνου. Η ίδια η Γη γερνάει καθώς και όλα τα πράγματα πάνω σ΄αυτήν.
Εκείνο που είναι δεδομένο είναι η επίγνωση ότι αυτό που σίγουρα δεν μπορούμε να αποφύγουμε είναι οι φθορές και τα πλήγματα, οι ασθένειες και ο θάνατος που μοιραία φέρνει στο πέρασμά του.

Ωστόσο οφείλουμε να αφεθούμε στο ρεύμα του, πρέπει να ζήσουμε κάθε στιγμή του! Κι αφού δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από την κυριαρχία του, ούτε να τον αρνηθούμε, μπορούμε τουλάχιστον να μεταμορφώσουμε τις στιγμές που μας προσφέρει σε πηγή ζωής...[/quote]




Δεδομένου ότι ο χρόνος είναι ένα μη χωρικό, γραμμικό συνεχές , δηλαδή δεν έχει  να κάνει με τον χώρο. εχει όμως γραμμική κίνηση(στην κλασσική φυσική γιατι μετά άλλαξε συνήθειες),  στο οποίο τα γεγονότα συμβαίνουν με  μη αναστρέψιμη τάξη  (δηλαδή ὃ γέγονε, γέγονε), έχουμε να κάνουμεμε κάτι το ιδιόμορφο και ως εκ τούτου άναλόγως πρέπει να του συμπεριφερθούμε.

Ο Αινστάιν το κατάλαβε πρώτος (οτι ο χρόνος παίζει παιχνιδάκια στην πλάτη μας) και τον κορόιδεψε με την γνωστη εξίσωσή του, E=mc2, που λέει ότι όταν πλησιάζεις την ταχύτητα του φωτός μεταφέρεσαι στο χρόνο και το χώρο, επειδη συμβαίνει τούτο: όταν η ύλη, δηλαδή ένα σώμα, αποκτήσει ταχύτητα κοντά στην ταχύτητα του φωτός  ενώνεται με την αντί-ύλη του  και μεταφέρονται  μαζί κι αγαπημένα σε μια διάσταση που ο χρόνος σταματά (εδώ έβγαλε την γλωσσα του κοροιδευτικά ο Αινστάιν στον χρόνο)... Σταματά ο χρόνος γιατί το ίδιο το ίδιο το περιβάλλον δεν  αναγνωρίζει την ύλη σαν υπαρκτή  λόγω του ότι έχει μεγάλη ταχύτητα και δεν μπορεί να  φθαρεί άρα δεν υπάρχει για αυτό. Αυτό συμβαίνει γιατί  όταν φτάνεις την ταχύτητα του φωτός μετατρέπεσαι σε απειροελάχισστα μόρια οπότε δεν έχεις ύλη άρα δεν φθείρεσαι ούτε σε επηρεάζει  η θεά βαρύτητα!
Να λοιπόν που υπάρχει θεραπεία για το πέρασμα του χρόνου! Η τρεχάλα...  Ακόμη και στην ζωή μας την άχαρη με τις συμβάτικές ταχύτητες όταν ταξιδεύουμε με μεγάλες ταχύτητες κερδίζουμε ψίγματα χρόνου!

Ξαναγυρίζοντας στον Αινστάιν, και λύνοντας τις εξισώσεις του πεδίου  βαρύτητας, ανακαλύπτουμε τις  "σήραγγες" ή σκουλικότρυπες , δηλαδή κάποιες ανώμαλες περιοχές σαν λαιμούς όπου ο χρόνος, ο χώρος, η ύλη και η ενέργεια  δεν έχουν καλά καθορισμένο νόημα.

Οι εξισώσεις του Αινσταιν μας λένε ότι μια τέτοια ανωμαλία δεν είναι απλά μια λακκούβα στο (φανταστικό) επίπεδο  του παρόντος χωροχρόνου, αλλά δημιουργεί  τούνελ που στιγμιαία  συνδέει το παρόν με την άλλη του πλευρά. Ποιά άλλη του πλευρά; Ελα μου ντε! Μπορεί σε άλλο χρόνο, στο παρελθόν ή στο μέλλον , σε άλλο Σύμπαν (δηλαδή άλλο χώρο), ή σε άλλο χωροχρόνο.
Σας μπέρδεψα! αλλά οι σκουλικότρυπα είναι ένα καλό μέρος για να αφεθείς στον χρόνο... αφού εκεί τίποτε δεν σε αγγίζει!

Αν δούμε φιλοσσοφικά τον χρόνο λυπάμαι αλλά θα προσγειωθούμε!
Αφού  ο χρόνος είναι είτε μια αντικειμενική τάξη/μέτρο με την οποία μετριέται η κίνηση ( Πυθαγορική /Πλατωνική/Αριστοτελική θεωρία:χρόνος είναι η σειρά της κίνησης σύμφωνα με το πριν και το μετά), είτε θεωρείται ως η  αντίληψη της ακολουθίας συνειδησιακών καταστάσεωνπου περιέχονται στη μνήμη (και τη φαντασία μας) είτε χαρακτηρίζεται  ως δομή μιας πιθανότητας που υπάρχει στην υπαρξιστική σκέψη.
 
Ψυχολογικά να τον ερμηνεύσουμε? Σε ψυχολογικό επίπεδο υπαρκτός χρόνος είναι μόνο το παρόν, αυτό που τώρα βιώνουμε Ειναι δε απολύτως ανύπαρκτος ούτε ως μέλλον αλλά ουτε και ως παρελθόν, ως απτή πραγματικότητα... και οι δυο αυτοί χρόνοι είναι στην φαντασία μας, με μια σημαντική διαφορά, το παρελθόν δεν αλλάζει οπυτε επαναδιαμορφώνεται.  ο μέλλον όμως είναι εύπλαστο, αλλοιώσιμο, επιδέχεται την επίδραση του τυχαίου και δεν είναι απολύτως προβλέψιμο ως προς τις επιδράσεις του.

Σας έμπλεξα?

[pixie]

Ούτως ή άλλως ο Χρόνος είναι ένα αίνιγμα...  ;-)

Περιμένουμε να δούμε κάποτε το τέλος ενός ακόμα μύθου! Αφού μάλλον ο χρόνος παραμένει ακίνητος...