Η απομυθοποίηση

[pixie]

[quote user="kapoia_za" post="339724"]
κρατά (μακριά) την αγωνία  και σίγουρα την έμπνευση..
η τελευταία  όμως  βρίσκει  νέες αφορμές..[/quote]
Δεν ξέρω πόσο εφικτό είναι να μεταφέρει κάποιος τα συναισθήματά του από κάπου, να μαζέψει τα κομμάτια του και να αναστήσει ένα νέο όνειρο ομορφιάς, φαντάζομαι όμως πως είναι αρχικά δύσκολο!

[kapoia_za]

[quote user="pixie" post="340400"]
Δεν ξέρω πόσο εφικτό είναι να μεταφέρει κάποιος τα συναισθήματά του από κάπου, να μαζέψει τα κομμάτια του και να αναστήσει* ένα νέο όνειρο ομορφιάς, φαντάζομαι όμως πως είναι αρχικά δύσκολο![/quote]

Γεια σου pixiem..

Δεν είμαι σίγουρη αν κατάλαβα σωστά τη σύνδεσή σου με την παράθεση..

Κι επειδή η πρότασή σου μου φάνηκε αρκετά γενική..
θα προσπαθήσω να υποθέσω το ειδικό που σκέφτεσαι ...

Για να υπάρξει νέο ξεκίνημα* πιστεύω πως πρέπει να έχει προηγηθεί  λύση
των σημείων όπου  προκλήθηκε αυτό τo κομμάτιασμα συναισθημάτων κι ονείρων.
Είναι νομίζω σημαντική προϋπόθεση , να μη λερώνονται  με χθεσινούς φόβους οι νέες προσπάθειες.

Σε κάποιες περιπτώσεις  λύση-εκτόνωση, μπορεί να δοθεί  με την συγχώρεση

[pixie]

Καλησπέρα, Ζαχαρούλα!

Η αναφορά μου γίνεται στην προσπάθεια επανόρθωσης μετά την απομυθοποίηση. Όταν η ζωή θα πρέπει να συνεχίσει την πορεία της, αλλά οι αντοχές είναι μειωμένες και οι αμφισβητήσεις πια δεδομένες. Τίποτα δεν είναι όπως παλιά ή τουλάχιστον έτσι μοιάζει...
Και σχολίασα ότι, στα πλαίσια της προσπάθειας αυτής, αρχικά είναι εξαιρετικά δύσκολο να μεταφέρουμε τα συναισθήματά μας από εκεί που πιστέψαμε ή εξιδανικεύσαμε ή είχαμε αποδοθεί ακέραια - αλλά ήρθε η ανατροπή και οι διαψεύσεις - σε ένα νέο πρόσωπο ή σχέδιο ζωής...

[kapoia_za]

[quote user="kapoia_za" post="340416"]
...Κι επειδή η πρότασή σου μου φάνηκε αρκετά γενική..
θα προσπαθήσω να υποθέσω το ειδικό που σκέφτεσαι ...[/quote]

υπέθεσα καλά μπορώ να πω. . .για να συνεχίσω με κάτι γενικό. . .
 :razz:

καλησπέρα Maya
 ;-)

[pixie]

Ζαχαρούλα! Μπορεί να αργώ καμιά φορά, αλλά πάντα κάνω μια δεύτερη επίσκεψη μετά από καιρό σε θέματα που έχουν κρατήσει το ενδιαφέρον μου και τα επαναφέρω...

Καλησπέρα μας λοιπόν!

Στο πέρασμα του χρόνου, οι πρώτες έντονες ψυχοχημικές αντιδράσεις μοιραία αρχίζουν να καταλαγιάζουν. Μοιάζει να κλείνει εδώ ο ερωτικός κύκλος με σοβαρό αντίκτυπο στη σχέση!
Θάταν κρίμα όμως μαζί με τα πρώτα σύννεφα να έρθει η απομυθοποίηση και η απόρριψη του άλλου μαζί με όλα τα σημεία παρακμής.

Μήπως, λέω τώρα, η εικόνα αυτής της πρώτης απομυθοποίησης δεν σημαίνει απαραίτητα και το τέλος μιας σχέσης, αλλά σηματοδοτεί ένα νέο ξεκίνημα σε άλλη πιο ώριμη και λογική βάση?
Μήπως τώρα είναι που ξεκινά ουσιαστικά η σχέση?
Μήπως το να φεύγουμε είναι η εύκολη λύση - παρόλο που φορές μοιάζει η πιο οδυνηρή - ενώ οφείλουμε ακόμα ίσως δουλειά στη σχέση μας και μια δεύτερη ανθρώπινη ευκαιρία επαναφοράς?

[Michael_Design]

 


:cool:

[larus audouinii]

Μήπως, λέω τώρα, η εικόνα αυτής της πρώτης απομυθοποίησης δεν σημαίνει απαραίτητα και το τέλος μιας σχέσης, αλλά σηματοδοτεί ένα νέο ξεκίνημα σε άλλη πιο ώριμη και λογική βάση?
Μήπως τώρα είναι που ξεκινά ουσιαστικά η σχέση?
Μήπως το να φεύγουμε είναι η εύκολη λύση - παρόλο που φορές μοιάζει η πιο οδυνηρή - ενώ οφείλουμε ακόμα ίσως δουλειά στη σχέση μας και μια δεύτερη ανθρώπινη ευκαιρία επαναφοράς?

Για να το δούμε πιο γενικά, και σε σχέσεις πολλων ετών με προβλήματα
Αν το θέλω ναι  Ίσως για τους δικούς μου λόγους να υπερασπιζόμουν πολύ αυτή τη θέση Εδώ όμως πρόκειται για πληθυντικό αριθμό
Αυτό συνεπάγεται αλλαγές όμως με βάση το συναίσθημα Τι είσαι έτοιμος να θυσιάσεις, τι απορρίπτεις Και στους δυο, για να βρεθει η κοινή πορεία
Άλλες φορές δουλεύει και πάει μια χαρά Είναι όλοι ευτυχισμένοι
Υπάρχουν όμως ανθρώπινα συναισθήματα και χαρακτήρες που δεν αλλάζουν Δείχνουν να αλλάζουν προσωρινά
Για παράδειγμα, το να αγαπάς περισσότερο τον εαυτό σου
Να μην εισαι  ποτέ σταθερός στην σχέση σου, όχι γιατί δεν έχεις ένα ήδη αρκετά αξιόλογο σύντροφο από πολλές απόψεις
Θυσίες ναι Και τελικά και από τους δυο, πολύ..λίγο Δεν είμαι κατά του συμβιβασμού, αλλά κατά της άποψης της κατασπάλισης, λέξη της pixie, και που συμβαίνει αναπόφεκτα συχνά Κάποια στιγμή λογιστικά θα οριστεί το τέλος
Μήπως η λύση ήταν στην αρχή; Όταν παίρναμε τις αποφάσεις;
Δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα μετάνοιωναν για ό,τι έχουν κάνει

[pixie]

Larus...  :smile:

Πολύ σωστός ο προβληματισμός σου.

Σίγουρα ξεκινάμε από τον εαυτό μας και κάνουμε έναν καθαρό απολογισμό χωρίς εριστική ή χωριστική διάθεση, έντιμα και δίκαια... Είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε το δικό μας ποσοστό συμμετοχής στα καλά, αλλά και σε ό,τι δεν πήγε καλά?

'Εχουμε την ωριμότητα να μην χρεώσουμε εγωϊστικά όλα τα άσχημα στον άλλον, αλλά και να μην χρεωθούμε τα λάθη του άλλου?

[larus audouinii]

Αν το θέσω ως γενικότερο κανόνα,
η ωριμότητα ίσως είναι κατι το υποκειμενικό  
Κάτι που ορίζω εγώ ωριμότητα να μην συμβαδίσει με την θέση του άλλου (ή και άλλων)
Λάθη κάνουμε όλοι μας
Η μαγκιά, ας μου επιτραπεί η έκφραση, είναι και να χρεωνόμαστε αλλά και να χρεώνουμε δίκαια,
η σχέση, η επικοινωνία, οι ανταλλαγές των απόψεων, να προστατεύεται και σαν κάτι πολυ τρυφερό και ευαίσθητο

[pixie]

Καλησπέρα! :smile:


Μάλλον δεν θα συμφωνούσα στον τρόπο νομής των λαθών, δεν θα έμπαινα ποτέ στη διαδικασία αυτής της εξίσωσης.
Ο καθένας έχει τις ιδιαίτερες κεραίες του οπότε κρίνει κι αποφασίζει ανάλογα τι του ταιριάζει.

Εγώ, σήμερα πλέον, δύσκολα εξιδανικεύω οπότε και δύσκολα απομυθοποιώ... αυτό για το οποίο μιλάω είναι μόνο για ανοιχτή συντροφικότητα και απεριόριστη αποδοχή ακόμα και των ακροβατισμών του άλλου όπως και κάθε αφανέρωτης δυνατότητας.

Προτιμώ να κινούμαι σε έναν κόσμο επεκτεινόμενων προαιρέσεων και να γεύεται ελεύθερα ο καθένας την εμπειρία του εαυτού του σαν άτομο...

[kapoia_za]

[quote user="pixie" post="343541"]...αλλά σηματοδοτεί ένα νέο ξεκίνημα σε άλλη πιο ώριμη και λογική βάση?[/quote]
[quote user="pixie" post="343643"]Προτιμώ να κινούμαι σε έναν κόσμο επεκτεινόμενων προαιρέσεων και να γεύεται ελεύθερα ο καθένας την εμπειρία του εαυτού του σαν άτομο...[/quote]
Στο πρώτο αναρωτήθηκα αν είσαι εσύ...στο δεύτερο όμως,
σιγουρεύτηκα  ότι  είσαι συ!
 :smile:

 [quote user="larus audouinii" post="343547"]Μήπως η λύση ήταν στην αρχή; Όταν παίρναμε τις αποφάσεις;Δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα μετάνοιωναν για ό,τι έχουν κάνει[/quote]
Larus σε ξέρω;;









[size=9]Μαμά..... εσύ;[/size]

[pixie]

[quote user="kapoia_za" post="343670"]Στο πρώτο αναρωτήθηκα αν είσαι εσύ...στο δεύτερο όμως,
σιγουρεύτηκα  ότι  είσαι συ!
 :smile:[/quote]
Χαχαχα!  :mryellow:

Φαίνεται, τελικά... τόσο προβλέψιμη έγινα...  ::

[larus audouinii]

[quote user="Michael_Design" post="343546"]

:cool:[/quote]

 :lol:  :lol:  :lol:
μαζί σου ωρέ Μιχάλη

[titica]

Οδυνηρή είναι κάθε απομυθοποίηση όποιον και να αφορά............................................πρόσωπα, ιδέες, όνειρα, και τον εαυτό μου βάζω μέσα...............................................και όλα εκείνα που χάθηκαν γιατί μάλλον δεν ήταν αληθινά.

[Belladona]

η απομυθοποίηση φέρνει την απογοήτευση, πρώτα για οτιδήποτε εμπιστεύθηκες και πίστεψες και μετά για σένα τον ίδιο που εμπιστεύτηκες, επένδυσες