ψιτ και ξουτ

[sevenseas]

Μια φορά κι έναν καιρό ,όχι πολύ παλιά αλλά όχι και τελευταία μια χοντρούλα γκρίζα γάτα με πονηρά πράσινα ματάκια έφερε στον κόσμο των γατιών δυο μικρά γατάκια .
Τα γατάκια δεν είχαν όνομα όταν γεννηθήκαν , γιατί ονόματα στα γατιά δίνουν μόνο οι άνθρωποι .
Γι αυτό όμως δεν είμαι τόσο σίγουρος, αλλά σαν άνθρωπος αυτό πιστεύω.
Τα γατάκια μεγάλωναν, που λέτε , μαζί με την μαμά τους, που κάποτε, όταν ζούσε σ΄ένα σπίτι ανθρώπων την φώναζαν γκριζούλα, από το χρώμα της .
Κρίμα γιατί η γκριζούλα ήθελε να την φώναζαν με ένα όνομα που θα εμοιαζε με τα μάτια της . Αλλά δεν μπορούσε να το ζητήσει.
Το μόνο , που μπορούσε να κάνει είναι να νιαουρίζει τσαντισμένα όταν την φώναζαν γκριζούλα.

Πέρασε κανένας μήνας και τα γατάκια άρχιζαν σιγά ,σιγά να φεύγουν από την γκριζούλα.
Άρχιζαν να βολτάρουν , έμαθαν να ψάχνουν στα σκουπίδια ,να παίζουν με άλλα γατάκια και να φέρονται γενικά σαν γάτες.

Μην νομίζετε ότι τα δυο γατάκια έμοιαζαν σαν αδέλφια .
Καθόλου !!!!!!!!!!!
Το ένα γατάκι , πρέπει να ήταν μαύρο. Και λέω πρέπει γιατί το χρώμα του δεν το ήξερε κανένας, μόνο η μαμά του ίσως. . Συνέχεια κυλιόταν σε λάσπες, σκουπίδια και είχε μαυρίσει το τρίχωμα του . Αφήστε όπως δεν του άρεσε η καθαριότητα δεν άλλαζε το χρώμα του .
Έκανε ένα σωρό σκανδαλιές. Έτρωγε έξω , από τα σκουπίδια , που εύρισκε . Αν οι γάτες έπιναν οινόπνευμα, μπορεί να ήταν συνέχεια μεθυσμένο. Τριγυρνούσε στην ταβέρνα του Τσίκνα ,εκεί κοντά . Ανέβαινε στα τραπέζια , έγλυφε την φέτα , ιδως αν ήταν με λάδι και ρίγανη , και τα τηγανητά ψαράκια. Έμπαινε στις τσάντες των κυριών , που ούρλιαζαν όταν το έβλεπαν μέσα.
Μάλιστα μια κυρία δεν το είχε δει να μπαίνει στην τσάντα της κι έφυγε με το γατί μέσα, μέχρι του το κατάλαβε και την έπιασε υστερία .Φώναζε βοήθεια κι έβριζε τον Τσίκνα που δεν έδιωχνε αυτό το παλιόγατο αλλά το άφηνε να μπαίνει στο μαγαζί του.
Έτσι λοιπόν οι άνθρωποι , όταν έβλεπαν αυτό το γατί, να κάνει φασαρίες, να είναι βρώμικο του φώναζαν
Ξουτ.

Πολλά είπα για το γατάκι αυτό όμως


Το άλλο το γατάκι ήταν ξανθούλι με πράσινα φωτεινά ματάκια σαν της μαμάς του .
Πεντακάθαρο με τρίχωμα που γυάλιζε σαν να είχε λουστεί με το πιο ακριβό σαμπουάν
Το τάιζε ακόμη η μαμά του κι ας το κορόιδευε γι αυτό το αδελφάκι του το Ξουτ ..


Ήταν πολύ καλό στην συμπεριφορά του. Όταν πλησίαζε ανθρώπους , ήταν διστακτικό αλλά ευγενικό. Νιαούριζε σιγά και γλυκά , έτσι που τους προκαλούσε να το αγαπήσουν .
Όλοι, λοιπόν το ήθελαν κοντά τους και του φώναζαν

Ψιτ

Έτσι λοιπόν τα δυο γατάκια απόκτησαn ονόματα

Το Ψιτ και το Ξουτ.

Οι άνθρωποι έλεγαν στα παιδάκια τους να ένα καλό γατάκι για τον ψιτ, αλλά και ένα παλιόγατο για το ξουτ.

Και τα μικρά παιδάκια αναρωτιόντουσαν γιατί υπάρχουν και καλά και κακά γατάκια?
Μα όλα ίδια δε είναι?
Τελικά τα γατάκια είναι κακά ή καλά γατάκια?
Κι αμέσως έτρεχαν να λύσουν την απορία τους οι γονείς τους.
Να το καλό γατάκι ακούει την μαμά τους, τρώει το φαγητό του και δεν κάνει φασαρίες.
Το κακό όμως γατάκι, που κάνει φασαρίες και σκανδαλιές κάνει δεν το θέλει και το διώχνει .
Κι πέρασε πολύς καιρός
Μέχρι που ένα πρωί ο ξουτ εμφανίστηκε ολοκάθαρος μπροστά τους περιποιημένη και ήσυχο με μια κόκκινη κορδελίτσα στον λαιμό τους να νιαουρίζει ευγενικά.
Και τότε παρατήρησαν το χρώμα του.
Εάν γατάκι με άσπρο τρίχωμα και πράσινα ματάκια σαν την μαμά του. Κι ησύχασαν όλοι
Έτσι όπως ησυχάζει ο βοσκός όταν γυρίζει το πρόβατο στην στάνη .
Με χαιρεακία ............

[KostasD33]

ψιτ....
είχες καλή έμπνευση σ αυτό

[kapoia_za]

μάλλον άσχετο..αλλά το άκουσα καθώς διάβαζα το κείμενο και μου έδεσε.. :oops: