Αγαπάτε τους Εχθρούς Υμών...

[pixie]

Αλήθεια, πόσο μεγαλείο και κατανόηση μπορεί να διαθέτουν οι άνθρωποι ώστε να φτάσουν στο σημείο όχι μόνο να αγαπούν, αλλά να προσεύχονται και για τους εχθρούς τους ακόμα?

Η ανώτερη μορφή αγάπης, ένα ιδανικό και ένα τέλος στον κύκλο της βίας!
Ευρύτατη αποδοχή, συμπόνια για όλους, ειρηνική σκέψη, σεβασμός στη γνώμη του άλλου, αλλά κυρίως μια δυνατή και καθαρή ματιά στο συλλογικό μας ασυνείδητο...


Αλλά... θα μου πείτε... φτάνει πια με τα οράματα ουτοπίας!

Γιατί, πώς θα γίνει αυτό όταν οι καιροί είναι αντικειμενικά δύσκολοι και ευτελείς και οι εκπτώσεις σε όλα τα επίπεδα είναι στο φόρτε τους?
Όταν καθημερινά πρέπει να δίνουμε μάχες πολλές φορές ακόμα και με τον ίδιο μας τον εαυτό?
Όταν καθημερινά συναντάμε θυμό και απογοητεύσεις, όταν η αλλοτρίωση καραδοκεί, όταν η ουσιαστική επικοινωνία, η πληρότητα της ανθρώπινης επαφής είναι απούσα στο όνομα των εύκολων λύσεων ή λόγω έλλειψης χρόνου?


Σε πόσο μακρινούς τόπους κατοικεί επιτέλους αυτή η περιβόητη αλήθεια... πού είναι ναρθεί να πλάσει το σώμα της?
Και η ομορφιά... κάτω από αναρίθμητα πέπλα μάλλον είναι κρυμμένη!
Και πώς να αναπτυχθεί το όραμα της αληθινής προσφοράς και αγάπης όταν αυτό που κοινωνικά επιβραβεύεται είναι η μαγκιά?

[κώστας]

Γάμησέ τα.

[κώστας]

...διότι άπαξ και
καθημερινά πρέπει να δίνουμε μάχες πολλές φορές ακόμα και με τον ίδιο μας τον εαυτό
προκύπτει το εξής δίλημμα.
Ή θα νικάς όταν χάνεις
ή θα χάνεις όταν νικάς.

[pixie]

[quote user="κώστας" post="342112"]Ή θα νικάς όταν χάνεις
ή θα χάνεις όταν νικάς.[/quote]

'Η θα έχεις την αίσθηση πως είσαι νικητής σε τόπους που ηττημένοι κατοικούνε... ;-)

Μην προβληματίζεσαι...
Πάντα έτσι γίνεται, με το ένα χέρι κερδίζεις και με το άλλο χάνεις...
Την ίδια ακριβώς χρονική στιγμή...

[kapoia_za]

δεξιόχειρας η pixie..

[pixie]

[quote user="kapoia_za" post="342129"]δεξιόχειρας η pixie..[/quote]

Σωστά! Και το μόνο σίγουρο, Ζαχαρούλα, είναι πως δεν έχω το χάρισμα - μυαλό των αριστερόχειρων... ;-)  :smile:

[KostasD33]

Με το συμπάθιο βρε Μάγια, αλλά πώς να αγαπάω τους εχθρούς μου??
Άμα τους αγαπώ παύουν να είναι εχθροί μου στο δικό μου το κεφάλι τουλάχιστον
Να μου πεις άντε να συγχωρέσεις τους εχθρούς σου, να μη τους δίνεις σημασία, να τους αγνοήσεις κλπ ναι αυτά έχουν μια νοηματική σινάφια
Μα το να αγαπήσεις τον εχθρό είναι αναιρετικό το ένα του άλλου εκτός αν άλλα λέμε, άλλα εννοούμε ή γενικά θέλουμε να παριστάνουμε τους μεγαλόψυχους και καλά
Ακόμα και ο χριστούλης που το είχε τον ρόλο του πονόψυχου, στο Πέτρο είπε γύρνα και το άλλο μάγουλο άμα σου ρίξει σφαλιάρα, δεν του είπε δώσου ένα παθιάρικα φιλί αγάπης
Ή στην κουβεντούλα που είχε με τον μπαμπά του στον σταυρό έλεγε στο κονέ του, άφες αυτοίς ου γαρ ξέρουν που παν τα 4 κλπ… Δεν του είπε να τους χαρίσει μια Φερράρι........
μη τρελαθούμε εντελώς δηλαδή

[pixie]

Η κοινωνία μας είναι ατομοκεντρική, ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος και είναι δύσκολο να αγκαλιάσεις και να ευχηθείς το καλύτερο ως αντίδωρο σε άτομα που θέλουν το κακό σου ή σε βρίζουν ή σε καταριούνται πχ. Το πολύ - πολύ να μην ασχοληθείς καθόλου!


Παρόλο που μοιάζει ανεδαφικό, το νόημα εδώ, είναι ένα μήνυμα αγάπης, η ανώτερη ίσως μορφή αγάπης! Εκείνη που ξέρει σαφώς να συγχωρεί και δεν έχει γδικιωμένη εικόνα, αντίθετα νιώθει σεβασμό και κατανόηση για όλους τους ανθρώπους. Γιαυτό μίλησα για μεγαλείο, γιατί είναι πολύ υψηλό το επίπεδο της αγάπης αυτής.

Στην κυριολεξία βέβαια δεν πρόκειται για εχθρούς, αλλά για άτομα φοβικά, άτομα που πληγώνουν υπό το βάρος της μοναξιάς, άτομα που προσβάλλουν γιατί δεν νιώθουν κάποια γνήσια χαρά από τη συναναστροφή με τους συνανθρώπους τους. Άνθρωποι που γίνονται δόλιοι μη συνειδητοποιώντας ποτέ την αξία της ζωής, άνθρωποι που συμπεριφέρονται εχθρικά και μισερά γιατί προφανώς είναι δυστυχισμένοι.


Αν υπήρχε ένα πρόσωπο τρυφερότητας για αυτούς?
Και πόσοι άραγε είναι τόσο εσωτερικά δυνατοί και χαρισματικοί ώστε να το προσφέρουν?

[KostasD33]

[quote user="pixie"]
...
Στην κυριολεξία βέβαια δεν πρόκειται για εχθρούς, αλλά για άτομα φοβικά, άτομα που πληγώνουν υπό το βάρος της μοναξιάς, άτομα που προσβάλλουν γιατί δεν νιώθουν κάποια γνήσια χαρά από τη συναναστροφή με τους συνανθρώπους τους. Άνθρωποι που γίνονται δόλιοι μη συνειδητοποιώντας ποτέ την αξία της ζωής, άνθρωποι που συμπεριφέρονται εχθρικά και μισερά γιατί προφανώς είναι δυστυχισμένοι.
...[/quote]
Μάγια, είχα την εντύπωση  ότι όταν το φιλοσοφούμε κυριολεκτούμε.
Διότι άλλο η σχέση με εχθρό κι άλλο η ψυχανάλυση του όποιου εχθρού.
Εχθρός μπορεί να είναι και άτομο καθ όλα αρίστου ικανού και πολλά καλά χωρίς φοβικά αισθήματα και μοναξιές, απλά είναι εχθρός μας.
Δεν τον γουστάρω λέμε διότι μου έκλεβε λεφτά σε μια δουλειά, διότι πήδησε την γυναίκα μου, διότι είναι τούρκος και εγώ είμαι ελληναράς και άλλα πολλά στην τελική.....
Μη σου πω κάτι πιο βαρύ και σοβαρό..... πχ σκότωσε το παιδί μου ή την μάνα μου..... και να περιμένεις εσύ να τον αγαπήσω για να επιδείξω "ανώτερη μορφή αγάπης" όπως λες....
άμα το καταφέρεις εσύ έλα να μου πείς κι εμένα πως γίνεται.......

Η σχέση (με τον εχθρό και όχι ο εχθρός) δεν είναι η παρούσα κουβέντα ή κάνω λάθος?
Μπορεί εγώ στην τελική να είμαι μπίχλας και ο εχθρός μου να είναι ο καλός, αυτό δεν αλλάζει το ερώτημα σου.......

[κώστας]

Εγώ που δεν έχω εχθρούς
τι να αγαπήσω;

[KostasD33]

θα σου 'λεγα εμένα αλλά θα μας περάσουν για γκάι και θα έχουμε ζήλιες .....

[pixie]

[quote user="κώστας" post="342156"]Εγώ που δεν έχω εχθρούς
τι να αγαπήσω;[/quote]
Τον εαυτό σου αρχικά... κι αυτή η αγάπη, τεράστια υποθέτω, γιατί να μην επεκταθεί και στους γύρω σου...

[κώστας]

Θα μπορούσα ίσως να γίνω
τόσο εγωκεντρικός
αν δεν γνώριζα
τις δίνες που παράγει
αυτή η συλλογιστική.

[kapoia_za]

Mεταφράζεις το ‘αγάπα αρχικά’ ως ‘αγάπα μόνο’..

Εγώ κρατώ επιφυλάξεις για το αρχικά.
Δείχνει συνταγή.
Ίσως το καταλάβαινα σαν άσκηση για ένα τεχνητό ξεκίνημα.
Αν υπάρχει κανόνας, λογικό φαίνεται να τον εφαρμόσω πρώτα σε μένα.

Όσο για το θέμα του ποστ..το να αγαπήσω τον εχθρό μου, χωρίς πρώτα να τον καταλάβω,
μου φαίνεται δύσκολο.Αναρωτιέμαι όμως γιατί το ‘καταλάβω’  δεν στέκεται εμπόδιο στο ν’ αγαπήσω το φίλο.

[κώστας]

Μου ζητείται να αγαπήσω τον εαυτό μου, αρχικά...
όταν η αγάπη αυτή, δηλώνεται ήδη ότι υπάρχει. [τεράστια υποθετικά]
Έχω δώσει δείγματα ότι δεν αγαπώ τον εαυτό μου;
Όχι. Άλλωστε αυτό συνομολογείται με την ύπαρξη
έστω και υποθετικά, της τεράστιας αγάπης.
Άρα, η προτροπή γράφεται έτσι, για να γραφτεί.
Δεν έχει νόημα, δεν έχει περιεχόμενο.
Επομένως, δεν μεταφράζω κάτι λάθος.
Στην πραγματικότητα, δεν ασχολήθηκα καν
μ' αυτό που υποτίθεται ότι μετέφρασα λάθος.
Όσο για τον τίτλο του θέματος
είναι άλλη μία μαλακία στις τόσες:
αν έχω εχθρούς σημαίνει ότι ήδη μισώ
αυτούς που ο τίτλος προτρέπει να αγαπήσω.
Ίσως εδώ απαιτείται λίγη περισσότερη εμβάθυνση
στη λογική της προβοκάτσιας, που με τόση
αξιοσύνη πρεσβεύει η συγγραφέας του θέματος.