Μικροπωλητές Αξιών...

[pixie]

Υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που μένουν πιστοί στις αρχές τους? Υπάρχουν κάποιοι, ελάχιστοι ίσως, που καταφέρνουν να ξεπερνούν τις καθημερινές δυσκολίες, υπερβαίνοντας ακόμα και τον εαυτό τους παραμένοντας ακέραιοι και αγνοί στον ιδεαλισμό και τα ιδανικά τους?


Εκπτώσεις... εκπτώσεις... εκπτώσεις παντού και σε όλα τα επίπεδα. 'Ολα ευθυγραμμισμένα και αντιφατικά στην ουσία τους. Η έννοια της εύκολης λύσης μπροστά και ό,τι περισσέψει - κάτι λίγο δηλαδή - για να κάνει τους πόρους μας να ανατριχιάζουν από πραγματική συγκίνηση εξυψώνοντας την υποθετική ψυχή μας.

Είμαστε εξανθρωπισμένοι, σου λέει... ποιοί? Οι καθημερινές μαριονέττες με φλάμπουρο το ανοραμάτιστο? Γιατί χάσαμε το διαβατήριο για τις περιοχές των ονείρων? Γιατί η πυξίδα μας κόλλησε στην βολή και την επιβίωση?  

Ποιό πρόσωπο να δανειστώ σήμερα για την περίσταση?
Πού να την πάω την ψυχή μου και σε ποιά πραγματικότητα που δεν βρίσκω στο λεξικό μου?


Η μπαλάντα της πολικής απουσίας μου τρυπάει απ' το πρωί τ' αφτιά μου... σαν παλιό γραμμόφωνο ακούγονται οι ήχοι της ζωής...

[larus audouinii]

Φυσικά και υπάρχουν ..
Ο διογένης με το φανάρι του μας μάρανε  :lol:
Μήπως πλέον κατά κανόνα, επιβάλλεται να αλλάζουμε παραστάσεις ;
Φιλιά .... :lol:

Έχω μια απορία από χτες ...Αυτοί οι κατακαημένοι που κατέλαβαν το άσυλο της Νομικής γνωρίζαν-ζουν κάποια πολύ βασικά και προφανώς τα ψιλά αναφερόμενα στην υπόθεση;
Τι να πει κανείς ....Τσίρκο έχουμε καταντήσει, επιεικώς δηλ

[pixie]

Καλησπέρα, larus

Δεν μπορώ να ξέρω τι εννοείς ακριβώς λέγοντας να αλλάζουμε παραστάσεις... θα μιλήσω για μένα...

Υπάρχουν περίοδοι στη ζωή μου, όπου εκπλήσσομαι απ΄τους ανθρώπους γύρω μου, από τα γεγονότα, απ΄τις εξελίξεις. Και δυστυχώς εκπλήσσομαι αρνητικά! Πέφτω απ' τα σύννεφα, οργίζομαι για κάθε δική μου αθώα, ανθρώπινη προσδοκία, όπως και για κάθε στοχευμένη πονηριά που συναντώ. Νιώθω σαν να παλεύω και να αγωνίζομαι για το ''σωστό'' μάταια! Και η πλάκα είναι πως δεν συνετίζομαι... δεν έμαθα να φοράω τη μάσκα μου... θέλω να είμαι θετική με τους άλλους, αληθινή... ιδεαλίστρια με αρχές και ιδανικά... κι όπου με βγάλει...

Μάλλον η απογοήτευση είναι ένα είδος χρεωκοπίας, επειδή ξοδεύω τελικά πολλά σε συναισθήματα και κραυγές για έναν κόσμο δίκαιο.

[larus audouinii]

[quote user="larus audouinii" post="345017"]  [/quote]

(τελικά ευτυχώς που βρέθηκε κάποια λύση, έστω, γιατί σκεφτόμουν τις εκπτώσεις ευρύτερα....Όπως το διατύπωσε εύστοχα και ο κ Μαράκος...όπως όλοι μας)

pixie μου αλλοίμονο αν η ζωή μας δεν περιείχε εκπλήξεις Θα 'ηταν βαρετή,... ίσως κάποιες φορές
Θα μου πεις, μεγάλες, μικρές, καλές και κακές Εκεί όμως είναι και η ουσία της
Το θέμα είναι να σηκώνεσαι από κάτω και να πατάς πάλι, εννοώ και να αγαπάς, και να χαρίζεσαι και να αφήνεσαι κλπ
Και ίσως μια μέρα ξαναπέσεις
Διάβαζα το άλλο θέμα πριν, (δημοσιογράφοι όλου του κόσμου ενωθείτε) Ο νεαρός έχει ένα πρόβλημα και έχει στερηθεί κάποια που κάποιοι άλλοι τα έχουν δεδομένα (Ίσως και κάποιοι άλλοι παραπέρα από εμάς εδώ να έχουν άλλες προτεραιότητες, πιο αναγκαίες ακόμη εννοώ, ή και πιο αστείες)
 
Αυτό δεν σημαίνει (βέβαια) πως απαραίτητα αυτός ο νεαρός (αμεα, ίσως ύστερα από κάποια ασθένεια) είναι και βλάκας, ή δεν έχει προσπαθήσει ποτέ να υπερτερήσει σε κάποια άλλα(ή δεν είναι ικανός τουλάχιστον για μια υποτροφία από την σχολή του)
 Εγώ! βλέποντας μια εικόνα, βρίσκομαι σε θέση να την αποδώσω σωστά; Αν δεν υπάρχουν τα βιώματα, η εμπειρία έστω, τότε ίσως έχω (κάπου) λάθος στην κρίση μου (για κάποιους λόγους) με την πρώτη εντύπωση Ίσως τα λάθη μου να είναι περισσότερα και από τα σωστά  
Έχω κάνει πολύ περισσότερη ψυχανάλυση με τον έαυτό μου γενικότερα  :grin: (όχι έξυπνο, όμως απαραίτητα καμιά φορά) Και συνήθως το ένστικτό μου με επαληθεύει από την αρχή
Δεν υπάρχει "δίκαιος κόσμος", ή "άδικος" Υπάρχει ό,τι καλλιεργώ, φτιάχνω και ό,τι κρατώ,οι δικές μου ισορροπίες, ώστε να γίνω καλύτερος Η επέκτασή μου, είναι ο κόσμος γύρω μου Αν δεν τριφτώ, αν δεν δοκιμάσω πολύ, δεν αντισταθμίζω
Στην ζωή όμως όταν βαδίζεις με κάποιο τρόπο, πάντα σου ανταποδίδει πίσω πολλά περισσότερα

Ίσως απογοήτευση, ίσως κάτι βαθύτερο...Αυτό όμως δεν κάνει ισότητα με είδος χρεοκοπίας  Ό, τι το εύθραυστο, δεν σημαίνει πως δεν είναι φτιαγμένο και ανθεκτικό στον χρόνο Είμαστε άνθρωποι...απλά

Διάβασα κάτι χτες, μια έκθεση ενός μαθητή Γ Γυμνασίου ....ωραίος ο μικρός (το βρήκα να το ποστάρω, από έκθεση)

Αν οι άνθρωποι μάθαιναν να εκτιμούν το στοχασμό θα είχε εκλείψει η φαυλότητα, αν μάθαιναν να εκτιμούν τη φιλία θα είχαν περιοριστεί τα ναρκωτικά και το έγκλημα, αν μάθαιναν να εκτιμούν την αγάπη θα είχε εκλείψει η πορνεία. Αν οι άνθρωποι μάθαιναν να εκτιμούν, ίσως και να τους άξιζε περισσότερη εκτίμηση

Τελικά, τίποτα δε βρίσκεται στην εξουσία του ανθρώπου, παρά μόνο στην κατοχή του!
Φελεκίδης Διονύσης Γ6  (από την eleftheropaidia)

[pixie]

[quote user="larus audouinii" post="345017"]Διάβασα κάτι χτες, μια έκθεση ενός μαθητή Γ Γυμνασίου ....

Αν οι άνθρωποι μάθαιναν να εκτιμούν το στοχασμό θα είχε εκλείψει η φαυλότητα, αν μάθαιναν να εκτιμούν τη φιλία θα είχαν περιοριστεί τα ναρκωτικά και το έγκλημα, αν μάθαιναν να εκτιμούν την αγάπη θα είχε εκλείψει η πορνεία. Αν οι άνθρωποι μάθαιναν να εκτιμούν, ίσως και να τους άξιζε περισσότερη εκτίμηση... [/quote]

Έχω διαβάσει πολλές εκθέσεις και λόγω επαγγέλματος κάποτε, αλλά κυρίως, λόγω διάθεσης για αμοιβαία μετάδοση πληροφοριών, έχω κάνει άπειρες συζητήσεις με παιδιά αυτής της ηλικίας... πλην όμως η διαπίστωση ήταν πως είναι εντυπώσεις από ανάγνωση ή μιμητισμός ή λογάκια απλά γιατί η κρίση ελάχιστα είναι ανεπτυγμένη στην ηλικία αυτή με την ελληνική νοοτροπία. Και για να μην παρεξηγηθώ, το εξηγώ, πιστεύω ότι στα παιδιά μας δίνουμε απεριόριστη υπερπροστασία και συναίσθημα, αυτό όμως δεν είναι η σωστή ώθηση γιατί αφαιρεί απ' το παιδί την πρωτοβουλία!

'Οπως και να έχει πάντως, κάθε αναφορά στο θέμα της αλληλεκτίμησης είναι ουσιαστική και, ναι, σημαντικότατη έννοια ως αξία.

[larus audouinii]

pixie σήμερα έχω φτιάξει ήδη χοιρινό με πράσο και σέλινο .... ;-) (λαχανικά από τον κήπο και βιολογικά )
Καλημέρα  :lol:

[KostasD33]

[quote user="larus audouinii"]......
 χοιρινό με πράσο και σέλινο .... ;-) (λαχανικά από τον κήπο και βιολογικά )...[/quote]
αυτό δεν είναι καθόλου μικροπωλητική αξία.... ίσα ίσα....

[pixie]

:smile:


Τις αξίες τις ζούμε, τις κάνουμε τρόπο ύπαρξης και συνήθως ο χαρακτήρας του καθενός φανερώνει το αποτύπωμά του σαφέστατα.

Πιστεύω ωστόσο πως η μόρφωση, η παιδεία ή μια εξειδίκευση ή η κοινωνική ιδιότητα, δεν παίζουν και τον πιο σπουδαίο ρόλο στο θέμα των αρχών, αφού κι ο πιο άθλιος μπορεί να είναι ένα γίγνεσθαι, να διαθέτει αξιοπρέπεια κι ανθρώπινη γνησιότητα.

[pixie]

Καμιά φορά περιφέρομαι στις βιβλιοθήκες και χώνομαι στην αναγεννησιακή εποχή πχ. ή σε οποιονδήποτε άλλο διανοητικό χώρο, αναζητώντας ενδείξεις και αντιστοιχίες με τη σημερινή εποχή σε επίπεδο αξιών.

Κι αυτό κάνει κάθε οπτιμισμό μου να παραλύει ακόμα πιο πολύ μπροστά στον ιστό της σημερινής καθημερινής πραγματικότητας που αγνοεί ή περιφρονεί ως φύρα, με αναίδεια θα έλεγα, κάθε λόγο ουσιαστικής ύπαρξης. Ούτως ή άλλως είμαστε έρμαια της βλακείας και της ελαφρότητας... και σαν υπνοβάτες ακολουθούμε... όργανα ενός πεπρωμένου που λειτουργεί επάνω μας ως αναγκαίο περιστατικό... :razz:
 

Καμιά φορά, φυλλομετρώντας, κόβω κάποια σελίδα που αγαπώ, για να την κρατήσω πάνω στο στήθος μου, και νιώθω σαν λαθρέμπορος...

[larus audouinii]

[quote user="pixie" post="345705"]:smile:


Τις αξίες τις ζούμε, τις κάνουμε τρόπο ύπαρξης και συνήθως ο χαρακτήρας του καθενός φανερώνει το αποτύπωμά του σαφέστατα.

Πιστεύω ωστόσο πως η μόρφωση, η παιδεία ή μια εξειδίκευση ή η κοινωνική ιδιότητα, δεν παίζουν και τον πιο σπουδαίο ρόλο στο θέμα των αρχών, αφού κι ο πιο άθλιος μπορεί να είναι ένα γίγνεσθαι, να διαθέτει αξιοπρέπεια κι ανθρώπινη γνησιότητα.[/quote]

Έτσι νομίζω και εγώ πως είναι pixie. Τι παίζει όμως σπουδαίο ρόλο για την διαμόρφωση των ατομικών αρχών και αξιών τελικά; Λογίζοντας και την επιρροή- αλληλεπίδραση των άλλων ατόμων γύρω μας -κοινωνικά όντα είμαστε- και του όποιου φυσικού περιβάλλοντος... που διαμορφώνουν ως παράγοντες σε κάποιο σημαντικό βαθμό την νόηση, τα συναισθήματα ακόμη και την συμπεριφορά.
Ακόμη δηλαδή αν σκεφτώ την κοινότητα του α33 σαν ένα περιβάλλον, θα έλεγα πως ο καθένας ατομικά αφήνει μια φραγίδα κάπου, και όχι την ίδια πάντα. Ανταγωνιστικότητας, άλλοτε συνεργασίας, αλτρουισμού,ανταγωγισμού, ίσως και επιθετικότητας.

[pixie]

Ναι... έχεις δίκιο... Αλλά αυτή είναι μια πολύ βαθιά συζήτηση. Πολύ σύντομα, θα σου πω πως η ορθή κατανόηση και η αγάπη γεννούν τις πρώτες αληθινές αξίες. Όταν ανοίξουμε τα εσωτερικά μας μάτια και η ζωή μας γίνει συνειδησιακά ανάλογη, οι αξίες έρχονται η μια μετά την άλλη.


Όταν βγάλουμε τα θολά ή χρωματισμένα γυαλιά από τη σκέψη μας, τα γυαλιά που διαστρεβλώνουν την εικόνα που έχουμε όταν κοιτάμε τη ζωή κατάματα με καθαρό βλέμμα, η θέα είναι καταπληκτική!

[larus audouinii]

Όπως ακριβώς το είπες, βαθιά συζήτηση....

 :grin:

Σκέφτομαι πως ετσι που μας πιέζει η καθημερινότητα, άλλοτε και ασφυκτικά, ξεχνάμε κάποια μικρά πραγματάκια που τα αφήνουμε να προσπερνάνε δίπλα μας απαρατήρητα. Που και στην τελική, ούτε ανάλυση τους πρέπει

[pixie]

Δεν φαντάζεσαι πόσο με συγκινεί η απλότητα...!!!

Αλλά η κατασταλαγμένη απλότητα που προέρχεται μετά την άσκοπη πολυπλοκότητα του νου...

Η μετουσιωμένη συνειδητή απλότητα... μετά από την αναζήτηση... μετά την ολοκληρωτική απογύμνωση... μετά από τα λόγια... μετά την απώλεια...


Γιατί αλλιώς, κάλλιστα, υπάρχει ο κίνδυνος να μπερδέψουμε την απλότητα με τη χαζομάρα, την μετριότητα, το ακατέργαστο των ανθρώπων!

[Nikos Apomakros]

[quote user="pixie" post="345705"]:smile:


Τις αξίες τις ζούμε, τις κάνουμε τρόπο ύπαρξης και συνήθως ο χαρακτήρας του καθενός φανερώνει το αποτύπωμά του σαφέστατα.

Πιστεύω ωστόσο πως η μόρφωση, η παιδεία ή μια εξειδίκευση ή η κοινωνική ιδιότητα, δεν παίζουν και τον πιο σπουδαίο ρόλο στο θέμα των αρχών, αφού κι ο πιο άθλιος μπορεί να είναι ένα γίγνεσθαι, να διαθέτει αξιοπρέπεια κι ανθρώπινη γνησιότητα.[/quote]


Για να έχεις μια συγκεκριμένη "αξιοπρέπεια" πρέπει να έχεις διδαχθεί τις συγκεκριμένες αξίες που της αναλογούν.

Νομίζεις ότι η τσιγγάνα στα Λιόσια που εξαπάτησε κάποιον ή έκλεψε κάτι δεν νιώθει αξιοπρεπής ή και υπερήφανη;
Αν διδαχθείς από όλα τα μέλη του Συνόλου στο οποίο ζεις ως άξιο, θεμιτό, ηθικό, ευφυές, ορθό και γενικότερα ωφέλιμο
το να ξεγελάς τον άλλο προς δικό σου ώφελος ή το να σκοτώσεις τον άλλο προς ώφελος της κοινωνίας στην οποία ζεις
(μα πόσο διαδεδομένο... και με πόσους "ήρωες πολέμου" ανα τους αιώνες), ή να φας τον πιο αδύναμο ή να τον κάνεις σκλάβο
ή να τον εξορίσεις ή οτιδήποτε άλλο θεωρούμε σήμερα ως ανήθικο... ενώ το θεωρούσαν άλλοτε ως όχι μόνο ηθικότατο,
αλλά και απαραίτητο, πίστεψέ με, στο τέλος της ημέρας, όταν όλα τα παραπάνω θα τα έχεις επιτύχει...
θα περπατάς με αξιοπρέπεια... με ψυχική γαλήνη και απόλυτα υπερήφανος...

Με την ίδια αξιοπρέπεια που περπατούσαν κάποιοι έλληνες μετά την άλωση της Τροίας, κάποιοι Σπαρτιάτες μετά τη
θανάτωση ή τον εξορισμό μη αρτιμελών βρεφών, κάποιοι ιππότες ή μωαμεθανοί μετά την αλληλοσφαγή "απίστων"
κάποιοι αφρικανοί καννίβαλοι μετά το γεύμα τους, κάποιοι Αθηναίοι μετά την πάταξη των Θηβαίων, κάποιοι Ισπανοί, Πορτογάλοι,
Άγγλοι, Γάλλοι μετά τον αφανισμό των αγρίων απολίτιστων ιθαγενών της νέας ηπείρου... κ.ο.κ.

Οι "αξίες" είναι κάτι το υποκειμενικό και αρκετά ρευστό όπως μπορεί να διαπιστώσει κάποιος μελετώντας τους αιώνες
της ανθρώπινης εξέλιξης. Τείνουμε όλο και περισσότερο όμως σε έναν "εξανθρωπισμό", προσπαθώντας να απωθήσουμε
τις διαφορετικότητες (που άλλοτε αποτελούσαν αρκετό επιχείρημα για να σφάξεις κάποιον κι όλοι να σου πούνε "μπράβο").
Διαφορετικότητες όπως το χρώμα, τα ήθη κι έθιμα, η γλώσσα, η θρησκεία, η ιδεολογία κτλ που μπορούσαν να οδηγήσουν
στο να βλάψει ο ένας τον άλλο λαμβάνοντας όχι μόνο ΗΘΙΚΗ ικανοποίηση (ως υπέρμαχος των αξιών της κοινωνίας στην
οποία και μεγάλωσε) αλλά και ευρεία αποδοχή, σεβασμό και χειροκρότημα από τους υπόλοιπους της κοινωνίας αυτής.

ΔΕΝ έχει σβήσει ακόμα. Μετά από χιλιετίες χρήσης τους ως επιχείρημα, λίγοι αιώνες αντίστροφης λογικής περί ομοιότητας,
ισότητας κτλ δεν είναι αρκετοί για τον πλήρη αφανισμό αυτής της λογικής. Είμαι από τους αισιόδοξους όμως ότι ο αφανισμός
των διακρίσεων και των "αξιών" που τις ακολουθούσαν είναι αναπόφευκτος... και θα επέλθει.

[pixie]

Η κλοπή ή η πρόκληση ''κακού'' ή και αυτού του θανάτου ακόμα στα πεδία των μαχών ή η προσήλωση σε νόμους και ηθικούς κανόνες για ιδεαλιστικούς ή πολιτισμικούς λόγους, δεν σε χρήζουν αξιοκράτη.

'Οπως δεν θα μπορούσα να θεωρήσω πραγματικό αξιοκράτη κάθε αιχμάλωτο επί της ουσίας στα φαινόμενα της ''υλικής ζωής'' άσχετα αν τυπικά και επιφανειακά εμφανίζεται σωστός.