ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΛΑΧΟΣ : ΠΟΙΗΜΑΤΑ

[Galini]

Ιστορία δε διάβασα ποτέ
Δεν έμαθα να ξεφυλλίζω 'φημερίδα
Δεν διδάχτηκα γραφή και ανάγνωση
σε σχολεία κατευθυντήρια
Δεν είδα το χέρι του Σωτήρα
να με αγγίζει
Δεν μου γεμίζει το μάτι κανένας
΄Οταν στο στάδιο Ειρήνης και συνουσίας
όργανα συνδικαλιστικά αποχαυνώνουν το αύριο .

Είμαι το παιδί του νεροχύτη ετών 46
Είμαι ο τυφλός επαίτης
της οδού Πανεπιστημίου
Είμαι το δηλητηριασμένο
περιστέρι μπροστά στον <<Άγνωστο>>
Είμαι ο δακτύλιος
Είμαι η κλήση της τροχαίας
Είμαι το αεριούχο που πάει με όλα
Είμαι η κοιμωμένη σε Ευρώπη κοιμισμένη
Είμαι το μέλλον ανάθεμα
Είμαι η μπαγκέτα της εξουσίας
στ' αποθετήριο εξουσιών
Είμαι το πακέτο της ιστορίας που τη φακέλωσαν
Είμαι το κάτουρο του Ιμπεριαλισμού
σε ναρκοπέδιο αιώνιας νύκτας
Είμαι ο βράχος του Γιβραλτάρ
που ατενίζει υποβρύχια τραγούδια
και αέρηδες κούφιους
Είμαι ο ποιητής στ' απόσπασμα
βράδυ με πανσέληνο
Είμαι ο νερουλάς του καπιταλισμού
Είμαι το τραγούδι των πειρατών στο Μακασάρ
Είμαι κηλίδα πετρελαίου ανοιχτά της Αυστραλίας
Είμαι Κολομβιανός παραχαράχτης
Είμαι λαθρέμπορος στον Αμαζόνιο
Είμαι 13χρονη πόρνη στη Μανίλα
Είμαι το καμένο δάσος

Δεν είμαι το καμένο χαρτί .


   Από την π.σ του ποιητή :

-δεν έχω visa για την ελευθερία-

[Galini]

Κάτω απ' την υπογραφή του Monet


«Στη Μαριάννα»


Όταν κλινοσκεπάσματα γαλάζιας νύκτας

τυλίγουν τη πόλη

σχιζοφρένεια , κατάθλιψη , απάτη

διασχίζουν λεωφόρους

ή κολυμπάνε στο κόκκινο

πράσινη βροχή λιμνάζει

στο κήπο του μπορντέλου

η γάτα στο κεφαλόσκαλο

ανακατεύει τη τράπουλα

ο έρωτας ιδρωμένος κυλάει

επάνω σε θηλυκό κι αρσενικό

ποτάμι κάτω απ' την υπογραφή του

Monet .

10.11.2008

[Galini]

3 ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΜΠΡΕΛΑ



Ι

Ταξιδεύω μέσα από πράσινους πανσέληνους ,

λειβάδια αστεριών , επίγειους Γαλαξίες ,

θαλάσσια και επουράνια ρεύματα .

Και στο γιόμα της ΄Ανοιξης ,

ένα κόκκινο ποτάμι έρωτα

βρέχει της εκβολές μου .


27.10.2000


ΙΙ

Ο έρωτας είναι πιονέρος

στη κόκκινη πλατεία των στίχων .

Ανδαλουσιανός παρτιζάνος

με το ' να χέρι στο Θεό

και τ' άλλο στην Ειρήνη .


17.11.2000


III

Δεν θ' αφήσω πίσω μου

κουράδες κατεψυγμένων

προιόντων , ιδέες σήψης ,

αρτοποιήματα μουχλιασμένα σε προθήκες ,

αρώματα-λόγια ,

θνητούς χαφιέδες , διψασμένους θεούς ,

ανέραστες πόρνες και εικόνες .

Δεν θα αφήσω πίσω μου

δακρυσμένους ήλιους , προλετάριες μέρες ,

σοφούς πεινασμένους

και την Ορθοδοξία να λιβανίζει

το Σοφοκλή και τη Σοφοκλέους


26.9.2000


Τα ποιήματα δημοσιεύτηκαν στο

λογοτεχνικό περιοδικό " ΟΜΠΡΕΛΑ"

ΙΟΥΝΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2004

[Galini]

Η μούσα μου είναι φαροπούλα
στο μέγα της γης ακρωτήρι .
Χύνει τα μαλλιά της στη θάλασσα
της ιστορίας .

Μιλάει με λογάριθμους - στίχους .




Ανάβει το αίμα της φύσης .

Λαμπαδιάζει το σπέρμα του έρωτα
αστερισμούς και αστεροειδής ,
τον κόκκινο πλανήτη λαμπαδιάζει .

10 Γενάρη γεννημένη ,
αναδύεται μέσα από τη μήτρα των πόλων ,
διασχίζει τον πάγο με το έλκυθρο - στίχο ,
ταξιδεύει με την πιρόγα της ρίμας ,
ερωτεύεται και σαλπάρει ως τ' άστρα .

Υποκλίνονται οι ορίζοντες στο φως
των ματιών της .

Δεν αγκυροβολεί στη ράδα του ΄Ηλιου .
Είναι απαστράπτουσα θεά παρτιζάνα .
Στον πυρετό της ηδονής μου
τραγουδάει με τον Αλέξανδρο ,
με το Βυζάντιο ,
με τον πολιτισμό των μάγια και των ΄Ινκας .
Σε μυστικές πυραμίδες
διοχετεύει το φως της .

Στο Υukatan
θηλάζει νεογέννητους ήλιους .

Σαν ηφαίστειο της Kagoshima εκρύγνηται ,
όταν αγγίζουν τα παιδιά της .

11.10.2000

 - από την π.σ. δεν έχω visa για την ελευθερία -

[Galini]

ΣΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ MARTIN CARTER



Ένας άγιος ήλιος

σεργιάνι βγήκε στη βρετανική Γουιάνα

Σκάλισε με τα χέρια του

το χώμα και είδε


Τα σύννεφα να δαγκώνουν τη ζούγκλα

η βροχή να ματώνει τα δάση

και το ποτάμι με το καμένο νερό

στον Αμαζόνιο να ψάχνει τ'ονομά του.


Τον ποιητή Μάρτιν Κάρτερ

στον ορυζώνα των άστρων

να σηκώνει τα χέρια .


Πίθηκοι, κροκόδειλοι, φίδια

ν' αποθανατίζουν το μέλλον

με αόρατο δάκρυ.

Δημοκρατία φωτογραφίας


Μεσίστιες σημαίες στη ράδα

του George Town


Έγχρωμα κουνούπια χορεύουν

σε δρόμο του New Amsterdam

West Indies σήμερα.


Μια κατσαρίδα στο τηγάνι του χρόνου η τέχνη

κι εγώ, το απειροελάχιστο τεμαχίδιο της ύλης

πλοηγός σε καταπράσινο σκαρί.


Όταν την ιστορία σε καφάσια

της προβλήτας στοιβάζουν,

ξυπόλυτα δέντρα κόβουν τις φλέβες τους,

γυναίκες,ιεραπόστολοι και μαυράκια

σε λιτανείες προσεύχονται.

Ο βωξίτης περήφανος ηγεμόνας

χαμογελάει τα βράδια.


6-12.4.2001

Το ποίημα στον ΜΑΡΤΙΝ ΚΑΡΤΕΡ είναι το τελευταίο
από την π.σ. '' δεν έχω Visa για την ελευθερία ''

[Pappas10]

Ομολογώ ότι δεν έχω κάποια συλλογή του Βλάχου και πως ό,τι έχω διαβάσει είναι από ιστότοπους και ιστολόγια. Δεν με "τρελαίνει" σαν  ποιητής (τον βρίσκω σουρεαλιστικά "στρατευμένο" και συχνάκις πολύ πομπώδη για το γούστο μου) αλλά μου αρέσει πολύ το ακόλουθο ποιήμα του:

 "Όταν Κάποτε"

΄Οταν κάποτε αποδημήσω εις Κύριον
το τριαντάφυλλο-γη θα τραγουδάει
τη χαμένη του Διεθνή.
Εκατομμύρια ΄Αγιοι Εμιγκρέδες θα τραγουδάνε
τη χαμένη τους Διεθνή.
Εκατομμύρια δάκρυα-στίχοι θα τραγουδάνε
τη χαμένη τους Διεθνή.
Κι ο ποιητής με τη γλώσσα -Σειρήνα θα καλεί
εκατομμύρια ΄Αγιες πόρνες να ραίνουν το
σώμα-ποίημα με ανθόστιχους
για τη χαμένη τους Διεθνή.

[Pappas10]

Το "Δεν έχω βίζα για την Ελευθερία" δεν είναι φράση του Comandante Marcos;;;;

[Galini]

Εξόριστος είμαι σχοινοβάτης

στου πλανήτη ανέραστο λόφο

Μέγας Τραγουδιστής

Μ' έναν στίχο ανάθεμα

το λουκέτο σπάω της ιστορίας

Ο νόμος είναι συρματόπλεγμα ,

κρατητήριο , στρατόπεδο ,

σπίτι - κελί , νύκτα πουτάνας ,

χάραμα μελλοθάνατου ,

άφραγκου μύστη θεωρία ,

χαπακωμένος τράγος ,

εκκλησία μαστούρα .

Εγώ ο εραστής της απόλυτης μέρας

δεν έχω Visa για την ελευθερία .
 

              23-9-2000

Εάν ένας ποιητής δεν είναι πομπώδης ,εάν δεν γράφει για τα κακώς κείμενα δεν είναι ποιητής .
Εάν ένας ποιητής δεν καταγγείλει το σύστημα ,όχι μόνο το πολιτικό αλλά και το σύστημα το λογοτεχνικό
και ό,τι συμβαίνει στους εργασιακούς χώρους δεν είναι ποιητής , είναι ένας άνθρωπος που γράφει για να γράφει.

- ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΚΑΜΠΙΝΕ ΟΔΗΓΟΥΝΕ ΤΗΝ ΚΟΥΡΣΑ-

- Η ΜΑΦΙΑ ΗΓΕΙΤΑΙ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ .
  ΟΙ ΠΕΝΕΣ ΣΩΠΑΙΝΟΥΝ -

 Αυτοί οι στίχοι,του Βλάχου ,  παρουσιάζουν μία αλήθεια που πολλοί θα ήθελαν να γράψουν αλλά δεν έχουν την δύναμη .

Ο συγκεκριμένος ποιητής δεν ανήκει ,απ' ότι ξέρω , σε καμμιά συμμορία ή παρέα λογοτεχνική, δεν αντιγράφει
όπως κάνουν οι περισσότεροι και η ποιησή του είναι πηγαία δεν γράφει φρασούλες και κάνουμε ποίηση .

Η ποίηση πρέπει να ξεσηκώνει , εάν δεν ξεσηκώνει και δεν καταγγέλει δεν είναι ποίηση .

[Pappas10]

Δεν έχω σκοπό να μπω σε αντιπαράθεση αφορισμών, πολύ δε περισσότερο να βάλω περιορισμένα πλαίσια στο τι είναι ποίηση και ποιητής και τι όχι. Θα μου επιτρέψεις όμως να απαντήσω σ' αυτά που αναφέρεις.

[quote user="Galini" post="353132"]
Εάν ένας ποιητής δεν είναι πομπώδης ,εάν δεν γράφει για τα κακώς κείμενα δεν είναι ποιητής .
Εάν ένας ποιητής δεν καταγγείλει το σύστημα ,όχι μόνο το πολιτικό αλλά και το σύστημα το λογοτεχνικό
και ό,τι συμβαίνει στους εργασιακούς χώρους δεν είναι ποιητής , είναι ένας άνθρωπος που γράφει για να γράφει.[/quote]

Άρα ο Καβάφης δεν είναι ποιητής. Ή, για να πάμε και σε πιο σύγχρονους, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου δεν είναι ποιητής.

[quote user="Galini" post="353132"]- ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΚΑΜΠΙΝΕ ΟΔΗΓΟΥΝΕ ΤΗΝ ΚΟΥΡΣΑ-

- Η ΜΑΦΙΑ ΗΓΕΙΤΑΙ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ .
  ΟΙ ΠΕΝΕΣ ΣΩΠΑΙΝΟΥΝ -

 Αυτοί οι στίχοι,του Βλάχου ,  παρουσιάζουν μία αλήθεια που πολλοί θα ήθελαν να γράψουν αλλά δεν έχουν την δύναμη .[/quote]

"... κι οι ποιητές με χέρι υγρό
ύμνουνε της πατρίδας τον χαμό
κάνουν με θέρμη τα στίχια στιχάκια
με τους "σοφούς" του κράτους τα' χουνε πλακάκια
σαν χέλια γλειώδικα έχουν πουληθεί
τους έχω βαρεθεί..."

Τραγούδι του 1975... μελοποιημένο ποιήμα του  Wolf Birman σε μετάφραση Δημοσθένη Κούρτοβικ. Όπως βλέπεις ο Βλάχος έχει αργήσει καμία 25αριά χρόνια στην καταγγελία του.

[quote user="Galini" post="353132"] Ο συγκεκριμένος ποιητής δεν ανήκει ,απ' ότι ξέρω , σε καμμιά συμμορία ή παρέα λογοτεχνική, δεν αντιγράφει
όπως κάνουν οι περισσότεροι και η ποιησή του είναι πηγαία δεν γράφει φρασούλες και κάνουμε ποίηση .[/quote]

Η θεματική μονομέρεια και το πηγαίο είναι λίγο αντιφατικές έννοιες. Εκτός αν ο συγκεκριμένος ποιητής διακατέχεται από μονομανία, οπότε καλό θα ήταν να εξετάσουμε τα γραφόμενα του ψυχαναλιτικά περισσότερο απ' ό,τι ποιητικά. Προφανώς και δεν "αντιγράφει" γιατί θα τον κλείνανε μέσα για πνευματικά δικαιώματα. Αν μιλάς για ποίηση καταγγελίας δες τα τραγούδια κάποιας επιθεώρησης. Έχουν και περισσότερο χιούμορ. Παραείναι μονομερής για να ανήκει σε "παρέα" όντως. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο στίχος ή η έκφραση του διακρίνονται από κάποια μοναδικότητα όμως.

Λυπάμαι αλλά φρασούλες γράφει... και μάλιστα χιλιοειπομένες σε επίπεδο κοινωνικής και πολιτικής κριτικής όπως φαίνεται και παραπάνω. Απλά το πομπώδες ύφος του "φουσκώνει" τα ποιήματα του σαν μπαλόνι. Ο αέρας δεν προσθέτει κανένα ιδιαίτερο βάρος στις φράσεις του όμως.  

[quote user="Galini" post="353132"]Η ποίηση πρέπει να ξεσηκώνει , εάν δεν ξεσηκώνει και δεν καταγγέλει δεν είναι ποίηση .[/quote]

Εγώ νόμιζα ότι τα άνωθεν είναι χαρακτηριστικά του Μανιφέστου και όχι της ποίησης.

Δηλαδή το "Όλες τις μέρες παίζεις" του Νερούντα δεν είναι ποίηση;

Επαναλαμβάνω δεν τον έχω διαβάσει αναλυτικά τον άνθρωπο... αλλά θα μου επιτρέψεις να διατηρώ την άποψη μου έως ότου μου παρουσιάσεις ή βρω ένα ποιήμα του με λίγο διαφορετική οπτική από το "ένα - δύο - τρία... μαμιέται η κοινωνία μαζί κι η εξουσία" ή "Μώλος και Βρακί λαμόγια και πολιτικοί". Αυτό που παρέθεσα είναι ένα μικρό παράδειγμα αλλά στο ίδιο μοτίβο.

Τέλος, μερικοί ακόμα στίχοι από ένα τραγούδι που λατρεύω... και μη τους πάρεις προσωπικά.

"... Πως γίνηκε με τούτον τον αιώνα και γύρισε καπάκι η ζωή;
πως το' φεράν η μοίρα και τα χρόνια, να μην ακούσεις έναν ποιητή;"

Φιλικά,

Μιχάλης ή κατά διαδίκτυο Παππάς10.

Υ.Γ. Χρησιμοποιώ στίχους από τραγούδια μελοποιημένης ποίησης.

[Galini]

Νέα Υόρκη , Αθήνα , Πεκίνο ,
μαστούρα , μπαζούκας , πορείες
Του κόσμου τα νήματα λύνω
κι ακροβατώ σε ροζ ιστορίες .

Αστέρια , σταυροί και δρεπάνια ,
κοιλαράδες , φτωχοί , μανιφέστα
Τον κόσμο σταυρώνουν τσογλάνια
κι από πάνω ζητάνε τα ρέστα .

Σατανάδες , ντυμένοι ηγέτες ,
απ' τις οθόνες  μοιράζουν καρβέλια
Την Ειρήνη βυζαίνουν ικέτες
και την αγάπη μου ντύνουν κουρέλια .

Στου πλανήτη το άδειο στομάχι
τα ζάρια τους ρίχνουνε φαύλοι ,
κι αναρωτιέμαι το τέλος που θα' χει
η παρτίδα που παίζουνε φαύλοι .

γραμμένο το 1990