Αποχρώσεις

[Nikos Apomakros]

αστάθεια, όρκος, σκόνη, μερτικό, όλεθρος

[titica]

Eνδιαφέρον

Γωνία

Ανάσα

Θεωρία

Αύριο

[papadia]

...μελλον

   χθες

   σημερα
   
   βραδυ

   χρονος

[pixie]

Και η γνωστή ανακεφαλαίωση!  :grin:

Οι λέξεις μας μέχρι στιγμής είναι:


Ελευθερία

Μανόλια

Καμβάς

Τραγούδι

Υπόσχεση

Αστάθεια

Όρκος

Σκόνη

Μερτικό

Όλεθρος

Ενδιαφέρον

Γωνία

Ανάσα

Θεωρία

Αύριο

Μέλλον

Χθες

Σήμερα

Βράδυ

Χρόνος

[papadia]

...θα περιμενουμε κιαλλες λεξουλες???

[Nikos Apomakros]

Ο καμβάς έμεινε επιτέλους άδειος. Έσβησα και την τελευταία μανόλια.
Έμεινε μονάχα η υπογραφή, κάτω δεξιά, σαν υπόσχεση που αν και δεν
είχε πια κανένα νόημα, τηρήθηκε, προσπαθώντας να έχει μερτικό στο όποιο ενδιαφέρον.
Έτσι σχεδόν λευκό άφησα τον καμβά να σαπίζει στο υπόγειο. Ίσως επειδή η σκόνη
θα τον ζωγραφίσει καλύτερα. Καλύτερα από μένα, απ' τον καθένα. Η σκόνη ξέρει από Όλεθρο,
από Αστάθεια, από Ελευθερία. Γιατί αφήνεται ολότελα. Αιωρείται ή ξαποσταίνει.
Κάποιες φορές ταξιδεύει από Ανάσα σε ανάσα, ανασηκώνεται μ' ένα τραγούδι,
ακουμπά σε μια θεωρία, σκεπάζει τη ψυχή μας ολότελα κάποια βράδια.
Ναι. Η σκόνη ζωγραφίζει καλύτερα απ' τον καθένα. Το χτες, το σήμερα, το αύριο.
Την πάροδο του Χρόνου. Ίσως η σκόνη να είναι το πραγματικό παρελθόν και το μοναδικό μέλλον
κάθε μα κάθε πράγματος. Από μια ιδιαίτερα παράδοξη οπτική Γωνία, που θα 'παιρνα όρκο
πως είναι αληθινή.

[papadia]

...Ολα εγιναν ΣΚΟΝΗ..το ΧΘΕΣ...το ΣΗΜΕΡΑ...

    μη με ψαχνεις μακρυα..ειμαι εκει στη δεξια ΓΩΝΙΑ του μυαλου σου

     

    ειμαι ο ελευθερος κτυπος της καρδιας σου

    ειμαι η ασπρη ΜΑΝΟΛΙΑ κεντημενη στον

    παλιο ΚΑΜΒΑ που εχεις κρεμασμενο στο τοιχο σου!

    Ειμαι η ιερη ΥΠΟΣΧΕΣΗ οτι στο ΜΕΛΛΟΝ θα ειμαστε μαζι!

    Ειναι ο ΟΡΚΟΣ μου αυτος ... να το θυμασαι...

   

    Τωρα η ζωη μου εχει αποκτησει ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ

    τα ΒΡΑΔΥΑ μου δεν ειναι μοναχικα πια

    γιατι παντου βρισκεσαι εσυ ...η ΑΝΑΣΑ σου

    γλυκο ΤΡΑΓΟΥΔΙ στη ψυχη μου

   Ζωη πηρα το ΜΕΡΤΙΚΟ που μου χρωστουσες

   

    Δεν ξερω το ΑΥΡΙΟ πως θα μας βρει

    Δεν ξερω ο ΧΡΟΝΟΣ τι θα μας φερει

    Νοιωθω ομως να ακροβατω

    η ζωη μου παραπαταει...ΑΣΤΑΘΕΙΑ    ...  φοβαμαι...


    Ζω στα αληθεια ολα αυτα ή ειναι ολα ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ?

    Ισως με οδηγησουν στον ΟΛΕΘΡΟ
 
    αλλα κ παλι τοτε θα πω Αξιζε ...νατο ζησω καλε μου!!

[pixie]

Η αίσθηση στ' αφτιά της σήμερα ήταν ένας πολυτάραχος αχός που δεν μπορούσε πια να τον ξεχωρίσει στα συστατικά του στοιχεία. Έμοιαζε με σκόνη μουσική που άφηνε στο πέρασμά του ο χρόνος... σαν νότες από ένα τραγούδι που τα λόγια του είχαν βαλσαμώσει στη μνήμη. Όρκοι, προσδοκίες, υποσχέσεις για ένα όμορφο μέλλον που ωστόσο διαψεύσθηκαν από τον όλεθρο του πολέμου.

Καλοκαιρινό βράδυ κι η μανόλια, από τη χορταριασμένη γωνία του κήπου άφηνε το μεθυστικό γλυκό άρωμά της να μπει ελεύθερα από το ανοικτό παράθυρο καθώς η γηραιά κυρία, καθισμένη στην κουνιστή πολυθρόνα της, αναπολούσε στο χθες το μερτικό της από τη ζωή, οδηγώντας τα κύματα της ανάσας της σε ένα χωρίς ιδιαίτερα ενδιαφέρον αύριο.

- Η ζωή είναι ένας καμβάς με ξεθωριασμένα χρώματα πια, ψιθύρισε έτσι σαν προσωπική θεωρία, σέρνοντας με κάποια αστάθεια τα βήματά της...





ΥΓ. Έχω την γνώμη πως αυτό το θέμα, παρά την παιχνιδιάρικη διάθεση, έχει και σχετικά στοιχεία λογοτεχνικής δημιουργίας, οπότε θα ήταν καλύτερα να βρίσκεται στον Καλλιτεχνικό καφενέ, όπου και μεταφέρεται. Εαν βεβαίως δεν έχει αντίρρηση και ο θεματοθέτης.

[Nikos Apomakros]

Δεν παρεμβαίνω σε συντονιστικά θέματα
Όπου το θεωρείτε ταιριαστό, εκεί και να μπει.

[titica]

Ουφ! Επιτέλους μια Ελεύθερη, καθαρή, Ανάσα στην εξοχή! Η απόδραση στη φάρμα έμοιαζε με Υπόσχεση απατηλή μέχρι Χθες Βράδυ που το αποφασίσαμε. Κάθε φορά μεταθέταμε την ιδέα αυτής της εκδρομής στο Αύριο, και να που Σήμερα έλαβε σάρκα και οστά. Σε όλη τη διαδρομή, παρ' όλη τη Σκόνη στην επικίνδυνη έως και Ολέθρια ανηφοριά με τις λακκούβες στον καρόδρομο, επικρατούσε η χαρά και τα Τραγούδια. Άλλωστε ήταν τόσο όμορφες οι εικόνες, από ψηλά τα σπαρμένα χωράφια θύμιζαν έναν υπέροχο Καμβά με πινελιές από γήϊνα χρώματα.
Το πρώτο πράγμα που μου κίνησε το Ενδιαφέρον όταν φτάσαμε, ήταν ένα θερμοκήπιο με γαρδένιες, γιασεμί και φανταστικές Μανόλιες. Επίσης η ξύλινη πέργκολα που ένας Θεός ξέρει πώς στηριζόταν αφού στις Γωνίες είχε μια Αστάθεια.
Η Θεωρία μου για την ταύτιση με τη φύση κάπως έτσι δικαιώνεται, γι' αυτό δίνω Όρκο να το επαναλάβω στο Μέλλον. Ελπίζω ο Χρόνος να μου αφήσει ένα μικρό Μερτικό σε παρόμοια ξεγνοιασιά!!!!!

[pixie]

Μπράβο, παιδιά! Σπουδαίο θέμα αυτό που άνοιξες Νίκο και νομίζω αξίζει τον κόπο να το συνεχίσουμε.  :grin:

Πολύ θα το ήθελα να δω εδώ κι άλλους να συμμετέχουν...


Να πούμε και από 5 νέες λέξεις?


ΘΩΠΕΙΕΣ

ΚΑΘΕΣΤΩΣ

ΚΑΜΠΥΛΗ

ΚΑΙΡΟΣ

ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ

[papadia]

......καλλιτεχνης

......τοπιο

.....θαλασσα

.....συναισθημα

.....ελπιδα

[titica]

Ωραία ωραία!!!!! :mrorange:


Οι λέξεις μου τώρα..........................................................


Χαμόγελο
Ταχύτητα
Κούνια
Άνοιξη
Τετράδιο

[Nikos Apomakros]

λευκό
εποχή
ίσκιος
πέτρα
ωδή

[pixie]

Έχουν κατατεθεί μέχρι στιγμής οι εξής λέξεις:


Θωπείες
Καθεστώς
Καμπύλη
Καιρός
Ορίζοντας
Καλλιτέχνης
Τοπίο
Θάλασσα
Συναίσθημα
Ελπίδα
Χαμόγελο
Ταχύτητα
Κούνια
Άνοιξη
Τετράδιο
Λευκό
Εποχή
Ίσκιος
Πέτρα
Ωδή

Είναι βεβαίως 20, αλλά εδώ είμαστε, λέω να περιμένουμε για λίγο μήπως επιθυμεί να έχει συμμετοχή και κάποιος άλλος! :smile: