Μέλη
  • Σύνολο μελών: 7,374
  • Latest: iguzovec
Stats
  • Σύνολο μηνυμάτων: 360,323
  • Σύνολο θεμάτων: 11,759
  • Online today: 177
  • Online ever: 1,061 (Οκτωβρίου 10, 2023, 08:28:42 ΠΜ)
Συνδεδεμένοι χρήστες
  • Users: 0
  • Guests: 375
  • Total: 375

σκορπια λογια σκορπιες σκεψεις σκορπια ζωη

Ξεκίνησε από papadia, Αυγούστου 23, 2011, 09:05:28 ΠΜ

« προηγούμενο - επόμενο »

papadia

......τραγουδω για τα χρονια περασαν....
      ......και κλαιω για αυτα που θαρθουν χωρις εμενα.....


      ......και φοβαμαι.....γιαυτα που θα γινουν.....

            και σκεφτομαι αν γνωριζα αυτο που θα γινει...
            Αν πραγματικα γνωριζα ο,τι θα γινει.....
            θα με προστατευε απο τη θλιψη....
            γιατι οταν  συμβει.....θα ειναι ηδη γνωστο το συσμβαν....

            Η ΘΛΙΨΗ ΜΟΥ ΗΔΗ ΘΑ ΕΧΕΙ ΠΡΟΕΞΟΦΛΗΘΕΙ




                 ετσι νομιζω εγω...........
...οσο μπορω...οταν μπορω...

vencedor

ειναι σαν μια τεραστια ονειροπαγιδα ο χρονος...
Φιλτραρει τον πονο και τον αντικατοπτριζει στις γραμμες του προσωπου...
εκει, σε εκεινη την γωνια που σχηματιζουν τα χειλη.
εκει που αγαπαει να φωλιαζει η πικρα, να σταζει
τα δακρυα της...
να αφηνει την απεραντη μοναξια της μνημης, της μνημης που λιωνει η αισθηση μιας ζωης διαλυμενης...
ενα σκοταδι προκλητικο,αγριο, γεματο αλλοτινα αγγιγματα
κ σιωπες... σιωπες απο λογια που χαθηκαν..

papadia

.....να γραφεις ιστοριες.....Ιστοριες που να αφυπνιζουν τις κοιμισμενες αισθησεις και θα γινονται πανωφορι
          για τα γυμνα σωματα....τις γυμνες μας ψυχες.....Ιστοριες μαγισσες που φερνουν πισω τηναγαπη που λειπει......

      ....αστειες ιστοριες.....ακομα κι οταν τη θλιψη κ τον τρομο θα περιγραφεις, ενα κρυμμενο γελιο καπου θα
          παραμονευει....Γιατι η ζωη ειναι ενα χωρατο.....

                                ή μηπως δεν ειναι...αλλα ετσι θελω να τη βλεπω εγω??????
...οσο μπορω...οταν μπορω...

papadia

....Τωρα φώναξε τα παιδια να μαζεψουν τη σταχτη κ να τη σπειρουν......

    ...Οτι περασε, , περασε σωστα........

   ....Κι εκεινα ακομη που δεν περασαν......πρεπει να καουν.......



                                 ...να γινουν σταχτες οι ζωες μας μας.....
                                 ...κ να ξαναγεννηθουμε.......
...οσο μπορω...οταν μπορω...

vencedor


αυτη η ησυχια τρυπαει το μυαλο μου.
δεν μπορω πια καθολου, να σκεφτω λιγο καθαρα...
εικονες που περνουν γρηγορα κ ανακατεμενες απο μπροστα μου, για να δουν αν ειμαι ακομη εκει...
αναμνησεις που χαϊδεύουν τρυφερά την ψυχή μου...
σκληρες αναμνησεις...
που δεν μπορω να τις φρεναρω...
που σαν καυτο σιδερο τρυπουν το κορμι μου.
πλησιαζει πλεον η ωρα..πρεπει να ειμαι δυνατος, ατσαλινος....
μα το αναγνωριζω σε καθε μου ανασα...
κ οι πουτανες οι ανασες ειναι διαβολικα μεγαλες κ καυτες...
με ζεματανε...μου προκαλουν πονο..
ξανα εκεινες οι εικονες απο το παρελθον...σαν δαιμονες που με τρωνε.
αιματοβαμενα φαντασματα που στριγγλιζουν...
ονειρα? αληθειες? παραμυθια? τι στο διαλο συμβαινει?
πρεπει να ΜΕ προετοιμασω.
εφτασε ο καιρος...
προσπαθω να κλεισω τα αυτια μου, να μην ακουω τις σειρηνες...μα ειναι αδυνατον..
στριγγλιζουν κ αυτες...μου τρυπανε τα τυμπανα.
ξανα εικονες κ χρωματα..
ομορφες εικονες περνανε με δαιμονιωδη ταχυτητα απο μπροστα μου.
δεν τις προλαβαινω αναθεμα τες.
αρχισε το κρυο
παγωνω...
δε λειτουργουν καλα οι αισθησεις μου...
κατι δεν παει καλα. δεν το ειχα φανταστει ετσι.
ομως? μηπως οτι φανταστηκα πηγε οπως πρεπει?
πραγματι... τι μπορεσα να φανταστω οπως ακριβως ηταν?
για μια στιγμη μονο πιστεψα πως αξιζω να αγαπηθω...
μεγα λαθος.
πορκε πιστεψα για μια στιγμη πως ειμαι κατι ιδιαιτερο...

papadia

.....με κεινα μοιαζεις που αναιρω....κ συ ποτε δε θα γνωρισεις...
          γιατι σκοτωνουν τον καιρο παντα οι τυχαιες συναντησεις......
          γιαυτο κ ψαχνω να σε βρω εκει που δε θα με ζητησεις.....
...οσο μπορω...οταν μπορω...

katinaki

Έχεις Facebook? Ναι έχω..
Twitter έχεις? ΝαιΈχω..
έχεις google? Ναι,έβαλα και απ'αυτό..
έχεις Youtube? Ναι, άνοιξα λογαριασμό και εκεί..
έχεις ζωή? Ναι έχω αλλά δεν μπαίνω συχνά... :?

Belladona

" πάντα μ΄αρέσει να πετώ
με κόντρα τον αέρα ,
δεν τα διπλώνω τα φτερά
κι ας με πετάξει πέρα ... "

Β.-

papadia

.....Λύπη,λύπη που δε μιλιέσαι,

         αλλά σκάφος βρεμμένο στην πανσέληνο είσαι

         και ρυμουλκείς μοσχονήσια

         με αναμμένο το μισό στερέωμα..........
...οσο μπορω...οταν μπορω...

papadia

....Αβαστακτο ειναι....Πικρο ειναι.....

     ....Να σιμωνεις αργα στ΄ακρογιάλι

         χωρίς να εισαι ναυαγος,

         ουτε Σωτηρας

         παρα Ναυάγιο!!!!!
...οσο μπορω...οταν μπορω...

papadia

....Δε θελω τιποτα αλλο παρα να μιλησω απλα


       να μου δοθει ετουτη η χαρη

       και ειναι καιρος  να πουμε τα λιγοστα μας λογια....

       γιατι η ψυχη μας αυριο

       κανει πανια.....
...οσο μπορω...οταν μπορω...

papadia

....ο καϋμος του θανατου

    τοσο πολυ με πυρπολησε,

    που η λαμψη του επεστρεψε στον ηλιο....


    Λοιπον αυτος που γυρευα, ειμαι......
...οσο μπορω...οταν μπορω...

papadia

....σκεφτομαι πως η ζωη μας ειναι τοσο μικρη που δεν αξιζει καν

        να την αρχισει κανεις.....
...οσο μπορω...οταν μπορω...

Belladona

[quote user="papadia" post="353998"]....σκεφτομαι πως η ζωη μας ειναι τοσο μικρη που δεν αξιζει καν

        να την αρχισει κανεις.....[/quote]


γιατί ? όταν ερχόσουν στον κόσμο , σε ρώτησε κανείς αν ήθελες να γεννηθείς ?

Belladona

"θύμισες, παλιές ρουφήχτρες του μυαλού" λέει κάπου ....
κι αναρωτιέμαι γιατί αυτή η παλινδρόμηση? γιατί γυρίζουμε στο παρελθόν? γιατί παγιδεύονται τα αισθήματα μέσα στο χρόνο?

375 Επισκέπτες, 0 Χρήστες