οταν εχω αϋπνιες απλωνω τις σκεψεις μου ετσι χωρις πολυ σκεψη

[papadia]

....ειναι ευτυχισμενη..

           μετα απο τοσο καιρο ειναι χαρουμενη....

           γελαει ασταματητα...


           ειναι ευτυχισμενη....

           το χαμογελο καρφωθηκε στο προσωπο τς..


           ειναι ευτυχισμενη...

           κ εχει πολλους λογους για αυτο!!!


           Μετρα για να μη τους χασεις..

        -  ειναι ευτυχισμενη γτ σε εχει στο πλευρο της

        -  ειναι ευτυχισμενη γτ  σε αγαπαει

        -  ειναι ευτυχισμενη γτ κ εσυ την αγαπας

        -  ειναι ευτυχισμενη γτ τη φιλας κ της χαίδευεις τα μαλλια

        -  ειναι ευτυχισμενη γτ την αποδεχεσαι ετσι οπως ειναι

           Θες κιαλλους λογους αγαπη μου?

           Θα σου δωσω λοιπον εναν ακομα πιο σημαντικο

           γιατι υπαρχεις στη ζωη μου κ την κανεις ομορφοτερη!!!!



                          ...λεει η ηρωϊδα της ιστοριας....

[Belladona]

Μπλεγμένες αναμνήσεις,
όμορφες και άσχημες μαζί

Δεν μετανιώνω
για το μαζί ή το χώρια

Πολύτιμο παρελθόν, παρόν σπουδαίο

Ούτε δάκρυ, ούτε συγγνώμη....
δεν χρειάζονται πια

Όλα έχουν ειπωθεί και όλα έχουν γίνει

Το τώρα, μοναδική πραγματικότητα
μοναδική αλήθεια

[papadia]

......εκλεισε τα ματια της κ ονειρευτηκε

           πως την εκλεισε στην αγκαλια του

           πως ενοιωσε τη μυρωδια του

           αφησε το γελιο του να την τυλιξει

           αφησε το γελιο της να κυλισει

           επανω του...

           τον εκλεισε στα χερια της....

           του χαρισε

           το κοσμο ολο

           τον λατρευε!!!!!

[papadia]

....δε θα χαραξεις κ σημερα το κορμι μου?

       δε θα γεμισω κ σημερα απ'τις σκεψεις σου?

       δε θα το αντεξω να μεινω κ σημερα καταλευκη..

       ελα παρε ε στα χερια σου..

       μυρισε  κ χαϊδεψε με..

       κοιταξε με....

       κ αφησε πανω μου οτι σε πονα...

       κανε με οτι θες...

       αντεχω ψυχη μου!!!

       παντα ειμαι εδω για σενα...

       αφου το ξερεις γτ δισταζεις?

       γτ δε μου δινεσαι?

       γτ δε κυριαρχεις μεσα μου με αυτο που νοιωθεις?

       θα σε προφυλαξω

       θα σε σωσω...

       Εγω...

       η παντοτινη καταδικη σου λευκη σελιδα...

       κι οσες σελιδες κιαν γεμισεις

       παντα σεκεινες τις αγραφες θα ζεις!!!!!

[Nikos Apomakros]

Το βλέμμα... φθαρμένο φωτογραφικό αποτέλεσμα. Η απεικόνιση μιας στιγμής.
Αποθανατίζει κανείς το μέλλον, μ' αστραπή στα μάτια, με λάμψη δίχως διάρκεια...
Χάρτινα αγάλματα του χρόνου η τεχνολογία προσέφερε κι έναν Φειδία
κομματιασμένο στα ίδια του τα βράχια. Μαρμάρινες υπάρξεις τόσο αληθινές
όσο και ψεύτικες, αγναντεύουν την κίνηση, εισπνέουν τους ρύπους,
εκπνέουν σιωπή, εμπνέουν κραυγή, μα κρατούν τους τύπους...
Κι όλοι μας τυφλοί. Στ' άπειρο φως ή στ' απόλυτο σκοτάδι.
Προδικάζουμε καταστάσεις ψηλαφίζοντας τα ανούσια,
οσφριζόμενοι τις λεπτομέρειες, αφουγκραζόμενοι μονόλογους,
γευόμενοι το ίδιο μας το κενό...
κι αδιαφορώντας πάντα για το κοινό της τύφλωσης.

Μόνο σφυρηλατώντας τα πιο όμορφα όνειρα
θα φτιάξεις τους φονικότερους εφιάλτες...

[larus audouinii]

Τώρα κατάλαβα και εγώ
Ο ερωτευμένος όλα μπορεί να τα πλάσει στα χέρια του και τραγουδάει μόνος σαν ένα αηδόνι

[papadia]

.....αποποιηθηκε τα παντα.....

         αποψε ξεχασε τα παντα

         κι εγινε μια μικρη , πολυχρωμη πεταλουδα

         που τολμα να πεταξει κιας ξερει

         οτι αυτο μπορει να ειναι το τελευταιο της ταξιδι!!!!

         γτ τελικα αποψε.....μολις αποψε καταλαβε

         οτι η ομορφια της ζωης βρισκεται

         στη μοναδικοτητα της στιγμης που περασε.....

         κι αποψε περασε  αυτη η στιγμη

         κ την εζησα...

         τη ρουφηξα και

         την εκανα δικη ΜΑΣ.....

[Nikos Apomakros]

Όσο κι αν προσπαθώ, κανείς δεν με πιστεύει, γιατί όλοι προτιμούν... εύκολες απόψεις να ακούν.
Ήξεραν καλά αυτοί που τις πρωτό 'παν, πώς έτσι τον άνθρωπο συμφέρει και βρήκαν οπαδούς
διαχρονικά φανατικούς. Ελπίζω κάποτε μία ψυχή που θʼαγνοεί το σώμα, όμορφα λόγια νά 'βρει,
με άλλον τρόπο να το πει, αυτό που όσο κι αν επιμένω κανείς δεν μοιάζει να τ' ακούει...
πως θέατρο μεγάλο είναι η ζωή κι όλοι μας, όλοι μας, ηθοποιοί, που μόλις κλείσει η αυλαία,
θα υποκλιθούμε χέρι χέρι χαμογελαστοί, δίχως μάσκα νέα, πετώντας πανευτυχείς τον ρόλο,
του Καλού ή του Κακού...  

κι αυτό θα είναι όλο...

[papadia]

....ονειρο ειναι η ζωη.......

          μεσα στ'ονειρο εισαι κι εσυ!!!!!

[papadia]

.....ημουνα μεθυσμενη εκεινο το βραδυ απο αγαπη

           κ απο ερωτα για σενα...

           ημουν εκστασιασμενη


           ημουνα φοβισμενη.....

           μη σε χασω

           μηπως μετα απο αυτη μας τη νυχτα

           τπτ δεν ηταν πια οπως πριν...

           ετρεμα σε αυτη τη σκεψη...

           κ ηθελα να σε εντυπωσιασω μωρο μου
   
           η μοναδικη μας νυχτα ηταν ξαφνικη
     
           κ συντομη  σα μπορα

           ουτε που προλαβα ν' αρχισω....

           να σου πω τη μοναδικη μου ιδιοτητα......

           ειμαι συλλεκτης.......

           μαζευω το πιο αγριο κ σκληρο πραγμα στο κοσμο...

           Στιγμες!!!!!

           κ μαζεψα στιγμες για ολη μου τη ζωη..

           τις ρουφηξα ολες σα γλυκο κρασι

           εχυσα τη ψυχη μου σταγονα-σταγονα στο ποτηρι σου

           κ στη κερναω αγορι μου....

           σου τη χαριζω ...πιες την

           στην υγεια σου

           ρυθμο δινει η ανασα σου στους κτυπους της καρδιας μου

           στην υγεια σου!!!!

           τωρα.....που εσυ πινεις τη ψυχη μου

           εγω αγγιζω τα χειλη σου με τη σκεψη μου

           κ φιλαω τη καρδια σου με τα χειλη μου!!!!!

[kapoia_za]

μα να μη βρίσκω το μέτρο
εκεί που το χρειάζομαι..

είπες..τρελοί ή ερωτευμένοι..
κι ενώ εγώ συγχώρεσα τη δική σου παρεκτροπή
εσύ δεν αντέξες να κοιτάς σε καθρέφτη

Λες και ζήτησα τέτοια μλκεία

[KostasD33]

Να δεις που στο τέλος θα λέω ότι χρειάζομαι να έχω αϋπνίες ...

[Nikos Apomakros]

Δεν ξέρω για σένα Κώστα (και για τους υπόλοιπους), αλλά η αϋπνία, μου δημιουργεί σκέψεις
αλλόκοτες, τελείως διαφορετικές και στον τρόπο με τον οποίο γίνεται ο συνειρμός και στη
θεματολογία... και γενικότερα σε όλα. Και νιώθω ήδη ότι την χρειάζομαι μερικές φορές, προκειμένου
να αντικρύσω αυτό που ονομάζουμε "καθημερινότητα", υπό ένα ιδιαίτερο πρίσμα, έστω και παράνοιας.

[papadia]

.....σε σκεφτομαι συνεχεια

         κ με αϋπνιες κ χωρις αϋπνιες.....

         κιαν ακομα κλειδωσω τη καρδια,

         αμπαρωσω πορτες κ παραθυρα

         θα βρει τροπο η σκεψη μου

         κοντα σου να ερθει.....

         να σε αγκαλιασει ..

         να κουρνιασει στη ζεστασια του κορμιου σου..
 
         να ακουμπισει στην ακρη του κρεβατιου σου

         κ να πνιγει σε μια σταγονα ευτυχιας!!!!!

         ολα τα παθη μου μαζι

         ενωμενα φωλιασμενα

         κρυμμενα σε κοχυλια

         αγκαλιασμενα....

         να ενωθουν, να μπερδευτουν οι αισθησεις,

         να λαχανιασουν οι ψυχες

         να μιλησουν τα σωματα!!!!


           ετσι νοιωθω μωρο μου για σενα...

                  τοσο απλα....τοσο ομοργα....το τελεια....τοσο υπεροχα......


                 




           

.

[Nikos Apomakros]

Χαθήκαν οι φωνές γιατί κλείνουν πια τα μάτια ανεξέλεγκτα. Κούραση. Κι έπειτα τίποτε. Ησυχία.
Σα να μην περνά λεπτό, κάθε φορά ξάφνου ανοίγουν. Κι είναι ξημέρωμα. Ξανά. Και ξανά. Και ξανά.
Ίδιο ξημέρωμα, ίδιο σούρουπο, ίδια κούραση κι ίδια στο τέλος ησυχία. Χωρίς φωνές. Απώλεια χρόνου.
Χαθήκαν οι φωνές, γιατί υπάρχουν μόνο για όσο σ' ενδιαφέρει τι θα πουν. Ομολογώ πως θεωρούσα
τρομακτικό το να σ' ενδιαφέρει. Ίσως να νόμιζα πως ήξερα. Τελικά πάντως όχι. Κατηγορηματικά όχι.