οταν εχω αϋπνιες απλωνω τις σκεψεις μου ετσι χωρις πολυ σκεψη

[papadia]

[papadia]

.....δεν ειμαι μετριοφρων...


            δεν ειμαι κ μετριοτητα...

            δεν ειμαι κ δηθεν...


            ειμαι αφτιασιδωτη τελειως συναισθηματικα...

            αλλα ειμαι το καρμα σου!

            ειμαι ο αγερας που αναπνεεις...

            ειμαι η χαρα σου....ειμαι η γαληνη σου....

            ειμαι η φαντασιωση σου

            ειμαι η μουσικη που χαιδευει τα αυτια σου

            ειμαι ολα αυτα μαζι κ ακομα παραπανω

            μα πανω απο ολα

            να ξερεις οτι ειμαι ο ανθρωπος σου!!!

            κατω αο τα πελματα σου ειναι η καρδια μου...

            πατα ...γερα... δε θα πεσεις!!!!!!!

[papadia]

  πεθαινω για σενα......κιας εισαι....

[papadia]

....πασχω που πασχω απο την καταθλιψη των χριστουγεννων

          διαβασα κ αυτο το κειμενακι

          κ ηρθε κ....εδεσε το γλυκο!!!

          Ηρθες και με πήρες απο το γυάλινο κλουβί του Petshop, το βράδυ της Παραμονής. Με έβαλες σε ένα χαρτόκουτο μέ δυο τρύπες, ημουν το δώρο που ζήτησαν τα μικρά σου απο τον Αη Βασίλη, ήμουν το όνειρο της φίλης σου, ήμουν το δώρο σου. Ζαρωσα μέσα στο κουτί μου και προσπάθησα να μην κάνω φασαρία. Οταν άνοιξε το κουτί, άκουσα τις χαρούμενες κραυγές, χέρια απλώθηκαν πάνω μου, αγκαλιές άνοιξαν να με δεχτούν, ήμουν ζαλισμένος και τρομαγμένος λίγο ξέρεις, αλλά μου άρεσε τόσο πολύ που είχα ένα δικό μου σπίτι...

Οι μέρες πέρναγαν με παιχνίδια, με χάδια, με μεζέδες, είχα τη δική μου ζεστή γωνιά στο σπίτι και σας αγαπούσα όλους τόσο πολύ... Εισασταν η οικογένειά μου, κι ακόμα κι αν τα παιδιά με ξυπνούσαν όταν ήμουν τόσο κουρασμένος απο το αδιάκοπο παιχνίδι, ποτε μου δεν θα γκρίνιαζα... Ημουν το χριστουγεννιάτικο δώρο, θα γινόμουν ο φιλος σας, ο ήρωας σας, αυτός που θα έδινε και την ψυχή του για σας.

Μετά, οι γιορτές πέρασαν, και τα παιδιά γύρισαν στο σχολείο, οι μεγάλοι στις δουλειές τους... Οι ώρες των παιχνιδιών άρχισαν να λιγοστεύουν, οι βόλτες δεν προλάβαιναν να γίνουν, οι ώρες που περνούσα στο μπαλκόνι δεμένος μονάχος μου να σας περιμένω γίνονταν όλο και περισσότερες. Μα εγώ σας αγαπούσα, είσασταν η οικογένεια μου, και δε με πειραζε να περιμένω. Τιποτα δε με πειραζε, αρκεί που ήμουν κοντά σας. Ουτε που ακουγα να λετε "μα τοσα λεφτά δώσαμε" με πειραζε, γιατι δεν καταλάβαινα κι ολας, ουτε που με διώχνατε οταν καθόσασταν κουρασμένοι στον καναπέ και προσπαθούσα να χωθώ ξανά στην αγκαλιά σας. Εφτανε που σας μυριζα εκει δίπλα μου, σας ενιωθα, δεν ήμουν μόνος, κι είχα και γω την οικογένεια μου...

Περναγε ο καιρός, με μέρες ολόκληρες να κάθομαι στο μπαλκόνι, καμμιά φορά ξεχνούσατε να μου βάλετε και φαγάκι ή νερό, μα είσαστε άνθρωποι κι έχετε δουλειές πολλές, δε μπορουσα να σας θυμώσω. Δε με βάζατε πια μέσα στο σπίτι, γιατί το τρίχωμά μου μύριζε απο τις ακαθαρσίες, ήταν μικρό το μπαλκόνι και τι μπορούσα να κάνω; Το καταλάβαινα. Μα ακόμα κι εκεί, πισω απο το τζάμι της μπαλκονόπορτας, ήξερα πως είσασταν η οικογένειά μου. Και θα μπορούσα να δώσω και την ψυχή μου για σας.

Το καλοκαίρι ήταν που με πήγατε εκεινη τη βόλτα.... Ποσο χάρηκα τότε! Βολτα μεγάλη, μακρινή, σαν και κεινες τις χριστουγεννιάτικες που κάναμε μαζί στην αρχή.. Κουνουσα την ουρά μου χαρούμενος και σας κοιτούσα όλους στα ματια, μα κανείς δεν ήθελε να με κοιτάξει... Ετρεχα και πηδαγα να ξεμουδιάσω, μετα απο ενα χειμώνα στο μπαλκόνι, και σας φώναζα να τρεξετε μαζί μου, εσεις, η οικογένειά μου, μα όταν γύρισα το κεφάλι μου είχατε κι ολας φύγει.. Ημουν μόνος μου στο άγνωστο μέρος, και όλα ήταν τόσο τρομακτικά και ξένα...

Προσπάθησα πολύ να γυρίσω σπίτι... Δε τα κατάφερα όμως... Εμαθα οτι οι δρόμοι έχουν αυτοκίνητα, έμαθα οτι κάνει κρύο το χειμώνα κι οτι η βροχή μπορει να μουσκέψει το τρίχωμα σου, έμαθα πως δεν είναι ευκολο να βρεις τροφή εκει εξω... Εμαθα πολλά, μα δεν έμαθα ποτέ γιατί φύγατε εκείνη τη μέρα... Δεν ξερω αν θα το μάθω... Δεν ξέρω αν μπορώ να το μάθω.. Στο κάτω είμαι μονάχα ένας σκύλος, ένα κουτάβι που αγοράστηκε κάποια χριστούγεννα, μια χριστουγεννιάτικη ευχή που έγινε πραγματικότητα, ενα δώρο απο κάποιον Αγιο.... Μονάχα αυτά είμαι, τίποτα σημαντικό, τίποτα που να αξίζει να αλλάξεις τη ζωή σου γιαυτο...

[PAPAROKAS]

LENA MOU


MI 3EXNAS  ABRIO TO BRADI


BRADI XRHSTOUGENON


8 KAI 45  BRADI



TA BINTEAKIA SOU


EDO STON 33



IPOGRAFI



OUI

[papadia]

....σε οσους αγαπουν τους αετους...



       ΙΟ αετός είναι ο μακροβιότερος από τα αρπακτικά πτηνά.
Μπορεί να ζήσει μέχρι 70 χρόνια, αλλά για να φθάσει σε αυτή την ηλικία πρέπει να πάρει μια σκληρή απόφαση.

Στα 40 του, τα μακριά και ευέλικτα νύχια του δεν μπορούν πλέον να αρπάξουν τη λεία του για να τραφεί.

Το μακρύ και κοφτερό ράμφος του γίνεται πολύ κυρτό. Τα υπερήλικα και βαριά φτερά του, που οφείλονται στα πυκνά του πούπουλα, κολλάνε στο στήθος του και τον δυσκολεύουν στο πέταγμα.

Του μένουν, λοιπόν, δύο επιλογές:
Να πεθάνει, ή να περάσει μια επώδυνη διαδικασία αλλαγής που διαρκεί 150 ημέρες.

Η διαδικασία απαιτεί να πετάξει στην κορυφή ενός βουνού
και να παραμείνει στη φωλιά του.
Εκεί ο αετός χτυπάει το ράμφος του σε ένα βράχο μέχρι να το αποκόψει. Αφού το αποκόψει, ο αετός θα περιμένει να φυτρώσει καινούργιο και έπειτα θα αποκόψει τα νύχια του.

Αφού φυτρώσουν τα καινούργια του νύχια, ο αετός αρχίζει να μαδάει τα γερασμένα του φτερά.
Μετά από πέντε μήνες, ο αετός πραγματοποιεί τη διάσημη πτήση της αναγέννησής του και ζει ακόμη 30 χρόνια.

Γιατί χρειάζεται η αλλαγή;Πολλές φορές για να επιβιώσουμε πρέπει να ξεκινήσουμε μια διαδικασία αλλαγής. Μερικές φορές έχουμε ανάγκη να απαλλαγούμε
 από παλιές αναμνήσεις, συνήθειες και ξεπερασμένες παραδόσεις. Μόνο αν απαλλαγούμε από παλιά φορτία,
 μπορούμε να εκμεταλλευτούμε το παρόν!

[papadia]

......αυτη η καταθλιψη των χριστουγεννων δε λεει να με αφησει....


       ....ανοιγει μια πορτα, μπαινουν πολλοι!

        ....ανοιγει δευτερη μπαινουν λιγοτεροι!

         ....στη τριτη ακομα πιο λιγοι!

             οποιοσδηποτε αλλος μπει τρελλαινεται

             εγω ομως εκει βρισκω τον Εαυτο μου!

             Γιατι εγω ΕΙΝΑΙ ενας αλλος!




                    για λιγο καιρο θα απουσιασω απο τη παρεα σας

                    γτ θελω να βρω αυτο τον αλλον εαυτο μου!


                    σας ευχαριστω που με συντροφεψατε στις καλες

                    κ στις κακες μου στιγμες...



                    σιγουρα θα τα ξαναπουμε!



                    ευχομαι καλη χρονια σε ολους

                    κ οτι μας δυσαρεστησε ας το ξεχασουμε...

[papadia]

....καλη χρονια σε ολους

    κ ψυχικη αναγεννηση σε ολους μας...

    θα παραθεσω κατι που διαβαζω κ μου αρεσε πολυ


    "γαλαζιο ροδο" κατι ανυπαρκτο

     κ ομως τοσο ουσιωδες!

     μοιαζει με τα πλασματα του ακατοικητου κοσμου..

     εαν εχεις φαντασια, το πλησιαζεις..

     Το γαλαζιο ηταν η ουτοπια, την οποια ομως εκεινη ως παιδι τη βιωνε

     σαν την πλεον μεγαλη αληθεια!!!



     αληθεια ποια ειναι η δικη σας μεγαλη αληθεια??

[htsopelas]

Καλή χρονιά σε όλους... πολύ όμορφο θέμα!

[papadia]

.....διαβασα ενα κομματι του γιαννη αγγελακα

     κ μου αρεσε πολυ...

     διαβαστε το κιεσεις μαζι με μενα

   
 
ΕΞΟΔΟΣ (Είμαι ελαφρύς)Είμαι ελαφρύς. Πιο ελαφρύς κι από πούπουλο κοκαλιά-ρη γλάρου. Ελαφρύς σαν το πνεύμα της σαπουνόφου-σκας και σαν το χάδι της ευθυμίας. Είμαι ελαφρύς. Ελαφρύτερος κι από το νυφικό της αράχνης. Ελαφρύς σανφεγγαρόσκονη και σαν παιδικό χάχανο. Τα ακροδάχτυ-λα των ποδιών μου εγκαταλείπουν το έδαφος. Φτερωτάφτερά και τουρμπίνες ζαχαρωτά δουλεύουν φουριόζικαμες στην καρδιά μου. Ανηφορίζω ανέμελος και μακάριοςτην πιο ανηφορική, την πιο θεσπέσια, την πιο εύκολη ανηφόρα. Καταπίνω τα σύννεφα και χουφτώνω τους αστερισμούς. Χορεύω βαλς με τη Μεγάλη Αρκούδα, παίζω κρυφτό με τη Μικρή, σβήνω το Άλφα του Κενταύρου.Κι ύστερα, σαν παραχορτασμένος σκύλος, νωχελικά απλώνομαι πάνω στην πλάτη του χάους, ενός καλοσυνάτουβροντόσαυρου που δε σταματά στιγμή να ταξιδεύει, και εκεί κοιμάμαι ανυποψίαστος για το πού θα
με βρει η αυγη.


ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΗ



ΟΣΑ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ ΝΑ ΕΛΠΙΖΕΙΣ!!!


     ..εσεις το εχετε σκεφτει ποτέ αυτο???

[Nikos Apomakros]

Και αυτό και το αντίστροφό του...

[papadia]

[quote user="Nikos Apomakros" post="372052"]Και αυτό και το αντίστροφό του...[/quote]


     ....παλι καταφερες να με προβληματισεις...

             (καταλαβες τωρα γτ μερικες φορες μου εισαι ........αντιπααθης??? :lol:  :lol:  :lol:

[papadia]

.....δε ξερω αν σας  εχει τυχει

     αλλα εμενα μου εχει τυχει πολλες φορες

     να νοιωθω ενα βαρυ φορτιο να μου τσακιζει τους ωμους

     κ να γέρνω προς τη γη...

    ..εκεινη ακριβως τη στιγμη νοιωθω

     εντονα την επιθυμια να μεθυσω...

     κ μη νομιζετε με κρασι μόνο

     αλλά με οτιδηποτε

     με κρασι, με ποιηση με μια βολτα στη θαλασσα

     με το διαβασμα ενος βιβλιου..

.    Και ετσι μεθαω....

     Μεθυστε κι εσεις...

     κα ν καποια φορα στη μελαγχολικη μοναξια του δωματιου σας

     τυχει να ξυπνησετε απο τη μεθη

     ρωτηστε  το ποτηρακι με το κρασι, ρωτηστε το ποιημα που απολαυσατε,

     το βιβλιο που διαβασατε

     ρωτηστε τους...τι ωρα ειναι!!!

     και θα σας απαντησουν

       ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ ΝΑ ΜΕΘΥΣΕΤΕ!!!


               ....αληθεια εσας να αρεσει να μεθατε???

[titica]

Αχ μην το κάνετε αυτό, σαν κακόγουστη φάρσα μοιάζει! Με όλο το θάρρος της γνώμης θέλω να παρακαλέσω για κάτι που θεωρώ πολύ σημαντικό.
Ας μην παραφράζουμε και τον Μπωντλαίρ τώρα κατά τον τρόπο μας! Κάθε σκέψη και νόημα εδώ του ανήκει!!!! Στα σημεία μάλιστα που επισημαίνονται με σκούρο χρώμα τον αντιγράφεις κιόλας χωρίς να κάνεις αναφορά στο όνομά του! :razz:  :evil:  :lol:  
Δεν είναι καλύτερα να μεταφέρουμε την εξαιρετική γραφή του Μπωντλαίρ αυτούσια να χαρούν και τα ματάκια μας?

Ο οποίος έλεγε......................................

''Για να μην νιώθετε το τρομερό φορτίο του χρόνου που τσακίζει τους ώμους σας και σας γέρνει προς τη γη, πρέπει να μεθάτε χωρίς ανάπαυλα.
 
Αλλά από τι? Από κρασί, από ποίηση, από αρετή, από οτιδήποτε προτιμάτε. Αλλά μεθύστε!
 
Κι αν κάποιες φορές στα σκαλοπάτια ενός μεγάρου, πάνω στο πράσινο χορτάρι ενός χαντακιού, μέσα στη μελαγχολική τη μοναξιά του δωματίου σας σας τύχει να ξυπνήσετε, αφού η μέθη έχει ελαττωθεί ή χαθεί, ρωτήστε τον άνεμο, το κύμα, το αστέρι, το πουλί, το ρολόι, ό,τι φεύγει, ό,τι κυλάει, ό,τι τραγουδάει, ό,τι μιλάει... ρωτήστε το τι ώρα είναι. Και ο άνεμος, το κύμα, το αστέρι, το πουλί, το ρολόι θα σας απαντήσουν:

Είναι ώρα για να μεθύσετε!''

ΣΑΡΛ ΜΠΩΝΤΛΑΙΡ




ΥΓ. Με κάθε σεβασμό ''Η μελαγχολία του Παρισιού'' είναι από τα αγαπημένα μου βιβλία δεσποσύνη. ;-)

[papadia]

...απο ολο το παραληρημα το ανωτερω θα κρατησω μια φραση

       ..η καθε σκεψη κ νοημα του ανηκει...

         ακου λοιπον αγαπητη τιτικα

         κατα μεσο ορο διαβαζω 2-3 βιβλια εβδομαδιαιως απο τα 15 μου χρονια

         αν λοιπον λαβεις υποψη σου οτι εχω περασει τα 50 μπορεις ευκολα

         να υπολογισεις ποσα βιβλια εω διαβασει

         απο καθε βιβλιο λοιπον παντα κατι κρατω που με βοηθαει

         σε πολλες εκφρασεις στηζωη μου κ εχουν διαμορφωσει κατα πολυ

         το χαρακτηρα μου

         κ επειδη απο καθε βιβλιο οπως σου προανεφερα κατι καταγραφεται στη μνημη κ στο

         υπισυνειδητο  θα επρεπε σε ολες τις εκφραζεις της ζωης κ ιδιως στο προφορικο μου

         λογο να μιλαω με παραπομπες :lol:  :lol:

         αν βεβαια ειμαι κ σε θεση να τις θυθμαμαι....

         κ ουτε θα μπω κ σε αυτη τη διαδικασια

         τωρα αν εσυ νομιζεις οτι το να σου μεινει κατι στη μνημη κ καποια στιγμη να σου βγει

         οπως σου βγει ...οτι αυτο ειναι αντιγραφη κ χρειαζεται παραπομπη

         ειναι δικο σου θεμα....

         αγαπητη τιτικα οικοιοποιουμαι σκεψεις κ νοηματα οχι

         πνευματικες ιδιοκτησιες....