ΠΑΙΖΩ τραγουδώντας

[Anonymous]

...δικό μου αγαπημένο  :roll:

γιατί και εσύ που με κοιτάς, λες και είμαι ο πρώτος
μη γελαστείς και πεις τυχόν πως δεν το ξέρω
πως με το πρώτο το χιόνι θα γίνεις κύμα και σκόνη
και θα την κάνεις, λυπημένη για μακριά
 
μα πριν να φύγεις, θέλω κάτι από σένα
κάτι καλό να μου θυμίζει τη μορφή σου
απ' το άρωμά σου σταγόνα, απ' το κορμί σου λίγο ιδρώτα
ή ένα χάδι που δεν μου έδωσαν ποτέ
 
πέρασα στεριές και θάλασσες, για να σε βρω
όμως τι να πω...τίποτα...

[Rakendytos]

Τα δόντια μου πονούν φριχτά
και η οσμή μου μ' απατά
μολύβι ατόφιο η γλώσσα μου
και τα ρουθούνια μου στεγνά
και τα ρουθούνια μου στεγνά
 
Είναι και κάτι το κολάρο αυτό
σημάδι μ' άφησε γερό
χρόνια ραμμένο επάνω μου
χρόνια και 'γω να το μισώ
 
Δεν τρέχω τώρα όπως πριν
δεν πάω πουθενά
είναι κι εκείνη η παλιά πληγή
κι αυτή η μυστήρια τεμπελιά
 
Και εσύ φωνάζεις ακόμα δυνατά
για να σου κάνω τη δουλειά
ΜΑ.. δε σε παίρνω πολύ στα σοβαρά..
δε σε φοβάμαι τώρα πια..

(το δικό μου..)

[Anonymous]

χα...16/3/2007 ώρα 2:36pm :wink:

παμ' παρακάτω...

Υπέροχο τίποτα η ανάσα σου ζαλίζει
μα πάνω σου κρατιέμαι ζωντανός
υπέροχο τίποτα η γλώσσα σου με σχίζει
αφήνοντας σημάδια που δε σβήνει ο καιρός...

[sexy]

Zwi mou, zwi mou
esu eisai diki mou
anasa, pnoh mou
auth einai h zwi mou....

[Rakendytos]

ρε σπορε..τι γαμωχρωμα ειναι αυτο... πεταχτηκαν τα ματια μου οξω.. :shock:

Ακου την ΑΝΑΣΑ.. μου που κόβεται
νιώσε το σφυγμό μου που ανεβαίνει
άπλωσε το χέρι σου και κράτα με
κι άστο χρόνο να περιμένει..
 
Αδειασε και πάλι η ψυχή
όπως φεύγει μια ανάσα
όπως η ζωή που εξασθενεί    
λες και ζούμε σε μια φάρσα..

[black_velvet]

και πάλι παλεύουμε μικρές στιγμούλες
και πάλι με τα παιδιά μας μες στις κούνιες
αθώοι όλοι μα χαμένοι
μοιραίοι ξέγνοιαστοι και τόσο ξένοι
μπροστά στον χρόνο που γελά

[mauroula]

ρε σπορε..τι γαμωχρωμα ειναι αυτο... πεταχτηκαν τα ματια μου οξω.. :shock:

.....

Καλύτερα τώρα;

[Rakendytos]

ρε σπορε..τι γαμωχρωμα ειναι αυτο... πεταχτηκαν τα ματια μου οξω.. :shock:

.....

Καλύτερα τώρα;

..μ αρεσει που με προσεχεις  :wink:

[Rakendytos]

ΣΤΙΓΜΕΣ.. που τρέμουν μες το νου μου που τρελαίνεται..
καλοδεχούμενες χαρές, φτωχές μου ελπίδες..
τα πάθη μου γεμίσατε, μαζί με ενοχές..
στη θάλασσα της θλίψης μου..
 
σωθήκαν οι χαρές, σωθήκαν οι χαρές..

[Anonymous]

είναι κάτι στιγμές, που στα σύννεφα χάνονται, στον ουρανό
πρόσωπα αγαπημένα, πρόσωπα λατρεμένα που αφήνουν κενό...
 
ένας κόμπος το στήθος σου σφίγγει, και είναι τόσο βουβή η ανάσα σου
και όλα εκείνα, που είχες κρατήσει, τώρα κύματα γίνονται μέσα σου...

είναι ώρες που ως και ο χρόνος σου μοιάζει νεκρός...

[Rakendytos]

Σταμάτα να κλαις..
Σταμάτα να σε λυπάσαι..
Ψάξε βαθιά τη δύναμη σου να βρεις
Να πάψεις πια να φοβάσαι..
 
Στο λέω δεν έχω καιρό..
Μαζί σου να χάσω..
Τα όνειρα που για καιρό κυνηγώ
Για σένα δεν θα χαλάσω..
 
Ετσι σκληρή είν η ζωή να το ξέρεις
ΜΕΣΑ ΣΟΥ.. ψάξε για να μην υποφέρεις
Βασίσου πάαααααααανω σου
Βασίσου πάαααααααανω σου :git:

[black_velvet]

ρε σπορε..τι γαμωχρωμα ειναι αυτο... πεταχτηκαν τα ματια μου οξω.. :shock:

.....

Καλύτερα τώρα;

..μ αρεσει που με προσεχεις  :wink:

πάντα!  ]

[black_velvet]

έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα
δεν με ρωτήσανε ζωή μα σε συνήθισα
σαν πληγωμένο αετόπουλο στο χώμα
ψάχνω τη δύναμη να κρατηθώ ακόμα,

έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα
άλλα μου δείξανε και άλλα εγώ αντίκρυσα
Θε μου κι ας ήξερα ποια μέρα θα πεθάνω
και του θανάτου μου γενέθλια να κάνω

[Rakendytos]

Σε κουβαλώ, μέσα στο σπίτι που η φωνή σου έχει μείνει
κι όταν η πόρτα μου πίσω απ τον κόσμο κλείνει
σε στήνω απέναντι και σε πυροβολώ..
 
Μα δεν πεθαίνεις, δεν πεθαίνεις
και ας σε στήσουνε σε χίλια αποσπάσματα..
ναι, δεν ΠΕΘΑΙΝΕΙς, δεν πεθαίνεις
είναι αθάνατες οι τύψεις και τα οράματα..

[Anonymous]

Θέλω τη μέρα που θα φύγεις απ' το πρωί να μου γελάς
κι όταν την πόρτα θα ανοίγεις να είναι σα να μ' αγαπάς...