ΠΑΙΖΩ τραγουδώντας

[saliara]

Σαμιώτισα, Σαμιώτισα,
πότε θα πας στη Σάμο;
Ρόδα θα ρίξω στο γιαλό, Σαμιώτισα,
για νά'ρθω να σα πάρω.

[kuria]

ποτε θα καμει ξαστερια
ποτε θα φλεβαρισει
να παρω το ντουφεκι μου
την εμορφη πατρονα
να κατεβω στον Ομαλο
στη στρατα των Μουσουρων
να καμω μανες διχως γιους
γυναικες διχως αντρες
να καμω και μωρα παιδια
να κλαιν' διχως μαναδες
να κλαιν' τη νυχτα για νερο
και την αυγη για γαλα
και τ' αποδιαφωτισματα
τη δολια τους τη μανα...

[black_velvet]

τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο
δυο καρδιές κι έναν ήλιο στη μέση
παίρνω φως απ' τον ήλιο και φτιάχνω την αγάπη
και μου λες πως σ' αρέσει
παίρνω φως απ' τον ήλιο και φτιάχνω την αγάπη
και μου λες πως σ' αρέσει

[kuria]

Ήλιος κόκκινος ζεστός στάθηκε στην κάμαρά μου
Ξύπνησε όλη η πολιτεία κάτω απ’ τα παράθυρά μου
Το παιδί πάει στο σχολειό του κι ο εργάτης στη δουλειά
Πρωινά δυο μάτια ανοίγει όμορφη μια κοπελιά
Ε, ε, ήλιε, ήλιε αρχηγέ
δως το σύνθημα εσύ κι η χαρά θ’ αναστηθεί
Το σκοτάδι θα πεθάνει και θ’ ανάψει η χαραυγή
Ο εργάτης βλαστημάει και τραβάει για το σταθμό
Να ο ήλιος ανεβαίνει σα σημαία στον ουρανό
Μπρος στης φάμπρικας την πύλη ο εργάτης σταματά
Όμορφη η μέρα γνέφει κι απ’ το ρούχο τον τραβά
Ε, ε, σύντροφέ μου αχ τι κακό
μέρα μ’ ήλιο σαν κι αυτό να την τρώει τ’ αφεντικό
Σήκω ήλιε πιο ψηλά να σε δούνε τα παιδιά
Δες, χορεύει η κοπελιά με στεφάνι στα μαλλιά
Τα παιδιά θα μεγαλώσουν, θ’ αγαπούν την κοπελιά
κι όλα τότε θαν’ δικά μας, ήλιος, ουρανός, χαρά

[black_velvet]

αχ τι κακό, αχ τι κακό
μέσα στη φορντ ένα βράδυ μαγικό
αχ τι κακό, αχ τι κακό
έχασα κάτι που το είχα φυλακτό

[kuria]

Βράδυ και φουρτούνα στο Θερμαϊκό
Ο φάρος στο Ποσείδι αχνοφαίνεται
το κύμα αφρισμένο πρωτοδεύτερα
και το μπουρίνι απάνω του να κρέμεται
Άραγε οι δικοί μου όταν πρωτόρθανε
βλέπανε για ν' αρμενίζουνε τους ίδιους φανούς
Χιλιοβασανισμένοι ναυαγοί της Ιστορίας
ένα καΐκι πρόσφυγες σε νέους ουρανούς

[black_velvet]

παλάτια εμείς θα χτίζουμε στην άμμο
ποιος λογαριάζει κύμα και καιρό
κι αν την καρδιά μας την πατάμε χάμω
εμείς αυτό το λέμε ριζικό

[kuria]

Ό,τι αρχίζει ωραίο τελειώνει με πόνο
Οι πικραμένες καρδιές το ξέρουνε μόνο
Είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια
Ο βοριάς θα στα κάνει συντρίμμια, κομμάτια

[seagull]

Το προσωπό μου φωτεινό
Να σχηματίζει αστερισμό
Να σου χαμογελάει
Και να σου ψιθυρίζει
Καλή νύχτα

[kuria]

τα ωραια μας χρονια και οι ομορφες μερες
μας γαζωνουν σαν σφαιρες σ’ εναν τοιχο μπροστα
νυχτα θα ξαναρθει η νυχτα
και του τρενου η σφυριχτρα θα μας βρει χωριστα

[andreasec13]

Θα σι πάου στου αμπέλι
να χουρέψεις τσιφτετέλι
κι μπροστά στην απιδιά
θα σι δώκω δυό φιλιά.

Να σι πιάκω τα μπουμπούδια
για να πεις πολλά τραγούδια.
Την πουδιά σι σήκουσέ την
και την κάψα τράνεψέ την.

Να 'τοιμάσου του μαρκάλι
που μι καίει σαν μαγγάλι
κι έπειτας μέσα στου θάμνου
ότι θέλ'ς να σι κάμνου.

Να βουγγάς σαν την δαμάλα
που της στέριψε του γάλα
και θα σκούζεις "ούι-ούι"
μα κανείς δεν θα σ'ακούει.

(ΒΟΥΚΟΛΙΚΟΝ - ΔΗΜΩΔΕΣ)

[kuria]

Τραγούδια όμορφα θα πω
με φίνο μπουζουκάκι
να νοσταλγήσω τα παλιά
και να μπω σε μεράκι
 
Σε μια ξανθούλα π' αγαπώ
μα ποια είναι δεν το λέγω
λιγάκι σαν την θυμηθώ
σαν το παιδάκι κλαίγω
 
Γι αυτήν εγώ αρνήθηκα
της μάνας μου το σπίτι
και με παράπονο πικρό
γυρνώ σαν τον αλήτη

[andreasec13]

Αλήτη μ’ είπες μια βραδιά
χωρίς καμιά αιτία
Μα του αλήτη η καρδιά
δεν σου κρατάει κακία

Θα ’ρθει καιρός όμως μικρή
να το μετανοήσεις
Για του αλήτη την καρδιά
θα κλάψεις, θα δακρύσεις

Αλήτη μ’ είπες, μα εγώ
χωρίς να σε μισήσω
γελώ ακόμα κι αν πονώ
για να μη σε λυπήσω

[kuria]

Στέκει στου δρόμου κάποια άκρη μοναχός
θαρρείς και κρύβει τη ντροπή του στο σκοτάδι
Όμως τι φταίει αν γεννήθηκε φτωχός
Τι φταίει αυτός, αν της ζωής
αν της ζωής είναι ρημάδι
Αλήτη δίχως αγάπη με δίχως μάνα και δίχως σπίτι
Αλήτη μες τη μανία του βοριά μικρό σπουργίτι
Αλήτη
Κι όμως και αυτός ίσως μπορέσει μια φορά
να βρει ένα όνειρο μια αγκάλη εν' απάγκιο
να βρει δυο χέρια να του δώσουνε φτερά
και τα δυο χείλη για να του δω
για να του δώσουνε κουράγιο
 

[andreasec13]

Μ' ένα όνειρο τρελό
όνειρο απατηλό
ξεκινήσαμε κι οι δυο μας
και στου δρόμου τα μισά
σβήσαν τ' άστρα τα χρυσά
ξαφνικά από τον ουρανό μας

Ποια μοίρα με ζηλεύει
ποιο μάτι φθονερό
και χάθηκε μια αγάπη
προτού να τη χαρώ
σαν πλοίο που ναυάγησε
σαν νούφαρο που μάδησε
στης λίμνης μέσα το θολό νερό

Με ελπίδες λιγοστές
έστω και απατηλές
να γυρίσεις περιμένω
ίσως βγει αληθινό
τ' όνειρό μου το τρελό
τ' όνειρό μου το ναυαγισμένο