ΠΑΙΖΩ τραγουδώντας

[kuria]

Μάζεψα βροχή των αστεριών
κι έπλεξα φεγγάρια στα μαλλιά σου
γύρισα απʼ το μέλλον στο παρόν
κι έγινα πυξίδα στην καρδιά σου

[andreasec13]

Λιμάνι μου 'γινες καημός
κι έχω κορμί καράβι.
Πάθη κρύβουν τ' αμπάρια μου,
λυτοί είναι οι κάβοι.

Τα χέρια μου άπλωσα κουπιά,
πανάκι τα μαλλιά μου.
Χωρίς πυξίδα σάλπαρα,
πάμε όπου θες καρδιά μου.

[kuria]

Στο 'πα και στο ξαναλέω
στο γιαλό μην κατεβείς
κι ο γιαλός κάνει φουρτούνα
και σε πάρει και διαβείς

Κι αν με πάρει που με πάει
κάτω στα βαθιά νερά
κάνω το κορμί μου βάρκα
και τα χέρια μου κουπιά
το μαντήλι μου πανάκι
μπαινοβγαίνω στη στεριά

Στο 'πα και στο ξαναλέω
μη μου γράφεις γράμματα
γιατί γράμματα δεν ξέρω
και με πιάνουν κλάματα .

[andreasec13]

Φεγγαράκι μου λαμπρό,
φέγγε μου να περπατώ,
να πηγαίνω στο σκολειό
να μαθαίνω γράμματα,
γράμματα σπουδάματα
του Θεού τα πράματα.

[Crazy]

Χάρτινο το φεγγαράκι
ψεύτικη η ακρογυαλιά
αν με πίστευες λιγάκι
θα 'σαν όλα αληθινά

Δίχως τη δική σου αγάπη
γρήγορα περνά ο καιρός
δίχως τη δική σου αγάπη
είναι ο κάσμος πιό μικρός

[kuria]

Με τι καρδιά ξαναγύρισες συγγνώμη να μου ζητήσεις
κι απάνω που σε λησμόνησα ό,τι μου κανες να μου θυμίσεις

Αγάπη μου επικίνδυνη φοβάμαι και τη σκιά σου
Ερείπιο με κατάντησες με τον άπιστο τον έρωτά σου
 
Δεν είμαι πια για πειράματα, να φύγεις και να μʼ αφήσεις
Δεν έχω πια άλλο τίποτα, μόνο ερείπια για να γκρεμίσεις

[andreasec13]

Συγγνώμη που σ' αγάπησα πολύ
δεν ξέρω ν' αγαπώ όμως πιό λίγο,
συγγνώμη που σ' αγάπησα πολύ
μα βρήκα το κουράγιο και θα φύγω...
συγγνώμη που σ' αγάπησα πολύ.

[kuria]

Κάτω στον Πειραιά, στο Μουράγιο
είπα να σκοτωθώ, μα τον άγιο
Μα έκανα υπομονή και κουράγιο
κι ήρθα κρυφά τον παλιό μου καημό να σου πω

[Crazy]

Στα μάτια σύννεφο, λυγμός στα χείλη
πικρό στα χέρια μου άσπρο μαντήλι
Ένας κρυφός καημός καίει την καρδιά μου
φλόγες με ζώνουνε, γύρνα χαρά μου

[andreasec13]

Δέκα μάγισσες τα δάχτυλα σου,
δυο φωτιές τα χείλη τα γλυκά σου,
ακροβάτες το ονείρου,
ποταμόπλοια του Νείλου.

[kuria]

Παίζαν οι μικρότεροι κλέφτες κι αστυνόμους
κι ήταν αρχηγός η Αργυρώ
και φωτιές ανάβανε στους απάνω δρόμους
τ' Άη Γιάννη θα 'τανε θαρρώ

Βγάζανε τα δίκοχα οι παλιοί φαντάροι
γέμιζε η πλατεία από παιδιά
κι ήταν ένα πράσινο πράσινο φεγγάρι
να σου μαχαιρώνει την καρδιά

[black_velvet]

τα παιδιά τραγουδούν μες στους δρόμους
κι η φωνή τους τον κόσμο αλλάζει
τα σκοτάδια σκορπάνε κι η μέρα λουλουδίζει
σαν ανθός στο περβάζι

[larus audouinii]

κείνο το πρωί του είπα καλημέρα

κάθε τρελό παιδί έχει στο χέρι
φιλί της παναγιάς κι ένα μαχαίρι
κι η μάνα του δεν τραγουδά

[riaghul]

Μικρό παιδί σαν ήμουνα
και πήγαινα σχολείο
μικρό παιδί
Στα μάτια είχα τη χαρά
στα χέρια το βιβλίο
Μικρό ΠΑΙΔΙ

[kuria]

Όταν ο γιος μου λέει νιέμα
κι ελληνικά δε μου μιλά
παγώνει μέσα μου το αίμα
κι αργοκυλάνε μαύρα δάκρυα πικρά
όταν ο γιος μου λέει νιέμα
κι ελληνικά δε μου μιλά
 
Μια χούφτα Έλληνες είμαστε όλοι κι όλοι
στο χωριό ετούτο δω το πολωνικό
έχουμε τα σπίτια μας έχουμε περβόλι
μα είναι μίλια μακριά σχολειό ελληνικό, σχολειό ελληνικό
όταν ο γιος μου λέει νιέμα
αναστενάζω και πονώ
 
Από του Άουσβιτς τον κάμπο
είναι η γυναίκα μου η καλή
μάνα γλυκιά σαν τη δική μου
αλλά δεν ξέρει ούτε λέξη ελληνική
από του Άουσβιτς τον κάμπο
είναι η γυναίκα μου η καλή