ΠΑΙΖΩ τραγουδώντας

[saliara]

Τι να τα κάνεις τα φτεράπιάσε τα χέρια μου γερά
αφού με νίκησες σε ένα αγώνα άνισο
τι να τα κάνεις τα φτερά
πιάσε τα χέρια μου γερά
πάμε άγγελέ μου στο δικό μας τον παράδεισο

[chriastina]

τα κορμια και τα μαχαιρια
ετσι και αλλαξουν χερια
καποιο φονικο θα γινει
και ποιος παιρνει την ευθυνη

[saliara]

Μαχαίρια τώρα τα φιλιά σου
Σφαίρες τα λόγια σου, βροχή
Έχεις ξεχάσει που πηγαίνεις
Ματώνει κάθε σου στιγμή

Μόνο αν χάσεις ίσως μάθεις
Για κάθε όνειρο μισό
Είσαι στο κέντρο ενός τυφώνα
σαν το μικρό χαρταετό

[chriastina]

ζηλευω το μικρο σου το γατι
στα ποδια σου κοιμαται οταν διαβαζεις
δεν ξερω αν κοιμαστε και μαζι
ή μ αλλον στο κρεβατι το αλλαζεις

[katinaki]

Αλλάζεις, αλλάζεις
αλλάζεις, αλλάζεις
μέρα τη μέρα και με τρομάζεις.

[saliara]

Μέρα με τη μέρα φεύγω από σένα πιο πολύ
μέρα με τη μέρα σπάει του έρωτά μας το γυαλί
συνηθίζω στην ιδέα πως δεν κάνουμε μαζί
μέρα με τη μέρα φεύγω από σένα πιο πολύ

[kuria]

Να ʽταν η απόσταση γυαλί με μια να το σπάσω
και ούτε μια στιγμή να μην σε ξαναχάσω

[chriastina]

Νύχτα στάσου
νύχτα στάσου μια στιγμή
μια αγάπη θα πεθάνει την αυγή

Νύχτα ρίξε
νύχτα ρίξε κεραυνό
τη σκιά του που θα σβήνει να μη δω

[saliara]

Νύχτα σε γνώρισα, νύχτα σε χώρισα,
νύχτα κατάλαβα πως ήσουν εφιάλτης,
νύχτα σε γνώρισα κι όμως προχώρησα
στη μοναξιά μου που με φώναξε κοντά της.

[jcdenton]

Μοναξιά μου όλα,
μοναξιά μου τίποτα
μη μ' αφήνεις τώρα,
που είναι όλα πιο δύσκολα
έρωτα μου όλα
κι έρωτά μου τίποτα
μη μ' αφήνεις τώρα,
που είναι όλα πιο δύσκολα

[saliara]

Τώρα μη μιλάς σου λένε, μη μιλάς, δεν είναι ώρα
Τώρα πρέπει να σωπαίνεις, πρέπει να σωθεί η χώρα
Τώρα μη μιλάς σου λένε, μη ζητάς, μονάχα δίνε
Μα άκου τώρα να μαθαίνεις, η δική μου ώρα είναι

[gavrina]

Γκρέμισα ναούς και τους έχτισες,
ήμουνα νεκρός και μ'ανέστησες,
μες στο σώμα μου με κατέκλυσες,
τώρα..

[papadia]

....Το σώμα που ζητάς
Το πήρε ο Βοριάς
Και έγινε αγέρας
Της σκοτεινής ημέρας
Και στάχτη μιας φωτιάς


            φωτια

[kuria]

Βρέχει φωτιά στη στράτα μου
φωτιά που μ' έχει κάψει
για τα φτωχά τα νιάτα μου
κανένας δε θα κλάψει

[saliara]

Κανένας δε μου μίλησε
κι ας ήταν κι άλλοι δύο
έμεινα πράγμα αζήτητο
σαν όλα μες σ' αυτή τη Γη

Επήρα τον αγύριστο
το δρόμο μες το κρύο
αφού το τραίνο χάθηκε
κι ο Ήλιος δε θα βγει