Σαν γλυκό του κουταλιού...

[Enia]

Μαιρούλα, απίστευτες οι μάγισσες!? Να μας έλεγε και κανά μπουγιούμι!...  :oops: Εκείνο το εσθίρ πχ, δεν θα με χάλαγε να το είχα!  :wink:  :wink:  :wink:

Όσο για το άλλο που λες, αν προλάβω τώρα που θα κατέβω αθήνα θα το ψάξω... Αν και θα προτιμούσα να βλέπει εκείνος την πλάτη μου...  :roll: Είναι τα... 'φετίχ' που λέγαμε!  :wink:  :oops:  :oops:  :oops:

[Ntama]

Μαιρούλα, απίστευτες οι μάγισσες!? Να μας έλεγε και κανά μπουγιούμι!...  :oops: Εκείνο το εσθίρ πχ, δεν θα με χάλαγε να το είχα!  :wink:  :wink:  :wink:

Όσο για το άλλο που λες, αν προλάβω τώρα που θα κατέβω αθήνα θα το ψάξω... Αν και θα προτιμούσα να βλέπει εκείνος την πλάτη μου...  :roll: Είναι τα... 'φετίχ' που λέγαμε!  :wink:  :oops:  :oops:  :oops:

Φιλεναδούλα μου,
ως γνήσια σμυρνιά που είμαι απο παππούδες και γιαγιάδες (το επίθετο μου το αποδεικνύει περίτρανα     ).... έψαξα και βρήκα το τηλέφωνο της Μάρας Μειμαρίδη, όπου μπορεις να προμηθευτείς τις συνταγές για τα "εσθίρ" και "σεβνταλέ"...      

Αν θέλεις, στειλε μου PM  να σου στείλω το τηλέφωνο.... :wink:  :wink:

Οσο για το ΦΕΤΙΧ σου... φρόντισε να μου το γράψεις στο θεματάκι μου...  ]ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ [/i]βιβλία να σου προτείνω αν θές... όπως επίσης και βιβλία σχετικά με "σμυρνέικα κόλπα και συνταγές"....

[minoraki]

:wink:  :wink: και εγω θελω το τηλεφωνο της μειμαριδη!
βλεπω το σηριαλ ανελλιπεστατα! ειναι πολυ καλο.....αυτη βεβαια που αξιζει ολα τα λεφτα μας ειναι η τσανακλιδου! αψογη.....αφταστη.....υπεροχη....μεγαλη καλλιτεχνις!

[etet]

[size=18]nai einai gluko tou koutaliou kai to pio shmantiko sustatiko tou einai h zaxari gia mena zaxari sth zwh mou o erwtas!!![/size]

[riaghul]

" Τα λογια που λες σημερα...
πρεπει να ειναι απλα και γλυκα
......

αυτιο, μπορει να χρειαστει να τα φας..."

(απο καποιον Αγνωστο)

[Enia]

polu kalo maria mou

ante bre, kalh mas ore3h!  :wink:  

[Nikos28]

:lol: (λιχούδικα όλα σας...σας διάβασα και μ' έπιασε υπογλυκαιμία!) Για το ενδιαφέρον αποσπασματάκι που παρέθεσε η Enia...θα πω μόνο το εξής: Για να είναι κάτι ωρ-αίο πρέπει να γίνει στην ώρ-α του...στη δική του ώρα, στο δικό του καιρό. Κι αυτό προυποθέτει υπομονή...και, μερικές φορές, νεύρα. Γερά νεύρα. Ατσάλινα νεύρα. Ειδικά, μάλιστα, αν κάποιος/α νοιώθει να ξεχειλίζει από μια μυστηριώδη ζωτική δύναμη που φωνάζει ''Ζήσε! Εδώ και τώρα!''...

[Enia]

για ανέπτυξέ το μου λίγο παραπάνω αυτό...

 :roll:

[Nikos28]

Εννοώ, όταν θέλεις πολύ έντονα να κάνεις ή να ζήσεις κάτι αλλά γνωρίζεις ότι δεν έχει έρθει ακόμα ο κατάλληλος καιρός γι' αυτό...δεν έχουν ωριμάσει οι συνθήκες (και η πραγματική γλύκα είναι στην ωριμότητα...τα γλυκά φρούτα είναι τα ώριμα!).  Εκεί χρειάζεσαι μεγάλα αποθέματα υπομονής και εγκαρτέρησης...

[rinio]

Εννοώ, όταν θέλεις πολύ έντονα να κάνεις ή να ζήσεις κάτι αλλά γνωρίζεις ότι δεν έχει έρθει ακόμα ο κατάλληλος καιρός γι' αυτό...δεν έχουν ωριμάσει οι συνθήκες (και η πραγματική γλύκα είναι στην ωριμότητα...τα γλυκά φρούτα είναι τα ώριμα!).  Εκεί χρειάζεσαι μεγάλα αποθέματα υπομονής και εγκαρτέρησης...

Ego pistevo oti kapies fores, thelis de thelis prepi na kanis ipomoni prokimenoun na geftis kapia pragmata, ine monodromos... apo eki ki eki esi aksiologis an aksizi i anamoni i oxi, alla ke afto theli vathos xronou. Ta panta dokimazonte me to perasma tou xronou, ke kati allo pou pistevo ine oti ine na gini ginete, makari na erthi i gi epano ke o ouranos kato. Ke sinithos ola erxonte vata, stin arxi mas fenonte vouno, vlepontas omos pio psixrema, ke oso mas lipoun pragmata, ksipname me alli diathesi, me diathesi na ta kataktisoume, kommati kommati, na ta geftoume kommati kommati. Ke den iparxi tipota oreotero...
Glika gia mia zoi... ta panta ftiaxtikan me sofia

[Enia]

Εννοώ, όταν θέλεις πολύ έντονα να κάνεις ή να ζήσεις κάτι αλλά γνωρίζεις ότι δεν έχει έρθει ακόμα ο κατάλληλος καιρός γι' αυτό...δεν έχουν ωριμάσει οι συνθήκες (και η πραγματική γλύκα είναι στην ωριμότητα...τα γλυκά φρούτα είναι τα ώριμα!).  Εκεί χρειάζεσαι μεγάλα αποθέματα υπομονής και εγκαρτέρησης...

Και τι είναι αυτό που ορίζει πότε είναι η σωστή ώρα να ζήσεις κάτι ή όχι?!
Θα περίμενα πως όταν κάποιος νιώθει έτοιμος -πόσο μάλλον όταν υπερχειλίζει από την ορμή να ζήσει κάτι- τότε είναι η πραγματική ώρα να το κάνει...  :roll:
Έχεις κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό σου?

[Nikos28]

Enia, τίποτα δεν ορίζει πότε είναι η σωστή ώρα για να ζήσεις κάτι...εξαρτάται από την περίσταση και το περιβάλλον. Δυστυχώς (ή ευτυχώς) δεν υπάρχουν γενικοί κανόνες βάσει των οποίων να ξέρουμε πότε ακριβώς πρέπει να ζήσουμε ή να κάνουμε κάτι... Η παρορμητικότητα, πάντως, δεν είναι ασφαλής δρόμος. Ίσως θυμάσαι το παράδειγμα του Ορφέα και της Ευρυδίκης...  

[freak]

ενια μπορεις να κανεις απλα αναφορα πως απαντας στον νικο.... δεν χρειαζεται το ασκοπο quote.  σε ευχαριστω εκ μερους των υπολοιπων.

την λατρεια μου.

[Enia]

freak: ignore...

Niko: sorry, orfea kai eurdikh??...  :? help...

[freak]

Ορφεας, ποιητης κ μουσικος, γιος του Απολλωνα η του Οιαγρου.
Ευρυδικη, μια απο τις δρυαδες νυμφες, κορη του απολλωνα, συζηγος του ορφεα.

Ο Ορφέας μάγευε με την μουσική του. Όταν έπαιζε τη λύρα του και τραγουδούσε μέσα στα δάση ερχόταν και τον άκουγαν τα πουλιά. Λιοντάρια ξάπλωναν κοντά σε ελάφια και αφήνονταν στην όμορφη μαγεία της μουσικής του.
Ο Ορφέας αγάπησε την Ευρυδίκη. Την αγάπησε με όλη του την ψυχή κι από τότε, όποτε τραγουδούσε κι έπαιζε την λύρα του, την είχε στο μυαλό του και στην καρδιά του. Και τα τραγούδια του έγιναν ακόμα πιο αισθαντικά, γλυκά και συνάμα υποβλητικά. Κι όλα τα ζώα και τα πουλιά έμαθαν οτι αγαπούσε την Ευρυδίκη. Και οι άνθρωποι το έμαθαν. Το είπαν και στην Ευρυδίκη. Μα εκείνη το πίστεψε μόνο όταν περνώντας από μια δασωμένη πλαγιά είδε τον Ορφέα να τραγουδάει ένα τραγούδι για κείνη και μπροστά του να στέκει ένα μεγάλο λιοντάρι. Στεκόταν ακίνητο, στυλωμένο στα δυνατά του πόδια, αλλά από τα μάτια του κυλούσαν δάκρυα. Τότε η Ευρυδίκη φανερώθηκε στον Ορφέα και του είπε μόνη της οτι θέλει να είναι μαζί του, γιατί τέτοια δυνατή αγάπη σαν τη δική του είναι πιο πολύτιμη από τον χρυσό και όλα τα πλούτη του κόσμου.
Έζησαν για λίγο καιρό ευτυχισμένοι αλλά μια μέρα δάγκωσε την Ευρυδίκη ένα πολύ δηλητηριώδες φίδι. Η Ευρυδίκη πέθανε. Κι ο Ορφέας ηταν απαρηγόρητος. Αποφάσισε λοιπόν να κατέβει στον Άδη να βρει την αγαπημένη του Ευρυδίκη.

Όταν βρέθηκε στην πύλη του Άδη αντίκρυσε τον Κέρβερο που του γρύλιζε άγρια, δείχνοντάς του τα τεράστια δόντια του. Ο Ορφέας έπαιξε μια γλυκειά μελωδία με τη λύρα του και είπε στον Κέρβερο:” Άσε με να δω την Περσεφόνη. Είναι εδώ ο άγγελός μου η Ευρυδίκη και δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτήν.” Ο Κέρβερος τον άφησε να περάσει. Δαίμονες φρουροί του Άδη τον οδήγησαν μπροστά στην Περσεφόνη. Εκείνος γονάτισε με σεβασμό μπροστά της. Ύστερα έπαιξε στη λύρα του μουσική. Κι ήταν σαν να βρέθηκαν μέσα στο μαύρο έρεβος του Άδη δέντρα που θρόϊζαν τα φυλλώματά τους και πολύχρωμα λουλούδια και αηδόνια που κελαηδούσαν και νερά που κελάρυζαν. Μετά ο Ορφέας γονάτισε πάλι μπροστά στην Περσεφόνη και ακούμπησε με το χέρι του το δεξί της γόνατο σε μια κίνηση ικεσίας.
“Ορφέα γητευτή, που παίζεις τόσο μαγικά τη λύρα σου, τι ζητάς;” τον ρώτησε η Περσεφόνη.
“Την γυναίκα μου την Ευρυδίκη. Σεβαστή Περσεφόνη δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτήν. Δώσε μου την να την πάρω στον πάνω κόσμο.”
Τότε ακούστηκε η φοβερή φωνή του Πλούτωνα από τα απύθμενα βάθη του Άδη: “Θνητέ αφού ακόμα κι ο τρομερός Πλούτωνας συγκινήθηκε με το τραγούδι σου θα την έχεις την Ευρυδίκη. Θα πάρεις τον δρόμο για τον πάνω κόσμο. Η Ευρυδίκη θα σε ακολουθεί. Πρόσεξε όμως: Δεν πρέπει να γυρίσεις να την δείς πριν αντικρύσεις το φως του Ήλιου ότι κι αν γίνει. Αν το κάνεις η Ευρυδίκη θα γυρίσει πίσω και θα μείνει στον Άδη. "

Ο Ορφέας γεμάτος αγωνία πήρε τον δρόμο για τον πάνω κόσμο. Πίσω του άκουγε ελαφρά μικρά βήματα. Έμοιαζαν τόσο με τα δικά της...ήταν εκείνη όμως; Αν μπορούσε να δει κλεφτά αν στ’ αλήθεια τον ακολουθούσε...μα όχι δεν έπρεπε. Ήταν εκείνη όμως; Είχε τόσον καιρό να δει το όμορφο πρόσωπό της...δεν άντεξε. Γύρισε. Τα μάτια του συναντήθηκαν με τα μάτια της Ευρυδίκης του, που τον ακολουθούσε ολοζώντανη. Άπλωσε το χέρι της προς το μέρος του, αλλά την ίδια στιγμή άρχισε να γίνεται πάλι σκιά και να χάνεται στα βάθη του Άδη...Είδε τα μάτια της να τον κοιτάζουν με απέραντη θλίψη κι όπως χανόταν πίσω από τις πύλες του Άδη άκουσε τη φωνή της πολλαπλασιασμένη από την ηχώ...Γιατιιιιιιί Ορφεεέαααα...Γιατιιιιιιί...



συγκινητικο ε;