Τι σας κάνει να νιώθετε αμηχανία;

[gavrina]

Μερικές φορές μας πιάνει πανικός από τα πιο απλά πράγματα. Είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο, που διαφέρει από πολιτισμό σε πολιτισμό!

Συχνά προκαλεί αμηχανία και η απουσία σαφών κοινωνικών κανόνων, όπως γνωρίζει καλά όποιος βρέθηκε μ' έναν ξένο στο ασανσέρ για μερικά δευτερόλεπτα. Δεν πρέπει να στεκόμαστε ούτε πολύ κοντά ούτε και πολύ μακριά του. Δεν πρέπει να τον κοιτάμε επίμονα, αλλά ούτε και ν' αποφεύγουμε το βλέμμα του. Πρέπει να μιλάμε, αλλά μόνο για θέματα που μπορούν να ολοκληρωθούν μέχρι τον πέμπτο όροφο, ένα είδος θεάτρου, ικανό να βραχυκυκλώσει ακόμα και τον πιο ψύχραιμο άνθρωπο. Ακόμα κι ένας αυστηρός καθηγητής νιώθει αμήχανα όταν οι φοιτητές του τον "πιάνουν στα πράσα" να παίζει στην παραλία με κουβαδάκια μαζί με τα παιδιά του, τη στιγμή που δεν παραβιάζει κανένα κανόνα. Παρ' όλα αυτά, αναστατώνεται, γιατί η ανέμελη εικόνα στην παραλία συγκρούεται με την επιβλητική εικόνα του εαυτού του πίσω από την έδρα. Για μερικά δευτερόλεπτα και χωρίς φανερό λόγο χάνει το κοινωνικό του προφίλ, το οποίο προσπαθεί να κρύψει κοκκινίζοντας από ντροπή. Αυτό το είδος της φυσιολογικής μάσκας φέρνει στην πραγματικότητα το αντίθετο αποτέλεσμα. Σ αυτή την περίπτωση ο πανικός αυξάνεται προοδευτικά, ακριβώς γιατί το θύμα αντιλαμβάνεται την παρουσία του. Έτσι μια σταγόνα ιδρώτα μεταβάλλεται σε χείμαρρο. Σαν να μην έφτανε αυτό, η αμηχανία και ο πανικός είναι μεταδοτικά, αφού, αντίθετα προς τις άλλες συγκινήσεις, μπορεί να εκδηλωθούν και σε τρίτο άτομο. Γνωστό παράδειγμα είναι αυτό του τηλεθεατή μπροστά σε μια παρουσιάστρια, η οποία είναι αναγκασμένη να παραμείνει σιωπηλή και ανέκφραστη καθώς περιμένει την αλλαγή λήψης. Μπορεί εύκολα να καταληφθούμε από το στιγμιαίο πανικό των άλλων, όταν, για παράδειγμα, κάποιος από το διπλανό τραπέζι ρίχνει πάνω του ένα πιάτο μακαρόνια ή όταν πέφτει το φόρεμα μιας φίλης μας σ' ένα πάρτι.

Όλοι πανικοβάλλονται, αλλά οι λόγοι που προκαλούν αυτό τον πανικό διαφέρουν από άτομο σε άτομο και από πολιτισμό σε πολιτισμό. Αν στη Σκανδιναβία καθυστερήσεις δέκα λεπτά προκαλείς πανικό στους οικοδεσπότες. Στην Αθήνα κατά κανόνα συμβαίνει το αντίθετο. Αν είσαι ακριβής σαν ελβετικό ρολόι υπάρχει κίνδυνος να προκαλέσεις αμηχανία, γιατί οι οικοδεσπότες στρώνουν ακόμα το τραπέζι. Το έντονο συναίσθημα είναι το ίδιο, οι αιτίες όμως αντίθετες. Έτσι, βάσει αυτών των διαφορών, η αμηχανία μπορεί να μελετηθεί ώστε να καταλάβουμε πώς είναι δομημένη μια κοινωνία. Στην Αμερική θεωρείται πολύ φυσικό να ρωτήσεις κάποιον πόσα χρήματα κερδίζει. Στην Ελλάδα απαγορεύεται, ακόμα κι αν το ξέρουν όλοι. Μια από τις κυριότερες αιτίες αμηχανίας στις μέρες μας σχετίζεται με την έλλειψη καθαριότητας. Στις ΗΠΑ υπάρχει μια πραγματική φοβία για την άσχημη αναπνοή. Οι τσίχλες, οι μέντες και τα σπρέι καταναλώνονται μαζικά και η φράση "βρομάς σαν σταχτοδοχείο", που χρησιμοποιήθηκε σε μια έξυπνη καμπάνια κατά του καπνίσματος, ήταν περισσότερο αποτελεσματική απ' όλες τις στατιστικές για το θάνατο από καρκίνο. Πράγματι, ο φόβος να βρεθούμε σε δύσκολη και μειονεκτική θέση είναι πολύ πιο αποτελεσματικός από εκείνον του θανάτου και ρυθμίζει, είτε θετικά είτε αρνητικά,  τη συμπεριφορά μας στην καθημερινή ζωή. Για να μη γίνουμε ρεζίλι ή να μην κάνουμε κακή εντύπωση μπορούμε να επιλέξουμε να πλένουμε τα δόντια μας ή να μην καπνίζουμε και μερικές φορές να μην κάνουμε ακόμα και πράγματα που θεωρούμε σημαντικά. Για παράδειγμα, όταν φοβόμαστε να επιστρέψουμε σ' ένα κατάστημα για ν' αλλάξουμε ένα ρούχο που δε μας αρέσει σημαίνει ότι το συναίσθημα μειονεξίας μάς στοιχίζει περισσότερο από τα χρήματα για τα περιττά έξοδα. Με την πάροδο του χρόνου, από φόβο μήπως κάνουμε κακή εντύπωση, μπορούμε να φτάσουμε έως την ψυχολογική παράλυση και να ζούμε λες και βρισκόμαστε σε μια ξένη χώρα όπου δε γνωρίζουμε τη γλώσσα της. Φοβόμαστε ακόμα και να εκφραστούμε, ώστε να εξηγήσουμε στους άλλους τη στάση μας.

[Enia]

Χμμμ...

Άλλο ντροπή άλλο αμηχανία...!
Νομίζω πως τα περισόττερα παραδείγματα του παραπάνω άρθρου αναφέρονται πιο πολύ σε ντροπή παρά σε αμηχανία... Με έναν άγνωστο στο ασανσερ νιώθεις αμηχανία, όχι ντροπή... Και αν σου πέσει το φόρεμα μεσα στον κόσμο, νιώθεις μεν μια κάποια αμηχανία προσπαθώντας να κρυφτείς, αλλά το αίσθημα της ντροπής είναι εκείνο που υπερισχύει...

Ας το εστιάσουμε λίγο στις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Φιλικές, και κυρίως ερωτικές... Τι είναι αυτό που μας προκαλεί την αμηχανία?

[balland]

Χμμμ...
Ας το εστιάσουμε λίγο στις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Φιλικές, και κυρίως ερωτικές... Τι είναι αυτό που μας προκαλεί την αμηχανία?

μια ματια σου μονο φτανει
αεροπλανο να με κανει.....

κ μια ματια απο το προσωπο που με ενδιαφερει
αρκει να με κανει να:
αναψω 2 τσιγαρα μαζι
μπερδευω τα λογια μου
πιασω αδεξια το ποτηρι με το νερο κ να τα κανω λουτσα
να μην μπορω να πιασω το καλαμακι για να πιω καφε
να κοκκινισω
να μην μπορω να την ξανακοιταξω
ιδρωσω
παω στο wc για να σκουπισω τον ιδρωτα κ ριξω νερο στα μουτρα να συνερθω
...............................................................................................

[PoiSoN_GiRL]

Αμηχανια -εμενα προσωπικα- μου προκαλουν συγκεκριμενα πραγματα .. οχι πολλα αλλα σημαντικα ! πχ το εντονο βλεμμα ! αν καποιος με κοιταζει εντονα για πανω απο ενα λεπτο (και το αντιληφθω ενεκα αργοστροφη!) ζητω που καηκαμε .. ! αρχιζω και κουνιεμαι περα δωθε μηπως ξεφυγω απο το οπτικο του πεδιο ! Δευτερο πραγμα που μου προκαλει αμηχανια ειναι μια ερωτηση (ξαφνιασμα) στην οποια δεν μπορω να απαντησω ευθεως για τον χ,ψ λογο ! Εκει ειναι που τα μασας και ανοιγεις συζητηση για τον καιρο ! Και μερικα ακομη τα οποια ως αφηρημενη δεν θυμαμαι να αναφερω ! Μολις ανακτησω επικοινωνια με τον εαυτο μου και τα εγκεφαλικα μου κυτταρα θα επανελθω να συμπληρωσω !!  :lol:  :lol:

[kap]

Σχεδόν τα πάντα και τίποτα. Άλλα κυρίως όταν πρέπει να μιλήσω για πράγματα που αφορούν ........... σιγά να μην σας πω. Θα ερθω σε αμηχανία  :lol:  :lol: . Άσε  που θα το χρησιμοποιήσεται εναντίον μου :mrgreen:

[minoraki]

.....θυμαμαι την αμυχανια ενος φιλου.....
δεν ηξερε που να κοιταξει.....τι να πει.....πηγαινοερχοταν συνεχως.....αναβε τον αναπτυρα του.....τον εσβηνε.....γελουσε χωρις λογο.....κοκκινιζε......εχει μεινει μεσα στο μυαλο μου η αμυχανια του.....ειχα την εντυπωση οτι οι αντρες δεν ερχονται σε αμυχανια.....ομως εκανα λαθος!

εμενα μου φερνει αμυχανια οτιδηποτε με κανει να κοκκινιζω.....και κοκκινιζω πολυ ευκολα..... :oops:  :oops:  :oops:  :oops:

[balland]

μινορακι πιο ευκολο ειναι να ερθει σε αμηχανια ενας αντρας πιστεω
παρα μια γυναικα...

[minoraki]

.....θυμαμαι την αμηχανια ενος φιλου.....
δεν ηξερε που να κοιταξει.....τι να πει.....πηγαινοερχοταν συνεχως.....αναβε τον αναπτυρα του.....τον εσβηνε.....γελουσε χωρις λογο.....κοκκινιζε......εχει μεινει μεσα στο μυαλο μου η αμηχανια του.....ειχα την εντυπωση οτι οι αντρες δεν ερχονται σε αμηχανια.....ομως εκανα λαθος!

εμενα μου φερνει αμηχανια οτιδηποτε με κανει να κοκκινιζω.....και κοκκινιζω πολυ ευκολα..... :oops:  :oops:  :oops:  :oops:

:oops:  :oops:  :oops: να....τωρα νιωθω αμηχανια για το ορθογραφικο μου λαθος!

[Enia]

Εμένα πάλι μου βγαίνει σε μούγκα!...  :roll:  :oops:

Όταν για κάποιο λόγο δεν αισθάνομαι άνετα, ή έχω κάποιο πρόβλημα με το συνομιλητή μου και δεν έχω καταλήξει πως να το του πω, ή δεν ξέρω τι να απαντήσω, ή -ακόμα χειρότερα- ξέρω αλλά δεν θέλω να το πω γιατί δεν ξέρω πως θα αντιδράσει... το βουλώνω! δεν μπορώ να πω κουβέντα!... και χάνω τα λόγια μου, και ανακατεύονται οι σκέψεις μου και τα χάνω τελείως...
Κι αν είναι από κοντά κάτι πάει κι έρχεται... (γιατί είναι και αυτή η ρημαδογλώσσα του σώματος που λέγαμε... 35%, όλο κάτι θα καταλάβει ο άλλος!) Αλλά από το τηλέφωνο!??  :oops:  Πόσοι και πόσοι με έχουν άχτι που 'δεν μιλάω'... και εκεί μου πετάνε αυτό το 'μίλαααα!!!' και αποδιοργανώνομαι εντελως!!!

 :oops:  :oops:  :oops:  :oops:  :oops:

[kathreftis]

gavrina  mou  barieme  na  diabasw  oli  auti  tin  efimerida  pou  
egrapses opote  krataw  mono  tin  erotisi  an  tin  katalaba kala  alios  
dior8ose  me  ( ti  mporei  na me  ferei  se amixania  ?  sosta ? )


malon  tipota

[Enia]

lol  :lol:  πάλι 'ζωγράφισε' ο καθρέφτης!!  

πες μας και το μυστικό σου βρε συ, μπας και μάθουμε τπτ εμείς οι υπόλοιποι που τα χάνουμε εύκολα!

[kathreftis]

ISOS  NA  MIN    SOU  ARESEI  NA   TO  PW  GLIKIA  MOU  ENIA   :roll:

ALOSTE  DEN  IPARXI  LOGOS  NA  MIN  EISAI  . . . . ESU

OUTE  EINAI  APARETITA  KALITERA  NA  MIN  NIO8IS  AMIXANA
 KAPIES  FORES   ...SKEPSOU  TO.

                 

[Enia]

καλα, ναι.. ορισμένες φορές έχει και τη γλύκα του, δε λέω...   (τουλάχιστον έτσι μου λένε...!  :wink:   )

[chriastina]

αμηχανία......για να σκεφτώ λιγάκι.....
αμήχανη αισθάνομαι:
 :arrow: μπροστά σε ξαφνικές ερωτήσεις που δεν θέλω να απαντήσω,συνήθως κρύβουν κάποιο στοιχείο αλήθειας που δεν θέλω να παραδεκτώ
 :arrow: στις απλές,μα τόσο αποκαλυπτικές, παρατηρήσεις των παιδιών
 :arrow: και στο απροκάλυπτο "καμάκι"......

[fmas]

Αμηχανία....... Βασικά νιώθω όταν μιλάνε για μένα (με καλά φυσικά λόγια) άνθρωποι που τους έχω γνωρίσει ελάχιστα με προσωπική επαφή (από κοντά δηλαδή) ή άτομα τα οποία με έχουν γνωρίσει μόνο μέσω του chat... Ναι αναφέρομαι για πολλά άτομα από εδώ που όταν μιλούν για μένα με τόσο καλά λόγια μπροστά μου και ας με έχουν γνωρίσει ελάχιστα με κάνουν και συγκινούμαι.........................................