ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

[PoiSoN_GiRL]

ΧΕΙΜΩΝΑΣ


Ο χειμώνας είν' αγόρι μ' ένα αδέξιο πανωφόρι
που γυρνάει τις νύχτες και μεθάει.
Ανταμώνει τις νυφάδες στων σπιτιών τις καμινάδες,
ξενιτεύεται μεσ' τα φιλιά.
Τις νυφάδες ξελογιάζει στο χορό τις δοκιμάζει,
ψάχνει εκείνη ήλιο που έχει, τον απρίλη που ν' αντέχει.
Ο χειμώνας είν' αγόρι, θέλει τη λευκή την κόρη
το γοβάκι να ταιριάξει, τη χιονάτη του ν' αρπάξει.
Ο χειμώνας ψάχνει φίλη, μα φοβάται τον απρίλη
και ζητάει απ' τις νεράϊδες
να του βρουν κι άλλες νυφάδες.
Μην του λέτε για αγάπη μόνο ψάξτε τη χιονάτη
που 'χει τατουάζ στην πλάτη
έναν ήλιο για προστάτη.
Μη μιλάτε του χειμώνα μόνο βρείτε του κρυψώνα,
η νυφάδα του θα λιώσει λίγο πριν να ξημερώσει.
Μη μιλάτε του χειμώνα.

[PoiSoN_GiRL]

ΙΔΙΑΖΟΝΤΩΣ


Ιδιαζόντως ευφυής
και τρυφερός σαν εραστής
στα λάθη πάντα συνεπής
ο πιο καλός ο μαθητής

Κοινωνικά διαπρεπής
στον πειρασμό επιρρεπής
με σιγουριά ανασφαλής
ένας νορμάλ σχιζοφρενής

Ιδιαζόντως ευφυής
και μανiωδης στοχαστής
μιας υψηλής αισθητικής
Πειραϊκής Πατραϊκής

Βαθύτατα εσωστρεφής
γεμάτος ίχνη ένοχης
μες τη χαρά μου δυστυχής
κομπλεξικός εκ γενετής

Γι' αυτό και συ παρατά με
κολύμπα να σωθείς
παίξε σε κάτι σίγουρο
ν' αποκατασταθείς

Γι' αυτό και συ παρατά με
κολύμπα να σωθώ
γιατί είμαι είδος σπάνιο
μην εξαφανιστώ

Ιδιαζόντως ευφυής
κι ιδεολόγος παρακμής
περήφανα εγωιστής
στο κάτω κάτω της γραφής

Ιδιαζόντως ευφυής
και εραστής περιωπής
με επιδόσεις αντοχής
άντε μετά να αντισταθείς

Ιδιαζόντως ευφυής
μάλλον σπουδαίος γόνος
Ιδιαζόντως πληκτικός
κι ιδιαζόντως μόνος

[PoiSoN_GiRL]

ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ



Άσε με να κάνω λάθος μη μου λες πως είναι ντροπή
άσε με να βρω μονάχος ποιό το τέλος, ποιά η αρχή
άσε με μονάχο μου να νιώσω την ουσία μέσα σε όλα που 'χεις πει
αν αντίρρηση μου φέρεις, θα θυμώσω και το ξέρεις
αν με χάσεις αιτία θα είσαι εσύ

Άσε με να κάνω λάθος άσε με να κουραστώ
άσε με να 'ρθω μονάχος και συγνώμη να σου πω
έχω μπόλικο καιρό να κοροϊδεύω
κάθε λέξη κάθε έννοια και σκοπό
έχω όρεξη πολύ να αλητεύω
κι ας μη ξέρω για τι ψάχνω ή τι θα βρω

Μη μου λες για εξερευνήσεις και για χώρες μακρινές
μη μου λες για κατακτήσεις και για μαζικές δομές
πες μου μόνο πώς περνούν την νύχτα
με δυο φίλους σ' ένα υπόγειο σκυφτό
η σειρήνα πάνω ουρλιάζει και η σύριγγα αδειάζει
και το αίμα χύνεται ζεστό

Άσε με να κάνω λάθος άσε με να δω καλά
άσε με δω μονάχος τι μου παίρνει τα μυαλά
άσε με να σου σφυρίξω στο σκοτάδι
ένα γνώριμο παλιό σκοπό
άσε με να σου γεμίσω κάποιο βράδυ
τα κενά με μουσική rock 'n' roll που συμπαθώ

Άσε με να κάνω λάθος, μη παριστάνεις το Θεό
δε μ' αρέσουν οι σωτήρες, δε γουστάρω να σωθώ
δεν πειράζει αν μετά θα μετανιώσω
δεν τρέχει τίποτα αν διπλά θα κουραστώ
δε με νοιάζει απαγοήτευση αν νιώσω
αφού ξέρω πως έπαιξα κι εγώ

[PoiSoN_GiRL]

ΝΑ ΜΕ ΚΡΑΤΑΣ



Κλείσε με μέσα στο μικρό σου το τσαντάκι
με το κραγιόν και το παλιό σου καθρεφτάκι
κάνε με λέξεις σ’ ένα πρόχειρο μπλοκάκι
οι σημειώσεις σου να γίνουνε στιχάκι

Να είμαι ήχος στη παλιά σου κιθάρα
μέσα στη τσέπη τα κλειδιά και τα τσιγάρα
να 'μαι σε εκείνα που σ’ αρέσουν και αγγίζεις
μέσα σ’ όλα που προσέχεις και φροντίζεις

Κάνε με χρώμα που τα χείλη σου φιλάει
να 'μαι κόκκινο πιο πολύ σου πάει
βάλε με χάντρα στο λαιμό να σε φυλάει
μάτι κακό να μην σε ακουμπάει

Μέσα σ’ όλα να με ζητάς
και όπου με βρίσκεις να με κρατάς
βάλε με ρούχο μες το κρύο
κι όταν τρομάζεις
να σου λέω είμαστε δύο

[PoiSoN_GiRL]

Αντέχω


Πήρες τις νύχτες σου τις καληνύχτες σου
χάθηκες μέσ' τη βροχή
άφησες μια φωτογραφία για να μιλάμε μαζί
ότι παράτησες ειν' όπως τ άφησες
όλα είναι ίδια εδώ
όλα βουλιάζουνε
πάντα στον ίδιο σκοπό
κι εγώ ακόμα εδώ.

Γύρω μου πρόσωπα κρύα κι απρόσωπα
απελπισμένες σιωπές
χάρτινα άσματα ροκ αποσπάσματα
απεγνωσμένες φωνές
βράδια ανόητα πάντα αυτονόητα
χάνονται μέσ' τον καπνό
όνειρα ήπια χρόνια ερείπια
πάντα στον ίδιο σκοπό
κι εγώ ακόμα εδώ.

Αντέχω ακόμα μάτια μου
Αντέχω

Σε σένα ελπίζω μάτια μου
Μόνο εσένα έχω
Αντέχω ακόμα μάτια μου
Αντέχω
Μόνο για σένα μάτια μου
Μόνο για σένα αντέχω

Έρωτες διάφοροι μόνοι κι αδιάφοροι
σέρνονται δίχως μιλιά
η εγκατάλειψη σε επανάληψη
μια ιστορία παλιά
όλα είναι γνώριμα ίδια κι ανώριμα
πότε θα φύγω από δω
όλα τελειώνουνε όλα παγώνουνε
πάντα στο ίδιο σκοπό
κι εγώ ακόμα εδώ

[PoiSoN_GiRL]

Γι' αυτό κρύψου



Ετσι κι αλλιώς τα ήξερα όλα
και νάτο μπροστά μου αυτό που φοβόμουνα
σε είδα σφιχτά τα χέρια του κράταγες
κι εγώ στη γωνιά σαν κλέφτης κρυβόμουνα

Γι' αυτό κρύψου να μη σε ξαναδώ
στο λάθος δεν μπορώ να αντισταθώ
προσπάθησε να μη σε ξαναδώ
δε γίνεται πιο κάτω από δω

Και τώρα μπροστά μου ο πόνος και το ψέμα σου
αυτά που σε ρώτησα και τ' άλλα που κράτησες
εκείνα που είδα και τ' άλλα που έκρυψες
το λάθος που σ' έκαιγε κι εγώ το αγκάλιασα

Γυρίζω σε μένα κι ό,τι μου 'μεινε μάζεψα
και τώρα πίσω να σ' αφήσω τόλμησα
χωρίς αυταπάτες αφού όλες τις έκαψες
κι εγώ αλήθεια πόσο τις ήθελα

Γι' αυτό κρύψου να μη σε ξαναδώ
στο λάθος δεν μπορώ να αντισταθώ
προσπάθησε να μη σε ξαναδώ
δε γίνεται πιο κάτω από δω

[PoiSoN_GiRL]

Δε χρωστάω σε κανέναν


Πέρασαν τόσοι μήνες
που για σένα αρρώστησα
και πλήρωσα τα πάντα σ'ένα βράδυ
κι είπα πως καθάρισα.

Δε χρωστάω σε κανένα
ούτε θέλω πιο πολλά,
ήσουν όλα εσύ για μένα
και στεριά και θάλασσα..

Η αγάπη στα βαθειά σου τα υπόγεια
ήταν τόσο ακριβή
σαν κρασί που έχει μείνει
μια για πάντα
σ'ένα κάτασπρο κελί

Δε χρωστάω σε κανένα,
ούτε θέλω πιο πολλά,
ήσουν όλα εσύ για μένα
και στεριά και θάλασσα...


Πέρασαν τόσοι μήνες
που για σένα αρρώστησα
και πλήρωσα τα πάντα σ'ένα βράδυ
κι είπα πως καθάρισα.

Δε χρωστάω σε κανένα,
ούτε θέλω πιο πολλά,
ήσουν όλα εσύ για μένα
και στεριά και θάλασσα...

[PoiSoN_GiRL]

Έχω ανάγκη


Έχω ανάγκη μια σου λέξη
μια αλήθεια μες τις αυταπάτες
και μια αγκαλιά να με γιατρέψει
από θανάσιμες αγάπες
έχω ανάγκη να βουλιάξω
μέσα στο πιο βαθύ σου βλέμμα
απ' την αλήθεια να τρομάξω
και να φουντάρω σ' ένα ψέμα

Έχω ανάγκη να σου δείξω
πως είμαι πλέον οπαδός σου
με την παλάμη μου ν' αγγίξω
τον πυρετό στο μέτωπό σου
έχω ανάγκη να σε νιώσω
σαν μια προσωπική μου νίκη
με πόσα βράδια να πληρώσω
τη μοναξιά που μου ανήκει

Μια κρύα νύχτα του Σεπτέμβρη
ένα σακατεμένο βράδυ
μόνο τα μάτια σου θυμάμαι
δυο φλόγες μέσα στο σκοτάδι
μια κρύα νύχτα του Σεπτέμβρη
που όσο θυμάμαι με πονάει
έχουν περάσει τόσα χρόνια
μ' αυτή η αγάπη δεν περνάει

Απόψε δε θα βγω στους δρόμους
στα όνειρα μου θα σε ψάξω
ότι δεν έφυγες ποτέ σου
έχω ανάγκη να φωνάξω
σ' όποια αγκαλιά και να κοιμάσαι
εγώ μαζί σου θα ξυπνάω
την πιο γλυκιά σου απουσία
έχω ανάγκη ν' αγαπάω

Κι έτσι για πάντα θα σαλπάρω
στην πλάτη του δικού σου ανέμου
σαν νά' σουν όρκος θα σε πάρω
που δε θα πάταγα ποτέ μου

[PoiSoN_GiRL]

Η αγάπη πάει μονάχη


Έτσι είν η αγάπη σαν βήματα έξω απ την πόρτα
σαν την βροχή που γλυστράει στου πάρκου τα φώτα
μέσα στην νύχτα σε ψάχνει ποιό μόνη από πρώτα
Θέλει να βρει κουράγιο να στο πει
Έτσι είν’ η αγάπη ένας άνεμος σ’άδεια μπαλκόνια
όνειρα αφήνει όταν φεύγει και κρύα σεντόνια
μες τους σταθμούς ταξιδεύει σε γκρίζα βαγόνια
και μένει πάλι μόνη στη σιωπή

Αχ η αγάπη
πάει μονάχη
Αχ η αγάπη
πάει...

Όταν η αγάπη τελειώνει ζητάει να φύγει
ξέρει σ’αυτό το παιχνίδι πως ήτανε λίγη
κι όταν ξανά στο σκοτάδι σιωπή την τυλίγει
μόνη τους δρόμους παίρνει να σωθεί

Αχ η αγάπη
πάει μονάχη
Αχ η αγάπη
πάει...

[PoiSoN_GiRL]

Θα 'ρθουν στιγμές


Θα 'ρθουν στιγμές που ίσως πεις για πού πηγαίνεις
Σε ποιους θεούς την πίστη σου σκορπάς
Στυφός θα είναι o αγέρας που ανασαίνεις
Καρδιά δεν θα ‘χεις τους ανθρώπους ν΄ αγαπάς

Όμως μην πεις πως η ζωή πηγαίνει πίσω
τι κι αν γινήκαμε κομμάτια χωριστά,
έλα λοιπόν τους ποιητές να σου θυμίσω
και τους εργάτες που τραβήξανε μπροστά
 
Θα 'ρθουν στιγμές που ίσως πεις για ποιους δουλεύεις
για ποιες χαρές ξοδεύεις τη ζωή
Πικρά θα είναι τα τραγούδια που γυρεύεις,
Φτηνό τσιγάρο η ψυχή σου το πρωί

Όμως μην πεις πως η ζωή πηγαίνει πίσω
τι κι αν γινήκαμε κομμάτια χωριστά,
έλα λοιπόν τους ποιητές να σου θυμίσω
και τους εργάτες που τραβήξανε μπροστά

[PoiSoN_GiRL]

Κράτα λίγο ακόμα


Ένα ελάφι έσκυψε σε δροσερή πηγή
κι ένα κορίτσι ξάπλωνε σε κρύα πεζοδρόμια
το ελάφι το σκοτώσανε δυο ξένοι κυνηγοί
και στο κορίτσι χίμηξαν αγέλες από χρόνια

Μια γοργόνα πέταγε στα κύματα γυμνή
κι ένα κορίτσι πήγαινε ελιές σ’ένα μαντίλι
την πρώτη την καρφώσανε σε πλώρη με σπαθί
και οικοδόμοι χτίσανε την κόρη σε  γεφύρι

Μία νεράιδα έπλενε ρούχα σε φυλακή
κι ένα κορίτσι ήτανε λίμνη σε αρχαίους χάρτες
η πρώτη έβγαλε φτερά και γύρισε τη γη
και το κορίτσι έγινε Θεά σε μετανάστες

Ξέρω καλά τι πέρασες
βλέπω σκιές στο σώμα
ξέρω νιώθεις πως γέρασες
μα κράτα λίγο ακόμα

[PoiSoN_GiRL]

Ίσως


Οι δρόμοι δεν τον πήγαν πουθενά
παράξενες τον δέρνανε απόψεις
η μάνα του καμάρωνε κρυφά
‘έσύ μια μέρα γιέ μου θα προκόψεις΄’

Μια νύχτα που κοιμήθηκε βαριά
τον είδανε στον ύπνο του να κλαίει
σκυφτός σαν νά’χε φάει μαχαιριά
τον άκουσαν οι φίλοι του να λέει

Ίσως, να είναι η αγάπη μια θλυμμένη γιορτή
ένα ζευγάρι σκουριασμένες χειροπέδες
ίσως να είναι η αλήθεια μια πληγή ανοιχτή
ένα κελί με χρυσαφένιους μεντεσέδες
ίσως να είναι το φεγγάρι μια τελεία λευκή
σ’ένα τετράδιο με φύλλα από σκοτάδι
ίσως να έχεις χαραγμένο σαν εμένα κι εσύ
πάνω στο μέτωπο της τρέλας το σημάδι

Οι δρόμοι δεν τον πήγαν πουθενά
κλεισμένος στων ονείρων του τις χώρες
γυρνούσε σαν αέρας τα στενά
και μίλαγε μονάχος με τις ώρες

Μια νύχτα που κοιμήθηκε βαριά
τον άκουσαν σε κάποιον να μιλάει
και είπαν πως σταμάτησε η καρδιά
την πόρτα της ζωής να του χτυπάει

Ίσως να είναι η αγάπη μια θλιμμένη γιορτή
ένα ζευγάρι σκουριασμένες χειροπέδες
ίσως να είναι η αλήθεια μια πληγή ανοιχτή
ένα κελί με χρυσαφένιους μεντεσέδες
ίσως να είναι το φεγγάρι μια τελεία λευκή
σ’ένα τετράδιο με φύλλα από σκοτάδι
ίσως να έχεις χαραγμένο σαν εμένα κι εσύ
πάνω στο μέτωπο της τρέλας το σημάδι

[PoiSoN_GiRL]

Να γράφεις να τηλεφωνείς


Ανοίγει διάπλατα η πόρτα μου όταν έρχεσαι
Και πλημμυρίζει μουσικές η κάμαρά μου
Τρέχουνε πίσω σου οι καρέκλες να μην στέκεσαι
Κι απ' το παράθυρο  το σκάει η ερημιά μου
 
Τρελό κοκτέιλ σου σερβίρει το ποτήρι μου
Τα κρύα χείλη του γυρεύουν τα δικά σου
Τσιγάρο σκέτο σου προσφέρει το πακέτο μου
Κι όλα τα σπίρτα μου ανάβουν στο άγγιγμά σου
 
Να γράφεις να τηλεφωνείς  και ας μη μένει εδώ κανείς
Αφού το ξέρω θα χαθείς   τόση αγάπη δεν μπορείς
Να γράφεις να τηλεφωνείς  και ας μη μένει εδώ κανείς
 
Κλείνουν αθόρυβα οι κουρτίνες όταν γδύνεσαι
και η κρεμάστρα μου τα ρούχα σου μαζεύει
Τα Φώτα παίζουνε την ώρα που μου δίνεσαι
Και το κρεβάτι μου άγριο χορό χορεύει
 
Μαντήλι κόκκινο σκουπίζει τον ιδρώτα σου
Και η μαύρη χτένα μου χαϊδεύει τα μαλλιά σου
Κρύβεται μες στο κομοδίνο το ρολόι μου
Για να κερδίζω δευτερόλεπτα κοντά σου
 
Να γράφεις να τηλεφωνείς...
 
Μια πάχνη πέφτει στον καθρέπτη μου όταν ντύνεσαι
Και μία πίκρα το δωμάτιο πλημμυρίζει
Εγώ κοιμάμαι να μη δω που απομακρύνεσαι
Και η ερημιά μου απ' το παράθυρο γυρίζει

[PoiSoN_GiRL]

Νιώθω μεγάλη μοναξιά


Νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος
νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος
έχω χαθεί σαν το παιδί
σ' ένα τεράστιο Λούνα-παρκ
κι ακούω μόνο την καρδιά μου να χτυπάει
χτυπάει μια
χτυπάει δυο και σταματάει
πόσες φορές έχω χαθεί...
πόσες φορές έχω χαθεί...
πόσες φορές έχω πεθάνει δε θυμάμαι...

Νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος
έχω χαθεί σαν το παιδί
σ' ένα τεράστιο Λούνα-παρκ
κι ακούω μόνο την καρδιά μου να χτυπάει
χτυπάει μια
χτυπάει δυο και σταματάει

Νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος
οι έρωτες μου
οι ενοχές μου
κρατάνε μόνο μια στιγμή κι ύστερα φεύγουν
με αποφεύγουν

Και νιώθω πάλι μοναξιά μέσα στο πλήθος
μια μοναξιά μες τη δική σου την αγάπη
κι ακούω μόνο την καρδιά μου να χτυπάει
χτυπάει μια
χτυπάει δυο και σταματάει

Πόσες φορές έχω πεθάνει δε θυμάμαι
πόσες αγάπες μου γυρίσανε την πλάτη
έχω περάσει τα δεκάξι και φοβάμαι
τη μοναξιά
τη μοναξιά μες τη δική σου την αγάπη

Νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος
είμαι ένα ψέμα σαν εσένα μες το πλήθος
και συ περνάς
ξαναπερνάς
μα δε σου δίνω σημασία κι υποφέρεις
γιατί η αγάπη
έχει μια άλλη μοναξιά που δεν την ξέρεις

Νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος
είμαι ένα λάθος που ματώνει μες το πλήθος
έχω παγώσει εντελώς
δεν ξέρω αν είμαι ζωντανός
κι όμως ακούω μια φλέβα που χτυπάει
χτυπάει μια
χτυπάει δυο και σταματάει...

[PoiSoN_GiRL]

Πάλι βρέχει


Πάλι βρέχει, τα τρένα όπως πάντοτε θα φεύγουν για καινούργιες ξενιτιές
Πάλι βρέχει κοιτάζω απ' το τζάμι τις σκιές
κι εσύ απόψε όνειρο σαν χτες .
Πάλι βρέχει, πάλι βρέχει…

Πάλι βρέχει  στους δρόμους όπως πάντοτε την ώρα τούτη πέφτει ερημιά
Πάλι βρέχει η νύχτα τρομαγμένη στη γωνιά
κι εσύ θλιμμένη θύμηση ξανά
Πάλι βρέχει, πάλι βρέχει…

Πάλι βρέχει, στην πόλη που ερήμωσε με πνίγει το τραγούδι της βροχής
Πάλι βρέχει, οι φίλοι στο καράβι της γραμμής
κι εσύ εδώ σαν όνειρο να ζεις
Πάλι βρέχει, πάλι βρέχει…