Μέλη
  • Σύνολο μελών: 7,373
  • Latest: iguzovec
Stats
  • Σύνολο μηνυμάτων: 360,324
  • Σύνολο θεμάτων: 11,759
  • Online today: 589
  • Online ever: 1,080 (Ιουλίου 01, 2025, 10:00:42 ΜΜ)
Συνδεδεμένοι χρήστες

ΠΥΞ ΛΑΞ

Ξεκίνησε από PoiSoN_GiRL, Μαΐου 23, 2005, 08:19:48 ΜΜ

« προηγούμενο - επόμενο »

PoiSoN_GiRL

Της γοργόνας οι καημοί


Θα μου διαβάσεις ένα στίχο του Καβάφη
κι έτσι καθάρισες με όλη την ελίτ
έχεις τον τρόπο να καλύπτεις την απάτη
με ένα στυλ καταραμένου φοιτητή
 
Θα μου διαβάζεις Καζαντζάκη και Σεφέρη
μα δε με ψήνει η μουτσούνα που φοράς
στην επιφάνεια η γοργόνα υποφέρει
μέχρι να πάρει ό,τι απάντηση ζητά
 
Ζει ο αδερφός μου ο Αλέξανδρος
ζει και βασιλεύει μες στο πέλαγος
 
Θα μου διαβάσεις των κινέζων παροιμίες
είναι της μόδας τώρα η ανατολή
με μία κάρτα μπαινοβγαίνεις στις φατρίες
κι ας είσαι μόνο ο φτωχός ο συγγενής
 
Θα μου διαβάσεις του Ελύτη τις καντάδες
μα δροσουλίτες δεν θα βλέπεις πουθενά
δεν ξεψυχάνε στην καρδιά μας οι Ζορμπάδες
αν η γοργόνα έχει απάντηση ξανά
 
Ζει ο αδερφός μου...

PoiSoN_GiRL

Senor


Senor, Senor
Μήπως ξέρεις να μου πεις
πού πηγαίνεις ποιον θα βρεις
Στο όνειρο μου σε έχω ξαναδεί
και νομίζω ότι ζεις ακόμα εκεί

Senor, Senor
Πού να κρύβεται κι αυτή
με ποιον να 'ναι πού να ζει
Βαρέθηκα την πόρτα να κοιτάω
για ποιο ψέμα και ποια αλήθεια ξενυχτάω;

ρεφ
Έχει γίνει ο αέρας σιδερένιος σταυρός
Σαν αυτό που κρατούσε ο γυμνός της λαιμός
Κι αυτή η φάλτσα ορχήστρα παίζει σαν να γελά
Μοιάζει να με φωνάζει και να μην με ξεχνά

Senor, Senor
Ζω σ' αυτό το σπασμένο βαγόνι
μ' ένα δράκο που σκοτώνει
Με καλώδια κρατιέμαι ζωντανός
έχω αλλάξει και η ζωή με θέλει αλλιώς

Έχει γίνει και ο αέρας σιδερένιος σταυρός...

Senor, Senor
Ό,τι έχει μείνει από μένα
στο πάτωμα θέλω απλώς να μαζέψω
Δώσε μου ακόμα ένα λεπτό
κι είμαι έτοιμος αν είσαι εσύ κι εγώ

Senor, Senor
Ζω σ' αυτό το σπασμένο βαγόνι...

PoiSoN_GiRL

Ακόμα τίποτα δεν είδες


Δεν πιστεύεις σ' ότι βλέπεις και γελάς
άρρωστη μέσα σε αρρώστους τριγυρίζεις
είσαι περήφανη πού έμαθες πολλά
μα σε κάποιους ρόλους ακόμα συλλαβίζεις
 
Ακόμα τίποτα δεν είδες
είν' οι κουρτίνες σου κλειστές
ακόμα τίποτα δεν είδες
κι αν σου ματώνουν κάθε λίγο οι πληγές
 
Δεν πιστεύεις σ' ότι βλέπεις και γελάς
όπλα θα σκοτώσουν τα παιδιά που μεγαλώνεις
όπλα δίχως σφαίρες, που σκοτώνουνε αργά
σκορπώντας γύρω σου φιλιά όταν δε θα 'σαι μόνη

PoiSoN_GiRL

Ακροβατώ


Ακροβατώ κοντά σου, ακροβατώ
στα χίλια όνειρα σου κι εγώ θα ζω
Τα λόγια εσυ μαγεύεις και το μυαλό
πώς την καρδιά παιδεύεις, ψάχνω να βρω

Θα ψάξω τις λέξεις και θα βρώ τις σωστές
θα σπάσω τον γόρδιο δεσμό με κλωτσιές
Θέλεις δε θέλεις στα όνειρα σου θα μπώ
και αν θα σε χάσω ξέρω θα φταίω εγώ

Ακροβατώ κοντά σου, ακροβατώ
κι αυτός που θα ξεχάσει, δεν θα'μαι εγώ
μου πες θα'ρθείς και θα'χει πανσέληνο
μα στην επομένη δεν θα'μαι εγώ

PoiSoN_GiRL

Ανόητες αγάπες


Τα φέραμε από δω τα φέραμε από κει
άντε ξανά τα ίδια τα ίδια απ' την αρχή
τα φέραμε από δω τα φέραμε από κει
εγώ ξανά στο τίποτα στο γενικά εσύ στο γενικά

Νύχτες δίχως όνομα νύχτες χωρίς σκοπό
χαμένοι από χέρι χαμένοι και οι δυο
ανόητες αγάπες ανόητα φιλιά
λόγια λόγια λόγια λόγια ψεύτικα

Τώρα τι να σου πω τι να μου πεις κι εμένα
έτσι όπως παίξαμε κι οι δυο με ζάρια πειραγμένα
τα φέραμε από δω τα φέραμε από κει
εγώ ξανά στο τίποτα στο γενικά εσύ στο γενικά

Νύχτες δίχως όνομα νύχτες χωρίς σκοπό
χαμένοι από χέρι χαμένοι και οι δυο
ανόητες αγάπες ανόητα φιλιά
λόγια λόγια λόγια λόγια ψεύτικα

PoiSoN_GiRL

Αντίο αγάπη διχασμένη


Ζητάς να ψάξεις μες στη γη μου
μήπως και βρεις το θησαυρό σου.
Μια χούφτα γυάλινα πετράδια,
ανταλλαγή με τον καλό σου.

Σαν μάγισσα μ'έχεις μαγέψει
και περπατώ όπου πατάς.
Λινά φορέματα φοράς κι όλα τα αντίο προσπερνάς
με το μαχαίρι της αγάπης, μ'ένα ποίημα.

Αντίο αγάπη διχασμένη,
αντίο αγάπη δυνατή
δεν έχει σύνορα η φυγή

Σαν μάγισσα μ'έχεις μαγέψει
και περπατώ όπου πατάς
Χορεύω μέσα στο χορό σου
κι αναστενάζω στον καημό σου
Όταν το δάκρυ σου κυλάς
όταν το δάκρυ σου κυλάς.

Αντίο αγάπη διχασμένη
αντίο αγάπη δυνατή
δεν έχει σύνορα η φυγή
Ούτε η καρδιά υπομονή
για να χωρέσει μια στιγμή

Αντίο αγάπη διχασμένη
αντίο αγάπη δυνατή.
Αντίο αγάπη διχασμένη
αντίο αγάπη δυνατή
δεν έχει σύνορα η φυγή
δεν έχει σύνορα η φυγή

PoiSoN_GiRL

Αρτίστα


Kαι μην την ψάχνεις φίλε,   σοβαρά σ' εκείνη
Είναι αρτίστα σε πρότυπα γενικά
Είναι μια κούκλα, σε βελούδινα προγράμματα
και τραγουδά σε μικρόφωνα χαμηλωμένα
 
Η καριέρα της δυο πράγματα παράταιρα
Σιγκόντα σε φτηνές παραγωγές
Υποτελής σε βραδινά καθάρματα
Κονσομασιόν και παρέες φιλικές
 
Μ' ένα σου νόημα μπορείς να την αποκτήσεις
και ξέρεις, δεν κοστίζει ακριβά
Κλείσε το μάτι, και θα ?χεις ότι ζητήσεις
χίλια κουνήματα αραβοϊνδικά
 
Και μην την ψάχνεις φίλε, σοβαρά σ' εκείνη
είναι αρτίστα με πρότυπα γενικά
Είναι ένα γρέζι σε ψυχή που χάνεται
και τραγουδά σε μικρόφωνα χαμηλωμένα
 
Μ' ένα σου νόημα...

PoiSoN_GiRL

Άρχισες να ξεθωριάζεις σα μια παλιά φωτογραφία


Τι πειράζει αγόρι μου που η κιθάρα σου
δεν έχει όλες τις χορδές της
Εσύ ακούς την μουσική
σαν να έπαιζε μπροστά σου
η καλύτερη ορχήστρα
 
Το κίτρινο τραίνο ξεκίνησε
Σε πάει κάπου που δεν ξέρεις
Δε σε νοιάζει τι θα ξημερώσει
Αφού ο ήλιος δεν αλλάζει χρώμα  
Δε σε νοιάζει τι θα ξημερώσει    
 
Το μαύρο χρώμα από τις μπότες σου
το συνήθισες για τα καλά
έχει αρχίσει να ξεθωριάζει  
Σαν μια παλιά φωτογραφία    
Έχει αρχίσει να ξεθωριάζει
σα μια φωτογραφία
 
Κι εσύ κυρία που όλη μέρα τρέχεις
Για να πετύχεις το αδύνατο
Για πες μας πως αισθάνεσαι τις νύχτες
Που γυρνάς μόνη στο σπίτι
Όταν ξαπλωμένη σ' ένα διπλό κρεβάτι
Φωνάζεις τα όνειρα για να σε πάρουνε μακριά
 
Το κίτρινο τραίνο πέρασε από μπροστά σου
Σε κοίταξε μέσα απ' το βρεγμένο το παράθυρο
Άρχισες να ξεθωριάζεις    
σαν μια παλιά φωτογραφία  
Άρχισες να ξεθωριάζεις
σα μια φωτογραφία

PoiSoN_GiRL

Βγες στο μπαλκόνι να δεις


Βγες στο μπαλκόνι να δεις
το φεγγάρι που φέγγει την πόλη
και θυμήσου δικές μας στιγμές
δες στα μάτια μου μπογιές
που χρωματίζουν θάλασσες

Και τρέξε με τη σκέψη σου
πιο γρήγορα απ’ το φως
μ’ ανάσα γρήγορη, ζεστή
αγάπησέ με

Βγες στο μπαλκόνι να δεις
το φεγγάρι που αφήνει την πόλη
και θυμήσου τις όμορφες στιγμές
δες στα μάτια μου φωτιές
που κυματίζουν θάλασσες

Κι άγγιξε το λαιμό μου ροζ
με τα χείλη σου τα υγρά
μ’ ανάσα γρήγορη, ζεστή
αγάπησέ με
 
Βγες στο μπαλκόνι να δεις...

PoiSoN_GiRL

Για ‘κείνη μη μου λες


Αν έρθεις απ 'το σπίτι τα χαράματα
θα έχω το κλειδί πάνω στην πόρτα
αν θέλεις θα γκρεμίσουμε τα φράγματα
δυο ταχυδρόμοι που ξεχάστηκαν στην βόλτα
 
Πες μου πες μου αν θέλεις
τι φοβάσαι στις γιορτές
μόνο για κείνη μη μου λες
την έχω κλείσει μες το χθες
μόνο για κείνη μη μου λες
 
Αν έρθεις απ 'το σπίτι τα χαράματα
να πεις τις πιο καλές σου ιστορίες
αυτές που ζωντανεύουνε τα ’αγάλματα
και κατεβάζουν τα ρολά στις απορίες
 
Πες μου πες μου αν θέλεις
τι φοβάσαι στις γιορτές
Μόνο για κείνον μη μου λες

PoiSoN_GiRL

Για μία ματιά


Πως αργά γυρίζουν όλα
σε μια γρήγορη  ζωή
και όταν έρχεται η μπόρα
έχεις μείνει μοναχή

Για ένα σπίτι μια ιστορία
ένα αμάξι μια δουλειά
μια μικρή απροσεξία
και όλα τέλειωσαν καλά
 
Μία ζωή για μία βραδιά
Μία ψυχή για μία φωτιά
Μία ζωή για μία ματιά
Μία ψυχή για μία ψευτιά

PoiSoN_GiRL

Γιατί


Άδειες στιγμές,η ψυχή μας κενή
τα λόγια υπάρχουν γιατί υπήρχαν εκεί,
πλοίο τα μάτια τα μαλλιά σου πανί
πόσο σε ήθελα και πόσο εσύ,γιατί.
Γιατί;

Γιατί το τραγούδι αυτό
πάντα να λέει δε μπορώ,
γιατί κι εσύ με σπρώχνεις στο γκρεμό
δεν σε συγχωρώ,δεν σε συγχωρώ,γιατί.

Κοίτα να δεις πως αλλάξαμε
δες τη ζωή που ξεγράψαμε
με μια ματιά,με μια κίνηση απλή
ο εγωισμός σου,πάντα αυτός οδηγεί.
Γιατί;

PoiSoN_GiRL

Δε θα δακρύσω πια για σένα


Μέτρησα προχθές τις μικρές μας στιγμές
ήσουνα κι εσύ μια σταγόνα στη βροχή
Κι αν δεν μπορώ να σ'αγγίξω πάλι μόνος προσπαθώ
να κρυφτώ, να σε χάσω, να χαθώ

Μα δε θα δακρύσω πια για σένα
και μη ρωτάς για μένα
δε θα δακρύσω πια για σένα
και μη ρωτάς για μένα

Μέθυσα προχθές στις μικρές μας στιγμές
ήσουνα κι εσύ μια σταγόνα από κρασί
κι αν δεν μπορώ να σ' αγγίξω πάλι μόνος προσπαθώ
να κρυφτώ, να σε χάσω, να χαθώ

Μα δε θα δακρύσω πια για σένα
και μη ρωτάς για μένα
δε θα δακρύσω πια για σένα
και μη ρωτάς για μένα

PoiSoN_GiRL

Ένα παιδί περπατάει με τα χέρια


Είσαι το πιο λευκό χρώμα της σκέψης μου
ένα παιδί που περπατάει με τα χέρια
μια γυναίκα που τ ' όνειρό της σκότωσε
και πριν το μάθουν όλοι το 'στειλε στ' αστέρια.

Είσαι το πιο λευκό χρώμα της σκέψης μου
ένα τραγούδι που πάντα τρόμαζα να γράψω
η μυρωδιά μιας ξεχασμένης θάλασσας
που βρέχει μόνο αυτά που ήθελα να κάψω.

Αν θέλεις να  με βρεις
να παίζεις, να νιώθεις, να ζεις.
Αν πάλι δε μπορείς
μη φύγεις, μη χαθείς.

Κι αν η σιωπή που τριγυρνάει στην ομορφιά σου
στο τέλος δέσει την οργή σου με βροχή
και γίνει στίχος που ξεχνάει τ' όνομά σου
κι έρχεται πάλι όταν έρχεσαι κι εσύ.

Θα είσαι πάντα το λευκό χρώμα της σκέψης μου
ένα παιδί που περπατάει με τα χέρια
μια γυναίκα που τ' όνειρό της σκότωσε
και πριν το μάθουν όλοι το 'στειλε στ' αστέρια.

Αν θέλεις να  με βρεις
να παίζεις, να νιώθεις, να ζεις.
Αν πάλι δε μπορείς
μη φύγεις, μη χαθείς.

Αν θέλεις να  με βρεις
να παίζεις, να νιώθεις, να ζεις.
Αν πάλι δε μπορείς
μη φύγεις, μη χαθείς.

PoiSoN_GiRL

Εν ψυχρώ


Κρατάς τα μάτια σου κλειστά και δε θέλεις να φύγω
Μα είναι οι δρόμοι απο φωτιά και θα σβήσουν σε λίγο
Πέρασα λούκια πολλά και έφτασα σε σένα
Από τη πρώτη τη στιγμή που κοίταξες για μένα
 
Εν ψυχρώ    Εν ψυχρώ
Θα στο πω   Θα στο πω
Εν ψυχρώ    Εν ψυχρώ
Σ’ αγαπώ
 
Στην αγκαλιά σου αιχμάλωτος είμαι και παλεύω
Κι ας ξέρω πως κάθε φορά στο τέλος μόνος μένω
Κι αν πέρασα λούκια πολλά κι αν έφτασα σε σένα
Ίσως  δεν ήσουνα αυτή που έψαχνε για μένα
 
Εν ψυχρώ    Εν ψυχρώ
Θα στο πω   Θα στο πω
Εν ψυχρώ    Εν ψυχρώ
Σ’ αγαπώ

589 Επισκέπτες, 1 Χρήστης