ΕΧΕΙΣ ΜΗΝΥΜΑ...

[SoRta_FaiRytALe]

Σ'ΑΓΑΠΑΩ[size=24][/size]

[SoRta_FaiRytALe]

[size=24]ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ[/size]

[Sotis]

τελικα  θα  μας  πεις  τη  θες.. :?:  :?:  :?:      :wink:

[barby]

[size=24][/size]ΣΥΝΕΧΗΣΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΠΛΕΟΝ

[starenia]

Μου λειψες πολυ
γκρινιαρη
μου λειψες πολυ  :roll:  :roll:  

[barby]

[size=24][/size]ΑΧ ΚΑΙ ΝΑΞΕΡΕΣ ΠΟΣΟ ΕΠΑΙΣΕΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΑΠΟΨΕ

[orxidea]

Χαμογελάς,γιατί έχεις την πολυτέλεια να ξέρεις τι σημαίνει να ζεις,να ελπίζεις,να ονειρεύεσαι...
Χαμογελάς,γιατί ανακαλύπτεις την ομορφιά στα πιο ασήμαντα πράγματα,στα πιο φευγαλέα γεγονότα,στα πιο κρυμμένα συναισθήματα...
Χαμογελάς,γιατί ξεχωρίζεις...
Από όλους,που τους καταπίνει η μιζέρια,η αχαριστία,η ασχήμια,η ματαιότητα,η απαισιοδοξία,το κυνήγι της καθημερινότητας...
Πιο πολύ από όλους μας,ζωή έχεις εσύ,...
Γιατί ξέρεις την αξία της καλύτερα από τον καθένα...
Θα πεισματώσεις,το ξέρω.
Θα παλέψεις,το ξέρω.
Θα νικήσεις!...
Το ξέρεις και το ξέρω!...[/i][/color]

[SoRta_FaiRytALe]

[size=18]Αυτη ειμαι ετσι ειμαι και σε οποιον αρεσω...[/size]

[elix]

Άσε με για λίγο να σκεφθώ
τις πικραμένες μου λέξεις.
Να πάρω από την αρχή στα χέρια μου
τα μεστωμένα στάχυα,
να μετρήσω τους κόκκους...
Άσε με να βάλω στην τσέπη μου,
τα κιτρινισμένα χαρτάκια.
Ν` απλώσω πάνω στο τραπέζι
τις μοναχικές μου νύχτες,
να παίξω με τα φτερωτά μου όνειρα.
Κι άμα περισσέψει χρόνος,
να σου ταιριάξω και κείνο
το τραγουδάκι που μου παρήγγειλες.
Άσε με να μαζέψω στο τασάκι
τη στάχτη των τσιγάρων μου,
να τη βάλω στην κλεψύδρα
πού΄χω στήση εμπρός μου
και να κάθομαι, να τη βλέπω να τρέχει.
Άσε με σου λεω, ξέρω εγώ τι σου ζητάω.[/i][/color]

Ουφ, όλο άσε με μου ΄λεγες, θυμάσαι;

Και σ΄άφηνα.
Και τα μεστωμένα σου στάχυα ήταν άδεια από καρπό.
Βρέθηκε κάποιος φούρνος κι έφτιαξε ψωμί
με τούτο το μίζερο, άδειο καρπό,
που ποτέ δεν φάγαμε μαζί.
Κι εσύ το περιέφερες δίκην αντίδωρου
σε εραστές κατοπινούς.

Και σ΄άφηνα.
Να μαζεύεις τη στάχτη
από τσιγάρα που μου ΄καιγαν τα δάχτυλα,
καθώς να ξεδιαλύνω τις σιωπές σου προσπαθούσα,
τα ΄βαζες στην γυάλινη, μισοσπασμένη σου κλεψύδρα,
χα, καθόσουν και την κοίταζες για ώρες,
πίστευες πως μια συνηθισμένη κλεψύδρα ήταν,
μ΄αυτή τη ζωή σου να γεμίζεις,
αναποδογυρίζοντάς την.
Γελάστηκες, κολλημένη στο μικρό σου γραφειάκι καθώς ήταν,
άδειαζε...άδειαζε...
μόνο αυτό έκανε...
μέχρι που το τελευταίο ψήγμα
της σιωπηλής μου πλέον στάχτης,
διαπέρασε μ΄ένα άψυχο θρόισμα τη στενωπό της
κι εσύ μανιασμένα θυμήθηκες το γόρδιο δεσμό
και την έσπασες.

Ουφ, όλο άσε με μου ΄λεγες
Γιατί δεν ήξερες πώς να ζητάς.
Μόνο τραγούδια, που ποτέ δεν τραγούδησες, ταίριαζες,
τά ΄γραφες στα κιτρινισμένα σου χαρτάκια
με αόρατο μελάνι, ποτέ μου δεν τα διάβασα.


Κι εγώ δεν ήξερα πώς να δίνω.

[kuria]

οχι που νομιζες πως θα σ' αφηνα για πολυ ακομα να αλωνιζεις...

[orxidea]

Οι λέξεις σου κατακόκκινα τριαντάφυλλα

που απλώνουν τα ροδοπέταλά τους σε κάθε μου γωνιά

Η ανάσα σου σχηματίζει κύματα ηδονής στη θάλασσα του νου

Ανείπωτη κι αυτή ...

Το φιλί σου στην άκρη των χειλιών μιλάει για ταξίδια

Χιλιοειπωμένα ...

Ακουμπώ τα χείλη σου και ακολουθώ με τα δάχτυλά μου

το σχήμα τους...

Ταξίδι θαλασσινό ...

Κι όταν μ΄ αγγίζεις η πανσέληνος βάφεται κόκκινη

και καμαρώνει ολόγιομη μέρα νύχτα στον ουρανό.[/i][/color]

[barby]

[size=24][/size]ΠΝΤΗΣΕ ΜΟΥ ΣΕ ΟΤΙ ΣΕ ΡΩΤΑΩ

[orxidea]

Κάνε με να πονέσω.Πλήγωσέ με, μη με λυπηθείς.
Μάτωσέ μου τη ψυχή.Οδήγησέ με στο μαρτύριο της αβύσσου σου.
Θύμωσέ μου με τα μάτια σου.Άσε τον πόνο να κυριεύσει τη ψυχή μου και να πληγώσει τα αισθήματά μου.
Μίσησέ με, μη μ'αγαπήσεις κι άφησε εμένα να σε
λατρέψω.
Δώσε μου τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού σου.
Μίλησέ μου σκληρά και διώξε με μακριά σου.
Άφησέ με να ταπεινωθώ μπρος στη μορφή σου.
Κάνε με να κλάψω με πόνο, γιατί μόνο έτσι θα γελάσω ανθρώπινα... [/i][/color]

[Sotis]

θα  παμε  εκει  που  ειπαμε  τελικα... :?:  :?:

[kuria]

ενα σινεμα θα σε παω και πολυ σου ειναι...