Τώρα είμαι μόνος

[Teo]

Ήσουν το τελευταίο σύνορο

Το μόνο που θέλησα να φτάσω

Τώρα το έσπασα

Και βγήκα  .... κάπου ...

 

Είμαι μόνος εδώ

Είμαι μόνος ξανά ...

Όπως ήμουν και πριν ενώ εσύ ήσουν η τελευταία

Το τελευταίο σύνορο

Το υψηλότερο ιδανικό

 

Μπορώ να λατρέψω ξανά;

Μπορώ να αγαπήσω;

Θα πεις πως δεν ξέρω να αγαπώ...

Μα αυτό είναι ανακριβές

 

Θυμάμαι στιγμές που σ’ αγάπησα πραγματικά

Κι ήσαν στιγμές μοναχά...

Πριν δω το τελευταίο σύνορο

Κι εσύ μ’ αγάπησες

Με καλούσες τα βράδια

Με ήθελες ... όπως κι εγώ

Και τώρα είμαι μόνος

Μόνος ξανά και δεν περιμένω τίποτα ... χιλιάδες μίλια μακριά

 

Εσύ είσαι η τελευταία

Το τελευταίο ύψος που θα ψάξω να φτάσω

Και τώρα έφτασα που;

Έκανα λάθος;

Ίσως έκανες κι εσύ κι έχασες χρόνο να αναρωτιέσαι γιατί

Δεν υπάρχει γιατί

 

Τώρα είμαι μόνος ξανά

Δεν γύρισα εκεί που ξεκίνησα

Είμαι πέρα από τα σύνορα

Έξω από το τελευταίο σύνορο που μπόρεσα να φτάσω

Ξέρεις πόσο πονάει εδώ;

Αδιαφορείς για το δικό μου πόνο

Έχεις το δικό σου φορτίο να σηκώσεις

Θα το πίστευες;

 

Χάνομαι εδώ

Έξω από το χάρτη

Σε δρόμους γεμάτους σκόνη που δεν ήξερα ότι θα δω

Κι όμως τώρα ζω εδώ

Σ’ αυτή τη γειτονιά

Κι αναρωτιέμαι τι ζωή ζω

Θυμάμαι καλά

Δεν θυμάμαι όμως πολλά

Και στρέφω το γιατί στον εαυτό μου

Οι ενοχές σχηματίζουν το κάθε τώρα

Οι θύμησες μορφοποιούν το κάθε πρόσωπο στη μορφή σου

Στη μορφή μου

Χάθηκαν οι μορφές

Υπέστη συντριβή το καράβι μας στη νησί της αδυναμίας και της οδύνης

Ειρωνεία ... πίστεψα πως ήμουν πολύ δυνατός για σένα

 

Ήμουν ξύπνιος όταν κυνηγούσα τη μέρα για τη μέρα

Τη στιγμή για τη στιγμή και μετά ... για το φόβο ... της νύχτας

Χιλιάδες μίλια μακριά σου

 

Έξω από τα σύνορα που έφτασα

Σαν ήρθες

Αυτό που ονειρευόμουν και επιζητούσα με τόση αγωνία και πάθος

Το πάθος και ο αυθορμητισμός της ανάγκης

Και η δύναμη ... ο ατσάλινος αετός που σπάζει σίδερα σαν ψίθυρος στη σιωπή

Τώρα πέφτει βαρύ το σκοτάδι στους ώμους μου

Κι αν κάποιο βράδυ περάσω από τους ουρανούς που συνήθιζες να κοιτάζεις

Και να αγγίζεις μόνο με το βλέμμα σου

Ρώτησέ με ‘με είδες, σε είδα;’

Δεν θυμάμαι ...

 

Ήσουν το τελευταίο σύνορο

Και είμαι ο πρώτος που το είδε ...

Ο τελευταίος ...

 

Ίσως μ’ αγάπησες

Ίσως τώρα δεν με αγαπάς

Ίσως τώρα περπατάς μίλια μακριά

Χωρίς σπίτι ... κλειδωμένη στη μνήμη

Κι εγώ ξέμεινα ... σαν πόρνη χωρίς κρεβάτι να μονολογώ πως ήσουν η τελευταία ...

 :twisted:  :twisted:  :twisted:  :twisted:  :twisted:  :twisted:  :twisted:  :twisted:  :twisted:  :twisted:  :twisted:  :twisted:  :twisted:  :twisted:  :twisted:  :twisted:  :twisted:  :twisted:  :twisted:

[riaghul]

Μην αναρωτηθεις
απο πουθε ερχοταν μεσ στη καρδια μου
παγερο το κρυο,
ενιωσα της αγαπης τη φωνη, μες στη νυχτα
να λεει αντιο!!!

[Teo]

Μονός

 

Όταν είσαι ένας, δεν είσαι Μόνος.

Είσαι Μισός.

Η μοναξιά σου είναι κομμένη στα δύο.

            Μισή για σένα και μισή για τον απόντα.

Είσαι μισός όταν δεν είναι δίπλα σου ο άλλος.

Είσαι μισός όταν κανείς δεν σού σκουπίζει τα δάκρυα.

Είσαι μισός όταν σ’ ακούει μόνο το χαρτί

            και το μολύβι ξεδιπλώνει τις σκέψεις σου.

Είσαι μισός όταν δεν σε γεμίζει η ζωή σου.

            Μισοάδειος, όχι μισογεμάτος.

Είσαι μισός όταν μιλάς στον εαυτό σου

            και κανείς δεν σ’ ακούει.

Είσαι μισός όταν κομματιάζεις την καρδιά σου

            και δωρίζεις τα θρύψαλά της.

Είσαι μισός όταν ποθείς τ’ όνειρο

            που ξέρεις ότι θα παραμείνει όνειρο.

Είσαι μισός όταν ζεις μια φαντασίωση

            για τη φαντασίωση

και όχι για τη δυνάμει πραγματοποίησή της.

Είσαι μισός όσο ψάχνεις.

Είσαι μισός όσο χρειάζεσαι κάποιον ή κάτι.

Είσαι μισός όταν εξαρτάσαι.

Και τότε το ολόκληρο φεγγάρι

όχι μόνο δεν θα σε γεμίσει·

θα αδειάσει ακόμα περισσότερο το κενό σου…

 

(Άραγε πιο μεγάλη θλίψη προκαλεί

            μια μοναχική Ανατολή

                        ή μια ζευγαρωμένη Δύση;)

[snoopy]

8odwrh....8a se paw gia ouzakia vre na staniareis....giati anti na anevaineis pou mbainei to kalokairi......mallon to anti8eto ginetai

[ne_ni]

[size=18] Theodore..... ti napw den exw diavasei pote tpt pio ..... me aggikse!!!!!
To xeirotero pragma na eisai monos-misos.....[/size]
 :cry:  :cry:  :cry:  :cry:  :cry:  :cry:  :cry:  :cry:  :cry:  :cry:

[Teo]

Η υπογραφή σου λέει "....H agaph einai dunath san to 8anato, h floga ths axortasth san ton Adh!!!"

.....εγω θα έλεγα ότι ο θάνατος είναι το λιγοτερο που μπορεί να σου τυχει μετά την αγαπη, ειναι η λυτρωση που αποζητά ο χαμένος απο το παιγνιδι του έρωτα, και ο Άδης ισως το μοναδικό μέρος για να πας ψαχνοντας την χαμένη σου ψυχη.

[ne_ni]

[size=18] To kserw pws ka8enas monaxos poreuetai ston erwta, monaxos sth doksa kai sto 8anato. To kserw ... to dokimasa ... den wfelei.... Afhse me na 'r8w mazi sou!!![/size]

[ne_ni]

[ne_ni]

[size=18]*afierwnw    (even) xixixixixixixi[/size]

[Teo]

Περίμενα τον έρωτα, κι ήρθες εσύ.
Και νόμιζα πως ήτανε εκείνη.
Την κέρασα το πιο γλυκό κρασί,
και μες στη σύγχυση, Σκορπιός,Ζυγός,Καρκίνος,
ούτε που ρώτησα σε ποιόν είσαι αστερισμό.
Μου έφτανε που ήρθες, τι Παρθένος,
τι Υδροχόος, τι Τοξότης, τι Κριός,
ήσουν εσύ, η μοίρα μου, σεισμός.
Δεν ήσουν ξένη.
Ζήσαμε έντονα,δοθήκαμε τρελλά,
με μια πρωτόγνωρη ερωτική μανία.
Φτιάχναμε όνειρα μεγάλα και πολλά
όμως, χωρίσαμε. Τι ειρωνεία...
Τι μεσολάβησε, ποιός έφταιξε, κανείς.
Το πιθανότερο κι οι δυο.Μες τη ζάλη,
μπερδέψαμε τον έρωτα μ΄αυτό,
που ήταν μόνο, μια σύγχυση, μεγάλη.

[tristana]

Μα με προκαλείς... κοινώς τα θέλεις.

Τι Κριός (ουδεπόποτε το τίμιο ζώδιό μου!) τι Ζύγαινα!
Ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει;

Πού οδεύωμεν, κύριοι;

Αφού και ο Θίοντορ έγινε -Θού Κύριε- τι να περιμένει κανείς;

Γιατί ο Πόε δεν με προετοίμασε για όλα αυτά; :roll: