LaLaLa ... !

[LaStDrIvE]

[size=18]Ολες Οι Απαντήσεις[/size] TRYPES

Απόψε βλέπω καθαρά
τους γρίφους και τις λύσεις
καίγονται μπρος μου κεριά μυθικά
όλες οι απαντήσεις

Ρώτησε με αν ξέρω που πάω
ρώτησε με που μπορώ να σταθώ
αν φοβάμαι αν σε μισώ αν σ' αγαπάω
ρώτησε με αν πεθαίνω η αν ζω

Ρώτα με ότι θες
για όσα φοβάσαι να ρωτήσεις
χορεύουν μέσα μου γυμνές
όλες οι απαντήσεις

Απόψε βλέπω καθαρά
τους γρίφους και τις λύσεις
στάθηκαν πλάι μου υπάκουα σκυλιά
όλες οι απαντήσεις

Ρώτησε με αν βρήκα την άκρη
ρώτησε με αν έχω θεό
ρώτησε με αν υπάρχει κάτι
που θ' άξιζε να ζήσω η να πεθάνω γι' αυτό

Υπάρχουν ξυράφια που φοβούνται το αίμα
καράβια αλλεργικά στο νερό
παιδιά που σιχαίνονται τα παιχνίδια
μπαλαρίνες που μισούν το χορό
υπάρχουν εραστές που αρνιούνται το θάνατο
υπάρχω κι εγώ

[PoiSoN_GiRL]

μιας και το γυρισαμε σε ΤΡΥΠΕΣ ...


''Ταξιδιαρα ψυχη, κι αν θελω διπλα σου ειναι δυσκολο να μενω
καιρος να δω τη δικια μου ζωη, σ' αυτο το ταξιδι δεν θα σε περιμενω
Θα εξοριστω και καποιο βραδυ, οτι εχω μεσα μου για σενα θα το σβησω
ειναι μονοδρομος ο δρομος που 'χεις παρει και δεν σε βλεπω να γυριζεις πισω ..''

[PoiSoN_GiRL]

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
τα χρόνια μου είχαν ρίζες ήταν δέντρα
που τα 'ντυσε με φύλλα η καρδιά
και τ' άφησε ν' ανθίζουν μες την πέτρα

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση
οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν νησιά
που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει

Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει
σε όνειρα σ' αισθήματα υγρά
το μυστικό τον κόσμο ν' ανασάνει

Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας

[PoiSoN_GiRL]

Σε κάθε κίνησή σου υποφέρω
Νόμιζα πώς σε ήξερα, μα δεν σε ξέρω
Σε κάθε σου ματιά, σε κάθε σου βλέμμα
Υπάρχει μια αλήθεια και ένα ψέμα, τι να πω.
Μυστήριο ο έρωτας μαζί σου.
Το πάθος και η ηδονή απ'το κορμί σου.
Κάθε αμφιβολία μου λυτρώνει
Και αισθάνομαι πως είμαστε οι μόνοι εραστές

Καίγομαι γλυκά στη φλόγα σου
Νιώθω σαν Θεός στο σώμα σου
Γίνομαι καπνός που σε τυλίγει με ένα φιλί
Και σε αγγίζει κάθε στιγμή

Η εικόνα σου σημάδι στο μυαλό μου
Γεμίζει κάθε βράδυ το κενό μου
Η αγάπη μου ανεξήτηλη στο χρόνο
Τα λάθη σου έχω μάθει να πληρώνω, τι να πω....

Καίγομαι γλυκά στη φλόγα σου
Νιώθω σαν Θεός στο σώμα σου
Γίνομαι καπνός που σε τυλίγει με ένα φιλί
Και σε αγγίζει κάθε στιγμή

[PoiSoN_GiRL]

Είναι τα μάτια σου
ένας διάδρομος παλιός
δάκρυα πνιγμένων
ξεφλουδίζουνε τους τοίχους
που ένας ένοικος αθόρυβος κρυφός
αντί συνθήματα
ζωγράφισε με στίχους

Και μέσα υπάρχουν τα σκαλιά
που οδηγούν
σ' ένα υπόγειο με τραγούδια χαλασμένα
όσα οι άνθρωποι βαριούνται και ξεχνούν
μετά τη χρήση
τα φορτώνουνε σε σένα

Μου λες τα μάτια σου
να μη τα αγαπώ
και να μη πάψω
να πιστεύω στα δικά μου
μα αυτά τα μάτια όπου χαθώ
κι όπου βρεθώ
τα έχω πίσω μου
και μέσα και μπροστά μου

Μέσα στην ίριδα ανάβει μια φωτιά
που κάθε άστεγο
και άνεργο ζεσταίνει
κι η καλοσύνη τους
απλώνει σαν λαδιά
να μαλακώσει μιαν ανάγκη
πετρωμένη

Σ΄αυτά τα μάτια δεν υπάρχει λογική
όσο βαθιά κι αν τα κοιτάζω
μ΄αγαπούνε
της ιστορίας πυρπολούν τη φυλακή
στα παραμύθια και στ' αστέρια
να με βρούνε

[PoiSoN_GiRL]

Το φεγγάρι ψηλά σα γιγάντιος φακός
και σκορπά στο νερό ένα κίτρινο φως
Μα η σκέψη σου πάλι, μαύρο σύννεφο θα 'ρθει
απ' της πόλης το κάστρο, ως του κόσμου την άκρη
Όσο μακριά κι αν κρυφτώ, η καρδιά μου ματώνει
Πες μου, απ' αυτή τη νυχτιά κανείς πως γλιτώνει

Στα στενά θα χαθούν των παιδιών οι φωνές
Θα 'ναι ο δρόμος μπροστά χίλιες πόρτες κλειστές
Κάποιος θα ψιθυρίζει τρυφερά τ’ όνομά σου
και θα σβήνει γυμνός μέσα στην αγκαλιά σου
Κι εγώ κλειδώνω διπλά το έξω μπαλκόνι
Μα απ' αυτή τη νυχτιά, κανείς δε γλιτώνει

Το φεγγάρι ψηλά, σα γιγάντιος φακός
στο δωμάτιο γλιστρά το θλιμμένο του φως
Της αγάπης σου τώρα θα σκορπίσει τη στάχτη
απ' της πόλης το κάστρο, ως του κόσμου την άκρη
Όσο βαθιά κι αν κρυφτώ στο κρύο σεντόνι

[PoiSoN_GiRL]

Τι πιο όμορφο σ' αυτή τη ζωή
Απ' την λάμψη των δικών σου ματιών
Τι πιο όμορφο και πιο λαμπερό
Σ' έναν κόσμο που φοβάται το φως

Τι πιο όμορφο και πιο μαγικό
Απ' το πάθος των γλυκών σου φιλιών
Την ανάσα σου όταν νοιώθω καυτή
Στην φωτιά της μαθαίνω να ζω

Φίλα με πάλι φίλα με αγκάλιασε με
Μες στο κορμί σου να κρυφτώ
Φίλα με πάλι φίλα με ξημέρωσέ με
Σ' ένα ταξίδι ερωτικό

Με το γέλιο σου νοιώθω πως ζω
Με το δάκρυ σου νοιώθω πως χάνομαι
Τι πιο όμορφο και πιο δυνατό
Απ' αυτό που για σένα αισθάνομαι

Η αλήθεια και το ψέμα εσύ
Κι όλα τα άλλα στον κόσμο κομμάτια
Τι πιο όμορφο πάνω στη γη
Απ' τα δικά μας ατέλειωτα βράδια

Φίλα με πάλι φίλα με αγκάλιασε με
Μες στο κορμί σου να κρυφτώ
Φίλα με πάλι φίλα με ξημέρωσέ με
Σ' ένα ταξίδι ερωτικό

[PoiSoN_GiRL]

Μέσα στα χαλάσματα του χρόνου τριγυρνώ
σαν στοιχειό στοιχειώνομαι σε κάστρο σκοτεινό.
Κι όλα τα σημάδια απ' το κορμί και το μυαλό
ερείπια φαντάσματα με σπρώχνουν στο κενό.

Το ξέρω χάνομαι, χάνομαι,
το αισθάνομαι
χάνομαι, χάνομαι εδώ.
Χάνομαι, χάνομαι,
το αισθάνομαι
χάνομαι, μα δεν υποχωρώ.

Μες στο παραλήρημα, στο παραμιλητό
ιδρώνω, σβήνω, καίγομαι, παγώνω και ριγώ.
Μες στη φαντασίωση, στης νύχτας το ρυθμό
υψώνομαι, βυθίζομαι, γιορτάζω και πενθώ.

Το ξέρω χάνομαι, χάνομαι,
το αισθάνομαι
χάνομαι, χάνομαι εδώ.
Χάνομαι, χάνομαι,
το αισθάνομαι
χάνομαι, μα δεν υποχωρώ.

[PoiSoN_GiRL]

Με  την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε τοκαλοκαίρι
Μουσκεψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές
Όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμό Εσένα!

Πριν  απ’τα μάτια μου ήσουν φως
Πριν απ’τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα

Κατά πού θ’απλώσουμε τα χέρια μας τώρα που δε
μας λογαριάζει πια ο καιρός
Κατά που θ’αφήσουμε τα μάτια μας τώρα που οι
μακρυνές γραμμές ναυάγησαν στα σύννεφα

Κι είμαστε μόνοι ολομόναχοι τριγυρισμένοι απ’τις
νεκρές εικόνες σου.

Πριν απ’τα μάτια μου ήσουν φως
Πριν απ’τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα

[PoiSoN_GiRL]

Δες τα πουλιά που παίζουνε στον αέρα
Γιορτάζοντας έτσι την καινούργια μας μέρα
Δεν έμεινες όνειρο να σε πληγώσω
Κρυφό μυστικό μου να σε προδώσω

Δεν είναι το χάδι που γλιστρά στο σκοτάδι
Ζεστό φιλί ξένο μέσα στη ζάλη
Δεν έγινε πλοίο που φυγε να το χάσεις
Μήτε κορίτσι σκάρτο για να ξεγράψεις

Δεν έγινε τρένο που φυγε να γυρίσει
Φεγγάρι στη δύση ν' ανατείλει να δύσει
Έμεινες πάντα εδώ να κυλάς
Ζωή στο αίμα μας, ζωή να κερνάς

[PoiSoN_GiRL]

Αγαπάω κι αδιαφορώ
και κρατάω τον κατάλληλο χορό
το λοιπόν θα αγαπάω και μένα
όπως εσένα

Μην παρανοείς τα λόγια που 'χω πει
είναι η πιο απλή του κόσμου συνταγή
νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς
είν' πανάκριβο σ'το λέω ν' αγαπάς

Κοίτα με στα μάτια με υπομονή
διώξε του άλλου κόσμου την επιρροή
νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς
είν' πανάκριβο σ'το λέω ν’ αγαπάς

Αγαπάω κι αδιαφορώ
και μαζί σου το 'χω μάθει και αυτό
παραδόξως ν' αγαπάω και μένα
όπως εσένα

Την εικόνα αυτού του κόσμου δεν μπορώ
ούτε μέσα στη σκιά του θα χαθώ
μάγεψαν και σένανε τα ξωτικά
κάνεις πάλι κύκλους σ' άλλη αγκαλιά

Και μη μας τρομάζουν φως μου οι πληγές
στις χρυσές στιγμές μας πλάι και αυτές
νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς
είν' πανάκριβο στο λέω ν' αγαπάς

Αγαπάω κι αδιαφορώ
κι έχω φτιάξει έναν καινούργιο εαυτό
τώρα πια με αγαπάω και μένα
όπως εσένα

[PoiSoN_GiRL]

Θυμάμαι που σε κοίταζα στην άκρη του γκρεμού
ισορροπώντας τάραζες το λάθος του καιρού
παλλότανε το είναι σου ολόκληρο στο φως
την καθαρή ουσία σου ετρόμαζε ο λαός.

Στο φαλημέντο του κόσμου αυτού
ο καβαλάρης εγώ τ' ουρανού
με τους ανθρώπους ζητάς επαφή
μα έχει σπάσει κι αυτή η κλωστή.

Τα χρόνια που περάσανε σ' αφήσανε πληγές
κουβάλαγες το τώρα σου και σ' άλλες εποχές
ενώθηκες σαν τίποτα με τον ωκεανό
και γνώρισες τ' απέραντο στον άλλο εαυτό.

Στο φαλημέντο του κόσμου αυτού
ο καβαλάρης εγώ τ' ουρανού
της Αριάδνης το μίτο κρατάς
κι απ την αρρώστια τους και πάλι το σκας

[PoiSoN_GiRL]

Σα σφαίρα με τρυπάει αυτό που νιώθω για σένα
γυρνάω τις νύχτες  πια μονάχος κι’ όλα  μοιάζουν σα  ψέμα
και περιμένω εδώ,  περιμένω εδώ
κι όλο ψάχνω δίχως  να 'χω τίποτε άλλο να βρω.
Μέρα με τι μέρα με τραβάει η σκιά σου
μα αυτή η πόλη με πεθαίνει με κρατάει μακριά σου
και περιμένω εδώ,  περιμένω εδώ
πως κάποια μέρα θα γυρίσεις  και θα αρχίσω να ζω.

Μια φορά να σε έβλεπα για λίγο
μόνο μια φορά και ας έφευγες μετά
μια φορά να σε άγγιζα για λίγο
μόνο μια φορά και ας πέθαινα μετά

Κρατάμε απόψε  νύχτα κρατάμε λίγο
αυτή η φωτιά με καίει  χάνομαι στης μέρας τον ήλιο
και περιμένω εδώ,  περιμένω εδώ
κι όλο ψάχνω δίχως  να έχω τίποτε άλλο να βρω
Μέρα με τι μέρα με τραβάει ποιο κάτω
μετά με παίρνει με πετάει στον αέρα ξεσπάω
και περιμένω εδώ,  περιμένω εδώ
πως κάποια μέρα θα γυρίσεις  και θα αρχίσω να ζω.

Μια φορά να σε έβλεπα για λίγο
μόνο μια φορά και ας έφευγες μετά
μια φορά να σε άγγιζα για λίγο
μόνο μια φορά και ας πέθαινα μετά.

[PoiSoN_GiRL]

Δειλά βγήκε το φεγγάρι
στα νερά του ουρανού
αλμυρό μαργαριτάρι
αίμα του καλοκαιριού

Δειλά βγήκε, και σαν ήρθε
αεράκι στα μαλλιά
μες στη σύγχυση σε βρήκε
να φοράς τ' ακουστικά
στην κουπαστή μπροστά

Και το καράβι
για τη Φολέγανδρο είχε σαλπάρει
και σ' είχε πάρει μαζί σ' είχε πάρει
κι εγώ δεν ήξερα πού να σταθώ

Τα φώτα ανάβει
το τελευταίο του Αυγούστου καράβι
πρώτη φορά που δεν το 'χα προλάβει
αφού δεν τ' άντεξες να σ' αγαπώ

Δειλά χάζευες στο κύμα
να σου κλέβει τη σκιά
κι όπως έψαχνες το νήμα
μες τα τόσα μυστικά
δεν έβλεπες στεριά

Και το καράβι
για τη Φολέγανδρο είχε σαλπάρει
και σ' είχε πάρει μαζί σ' είχε πάρει
κι εγώ δεν ήξερα πού να σταθώ

Τα φώτα ανάβει
το τελευταίο του Αυγούστου καράβι
πρώτη φορά που δεν το 'χα προλάβει
αφού δεν τ' άντεξες να σ' αγαπώ

[PoiSoN_GiRL]

Λες πως βαρέθηκες αυτή την ίδια συννεφιά
Λες πως χωλαίνεις σε σβησμένα μονοπάτια
Γυρίζεις ξένη από εχθρό και συντροφιά
Σε αυτό τον κόσμο που δεν βλέπεις πια στα μάτια

Μες στο δωμάτιο ταξίδια κάνεις αστρικά
Και το ξημέρωμα σε βρίσκει πάλι μόνη
Σε ένα ταξί που σε πηγαίνει στην δουλειά
Να αναρωτιέσαι τι είναι αυτό που σε πληγώνει

Κάθε μπαλκόνι έχει άλλη θέα
Ματάκια μου μοιραία
Δεν θέλω να μου κλαις
Κάθε μπαλκόνι έχει άλλη θέα
Στο ορκίζομαι παρέα
Θα 'ρθουν μέρες καλές

Λες πως κουράστηκες στους ώμους να έχεις το σταυρό
Μα εγώ σου λέω μήπως κάνεις κάποιο λάθος
Δεν έχει πρόβα αυτή η ζωή  και χάνεις καιρό
Μα δες την σπίθα που πετιέται εκεί στο βάθος