LaLaLa ... !

[PoiSoN_GiRL]

Στα μπαράκια που βουλιάζαμε μαζί
στην υγειά της μοναξιάς σου τώρα πίνεις
πόσο δύσκολο έχει γίνει να ξεδίνεις
στα μπαράκια που βουλιάζαμε μαζί

Μες στα χειμωνιάτικα τα μπαρ
ο χειμώνας δένει στην ψυχή σου
όμως σαν την άνοιξη θα 'ρθω
και θ' ανθίσω πάλι το κορμί σου

Γύρω πλήθος κι όμως είσαι στο κενό
μες στην τόση ζεστασιά τι ειρωνία
εσύ νοιώθεις πάλι να 'ρχονται τα κρύα
και κουμπώνεις της ψυχής σου το παλτό

Μες στα χειμωνιάτικα τα μπάρ
ο χειμώνας δένει στην ψυχή σου
όμως σαν την άνοιξη θα 'ρθω
και θ' ανθίσω πάλι το κορμί σου

[PoiSoN_GiRL]

Σε βλέπω μπροστά μου
και δεν το πιστεύω
Μες το μυαλό μου
εικόνες ξυπνάς

Τα μάτια σου όμως
που ψέμα δεν λένε
Με αποφεύγουν
ενώ μου μιλάς

Δεν θυμάσαι μου λες ότι λυπάσαι
Μα δεν θυμάσαι  δεν θυμάσαι

Ο χρόνος σημάδια
σου έχει αφήσει
Το λάθος μου βλέπω
μετά από καιρό

Να φύγω ζητούσα
κι εσύ μ' αγαπούσες
Το ξέρω μωρό μου
πως φταίω γι' αυτό

[PoiSoN_GiRL]

Αν η σιωπή μου δεν μπορεί
να πει σε σένα κάτι
Αν η σιωπή μου δεν μπορεί
να πει σε σένα κάτι
Είναι γιατί κρατάς κλειστή
την πόρτα στην αγάπη

Με τη σιωπή μου μίλησα
τόσες φορές σε σένα
Με τη σιωπή μου σου 'δειξα
ποιο δρόμο περπατώ

Μα εσύ όταν σφυρίξανε
τα πλοία και τα τρένα
Με άφησες να κυνηγώ
τον άσπρο τους καπνό
Με άφησες να κυνηγώ
τον άσπρο τους καπνό

Με τη σιωπή μου σου 'δειξα
το πόσο σ' αγαπάω
Με τη σιωπή μου σ' άφησα
να κάνεις ό,τι θες
Κι αν την ψυχή μου, μάτια μου,
τις νύχτες πολεμάω
Καμιά στιγμή τα χείλη μου
δε θα 'λεγαν πως φταις
Καμιά στιγμή τα χείλη μου δε θα 'λεγαν πως φταις

[PoiSoN_GiRL]

Πάει καιρός που έχεις φύγει
μα η θύμησή σου με τυλίγει
Κοντά μου πάντα τριγυρίζεις
και λόγια αγάπης ψιθυρίζεις

Στο πλάι μου σε νιώθω ακόμα
βλέπω το ολόγυμνο σου σώμα
να φέγγει μέσα στο σκοτάδι
να μου ζητάει φιλί και χάδι

Αυτά που ζήσαμε μαζί
έχουνε γίνει παραισθήσεις
και η ελπίδα να γυρίσεις
στοίχημα που έχει πια χαθεί
στοίχημα που έχει πια χαθεί

Όσα και να περάσουν χρόνια
θα μείνει πάνω στα σεντόνια
υγρό το σχήμα της μορφής σου
βουβό το αντίο της φωνής σου

Αυτά που ζήσαμε μαζί
έχουνε γίνει παραισθήσεις
και η ελπίδα να γυρίσεις
στοίχημα που έχει πια χαθεί
στοίχημα που έχει πια χαθεί

[PoiSoN_GiRL]

Δεν με νοιάζει αν καίγεται η πόλη
Δεν με νοιάζει αν εσύ έβαλες φωτιά
Δεν με νοιάζει τις χαρές που έχουμε ζήσει
Δεν με νοιάζει αν τις πληρώσω ακριβά

Κλέφτης ονείρων αν δεν είσαι
Ότι κι αν είσαι σ'αγαπώ
Κλέφτης ονείρων να μην είσαι...

Δεν με νοιάζει τις ελπίδες μου αν κλέψεις
Δεν με νοιάζει αν ξαναρχίσω απ'την αρχή
Δεν με νοιάζει αν δεν καταλαβαίνεις
Δεν με νοιάζει τι λένε οι γνωστοί

Κλέφτης ονείρων αν δεν είσαι
Ότι κι αν είσαι σ'αγαπώ
Κλέφτης ονείρων να μην είσαι...

Δεν με νοιάζει αν ήταν έρωτας κι εχάθη
Δεν με νοιάζει αν γίνει η αγάπη φυλακή
Δεν με νοιάζει ένα φιλί αν μας προδώσει
Δεν με νοιάζει αν δεν είμαστε μαζί

Κλέφτης ονείρων αν δεν είσαι
Ότι κι αν είσαι σ'αγαπώ
Κλέφτης ονείρων να μην είσαι...

[PoiSoN_GiRL]

Δεν θυμάμαι πια πολύ καλά
τον καιρό που κατεβαίναμε στη θάλασσα
Δεν θυμάμαι, τα σκοτεινά δωμάτια
το γυμνό σου σώμα πάνω στις λέξεις
Δεν θυμάμαι τ' αστέρια του χειμώνα
ούτε το γέλιο σου πάνω στο χιόνι
Δε θυμάμαι, δε θυμάμαι
δε θυμάμαι, δε θυμάμαι τίποτα
 
Ταξίδεψέ με σώμα μου μικρό
άλλους κόσμους να γνωρίσω
ταξίδεψέ με σώμα μου κι εγώ
απ' την αρχή θα σ' αγαπήσω
 
Δε θυμάμαι πια τα κοραλλένια σου μαλλιά
Ούτε τα μάτια σου αν μοιάζουν με τον ήλιο
Σ' έχω τόσο ονειρευτεί που πια δεν είσαι αληθινή
Μέσ' τον καθρέφτη τη σκιά σου ερωτεύτηκα
Δε θυμάμαι, δε θυμάμαι, δε θυμάμαι, δε θυμάμαι τίποτα
 
Ταξίδεψέ με σώμα μου ...

[PoiSoN_GiRL]

Μου 'πες θα φύγω χτες το βράδυ ξαφνικά
Απλώς κουράστηκα, δε φταίω για ολ'αυτά
Θεε μου δε θέλει, το βλέπω καθαρά
Κι όλα, γίνανε Θεε μου τόσο, μα τόσο ξαφνικά

Σηκώθηκα μονάχος το πρωί
Χωρίς καφέ, χωρίς τσιγάρο και ψυχή
Θεε μου το ξέρω, τώρα είμαι μοναχός
Κι όμως, θα γυρίσει πάλι, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς

Το ξέρω είναι λίγο δύσκολο μα εγώ
Στο λέω μπορούσα να περιμένω, και μπορώ
Βλέπεις οι δυό μας μόνοι δε νιώσαμε ποτέ
Τώρα πες μου ποιον, πες μου ποιον θα'χεις να τα λες

[PoiSoN_GiRL]

Εκεί που σβήνει ο Βοριάς
κι η καταιγίδα γίνεται σταγόνα
εκεί βρίσκομαι μ'ένα λευκό χαρτί κι ένα μολύβι

Και γράφω στίχους για σένα
θάλασσα, ερωμένη μου,
εκεί που σβήνει ο Βοριάς και το χαλάζι της θύελλας.

Εκεί κοιμάσαι γλυκά ναρκωμένη
απ'το πάλεμα ερωμένη μου

Αμαρτωλό μου μήλο, εκεί σε κλέβω,
σταγόνα σταγόνα, στίχο το στίχο,
εκεί χορεύω στο γυμνό σου κορμί

Με τα νιάτα να γυαλίζουν στον ιδρώτα σου σαν το νερό
στο σώμα μωρού που το 'πλυνε η μάνα του

Εκεί που σβήνει ο Βοριάς
κι η καταιγίδα γίνεται σταγόνα
εκεί βρίσκομαι μ'ένα βλέμμα νυστέρι επικίνδυνο

Μ'ένα ποίημα αχόρταγο που δεν γράφεται γιατί δεν βρίσκω τέλος
εκεί βρίσκομαι και σε κοιτάζω ερωμένη μου

Ξημερώνει...

[PoiSoN_GiRL]

Χρώματα άνοιξη βόλτα στον ήλιο
στη θάλασσα παρέα μ' έναν φίλο
σε γνώρισα σε γνώρισα
Χάδια ανέμελα πάνω στην άμμο
ζωγράφισες ένα αεροπλάνο και
γέλασες γέλασες

Δε θυμάμαι αν στο είχα πει
μα σ' αγαπούσα
πίσω απ' το φεγγάρι είχα κρυφτεί
και σε κοιτούσα
Δε θυμάμαι αν στο είχα πει
μα κάθε βράδυ
τ' άστρα πέφταν πάνω μου βροχή
μ' ένα σου χάδι

Βούτηξα με μια κιθάρα
στο διάστημα τα πρωτα τσιγάρα
με φίλησες με φίλησες
καράβια ακυβέρνητα τα κορμιά μας
αντίδοτα στην ερημια μας
αστρόπλοια αστρόπλοια

Δε θυμάμαι αν στο είχα πει
μα σ' αγαπούσα
πίσω απ' το φεγγάρι είχα κρυφτεί
και σε κοιτούσα
Δε θυμάμαι αν στο είχα πει
μα κάθε βράδυ
τ' άστρα πέφταν πάνω μου βροχή
μ' ένα σου χάδι

[PoiSoN_GiRL]

Που να 'σαι τώρα που γυρνάς, ποιο κύμα σε παίρνει
Ποιο όνειρο τσαλαπατάς και ποιός σ' ανασταίνει
Ποιός δρόμος σε κρατάει μακριά από το ταξίδι
Ποιός έρωτας σε λαχταράει, ντυμένος σα φίδι
Τα λόγια ανάβουνε ξανά τις σκόρπιες σου στάχτες
Ποια ψεύτικα μοιραία ''θα'' και ποιες αυταπάτες
Ποια ευτυχία ξεδιψάει μες στα δακρυά σου
Ποια παγωνιά τωρά ξυπνάει μες απ' την φωτιά σου
Ποια παγωνιά τώρα ξυπνάει...

Που να 'σαι τώρα που γυρνάς
γύρισε πίσω
Δε θέλω στα ονειρά μου μοναχά
πια να σε βρίσκω

Που να 'σαι τώρα που γυρνάς...
Που να 'σαι τώρα που...

Περνάνε όλα βιαστικά και με παρασέρνουν
Βασανισμένη μου καρδιά μακριά μου σε παίρνει
Συνήθιζα να προσπερνάω, μα τώρα θυμάμαι
Τα πιό μικρά σου μυστικά και να που φοβάμαι
Να μάθω τώρα να γελάω, να μάθω να χάνω, να μάθω να σ' αναζητάω και να μη σε φτάνω
Να μάθω τώρα να γελάω, να μάθω να χάνω, να μάθω να σ' αναζητάω και να μη σε φτάνω, να μάθω να σ' αναζητάω...

Που να 'σαι τώρα που γυρνάς
γύρισε πίσω
Δε θέλω στα ονειρά μου μοναχά
πια να σε βρίσκω

Που να 'σαι τώρα που γυρνάς...
Γύρισε πίσω...

[PoiSoN_GiRL]

Βαριά ποτά, βαριά τσιγάρα
στα μπαρ της μοναξιάς στάλα με στάλα
ένα παλιό τραγούδι σιγοκλαίει
πόσο δεν χόρτασαν τα χείλη σου να λέει
 
Τι κι αν δεν είναι ο κόσμος ότι ονειρεύτηκες
τι κι αν σε ντύνει πάντα με ελπίδες ψεύτικες
η νύχτα απόψε μοιάζει να είναι φίλη σου
κόκκινο το φεγγάρι βάλτο στα χείλη σου
 
Βαριά ποτά, βαριά τσιγάρα...
 
Όπου και να 'σαι μην δακρύσεις
ξημέρωμα μονάχη να γυρίσεις
τ’ αστέρια δες παράξενα θλιμμένα
να σε ρωτούν να σου μιλούν για μένα
 
Τι κι αν δεν είναι ο κόσμος...  
 
Βαριά ποτά βαριά τσιγάρα...

[PoiSoN_GiRL]

Έχω στόμα δύσκολο,
δε θέλω το φιλί.
Θέλω το μέλι να κρατά
στη μέση το κεντρί...

Ό,τι με κεντά,
ό,τι με πληγώνει,
αυτό με αγαπά,
αυτό με δυναμώνει!

Έχω στόμα δύσκολο,
βλέμμα απατηλο.
Το ρόδο με το αγκάθι
στα χείλη μου φορώ...

Μάτωσαν τα χείλη μου,
έπαψα να μιλώ...
Έσκυψα παραδόθηκα,
διπλά σε αγαπώ...

[PoiSoN_GiRL]

Σ' ακολουθώ, σαν φως αχνό
μέσα στην καταιγίδα, ζω στο βυθό
μα σ' έχω για πυξίδα

Πριν να χαθώ μες στο κενό
σαν αστραπή σε είδα, γλυκιά ηχώ
να σπας την αλυσίδα

Μα το κορμί είν' αφορμή σε μια πορεία
και η σοφία το τέρμα της
Τρίζουν αρμοί σαν οδυρμοί και απλώνει η νύχτα
σεντόνια δίχτυα, το δέρμα της

Σαν να γυρνώ σ' ότι αγαπώ
όμως αυτό δε φτάνει, σε προσπερνώ
μα σ' έχω για λιμάνι

Κρατώ κρυφό ότι μισώ
σ' ένα πυκνό σκοτάδι, πανί λευκό
κρατάω για σημάδι

[PoiSoN_GiRL]

Πόσο πολύ, πόσο πολύ,
πόσο πολύ σ' αγάπησα
πόσο πολύ σ' αγάπησα
ποτέ δε θα το μάθεις
Απ' τη ζωή, απ' τη ζωή,
απ' τη ζωή μου πέρασες
κι αλάργεψες κι εχάθης
καθώς τα διαβατάρικα
κι αγύριστα πουλιά

Πόσο πολύ σ' αγάπησα,
ποτέ δε θα το μάθεις

Κι αν δεν προσμένεις να με δεις
κι αν δεν προσμένεις να με δεις
Κι εγώ πως θα ξανάρθεις,
εσύ του πρώτου ονείρου μου
γλυκύτατη πνοή

Αιώνια θα το τραγουδώ,
αιώνια θα το τραγουδώ
κι εσύ δε θα το μάθεις,
πως οι στιγμές που μου 'δωσες
αξίζουν μια ζωή

Πόσο πολύ σ' αγάπησα,
ποτέ δε θα το μάθεις

[PoiSoN_GiRL]

Ξεγέλασες τους ουρανούς με ξόρκια μαύρη φλόγα
Πως η ζωή χαρίζεται χωρίς ν’ ανατραπεί
Κι όλα τα λόγια των τρελών που ήταν δικά μας λόγια
Τα μάγευες με φάρμακα στην άσωτη σιωπή
 
Πενθούσες με τους έρωτες γυμνός και μεθυσμένος
Γιατί με τους αθάνατους είχες λογαριασμούς
Τις άριες μιας όπερας τραύλιζες νικημένος
Μιας επαρχίας μαθητής μπροστά σε δυο χρησμούς
 
Τι ζήλεψες τι τα ‘θελες τα ένδοξα Παρίσια
Έτσι κι αλλιώς ο κόσμος πια παντού είναι τεκές
Διεκδικούσες θαύματα που δίνουν τα χασίσια
Και παραισθήσεις όσων ζουν μέσα στις φυλακές
 
Και μια βραδιά που ντύθηκες ο Άμλετ της Σελήνης
Έσβησες μ’ ένα φύσημα τα φώτα της σκηνής
Και μονολόγους άρχισες κι αινίγματα να λύνεις
Μιας τέχνης και μιας εποχής παλιάς και σκοτεινής