Ο πόνος της αγάπης

[Teo]

Θυμήσου

Ήθελες να πετάξεις

Από μικρό όταν ήσουν ένοιωθες στο στήθος τα φτερά να σε ανασηκώνουν

Το βάρος σου έφταιγε που δεν σηκώθηκες

Μεγάλωσες

Οι φίλοι σε βλέπαν με τα μάτια του παιδιού

Οι γονείς σε βλέπαν ακόμα παιδί

Κι εσύ έψαχνες για καθρέφτη

Δεν ξέχασες ποτέ

Θυμήσου

Ήθελες να πετάξεις

 

Κι εκείνη ...

Ήθελε να πετάξει

Δεν το ομολογήσατε γιατί αρκούσε ο κόπος να βρεθείτε

ʼξιζε

Της άπλωσες το χέρι

Σου άπλωσε το χέρι

Σαν τα φτερά που ένοιωθες στο στήθος να σε ανασηκώνουν

Σηκώθκες...

Πέταξες...

Διέσχισες τον ουρανό

ʼγγιξες τα αστέρια

Και σαν αστέρι έπεσες

Γκρεμίστηκες στη γη

Τώρα πατάς στην πέτρα

Θυμήσου

ʼξιζε

 

Μπορείς να την αγγίζεις

Την ακούς να πονάει

Τη βλέπεις να αφήνεται

Κοιμάται

Μεγαλώνει

Τρώει

Σωπαίνει

Φωνάζει

Γελάει

Χαίρεται

Δεν μισεί

Δεν μετανοιώνει

Πονάει

Αγαπάει

Ξέρει να αγαπάει

Σ’αγαπάει

Πονάει

Χαίρεται

 

Μείνε εκεί για μια στιγμή

Και θυμήσου

Είσαι ο ίδιος που ήθελε να πετάξει

Ο ίδιος που οι άλλοι βλέπουν παιδί

Κι ο καθρέφτης σου τους επιβεβαιώνει

Εκείνη είναι ο καθρέφτης

Δεν σου άρεσε αυτό που είδες γιατί...

Δεν περίμενες να δεις μέσα σου

Κι όμως αυτός είσαι

Αυτός που μαθαίνει να πατάει στην πέτρα

Αυτός που πέταξε λίγο πριν κι έπεσε

Και χτύπησε

Πόνεσε

Μάτωσε

Έκλαψε

Και τελικά έμαθε να αγαπάει

 

Αγάπησε

Αγάπησε εκείνη που σου χάρισε αυτό που είσαι

Το φως , το γέλιο

Το γεμισμένο κενό

Την παραίτηση από την ραθυμία και το βόλεμα

Την αλλαγή προς ένα κόσμο καλύτερο με τη δική σου συμμετοχή

Σε ενεργοποίησε

Γέμισε την ψόφια μπαταρία που συντηρούσες με τα όνειρα

Σε απάλλαξε από τη σκουριά

Και σε έβγαλε στον κόσμο

Έγινε μάνα, έγινε αδελφή, υπέφερε

Έγινε φίλη, πόνεσε

Έγινε σύντροφος, μισό σου έγινε

Κι αγάπησε

Αγάπησε

Ή σιώπησε

Και πέθανε

Ή ζήσε

 

Ό,τι πέρασε πάει

Το μυαλό μπορεί να το ξεχωρίσει

Ό,τι ξεθώριασε θα σβήσει

Ό,τι πόνεσε θα κλείσει

Κι ό,τι άξιζε ... θα ζήσει

 

Σ’ακούω να γελάς

Στο διπλανό δωμάτιο

Κοιμάσαι δίπλα μου

Κι ακούω την ηχώ μας...

 

Το αποτύπωμά μας στη Ζωή ...

[size=14]Αφιερωμένο σε όλους εσάς εκεί εξω....![/size]

[TheOracle]

Ponaei h agapi alla einai omorfi!!

Kalutera na ponaw kai na klaiw para na min ksana agapisw!!

Eh, ti na kanw?

Eimai paidi evestito!!


TheOracle

[danai]

Είναι αυτά που με έκανες να νιώσω...
Είναι τα πάντα που προσπάθησα να δω μέσα σου....
Είναι τα λόγια σου και το χαμόγελο σου.... θα μου λείψουν!!!

[Ntama]

ο πόνος της αγάπης... εχει κι'αυτός την γλύκα του...

[minoraki]

δεν θαθελα να ξαναπονεσω......γι αυτο και δεν θελω να ξαναγαπησω......ολους οσους αγαπησα, με πονεσαν! γονεις, παιδια, αντρες....οποτε?

[Ntama]

δεν θαθελα να ξαναπονεσω......γι αυτο και δεν θελω να ξαναγαπησω......ολους οσους αγαπησα, με πονεσαν! γονεις, παιδια, αντρες....οποτε?

minoraki...

και γω πόνεσα από ανθρώπους που αγάπησα... αλλα αν γυριζε ο χρόνος πίσω πάλι τα ίδια αισθήματα να ένιωθα γι'αυτους... κι'ας ποναγα για άλλη μια φορα... γιατί μέχρι να 'ρθει η στιγμή του πόνου προηγούνται πολλές στιγμες ευτυχίας...

[Teo]

Πως φεύγει η αγάπη.
Ε λοιπόν δεν φεύγει έτσι απλά,
όπως λες καληνύχτα στο σκοτάδι,
κλείνοντας τη πόρτα.
Όχι καθόλου έτσι.
Για να φύγει,
πρέπει να κλείσουν
όλα τα παράθυρα,
να μην υπάρχει φως καθόλου.
Πρέπει ακόμα,
να κλείσουν όλες οι χαραμάδες
στις πόρτες,
αν το σπίτι είναι παλιό,
γιατί και η παραμικρή ανασαιμιά,
θάκανε την αγάπη
να μείνει.
Καθόλου αέρας.
Α και οι μνήμες,
πρέπει να μείνουν απέξω,
καμία θύμηση,
στην ανάγκη,
ας μείνουν οι πικρές,
εκείνες που δίνουν το πρώτο τσίμπημα
της απελπισίας.
Όμως καμία εικόνα της,
τα μάτια της,
το χαμόγελο της,
τίποτε από κείνη
δεν πρέπει να κρατάς
στο μυαλό σου.
Και τότε αρχίζει να φεύγει η αγάπη.
Πρώτα θα νιώσεις
ένα μούδιασμα στα δάχτυλα,
έτσι που ακόμα κι αν χαϊδέψεις
τα μαλλιά της,
θα είναι αδιάφορο,
σαν μια καθημερινή
χειρονομία.
Μετά θα αρχίσεις να οδηγείς
τα βήματα σου,
που πάντα σε έφερναν
κοντά της.
Τώρα θα μπορείς
να αλλάζεις δρόμο.
Κι ύστερα θα αρχίσεις
να βλέπεις.
Η θάλασσα θα γίνει πάλι θάλασσα,
τα δέντρα θα γίνουν πάλι δέντρα,
εκεί που πρώτα
έβλεπες μόνο τη μορφή της.
Όλα αυτά βέβαια,
μπορεί να κρατήσουν πολύ ,
μερικές φορές
περιμένεις και χρόνια,
δεν είναι μικρό πράγμα η αγάπη,
θέλει κουράγιο
και υπομονή.
Και τότε πια,
θα ανοίξεις το στόμα σου,
κι αντί να πεις σ' αγαπώ,
θα πεις καλημέρα,
ή κάτι τέτοιο,
αυτό σημαίνει
πως η αγάπη έφυγε.
Μπορείς τότε,
ν' ανοίξεις τα παράθυρα,
να ανασάνεις βαθιά,
κι αν έχεις τη δύναμη,
να βάψεις όλο το σπίτι
με καινούργια ζωηρά χρώματα,
τότε το σπίτι
γίνεται πάλι κατοικήσιμο.

[xhmeia]

minoraki mou opoios mporei na niwsei to thayma ths agaphs oti k an leei pali agapaei   isws mathainei pleon kalitera pws na prosferei thn agaph toy k poy ... k den moy fainesai gia  antrwpos poy den agapaei isa isa  olo agaph eisai mesa sou   ta matia den mporoyn na kriftoyn

h agaph (genika) ponaei ?
arage?

h mhpws oi antrwpoi ?poy eimaste polu  mikroi ?oloi exoyme ponesei kapoioys k isws isws kan den to gnwrizoyme oti to praxame

h agaph einai thayma !!!!

h agaph pote den ponaei mono dinei zwh , elpida,xara !!!!!!
aloimono s aytoys poy den agaphsan (genika ) h pou kleidwsan kardies ...aloimono .....epeidh kapoioi toys ponesan ?
h agaph einai anagennhsh psixis k den pethainei para mono an pethanei ayth  

polloi me ponesan alla mporo n agapao akomh EYXARISTW THEE MOY poy me bohthhses na mhn xasw thn psyxh moy ))))))