EikOnES...

[PoiSoN_GiRL]

Νησί μικρό που σκάνε απάνω του τα κύματα
που δεν το διάβηκαν ποτέ ανθρώπων βήματα
κάτι ανάμεσα σε μύθο και σε ίσκιο
ένα παρθένο ανεξερεύνητο νησί
ήσουν εσύ..
λευκή σε  πλάθει  στο σκοτάδι η  φαντασία μου
ν’ ακροβατείς πάνω στις άκρες των δακτύλων σου
σε κύματα ακόρεστα για σάρκα
μια σάρκα  ισχνή, τόσο λευκή
ολόιδια εσύ..
Μα τα όνειρα κάποια στιγμή τελειώνουν
Χιόνια που στα βουνά Αύγουστο λιώνουν
Γύρισα στην πραγματικότητα
Μόνος .. ξερό βουνό
Ολόιδιος εγώ..




[δημιουργος ]

[PoiSoN_GiRL]

Ψηλά στον ουρανό κάθε βράδυ χιλιάδες αστέρια περνάνε πάνω από την γη.
Είναι αστέρια που έχουνε πεθάνει χαμένα στην αστρική σιωπή.
Όλοι πιστεύουν ότι όταν πεθαίνουν χάνονται στο διάστημα το αχανές.
Μα στην πραγματικότητα πάνε σε ένα μέρος και σκέφτονται σιωπηλά το χθες.
Το άγνωστο για τους ανθρώπους αυτό μέρος είναι χαμένο στην σκοτεινιά.
Και τα αστέρια που εκεί αιώνια θα μένουν θα νιώθουν μια απέραντη μοναξιά.
Αυτό το μέρος είναι ένα νεκροταφείο όπου τα αστέρια θα σαπίζουνε εκεί.
Ξεχασμένοι από όλο τον κόσμο ξένοι στην ίδια τους την γη.
Αυτά τα αστέρια δεν είναι σώματα ουράνια είναι άνθρωποι που έχουνε χαθεί.
Που κουράστηκαν να ζούνε σε αυτό τον κόσμο που την ζωή είχαν σιχαθεί.
Σε αυτό το νεκροταφείο των αστεριών μένω και θάβω τις μοναχικές ψυχές.
Όλων αυτών των αστέρων που είναι από χρόνια νεκρές...




[δημιουργος ]

[riaghul]

Θα σουν μια ομορφη μερα
αν οι γλαροι δεν ειχαν αγγιξει
με το ραμφος τους τα κρυσταλλα
Το νερο θα γλιστραει
Παντα θα γλιστραει
αναμεσα απο τις σπασμενες φλεβες
κι ο αχατης θα κουρασει
τα δεντρα στ΄ακρογιαλοχορεμα.
Κι ακομα ξερω πως αν η δινη
στροβιλιζε τα βουρλα
κι ο ηλιος εγαζε φωτια στα δαση
κι εγω ειχα τα δακτυλα του Απολλωνα
μαζι μένα φραγγελι,
τοτε θα κοιταζα τα γαληνα κυματα
μ΄εμπιστοσυνη πωχουν τα παιδια
για το βυζι της μανας.
Θα φλογιαζα τα ροδα τ' Απριλιου
θ΄ακουγα μικρες ηχολαλες καμπανες
θα φυτευα σγουρους βασιλικους στις γλαστρες
Λεω αν....
Μα τι να κανει η αχτιδα στις χιονοτρυπες
κι η σφεντονα σε γρανιτες...
Οι ποιητες ψαχνουν για φιλία..
ψαχνουν για φιλιά
βελη που σκιζουνε το μελλον
Χανονται απ΄τη ζωη
μαζι με τη ρουτινα
τ¨ονειρο οσο κι αν το πεις
ονειρο παντα θα΄ναι.
Απ΄το παραθυρι η πεταλουδα
παντα θα πεταξει...

[PoiSoN_GiRL]

Ριακι μου οταν εβαλα το θεματακι σε ειχα στο μυαλο μου  .. ηλπιζα οτι θα εμφανιζοσουν .. και χαιρομαι που δεν επεσα εξω !! Σ'ευχαριστω πολυ !  

[PoiSoN_GiRL]

Εκεί κυνηγώντας τον ήλιο
Περνάω τις πύλες των χρωμάτων
Διάφανα όλα στην όραση
Τα σύννεφα λεν το τραγούδι.
Πιστός ακολουθώ τη ζωή σου
Σε φτάνω στα όρια του νου
Αγκαλιά, χάδι, φιλί,
Σ’ αγαπώ
Έτσι αιώνια
Θα ‘ρχομαι απ’ την ανατολή
Τη μέρα να σου φέρνω
Χαμογελώντας στο φως.




[δημιουργος ]

[PoiSoN_GiRL]

Όμορφο πρωί,θα ξημερώσει
κουράγιο,βρε ψυχή...θα ξαστερώσει
το βλέμμα εκείνο,όταν δείς,
να σου χαμογελάει
απ'το σκοτάδι σου θα βγείς
και αλήτης ήλιος,θα σε μεθάει.
Υπομονή,
θα'ρθει η στιγμή
που τα καλά σου θα φορέσεις.
Και Κυριακή,
σε μια γιορτή,
τη παράσταση θα κλέψεις.
Όμορφο πρωί,θα ξημερώσει
κουράγιο,βρε ψυχή...θα τελειώσει
το χαμόγελο εκείνο,όταν νιώσεις,
όλο δικό σου
τα λουκέτα σου να ξεκλειδώσεις
και ν'αφεθείς,στο όνειρο σου.




[δημιουργος ]

[PoiSoN_GiRL]

Τη στιγμή που η αυγή θα μοιάζει λουλούδι
διάφανη, λευκή, ντυμένη τραγουδι
Τούτος ο ρυθμός, ο Αυγερινός σου,
Πανσέληνος του νού θα υψώνεται εντός σου
Μια αίσθηση του χθές θα πνέει τα όνειρά σου
και η λάμψη γελαστή εικόνα μπροστά σου...
Κάποιες όμορφες σκηνές τη στιγμή της γαλήνης
Σαγινεύοντας αν θες τη στιγμή της ευθύνης
Προβάλοντας αγνά η σκία της μιλιάς σου
καλύπτει τα κενά της ανεμελιάς σου
Και η ελπίδα που αγρυπνά , παραναλωμα αγίου
Χαμογελώντας σου ξυπνα μηνύματα Θειου ..




[δημιουργος ]

[PoiSoN_GiRL]

Σπάει το γκρίζο
μύρια αρώματα
ζωή πλημμυρίζω
με άπειρα χρώματα
και πάλι η ώθηση
προσδοκία και φώς
της θλίψης απώθηση
ο ήλιος ζεστός,
παράταση δίνω
σ' ότι δεν έζησα
κι όσα πεθύμησα
μ' ελπίδες τα ντύνω




[δημιουργος ]

[PoiSoN_GiRL]

Όλες οι λέξεις,
που πληγωμένη προσπαθείς
να μαστορέψεις,
γίνονται εικόνες,
απελπισμένες,δυνατές
και δακρυγόνες.
Όλες οι σκέψεις
που πληγωμένη προσπαθείς
να ξεπαστρέψεις,
γίνονται εικόνες,
σαν τα φαντάσματα γλιστρούν
απ' τις κρυψώνες.
Όλες οι αγάπες,
τα λόγια τα "μοναδικά"
που τα ξανά'πες...
γίνονται εικόνες,
ξεθωριασμένες απ'τον ήλιο
και τις σκόνες.
Άκου τις εικόνες που περνούν
απ'τα μάτια σου μπροστά.
Κάτι προσπαθούνε να σου πούν
μα μιλούν ψιθυριστά...



[δημιουργος ]

[PoiSoN_GiRL]

Σαν ένα δείλι
θ’ αποφασίσει
για ‘μένα ο ήλιος
στερνά να δύσει
Αυτό ζητώ...
Στειλ’ ένα αντίο
με το αγέρι
που θα τ’ ακούσει
να μου το φέρει
Μονάχα αυτό.
Κι εγώ θα ξέρω
προτού σαλπάρω
κάτι δικό σου
μαζί θα πάρω
Για φυλαχτό..



[δημιουργος ]

[PoiSoN_GiRL]

Με πήγες ως τον ουρανό
Με τ'όνειρο το γαλανό
Και μια χρυσή κιθάρα...
Είπες πως είναι μυστικό
Μου χάρισες τ'αερικό
Και πήρες τη λαχτάρα...
Τώρα στα βάθη σου πετώ
Με δεκατρείς ανέμους...
Φορώ το χάρτινο σταυρό
Και την αγάπη κυνηγώ
Σε μουσικούς πολέμους...
Ήταν η Άνοιξη μικρή
Της απουσίας το παιδί
Με βρήκε γερασμένο...
Μού'δωσε το χρυσό κλειδί
Άσπρα φτερά και προσευχή
Για να σε περιμένω...




[δημιουργος ]

[PoiSoN_GiRL]

Θα τρέχω στα λιβάδια της ελπίδας
Αιώνες..Μήπως κάποτε σε φτάσω...
Στα βάθη της Χαμένης Ατλαντίδας
Το χρόνο στα κρυφά θα προσπεράσω...
Με τις γοργόνες, σε καιρούς αλλοτινούς
Με τις Σειρήνες, στο ταξίδι του Οδυσσέα
Θα πλάθω μύθους, θα τους κάμω αληθινούς
Για ν'ατενίζουμε στο άγνωστο τη θέα...
Κι όταν το μέσα μου θ'αγγίξει το δικό σου
Σαν ακροβάτης στις χορδές του Αληθινού
Η μουσική μας, στα παράθυρα του κόσμου
Θα ρίχνει φως μέσα στην άβυσσσο του νου...


[δημιουργος ]

[PoiSoN_GiRL]

Mυθικοί έρωτες της Ανατολής
παραμύθια της γιαγιάς.
Ο ήλιος και η σελήνη τρελό στήσανε χορό ,
τους μύθους τους λησμόνησαν κατάρα δεν τους πιάνει ,
Στου έρωτα το λυτρωμό βωμό έχουνε κάνει.
Μα ήταν όνειρο βαθύ
τον έρωτα  ζήλεψαν
Και βάλθηκαν θνητοί
τον ήλιο και τον σβήσουν
τη σελήνη κλέψανε
παλάτι στην Ανατολή
μυστικά  φυλάκισαν
στου Άδη τα μπουντρούμια
έξαναν πόλεμο για να  την πάρουν πίσω
και κλάψανε  θεοί και όλης  της γης η πλάση
τον ήλιο δεν τον είδαν
και έψαξαν γαλαξία
το κρίμα να μη δει
αχ πόση αγωνία



[δημιουργος ]

[PoiSoN_GiRL]

ποιά πίκρα κρύβεις μέσα σου
που ντύθηκες στα μαύρα
και στέκεσαι αμίλητη
μέχρι να ξημερώσει;
κομμένη είναι πάνω σου,
σαν φορεσιά δική σου,
η νύχτα που σε τύλιγε
κατάσαρκα για χρόνια
είναι κι αυτή η αστροφεγγιά
που σε ακολουθάει,
μια τόσο επίσημη βραδιά
στ'αλήθεια τι να βάλεις;
έλα λοιπόν καρδούλα μου
μη μου στεναχωριέσαι,
είσαι φεγγαροπρόσωπη
κι η σκοτεινιά σού πάει...



[δημιουργος ]

[riaghul]

Εγω σ'ευχαριστω....
που δινεις την δυνατοτητα..να εκφραζομαι..


Οσο και να το ζητας
δεν γινεται να φυγει ο χρονος που΄χασες
περιμενοντας την επικολληση των χαρτοσημων
στο κουτελο σου.
Αυτες οι σταμπες θα σε οδηγουν
σ΄ολα τα τριστρατα
σ΄ολες τις εξοδους διαφυγης,
για να σε βλεπουν τα ζουζουνια
και να ΄ρχονται να αποθετουν το κεντρι τους
σ΄ενα τελευταιο σπασμο.