Αφήστε ένα αντικείμενο για τον επόμενο

[ASSOS]

παίρνω το χαρτί γράφω ένα γράμμα το βάζω σε ένα μπουκάλι και το ρίχνω στην θάλασσα, αφήνω ένα κόκκινο μαντίλη ...

[xhmeia]

kokkino???
adynamia moy
8a balw mesa t oneira moy k 8a to rixw k ayto sthn agaphmenh moy 8alassa na taxidepsoyn pera makria..............

k afhnw
ena loykoymaki k ena drosero neraki  

[aiollus]

Xmmmm.....
Βλεποντας το λουκουμακι και σκεφτομενος το προβλημα μου τρελαθηκα!!!
Μα να ειμαι τοσο τυχερος ..........σκεφτηκα!!!
Και περνω αμεσως το λουκουμακι μεσα στην ζεστη που ειχα μεινει εδω και 3 ωρες και ενω εσταζα απο τον ιδρωτα ανοιξα το καπο του αυτοκηνιτου μου και με μεγαλη ανιπομονησια και αγωνια εκανα την επισκευη που ηθελα τοσες ωρες που ειχα μεινει μεσα στη ζεστη εκει στην ερημια!!!
Κλεινω το καπο και παω και βαζω μπροστα την μηχανη....... και ναι τι ευτηχια!!!
Το αυτοκινητο πηρε μπροστα αμεσως!!!!Πινω και το δροσερο δροσερο νερακι να ειναι καλα η γυναικα που τα αφησε και φευγω επιτελους απο εκεινη την ερημια με μεγαλη ικανοποιηση!!!
Βλεπετε οτι και το ψυγειο θελη και το λουκουμακι του!!!
ΑΑΑΑ ξεχασα καθως εφευγα αφησα τι πουκαμισο μου που εσταζε απο τον ιδρωτα!!!!......σορρυ!!!
Οποιος το βρη χαλαλι του και ηταν και armani!!!!

[Bijoux]

το αφήνω στην επόμενη
απαξιώ να το πάρω

[riaghul]

Ετρεχα επειδη ενιωθα καταδιωξη...
πεφτω στον χειμαρρο που ειναι ορμητικος...με παρασερνει..
ευτυχως [που ενας χοντρος κορμος βρεθηκε μπροστα μου..
βγαινω κι ημουν γυμνη απο τη μεση κι επανω...
το μπλουζακι μου ειχε παρασυρθει...φτανω μεχρι το δρομο κι εκει βλεπω ενα πουκαμισσο αφημενο, βρωμερο και..."αρμανι"
ε! οχι και "αρμανι"!!! αναφωνω...
Πως να εμπαινα στη πολη ..ομως?
Βαζω επανω μου το πουκαμισσο...(ή εγω αδυνατησα..ή εσυ παχυνες..πλεω μεσα σάυτο)
κι αφηνω...το ενα μου σανδαλι το αλλο εχει παρασυρθει μαζι με το μπλουζακι μου...

[chriastina]

...τι ωραία που είναι να περπατάς μέσα στην φύση,
αν δεν ήταν κι αυτά τα μικρά που κάνουν τόση φασαρία θα ήταν καλύτερα,
κάτι πρέπει να βρω για να τους απασχολήσω,δέκα πιτσιρίκια που τσιρίζουν χαρούμενα πάνω απο μία ώρα είναι μεγάλος πονοκέφαλος!
...τι είναι αυτό? ένα ΣΑΝΔΑΛΙ, κάποιος το πέταξε? ή μήπως το έχασε?....Να! τι θα τους πω...θα τους μιλήσω για τον Ιάσωνα και την Αργοναυτική εκστρατεία (ελπίζω να τους αρέσει και να πάψουν για λίγο),ας ανάψω ένα τσιγάρο,να θυμιθώ την ιστορία...
φτου! μου έπεσε ο ΑΝΑΠΤΗΡΑΣ όταν έδενα τα παπουτσάκια της Αννούλας.....τον αφήνω για τον επόμενο

[tristana]

Χμ... ένας αναπτήρας! Γιατί μου ήρθε στο μυαλό η Αργοναυτική εκστρατεία;

Αφήνω το χρυσόμαλλο δέρας σε οικογενειακό μέγεθος.  :lol:

[riaghul]

εσυ το ειχες?
κι εγινε ........ολοκληρη εκστρατεια....
...κι οταν ξυπνησα, χαρουμενη που βρηκα το χρυσομαλλο δερας...
εφυγα κι αφησα...τα κλειδια μου.

[kuria]

μου ειπαν πως καπου εδω κατοικοεδρευει... και το ριξα στην αναζητηση... και ω του θαυματος πεφτω πανω σε μια μεγαλη πορτα που εγραφε ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ! επιτελους εφτασα σκεφτομαι... την χτυπω δειλα δειλα στην αρχη (μην ξεσηκωσω και το συμπαν)... καμια αποκριση ομως... δυναμωνω το χτυπημα αλλα παλι τιποτα... βαζω και το αλλο χερι στο παιχνιδι αλλα ακαρπη παλι η προσπαθεια... παθιαζομαι και αρχιζω τις κλωτσιες παραλληλα... (δεν μπορει η καφετζου ηταν σαφεστατη οταν μου ελεγε μεγαλη πορτα θα διαβεις)...
πανω στα απανωτα λαχτισματα και εκει που η σκονη ειχε φτασει στον ουρανο... ακουω ενα μεταλλικο ηχο στα ποδια μου... σκυβω και βλεπω μια αρμαθια κλειδια... τα σηκωνω και προσπαθω να τα προσαρμωσω στην κλειδαρια (επιτελους ειχα βρει τροπο να μπω)...
και εκει που ημουν πλεον σιγουρη πως η εισοδος μου ηταν ζητημα λεπτων, αρχισε ο πανικος στην αλλη πλευρα... απο τη μια ηχουσαν σαλπιγγες, απο την αλλη ποδοβολητα και μια στεντορια φωνη επαναλαμβανε: ΕΙΣΒΟΛΕΑΣ ΠΙΑΣΤΕ ΤΟΝ!  
τα εχασα η ταλαινα... μα τι ειχα κανει; γιατι τοσος χαμος;
μα τι ζηταω... μια ευκαιρια στον παραδεισο να παω...
ξαφνικα ανοιγει ενα μικρο παραθυρακι πανω στην πορτα και προβαλλει ενας σεβασμιος γεροντας που με καθηλωνει με μια αγριεμενη ματια... μολις ομως με βλεπει ετσι σκονισμενη, καθιδρη, αλαφιασμενη και καταπονημενη... γλυκαινει το βλεμα του και με ρωταει: - ΠΟΥ ΠΑΣ ΕΡΜΟ;
ταπεινα και με τρεμαμενη μισοσβησμενη φωνη απαντω: - ΝΑ ΜΠΩ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΑΓΙΕ ΠΑΤΕΡΑ...
κουναει ελαφρα το κεφαλι του και μου λεει: - ΚΑΙ ΚΑΛΑ... ΜΕ ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ ΤΗΣ riaghul ΠΑΣ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙΣ; ΑΝΤΕ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΣΟΥ ΚΛΕΙΔΙ ΤΟΤΕ ΘΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑΣ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ...
εριξα κατω το κεφαλι και απομακρυνθηκα καταντροπιασμενη... ειχε απολυτο δικιο...
σκεφτηκα λοιπον φευγοντας να αφησω πισω μου κατι που πραγματικα το εχει αναγκη ο επομενος...
την ΑΓΑΠΗ μου...

[riaghul]

Αγαπη....Αγαπη...
κι αρχιζα να ψιθυριζω ολο και και πιο σιγα..
Φοβομουν μην τη χασω...
Ετσι απλοχερα οπως τη βρηκα ..ηθελα και να την κρατησω...
κι οχι μονο μα και να την μεταδωσω....
βγαινω και τυμπανιζω το ντουνια ολακερο...
με γελια κι αγαπη....κι ευγνωμοσυνη περισση...
Κρατω μεσα μου την αγαπη ....στη καρδια, στη ψυχη ...με πλημμυριζει..
κι ο κοσμος γυρω μου τη δεχεται...την εισπραττει..
Κι αφηνω να βρει κι ο επομενος....

[Sotis]

ας  παρω και  λιγο  απο  την αγαπη  της  κυριας....που αφησε.......και  αφηνω.....μια  μεγαλη    αγκαλια....... :wink:  :wink:

[Anonymous]

Μπράβο βρε Λευτεράκο μαςςςς  ]
...ένα φιλί...

[fmas]

Τσακώνω το φιλάκι της gavrinas (Yupiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii) και αφήνω την μπουμπουνιέρα από μια βάφτιση.......

[Anonymous]

Τι να την κάνω Γιαννάκο μου Την παίρνω και αφήνω
...τα κουφέτα απο την μπομπονιέρα...

[ASSOS]

παιρνω τα κουφέτα και τα κερνάω στα πιτσιρίκια στην γειτονιά μου και αφίνω ένα κομμάτι μπακλαβά ...