Αφιερώνω στον / στην ... το τραγούδι ...

[kuria]

[size=14]για το Χρηστο...[/size]

[black_velvet]

Σε όλους τους ψεύτες, δειλούς υποκριτές.

[papadia]

στον εαυτο μου..

[papadia]

[papadia]

[saliara]

Έντεκα παρά, σου 'χω λείψει λες
πάλι θα πιαστώ σε υπερβολές
Πάντα πήγαινα, μαριονέτα σου όπου θες

Δυο το φιλί σου να 'χα μια στιγμή μονάχα
για να δω πως καις
Πέντε να 'κανα κομμάτια τα ψυχρά σου μάτια
για να δω πως κλαις
Έξι τούτο το φεγγάρι, σ' ό,τι θες μακάρι
να ρίχνε θηλιά
Δέκα να 'κλειναν οι δρόμοι, για να μη σε πάρει
η άλλη αγκαλιά!!!!!!!!

[larus audouinii]

:!:

[kapoia_za]

[papadia]

[kapoia_za]

Σου 'χει συμβεί ποτέ να παίζεις με την αυτοκαταστροφή
άδειος να σέρνεσαι στους δρόμους και να μην είσαι εσύ
να σιγολιώνεις με τους γύρω να θλίβεσαι βαθειά
και να γυρεύεις στους κουφούς τη γιατρειά

Υπάρχει φόβος του θανάτου κι η εγκατάλειψη
μαζί μ' αυτά η αρμονία και η μετάλειψη
Βάζεις Ηράκλειτο και Βούδα και Μάο Τσε Τουνγκ
και διασκίζεις το προαύλειο με δόξα πετεινού

Ευτυχισμένος που αναπνέεις χωρίς να το σκεφτείς
ευτυχισμένος που υπάρχεις μα ανίκανος να ζεις
κολακευμένος που αντέχεις σε χρόνια πονηρά
και δεν κουράζεις το μυαλό σου με θέματα δύσκολα

Ευτυχισμένος που αναπνέεις χωρίς να το σκεφτείς
ευτυχισμένος που υπάρχεις χωρίς να το νοιαστείς
ευτυχισμένος που δε θέλεις να μάθεις πιο πολλά
γιατί η αλήθεια είναι φως μου για άλλα μυαλά

βρε παπαδιά πανέμορφο..δεν το ξερα καν

[papadia]

...ναι ειναι ενα καταπληκτικο τραγουδι (κ το αγαπημενο μου)του Ξυδους

       χαρηκα που σου αρεσε Kapoia_za!!!

[pixie]

[Nikos Apomakros]

[papadia]

[papadia]

Στίχοι: Διονύσης Καρατζάς
Μουσική: Γιώργος Ανδρέου
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Ανδρέου


Ξεροί καημοί και νερό θαλασσινό
το σώμα σου κόλλησε στο σώμα μου
με τον πανσέληνο πόνο του χειμώνα.
Ακούς νερά που χύνονται στα μέσα των ποδιών σου;

Ανάμεσα στα όνειρα σπαράζει η ζωή μας,
ανάμεσα στα όστρακα παφλάζει η καρδιά μας.

Άγιος ο Έρωτας, άγιος καημός
δικός μου και ο Αύγουστος
με τις μεγάλες μνήμες.
λέω μάτια μου κι αστράφτει κεραυνός
θέλω θάλασσα κι ανοίγει ουρανός.

Πάνω από την θάλασσα, στη μεριά του ανέμου
στα μαύρα ντύνεσαι κι ανοίγεις το σκοτάδι
σηκώνεις τα άστρα σε χορό
και το κορμί μου σ' άγριο ποτάμι.

Άγιος ο Έρωτας, άγιος καημός
δικός μου και ο Αύγουστος
με τις μεγάλες μνήμες.
λέω μάτια μου κι αστράφτει κεραυνός
θέλω θάλασσα κι ανοίγει ουρανός.