Αφιερώνω στον / στην ... το τραγούδι ...

[blue-roses]

Στον Θανάση..

Μόνο για σένα (Δόμνα Κουντούρη)

Για σένα έχω το γέλιο μου
στις θάλασσες κρυμμένο
στο ίδιο μέρος σαν το φάρο περιμένω
μέσα στα σύρματα το μέλλον μου μπλεγμένο σαν ψέμα
Για σένα κλείνω τα μάτια και τυλίγομαι στη γη σου
χωρίς πυξίδα ονειρεύομαι μαζί σου
μέσα απ΄τα χέρια μου γλιστράει η ζωή σου σαν ψέμα

Μόνο για σένα που απόψε δεν υπάρχεις εδώ
εδώ που όλα έχουν παράθυρα κλεισμένα
εδώ που γίνονται τα λάθη αναμμένες φωτιές
κι όλα τα σ΄αγαπώ καράβια τσακισμένα
Μόνο για σένα που απόψε δεν υπάρχεις εδώ
εδώ που ψάχνουνε οι λέξεις τη φωνή σου
εδώ που άλλαξε πορεία η δική μου καρδιά
και σε μια νύχτα μέσα έγινε δική σου

Για σένα τρέχει το βλέμμα μου
κοντά σου σαν δραπέτης
γίνεται άνεμος που έρχεται σαν κλέφτης
ουράνιο τόξο και παράξενος καθρέφτης για σένα
Για σένα αλλάζει δρόμο το φιλί μου σ΄ένα βράδυ
μοιάζει με κόκκινο φεγγάρι που ανάβει
και το χαμένο χρόνο τρέχει να προλάβει για σένα

Μόνο για σένα που απόψε δεν υπάρχεις εδώ
εδώ που όλα έχουν παράθυρα κλεισμένα
εδώ που γίνονται τα λάθη αναμμένες φωτιές
κι όλα τα σ΄αγαπώ καράβια τσακισμένα
Μόνο για σένα που απόψε δεν υπάρχεις εδώ
εδώ που ψάχνουνε οι λέξεις τη φωνή σου
εδώ που άλλαξε πορεία η δική μου καρδιά
και σε μια νύχτα μέσα έγινε δική σου

 

[blue-roses]

Νωρίς (Γεράσιμος Ανδρεάτος)

Νωρίς
όσοι ταξίδεψαν νωρίς
στις άκρες της Ανατολής σου
με πλοίο άγονης γραμμής-τρελό
πιοτό
βαρύς καπνός και τράβηξαν
στα τυφλά με τα παιδιά
ενός χαμένου παραδείσου.

Κι'απ'τους υπόλοιπους κανείς
δε πήρε είδηση κανείς
απ'τις πληγές της ηδονής σου
τώρα πιά
είναι αργά κι'είναι νωρίς.

Νωρίς
όσοι περάσανε νωρίς
τα βάθη της Ανατολής σου
με διαβατήριο της στιγμής-πλαστό
κορμιά
μες τις ορμές ναυάγησαν
στα βαθειά κρατούν σφιχτά
τα δυό φεγγάρια της αβύσσου.
 

[blue-roses]

Σ αγαπώ (Μπλε)

Τρεις το βράδυ και ανησυχώ, σβήνω, ανάβω, βγάζω καπνό
Λιώνει το αυτί μου, πάνω σε ένα μαύρο ακουστικό
Ρίχνω ματιές στα κλεφτά, βλέπω σκιές και μετά
Με πλησιάζεις, όλα μ' όλα είναι δυνατά

Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, σ' αγαπώ

Θέλω να πιω τη φωνή σου, να γράψω "ΝΑΙ" στο κορμί σου
Πέφτεις αργά, ένα αστέρι έχω αγκαλιά
Πάνω σου ζω και πεθαίνω, λύνω κουμπιά, ομορφαίνω
Δεν μιλάς γιατί μια υγρή ανάσα τι να πει

Σ' αγαπώ...

Μια μελανιά που χορεύει, πιάνει ρυθμό, αγριεύει
Βάζω ψυχή, βάλε τώρα εσύ τη μουσική
Μπαίνει το φως, ξημερώνει, το πρωινό με σκοτώνει
Τι σου ζητώ, μόνο δέκα νύχτες κι ας χαθώ

Σ' αγαπώ...
 

[blue-roses]

Τον ίδιο το Θεό (Μπλέ)

Πάνω σου η γη ξυπνάει
ήλιος μπαίνει από παντού
κάθομαι και σε κοιτάζω
μη με φοβάσαι
Είσαι ακόμα από τον ύπνο
τ΄όνειρο έχει εξατμιστεί
Μάρτιο θυμίζεις πώς να σε προβλέψω
Ενα απ΄όλα τα βιβλία
που έχω μέσα μου βαθιά
του έρωτα φεγγάρια μαύρα το φωτίζουν
Τίποτα δεν έχει μείνει
κι όμως όλα είναι εδώ
άφησέ με να αγγίξω τα μαλλιά σου

Τον ίδιο το Θεό να είχα απέναντί μου
σου λέω προτιμώ στην κόλαση μαζί σου

Άφωνη η ζωή ρωτάει
τόση ομορφιά από που
βρέχει ο ουρανός ρουμπίνια κι απαντάει
μόνο η αγάπη ξέρει τώρα έμαθα κι εγώ
πόσο ανάγκη έχω από την αγκαλιά σου

Τον ίδιο το Θεό να είχα απέναντί μου
σου λέω προτιμώ στην κόλαση μαζί σου

Τίποτα άλλο εκτός από εσένα στο φως
τίποτα άλλο που να με σκοτώνει γλυκά

 

[blue-roses]

Φίλα με (Ριφιφι)

Τι πιο όμορφο σ' αυτή τη ζωή
Απ' την λάμψη των δικών σου ματιών
Τι πιο όμορφο και πιο λαμπερό
Σ' έναν κόσμο που φοβάται το φως

Τι πιο όμορφο και πιο μαγικό
Απ' το πάθος των γλυκών σου φιλιών
Την ανάσα σου όταν νοιώθω καυτή
Στην φωτιά της μαθαίνω να ζω

Φίλα με πάλι φίλα με αγκάλιασε με
Μες στο κορμί σου να κρυφτώ
Φίλα με πάλι φίλα με ξημέρωσέ με
Σ' ένα ταξίδι ερωτικό

Με το γέλιο σου νοιώθω πως ζω
Με το δάκρυ σου νοιώθω πως χάνομαι
Τι πιο όμορφο και πιο δυνατό
Απ' αυτό που για σένα αισθάνομαι

Η αλήθεια και το ψέμα εσύ
Κι όλα τα άλλα στον κόσμο κομμάτια
Τι πιο όμορφο πάνω στη γη
Απ' τα δικά μας ατέλειωτα βράδια

Φίλα με πάλι φίλα με αγκάλιασε με
Μες στο κορμί σου να κρυφτώ
Φίλα με πάλι φίλα με ξημέρωσέ με
Σ' ένα ταξίδι ερωτικό
 

[blue-roses]

Στον Rak...

Ωροσκόπος (Χρήστος Θηβαίος)


Μέρες βροχής κι ένας αέρας δυνατός
σε παρασέρνει σε αδέσποτο σεργιάνι.
Σκηνές φιλμάρεις με μια κάμερα νυχτός
ξέμπαρκα μάτια και φευγάτα στο λιμάνι.

 
Στην πολιτεία οι τοίχοι μάρτυρες βουβοί
φορούν συνθήματα παλιά ξεθωριασμένα.
Ξέρω θα φύγεις πριν χαράξει η αυγή
κι εγώ θα μείνω δίχως άλλοθι κανένα.



Μην πεις ποτέ ποτέ πως όλα ήτανε μια πλάνη
περιπλανήθηκα μαζί σου και μου φτάνει.
Βάλε σημάδια μες στη νύχτα μη χαθείς
είναι πιο εύκολο να κλαις παρά να ζεις.



Έλεγες αύριο θα 'ναι ο κόσμος φωτεινός,
έλεγα είναι με το μέρος μας ο χρόνος.
Δεν ειν' ο χρόνος με το μέρος κανενός,
τις συμπληγάδες του περνά καθένας μόνος.

 
 

[blue-roses]

Σ'αυτούς που δε ξεχνούν....

Η ΠΤΩΣΗ

Στα παράξενα όνειρά μου αλεξίπτωτο φοράω,σα χρυσόσκονη
κλεμένη στον αέρα με σκορπάω.
'Ενα μάτι θηλυκό δε δακρύζει να με σώσει,κι είναι ελεύθερη
και κρύα κι αχαλίνωτη η πτώση.
Δεν υπάρχει γυρισμός όλοι τρέχουν κι εγω μέσα με ξεγιέλασε
ξανά η ανάμνηση η μπαμπέσα.
Το 80' μ'έχει αφήσει τη φωτιά να ξανα ανάψω τις παλιές εκείνες
μνήμες μάλλον πρέπει να τις κάψω.
Κι εκείνο το φιλί ένα άγγιγμα με ρίγος τόσα χρόνια μακριά ο καιρός
φαίνεται λίγος τότε το γλυκό μεθύσι ήταν κάτι σαν αστείο,τώρα όλα
σκοτεινά κι ένα λίκνισμα γελοίο.
Το βινύλιο ξεθωριάζει και χα'ι'δεύω τις στροφές του,δάσκαλος ο
χρόνος και ανίαρες οι ουλές του,ξένος παρατηρητής λέω πιά πώς
δε φοβάμαι,μά τα λάθοι σαν ταινία μπρός στα μάτια μου περνάνε.

Τις φωνές από τα λάθοι κάποιος πρέπει να φιμώσει
κι είναι ελεύθερη και κρύα κι αχαλίνωτη η πτώση.
Τις φωνές από τα λάθοι κάποιος πρέπει να φιμώσει
κι είναι ελεύθερη και κρύα κι αχαλίνωτη η πτώση...

Νά'μαι μόνος μεθυσμένος πάλι να ονειροπολώ.Και ναυάγια αναμνήσεων
φτιαχμένα απο φελό.
Τί να φταίω που γεννήθηκα αγόρι με φτερά,και το κάθε υγρό ονειρό
μου μένει,δε με διαπερνά;
Και χαζεύοντας το μπάτμαν,το κοριό και τον τέν-τέν,διαπιστώνω πώς
δεν είμαι με τους δέν,ούτε με τους μεν.
Μα ονειρεύομαι στο δρόμο κάτι πράγματα μικρά που ο ήλιος τα
γεμίζει με μια δύσκολη ομορφιά...

'Ανοιξε τα μάτια σου,μαζέψε κι ένωσε τα κομμάτια σου.
Μπορείς ακόμα βγές απο το ψυχοφθόρο τέρμα,κι όρμα αναζήτησε το
σόκ που θα σε βγάλει απο το κώμα.
Βάλε σε μια σειρά τα πράγματα μες το κεφάλι σου,ποτέ δεν είναι αργά
για να πιστέψεις στις δυνάμεις σου.
Εσύ είσαι ο μόνος που μπορεί να σε σώσει,να δώσει ένα τέρμα σ'αυτή
τη καταραμένη πτώση....

Τις φωνές από τα λάθοι κάποιος πρέπει να φιμώσει
κι είναι ελεύθερη και κρύα κι αχαλίνωτη η πτώση.
Τις φωνές από τα λάθοι κάποιος πρέπει να φιμώσει
κι είναι ελεύθερη και κρύα κι αχαλίνωτη η πτώση...

Goin'through - Ημισκούμπρια - Terror X Crew.

[Rakendytos]

Στην Ρόουζις και σ όσους ονειρεύονται..

ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΠΟΥ ΕΛΥΣΑΝ
ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΔΕΣΜΟ ΤΟΥΣ
ΘΥΣΙΑ ΚΑΝΩ ΤΗΝ ΜΟΡΦΗ ΜΟΥ...
ΕΙΜΑΙ ΣΗΜΑΔΙ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥΣ
ΓΡΑΦΗ ΑΝΕΙΠΩΤΗ ΤΟ ΚΡΥΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥΣ

ΒΛΕΠΩ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΜΑΣ
ΣΑΝ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ
ΝΑ ΜΕ ΞΥΠΝΑΝ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ....
ΒΛΕΠΩ ΔΙΑΒΟΛΟΥΣ ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΟΥΣ
ΝΑ ΨΕΛΝΟΥΝ ΜΙΑ ΑΘΛΙΑ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ

ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝΕ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΜΟΥ
ΔΕΝΔΡΑ ΓΕΡΑΣΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ
ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΡΑ ΚΙ ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ
ΠΕΘΑΙΝΩ ΠΡΙΝ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΩ
Σ’ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΣΑΣ ΓΗ.......

ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΠΟΥ ΝΥΧΤΩΣΑΝ
ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΟΥ ΑΥΓΗ
ΘΥΣΙΑ ΚΑΝΩ ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ
ΓΟΝΑΤΙΖΩ.. ΕΙΜΑΙ ΠΡΟΣΤΥΧΟ ΝΟΘΟ
ΤΗΣ ΚΡΥΦΗΣ ΗΔΟΝΗΣ ΜΟΥ....

[voliwtisa]

Aγάπη μου...

Έχω μια αγκαλιά για σένα την έχω
και πολλά φιλιά σου στέλνω ξανά
που δεν είσαι εδώ ακόμα τ'αντέχω
όμως μην αργείς δεν νιώθω καλά
έχω μια αγκαλιά....

[blue-roses]

ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΑ

Γλιστράνε μέσα στο μυαλό χίλιες σκέψεις
και πλημμυρίζει το κενό μου από λέξεις
το όνομά σου συναρπάζει τα όνειρά μου,
μέσα σ'αυτά μόνο σε φέρνω πιά κοντά μου.
Το λίγο φώς σου μου γεννάει μία θλίψη,και μου
θυμίζει όλα αυτά που μού'χουν λείψει.
Και κάπου κάπου ξεθαρεύω και ελπίζω και με
βιασύνη τα όνειρά μου πάλι χτίζω...

Να μπορούσες να μείνεις για λίγο ακόμα εδώ....

Στα όνειρα σου ξάπλωσα απόψε να χαθώ,θα χαθώ,στα όνειρά σου.

Μέσα στο μυαλό μου πολλά,είναι η μορφή σου που με κάνει
να περνάω,είναι η φωνή σου που μου λέει πολλά σα μουσική
μέσα στ'αυτιά.
Απόψε και για πάντα είσαι η μόνη συντροφιά.
Μέσα στο μυαλό μου πολλά,είναι η μορφή σου που με κάνει
να περνάω,είναι η φωνή σου που μου λέει πολλά σα μουσική
μέσα στ'αυτιά.

Να μπορούσες να μείνεις για λίγο ακόμα εδώ....

Είναι στιγμές φίλε που το μυαλό παίζει παιχνίδια,κάνει ταξίδια και
κολλάς συνήθως πάντοτε στα ίδια.Απ'την Αθήνα παίρνει τρένο
κι εισητήριο πρώτη θέση κι άλλες φορές πάλι στριμώχνεται
όπου νά'ναι να χωρέσει.
Γλιστράει απόψε ο δρόμος κι εγώ μαζί γλιστράω στη μνήμη του
μυαλού μου μονάχος κολυμπάω.
Με έπνιξε το ψέμα,και το μίσος με τρελένει,η ψυχή μοιάζει με
ερείπια σε σχέση διαλυμένη.
'Εχω κάνει λάθοι κι έχω τόσα πάθοι,αφού τόσα έχω πάθει από τα
δικά μου πάθοι,μέσα στη βροχή σα σκυλί έχω βραχεί και μέθυσα
τις νύχτες μου με ουίσκι και κρασί.
Περιπλανιέται ακόμα η ψυχή μέσα στο σώμα,στερεύουνε οι λέξεις
απ'τα μάτια και το στόμα.
Ακούς;'Αν έχεις λόγια χαρισέτα μου απόψε,ξυράφι έλα και γίνε
τη μοναξιά μου κόψε.

Να μπορούσες να μείνεις για λίγο ακόμα εδώ....
Μέσα στο μυαλό μου πολλά,πολλά.
Να μπορούσες να μείνεις για λίγο ακόμα εδώ.
Να μπορούσες να μείνεις για λίγο ακόμα εδώ....

Στον Θανάση....

[blue-roses]

Στον Rak...

Χορεύει ο κόσμος ξέφρενα καθένας στο ρυθμό του
για νά'βρει ταίρι ένας τρελός πουλάει τον εαυτό του.
'Αν δε πιστεύεις μή ρωτάς κι άν δε μ'ακούς μή με κοιτάς.
'Αν δε φαντάζεσαι φωτιές με κάρβουνα μη παίζεις.

Γυρνάει ο κόσμος γρήγορα και γίναμαι όλοι σκλάβοι
κι ένας τρελός φρένο πατά τον κόσμο να προλάβει.
'Αν δε μπορείς να πρόσκυνας κι άν όλα τα κατέχεις,
τον κόσμο σου να κυβερνάς,μα σ'αγκαλιές μη πέφτεις.

Μεγάλα ψέματα μη λές γιατί θα τα πιστέψεις
για το ψηλό σου πόλεμο χίλιες θηλιές θα μπλέξεις.

Ξεχνάει ο κόσμος τη στιγμή και ιστορίες γράφει
την πόρτα κλείνει ο τρελός μήπως και δεί τα λάθοι.
'Αμα δε νιώθεις μή μιλάς,σ'ωπα και μη δικάζεις
χίλια κεφάλια πέφτουνε όταν εσύ δειλιάζεις.

'Αν δε πιστεύεις μή ρωτάς κι άν δε μ'ακούς μή με κοιτάς.
'Αν δε φαντάζεσαι φωτιές με κάρβουνα μη παίζεις.
με κάρβουνα μη παίζεις....

[Rakendytos]

..για την γλυκια μου Ροουζις.


Πάντα στο σούρουπο, στοιχειώνει ο νους μου και με πάει
πάντα στο σούρουπο αλλού με πάει
Πάντα στο σούρουπο, γυμνό πουλί με κυνηγάει
πάντα στο σούρουπο με κυνηγάει
 
Κοίτα να μη χαθείς, να μη χαθείς ψυχή μου
πατρίδα μακρινή, πατρίδα μακρινή μου
που αν τη βρεις, κόβεις το νήμα σου απ' τον κόσμο να χαθείς
μες στ' ουρανού τα μονοπάτια να μπλεχτείς
 
Κοίτα να μη χαθείς, να μη χαθείς ψυχή μου
πατρίδα μακρινή, πατρίδα μακρινή μου..

[blue-roses]

Στον Rak και σε μένα...

Είναι κάτι στιγμές τρυφερές και λεπτές σα κλωστές τυλιημένες
σα δράχτη.
Σε γυρνούν απαλά,σε μεθούν σιωπηρά,σε γεμίζουν με πείσμα
και άχτη.

Για όλα αυτά που ζητάς,για πολλά που πονάς.
Για το τίποτε μιάς ευτυχίας.
Και γυρνάς σα τρελός του καθρέπτη εαυτός
θύμα,θύτης κακής συγκυρίας.


Πλημμυρίζουν το χθές μαγεμένες σκιές που ξοπίσω μου γράφουν
τροχιά.
Με κρατούνε θαρρώ σαν αλήθειες παλιές σε λαβύρινθο δέσμιο
βαθιά.
Είναι κάτι στιγμές σα μικρές πινελιές,ζωγραφιάς που δεν έχει
τελειώσει.
Λείπουν λίγα ακριβά των χρωμάτων νερά για να δώσουν του
τόπου τη γνώση.

Για τους κήπους της γής.
Για το ρόζ της αυγής.
Για το κύμα που απόμεινε μόνο.
Να χα'ι'δεύει με αφρούς τους πικρούς μας καημούς
και να διώχνει της πίκρας τον πόνο.[/b]

[voliwtisa]

Στο "δώρο" μου

Πάντα έβρισκες το τρόπο
Και δεν άφηνες να είναι
Τα μάτια μου θλιμμένα
Όπως σήμερα που βρήκα
τριαντάφυλλα σε όλο
το σπίτι σκορπισμένα

Πάντα ήξερες τι θέλω
Και δεν δίστασες τα πάντα
Για μένα να διαλέξεις
Πάντα έχεις ένα λόγο
Και τα δυνατά μοναχά
Για μένα να τα αντέξεις

Πάντα έβρισκες το τρόπο
Να μου δείχνεις νύχτα μέρα
Πως για σένανε θα είμαι
Και το άλφα και το ωμέγα


Δώρο θεού για μένα
Είσαι στη ζωή μου
Είσαι παντού στο σώμα
Αίμα μέσα στο κορμί μου
Δώρο θεού για μένα
Να σε συναντήσω
Πες μου αυτό το δώρο
Δεν θα μου το πάρεις πίσω

[Enia]

Για σένα αγαπάκι μου... Σ'αγαπώ πολύ... :hug2:

Πριν ακόμα σε γνωρίσω
ήξερα πως θα φανείς
ξαφνικά μεσ' τη ζωή μου
κάποια μέρα πως θα μπεις
κι όλο άλλαζα πορείες
εμπειρίες κι αγκαλιές
και περίμενα την ώρα
που θα σ' ένιωθα να καις

Κι αν αισθάνεσαι μαζί μου
σαν να είσαι από καιρό
κι αν γνωρίζεις την αφή μου
απ' το πρώτο μας λεπτό
ίσως ζήσαμε ποιος ξέρει
πάλι κάποτε μαζί
ίσως ήσουνα αστέρι
κι εγώ ήμουνα ευχή

Υπήρχες πάντα μέσα στην ψυχή μου
συγκατοικούσαμε μες το κορμί μου
υπήρχες πάντα φτιάχτηκες για μένα
ανήκαμε στου κόσμου τα γραμμένα

Όταν πνίγανε οι νύχτες
στης καρδιάς μου το κενό
και ξενύχταγα στο τζάμι
με το ράδιο ανοιχτό
σ' έψαχνα μέσα στους δρόμους
σε τραγούδια ερωτικά
όμως ήσουνα κρυμμένος
στα βαθιά μου μυστικά

Υπήρχες πάντα μέσα στην ψυχή μου
συγκατοικούσαμε μες το κορμί μου
υπήρχες πάντα φτιάχτηκες για μένα
ανήκαμε στου κόσμου τα γραμμένα