Το Χρώμα

[PoiSoN_GiRL]

Οι ιδιοτητες του χρωματος :

* Σε επιχειρησεις , γραφεια και σχολεια, το χρωμα εχει την δυνατοτητα να αυξησει ή να ελαττωσει την αποδοση των εργαζομενων.

* Στις κλινικες τεινει να επιταχυνει την αναρρωση των ασθενων.

* Εμμεσα, τα χρωματα , λογω της φυσικης τους ενεργειας, μπορουν να αυξανουν ή να σμικρυνουν τους χωρους και να δημιουργουν αισθηματα ελευθεριας ή καταπιεσης. Η επιδραση αυτη ειναι και αμεση οταν εκδηλωνεται απο ενεργες δυναμεις (παρορμησεις) που παραγονται υπο την διαφορα των χρωματων.

[PoiSoN_GiRL]

Παρορμητικα χρωματα :


* πορτοκαλί
* κίτρινο
* κόκκινο
* πράσινο






Ασθενή σε παρορμηση χρωματα :


* κυανό
* κυανοπράσινο




***********************************************



* Τα πλουσια σε παρορμησεις χρωματα ενδεικνυνται μονο σε μικρες επιφανειες .
* Τα θερμα χρωματα αυξανουν την ενεργητικοτητα, διεγειρουν και ερεθιζουν.
* Τα ψυχρα χρωματα προκαλουν παθητικοτητα, ηρεμουν και εκτονωνουν την υπερενταση. (το πρασινο χαλαρωνει τα νευρα)


- Η επιδραση των χρωματων εξαρταται απο την φωτεινοτητα και απο τον τοπο που ασκειται.

[PoiSoN_GiRL]

ΘΕΡΜΑ & ΦΩΤΕΙΝΑ ΧΡΩΜΑΤΑ

Διεγειρουν το πνευμα, πλευρικως θερμαινουν & δημιουργουν προσεγγιση, ανακουφιζουν και ανυψωνουν.


ΘΕΡΜΑ & ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΧΡΩΜΑΤΑ

Απομονωνουν και προσδιδουν μεγαλοπρεπεια, πλευρικως περικλειουν και συντελουν σε ασφαλες βαδισμα και στηριξη.


ΨΥΧΡΑ & ΦΩΤΕΙΝΑ ΧΡΩΜΑΤΑ

Φωτιζουν, πλευρικως κατευθυνουν, δημιουργουν αισθημα λειου & προτρεπουν σε βαδισμα.


ΨΥΧΡΑ & ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΧΡΩΜΑΤΑ

Προκαλουν αισθημα απειλης, πλευρικως ψυχροτητας και θλιψης, βαρους και ελξης.



* Το λευκο ειναι χρωμα της απολυτης αγνοτητας, της καθαριοτητας και της ταξης. Φωτιζει , αναζωογονει και υποδιαιρει.

[PoiSoN_GiRL]

Aρχιτεκτονική και χρώμα

Tο χρώμα πάντοτε έπαιζε σημαντικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι αντιλαμβάνονταν τον χώρο, την αίσθηση που είχαν για τις τρεις διαστάσεις του, τη σχέση του με το φως ή τη σκιά, την ιδιότητά του να τονίζει και να σηματοδοτεί τον αρχιτεκτονικό χώρο


Αρκεί να παρατηρήσει κανείς τις επιφάνειες των σπιτιών των προϊστορικών οικισμών της Σαντορίνης ή της Κρήτης, με τα έντονα χρώματα και τις πολυάριθμες τοιχογραφίες, για να διαπιστώσει τη μεγάλη σημασία που έδιναν τότε στη χρήση των χρωμάτων.

H παράδοση κάθε λαού έχει δώσει στο χρώμα πολλές φορές μυθική υπόσταση, προερχόμενη από πανάρχαια παγανιστικά ήθη και έθιμα. Το προαιώνιο αίνιγμα της ζωής και του θανάτου έχει ταυτιστεί με το χρώμα. Ακολουθεί κατά κάποιο τρόπο τη ζωή και την εκφράζει ταυτόχρονα.

Στη λαϊκή αρχιτεκτονική το βάψιμο του σπιτιού, που γινόταν κάθε χρόνο πριν από τις σημαντικές εορτές, συμβόλιζε τη γιορτινή ατμόσφαιρα των ημερών, την καθαριότητα, την ανακαίνιση, την ανανέωση. Μια διαδικασία άμεσα συνδεδεμένη με τη ζωή της οικογένειας, όταν ακόμη οι άνθρωποι επισκεύαζαν μόνοι τους τα σπίτια τους.

Γαιώδη χρώματα σε σκόνες αναμεμειγμένα με ασβέστη κάλυπταν την προηγούμενη επιφάνεια, δημιουργώντας έτσι επάλληλες στρώσεις, ένα ιδιότυπο παλίμψηστο αποχρώσεων που το διακρίνεις κάτω από το παχύ στρώμα του ασβέστη.

Πολλές φορές ανακατεύανε τον ασβέστη ακόμη και με χώμα που βρίσκανε τριγύρω και πετύχαιναν καταπληκτικά χρώματα. Ο ασβέστης δίνει ένα φωτεινό χρώμα, έχει μια διαφάνεια μοναδική που προσδίδει βάθος και ποτέ δεν καλύπτει την επιφάνεια του τοίχου ομοιόμορφα. Μοιάζει με ζωγραφική. Ζωγραφίζανε τα σπίτια τους, δεν τα βάφανε!

Δεν είχαν δεσμεύσεις εγκεφαλικές, ήταν ελεύθεροι από κανόνες και νομοτέλειες, γι' αυτό ορισμένες φορές συναντάμε αριστουργήματα στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς τον τρόπο με τον οποίο χρωμάτιζαν και εξακολουθούν ακόμη στις μέρες μας να χρωματίζουν τα λαϊκά σπίτια.

[PoiSoN_GiRL]

Το χρώμα γίνεται σημείο, γραμμή, επιφάνεια, όγκος. Πολλές φορές ξεχειλίζει και έξω από τα περιγράμματα. Δεν σταματά μόνο στην κατακόρυφη επιφάνεια του τοίχου, αλλά περνάει και πάνω από τον δρόμο, τονίζοντας ελεύθερα ολόκληρες επιφάνειες, σκαλιά η μεμονωμένα σημεία.

Περνάει ακόμη και πάνω από πέτρες, βράχια, κορμούς δένδρων και ό,τι άλλο υπάρχει στον περίγυρο του σπιτιού, τονίζοντας ακόμη περισσότερο την επαφή του κτίσματος με το έδαφος. Έτσι το σπίτι μοιάζει να επεκτείνεται και έξω από τα όρια της μάζας του και να συνδέεται μέσω της χρωματικής επιφάνειας με τα γειτονικά του κτίσματα. Αποκτά με τον τρόπο αυτό ο χώρος μια έντονη πλαστικότητα και ομοιογένεια. Αυτή η ηθελημένη και ελεύθερη από κανόνες «διαρροή» του χρώματος σού δίνει την εντύπωση ενός χώρου που πάλλεται, μη στατικού και ενιαίου.

Τα περισσότερα υλικά δόμησης έχουν το δικό τους φυσικό χρώμα που τα χαρακτηρίζει. Το σκυρόδεμα, για παράδειγμα, που είναι ένα σύγχρονο υλικό με το οποίο κτίζουμε στον τόπο μας, από μακριά έχει την σταχτιά απόχρωση του τσιμέντου, όταν όμως πλησιάσεις κοντά την αδρή του επιφάνεια, διακρίνεις έναν κόσμο ολόκληρο από διαφορετικά χρώματα. Τα αδρανή μικρότερα ή μεγαλύτερα, και κυρίως η άμμος, δημιουργούν μαζί με τις σκουρότερες και ανοικτότερες περιοχές της επιφάνειας του ξυλοτύπου ένα πλήθος διαφορετικών αποχρώσεων.

Αυτό γίνεται ακόμη εντονότερο από τη στιγμή που το σκυρόδεμα πελεκηθεί, οπότε τα χαλίκια, το γαρμπίλι ή η άμμος εμφανίζονται στην εξωτερική επιφάνεια του υλικού, που μοιάζει με φυσική πέτρα.

[PoiSoN_GiRL]

Τα επιχρίσματα επίσης, όταν περιέχουν μέσα στη μάζα του κονιάματος χρωστικές ύλες η έγχρωμα αδρανή, αποκτούν τελείως διαφορετική επιφάνεια, η οποία παλιώνει όμορφα με το πέρασμα του χρόνου.

Αλλά και τα άλλα υλικά, οι πέτρες, τα τούβλα, οι τσιμεντόλιθοι... καλό είναι να αφήνονται στο φυσικό τους χρώμα, όταν οι συνθήκες βεβαίως το επιτρέπουν, γιατί έτσι γίνονται πιο ζωντανά αλλά και ανθεκτικότερα στις καιρικές συνθήκες. Με τον καιρό η επιφάνεια τους γίνεται ακόμη πιο αδρή και κάνουν το κτήριο να «γερνάει» φυσιολογικά και να γίνεται ωραιότερο, αφού ποτέ δεν χάνει τη ζωντάνια του και την πατίνα που του δίνει ο χρόνος. Δεν βρωμίζουν εύκολα όπως τα τεχνητά χημικά χρώματα και απορροφούν την έντονη ακτινοβολία του ήλιου χωρίς να την αντανακλούν ενοχλητικά. Όταν η βροχή πέφτει πάνω στην επιφάνειά τους, τα ξεπλένει και τα κάνει να λάμπουν καθαρά, όπως τα βράχια στις ακτές της θάλασσας μετά το κύμα.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε πολλά κτίρια να ανακαινίζονται, νεοκλασικά, μεσοπολεμικά, σύγχρονα... H συνήθης και εύκολη πρακτική είναι να βάφονται με ακρυλικά χρώματα, που καλύπτουν ομοιόμορφα τον τοίχο και δημιουργούν μια ψεύτικη επιδερμίδα, ανεξάρτητα από τι υλικό είναι κατασκευασμένο το εξωτερικό περίβλημά τους.

Χρώματα ακατάλληλα, σε έντονες και προκλητικές πολλές φορές αποχρώσεις, κάνουν τα κτήρια να μοιάζουν περισσότερο με τούρτες ζαχαροπλαστικής παρά με αρχιτεκτονήματα που έχουν δομική και υλική υπόσταση. Χάνεται η φυσιογνωμία τους και η κατασκευαστική τους διάρθρωση, αφού αγνοούνται ακόμη και στοιχειώδεις αρχιτεκτονικοί κανόνες.

[PoiSoN_GiRL]

Αναπόσπαστο συνθετικό στοιχείο
 
Το χρώμα και τα υλικά γενικότερα έχουν να κάνουν με το γενικότερο συνθετικό και κατασκευαστικό λεξιλόγιο του κτιρίου. Τελείως διαφορετικοί χρωματικοί κανόνες ισχύουν, για παράδειγμα, στο νεοκλασικό απ' ότι στο μεσοπολεμικό ή το μοντέρνο της δεκαετίας του '60. Το χρώμα δεν έρχεται εκ των υστέρων να διακοσμήσει και να ομορφύνει το οικοδόμημα, αλλά αποτελεί αναπόσπαστο συνθετικό στοιχείο της κεντρικής του ιδέας και τίθεται εξ αρχής.

Δεν είναι λίγα τα μεσοπολεμικά κτίρια, για παράδειγμα, που καταστρέφονται στην κυριολεξία και αλλοιώνεται ο χαρακτήρας τους όταν τα υπέροχα πελεκητά τους κονιάματα καλύπτονται με πλαστικά χρώματα, ενώ θα αρκούσε ο καλός καθαρισμός με υδροβολή της επιφανείας τους. Και αυτό συμβαίνει γιατί παρ' όλο που τα έγχρωμα κονιάματα είναι εξαιρετικά ανθεκτικά στον χρόνο, στην ουσία έχουν να συντηρηθούν από την εποχή που κατασκευάστηκαν, μιας και στον τόπο μας η λέξη συντήρηση είναι τελείως άγνωστη. Και είναι κρίμα, γιατί αυτή η πόλη ακόμη διαθέτει σημαντικά δείγματα κτιρίων διαφορετικών ιστορικών περιόδων, που θα μπορούσαν να αναδειχθούν αλλά και να σηματοδοτήσουν το ιδιαίτερο και μοναδικό της πρόσωπο

[gon]

Το κόκκινο μας κάνει πιο δραστήριους, το πορτοκαλί πιο συναισθηματικούς, το κίτρινο πιο εύθυμους, το μπλε πιο χαλαρούς, το μενεξεδί πιο δημιουργικούς. Όταν μας «αγκαλιάζουν» …αποχρώσεις το σώμα μας και η ψυχή μας το νοιώθει και απαντά. Τόσο πολύ ώστε τα χρώματα να συνιστούν θεραπεία.

[gon]

Μια νέα επιστημονική αγωγή, όπως δηλώνουν οι ειδικοί θεραπευτές, που είναι ικανή να αποτοξινώσει τον οργανισμό, να αυξήσει την κυκλοφορία του αίματος, να καταπραΰνει τους ερεθισμούς και …άλλα πολλά.
 
 Η χρωματοθεραπεία είναι μία αγωγή που αξιοποιεί την φωτεινή ενέργεια των χρωμάτων για να διεγείρει το δέρμα ή τα όργανα του σώματος με στόχο την ενίσχυση του οργανισμού και τη θεραπεία διαφόρων παθήσεων. Αυτό μπορεί να συμβεί για δύο λόγους. Αφενός γιατί η φωτονική ενέργεια είναι φορέας ενός ισχυρού ηλεκτρονικού φορτίου και αφετέρου  γιατί όλο το σώμα μας διαθέτει φωτο-υποδοχείς που αντιδρούν  στα φωτονικά ηλεκτρομαγνητικά κύματα και ενεργοποιούνται ανάλογα με την έντασή τους.
 Η αγωγή είναι απλή, φυσικά ανώδυνη, και κυρίως χωρίς παρενέργειες. Ο ασθενής ανάλογα με το πρόβλημά του «λούζεται» με την ακτινοβολία μίας ειδικής  λάμπας συγκεκριμένου χρώματος και ισχύος (25-60βάτ) επί 30 ή 40 λεπτά την ημέρα ή πίνει βιολογικό νερό  που έχει «χρωματοποιηθεί», δηλαδή που έχει τοποθετηθεί σε  γυάλινο μπουκάλι, διάφανο και άχρωμο, το οποίο εκτίθεται για μία ώρα σε μία φωτεινή πηγή συγκεκριμένου χρώματος. Τότε, όπως εξηγούν οι ειδικοί, το δέρμα του σώματος  κατορθώνει να «δει» το χρώμα και να απορροφήσει τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα εφοδιάζοντας τα κύτταρα με ενέργεια.
 Η τεχνική, όσο κι αν φαίνεται απλή δεν είναι καθώς απαιτεί κατάρτιση και εμπειρία ώστε να χρησιμοποιηθούν με το σωστό τρόπο όλες οι ιδιότητες του χρώματος ανάλογα με την καθαρότητα και την ένταση της φωτονικής ενέργειας που πρέπει να ακολουθούν συγκεκριμένες δοσολογίες και πρακτικές. Ένας βασικός κανόνας είναι ότι στην έκθεση του χρώματος πρέπει να προστατεύονται τα μάτια.
 
Η ευεργετική επίδραση των χρωμάτων
Η χρωματοθεραπεία χρησιμοποιεί επτά βασικά χρώματα: το κόκκινο, το πορτοκαλί, το κίτρινο, το μπλε, το πράσινο, το ιώδες και μενεξεδί. Από αυτά το κόκκινο και το μπλε έχουν κυρίαρχο ρόλο. Γενικότερα  θεωρείται ότι οι χρωματιστές ακτίνες φωτός  μπορούν να αυξομειώσουν την πίεση του αίματος, να διεγείρουν την παραγωγή των ερυθρών  και των λευκών αιμοσφαιρίων, να αυξήσουν την οξείδωση του αίματος, να ρυθμίσουν την παραγωγή κολλαγόνου, να ενισχύσουν το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού.
 
Το Κόκκινο
Το κόκκινο είναι το χρώμα της ζωτικής ενέργειας. Σύμβολο του πυρός και της χαράς συνδέεται με την σεξουαλική διέγερση. Θεωρείται ότι συμβάλει στην έκκριση αδρεναλίνης και μπορεί να χρησιμοποιηθεί θεραπευτικά με πολλούς τρόπους. Μία κόκκινη λάμπα στο γραφείο, επί παραδείγματι, μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά που έχουν δυσκολία στη μάθηση να έχουν μεγαλύτερη και γρηγορότερη απόδοση.
Το κόκκινο στη χρωμοθεραπεία ενδείκνυται σε περιπτώσεις:
Αναιμίας, ανικανότητας, ανοργασμίας, υποθερμίας, σωματικής αδυναμίας, κακής κυκλοφορίας του αίματος, αργού μεταβολισμού, ξηροδερμίας, υπότασης, κρυολογήματος, πόνου στο λαιμό, άσθματος και χρόνιου βήχα, χρόνιας βρογχίτιδας, φλεμάτων και καταρροής,    υπερβολικής εσωστρέφειας, φυματίωσης.
 
Το Μπλε
Το μπλε στον αντίποδα του κόκκινου είναι το χρώμα της ηρεμίας, της ευαισθησίας και των ανώτερων  ψυχικών και νοητικών λειτουργιών. Εξαγνίζει και βοηθά στον διαλογισμό. Αντίθετα από το κόκκινο, το πορτοκαλί και το κίτρινο που ανήκουν στην κατηγορία των  «ζεστών» χρωμάτων, το μπλε, μαζί με το πράσινο, το ιώδες και το μενεξεδί, είναι «ψυχρό» χρώμα. Οι μπλε ακτίνες φωτός, (όπως και οι πράσινες) έχουν καταπραϋντική δράση και  θεωρείται ότι είναι πολύ αποτελεσματικές για την αϋπνία, το στρες, την ευερεθιστικότητα και τις φλεγμονές. Το μπλε διαθέτει  επίσης αντισηπτικές και αναισθητικές ιδιότητες. Μπλε ακτίνες σε κάποια συγκεκριμένη συχνότητα χρησιμοποιούνται επίσης για την αντιμετώπιση του ίκτερου στα μωρά.
Γενικότερα το μπλε ενδείκνυται σε περιπτώσεις:
Ευερεθιστικότητας, υπερέντασης και νευρικότητας, ακόμη και υστερίας,  οξείας λαρυγγίτιδας, πυρετού, ενδοκρινολογικών προβλημάτων, έντονων πόνων, αποστημάτων, φλεγμονών, ταχυπαλμίας, επιληψίας, σπασμών, κολίτιδας, ρευματισμών,  πόνων περιόδου, και διαφόρων κολικών.                
 
Τα χρώματα στο βάθος της Ιστορίας
Τη σημασία των χρωμάτων τη βρίσκουμε σε πολλούς πολιτισμούς της αρχαιότητας. Από τον αιγυπτιακό και τον κινεζικό μέχρι τον αραβικό, περσικό και περουβιανό. Τα χρώματα είχαν έναν πολύ σπουδαίο ρόλο εξάλλου και στις θρησκευτικές τελετές.
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι το μπλε, το κίτρινο και το κόκκινο είχαν τη δύναμη να επηρεάσουν το σώμα, το πνεύμα και τον νου του ανθρώπου. Θεωρούσαν επίσης ότι οι μπλε ακτίνες φωτός είχαν μεγαλύτερη ισχύ το μεσημέρι, την εποχή της άνοιξης και συνδέονταν με τον θεό Θωθ, ενώ οι κίτρινες ήταν αποτελεσματικότερες το   μεσημέρι, την εποχή του καλοκαιριού και συνδέονταν με την Θεά Ίσιδα, προστάτιδα της ανθρώπινης ευφυΐας. Τέλος οι κόκκινες αχτίδες ήταν ισχυρότερες το απόγευμα την εποχή του φθινοπώρου και αντιπροσώπευαν την θεά Όσιρη. Οι Αιγύπτιοι επίσης είχαν τη συνήθεια να δίνουν «χρωματοποιημένο» νερό στους ασθενείς, όπως ακριβώς αυτό που χρησιμοποιεί η σύγχρονη χρωματοθεραπεία σήμερα.