Τι σκέφτεστε αυτή τη στιγμή?

[Nikos Apomakros]

επ, μου "κλέβετε" τους όρους

[kuria]

ε δε σου εκλεψα και τη χλαμυδα...  :lol:  :lol:

[Belladona]

πότε θα φύγω από εδώ μέσα  :sad:
πρέπει να πάω και κομμωτήριο  :smile:

[saliara]

[quote user="Nikos Apomakros" post="358072"]ότι η ερώτηση "τι σκέφτεστε αυτή τη στιγμή?" με ωθεί κάθε φορά να σκεφτώ κάτι (οτιδήποτε)
παρόλο που μέχρι εκείνη τη στιγμή μπορεί να μην σκεφτόμουν και τίποτε  :mad:[/quote]


οχοαχοαοχοαχοαχαχα πόσο δίκιο έχεις??!!!!

[nansy]

σκεφτομαι οτι εχω φαει πολυ σημερα....και τωρα σκεφτομαι τι αλλη βλακεια να φαω....

[Nikos Apomakros]

αυτή η παραδοχή του αμετανόητου τελικά είναι συναρπαστική

[Nikos Apomakros]

"Ανάλεκτον" σκέφτηκα ξαφνικά κι απορώ. Γιατί αυτή τη συγκεκριμένη λέξη; Γιατί αυτήν την εποχή
και γιατί σήμερα; Πως και την επανέφερα στο νου μου χρόνια μετά, θαρρείς κατευθείαν από το
υποσυνείδητο. Χτύπησε κανά βιολογικό ξυπνητήρι για να την βγάλει από την νάρκη; Με ρώτησε;

Δεν με απασχολεί η λέξη σαν λέξη. Η αλυσιδωτή επαναφορά αναμνήσεων που την συνόδευσε
όμως, καταστάσεις που έπρεπε να παραμείνουν εκεί που τις είχα τοποθετήσει... ναι... αυτό είναι το
πρόβλημά μου. Ξαφνικά άνοιξα την πόρτα του "δωματίου" της μνήμης κι όλα ήταν άνω κάτω.
Όπως σε κάτι ταινίες, όταν κάνουν διάρρηξη για να βρουν κάτι ιδιαίτερα σημαντικό και φέρνουν
το χάος. Εικόνες κάτω, μικρές και μεγάλες, διάσπαρτες, ανακατεμένες, άλλες μισοσκισμένες,
τσαλαπατημένες, άλλες ανέγγιχτες, καλύτερες κι από ότι συνήθιζαν να είναι. Και διάφορα
μικροαντικείμενα ή και τοποθεσίες, ήχοι και οσμές που περιφέρονται ανεξέλεγκτα και το χειρότερο,
ακόμα κι απ' τις γεύσεις, τα αγγίγματα. Σίγουρα το χειρότερο. Θαρρείς και καραδοκούν πλέον
στο δωμάτιο, πίσω από οτιδήποτε μπορεί να τα κρύψει, ώστε να με δαγκώσουν πριν αντιληφθώ
κάτι και προφυλαχθώ.

Πως θα το μαζέψω αυτό το χάος; Πως θα τα αγγίξω σηκώνοντας τα ένα ένα για να τα βάλω πίσω
στη θέση τους; Και για πόσο θα παραμείνει πάλι η τάξη; Όχι. Δεν πρόκειται να το υποστώ αυτό.
Βγαίνω, κλείνω την πόρτα πίσω μου κι απομακρύνομαι. Ανάθεμα όμως. Ακούω κάθε ήχο, έχω
θαρρείς επάνω μου τις μυρωδιές κι η κάθε εικόνα μοιάζει να προβάλλεται οπουδήποτε κοιτάζω.
Νίκο, σκέφτομαι... τουλάχιστον μην αγγίζεις τίποτα. Η μνήμη της αφής ας παραμείνει ανέπαφη.

Μην εγγίζετε. Όχι σήμερα. Παρακαλάω από μέσα μου. Δεν μπορώ να το φωνάξω.

[kuria]

καλεεεε που την πας νυχτιατικαααα;;;

[Nikos Apomakros]

ότι κάθε φορά πρέπει να φάω στη μάπα δε ξέρω κι εγώ πόση ατυχία
για να φανώ στο τέλος τυχερός...

και φυσικά εκνευρίζομαι που μου την λένε ότι γκρινιάζω κι από πάνω...

[katinaki]

άρα στο τέλος φαίνεσαι τυχερός!  :|  και γκρινιάζεις κι από πάνω :lol:

εγώ σκέφτομαι όλους εμάς που ποτέ δε φανήκαμε τυχεροί και ούτε γκρινιάξαμε

[pixie]

Να το πιστέψετε! Και θα νιώσετε τυχεροί... ;-)

[Nikos Apomakros]

[quote user="katinaki" post="359280"]άρα στο τέλος φαίνεσαι τυχερός!  :|  και γκρινιάζεις κι από πάνω :lol: [/quote]

τσιγκλάτε... τσιγκλάτε...   :mad:

Σίγουρα είναι καλύτερο από το να είσαι απ' την αρχή ως και το τέλος άτυχος...
ωστόσο σχεδόν πάντα είναι το ίδιο ψυχοφθόρο με αυτό. Και καμμιά φορά αυτό
είναι που μετράει περισσότερο ακόμη κι απ' το τελικό αποτέλεσμα.

[eloy]

Άραγε υπάρχει οσφρητική μνήμη;

[Nikos Apomakros]

τα πάντα υπάρχουν από τη στιγμή που έστω τα διανοείσαι

(σε ποιά "σφαίρα" είναι άλλο θέμα...)

[Nikos Apomakros]

ότι το "τίποτε δεν είναι τυχαίο" αφορά και το φόρουμ :mrviolet: